Ma SIS รักหมดใจ ยายน้องสาว

 
 
" ~~~~ ประเทศไทย รวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย เป็นประชารัฐ........~~~~"
 
หลังจากที่ฉันเคารพธงชาติเสร็จ ก็ไปนั่งอ่านหนังสือที่มีคนเอามาบริจาคให้กับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า
 
ใช่แล้ว ฉันเป็นเด็กกำพร้าที่ไม่เคยเห็นแม้กระทั่งพ่อแม่ของตัวเอง ว่ามีน่าตาเป็นยังไง
 
ฉันรู้อีกที ฉันก็โตมาจากการอนุเคราะห์ เด็กกำพร้าของแม่ครูนี้ ที่สถานสงเคราะห์ที่นี่
 
"พี่ฟางๆ แม่ครูเรียกให้ไปพบ เดี๋ยวนี้เลย" เด็กคนนึงวิ่งมาบอกฉัน
 
"อะหะ เดี๋ยวพี่ไป" จากนันฉันก็เดินไปยังห้องแม่ครู
 
พอมาถึงห้องแม่ครู ฉันก็เจอ ผู้หญิงกับผู้ชาย น่าตาเหมือนคนมีัตังแต่ไม่เคยเห็นหน้าอยู่ที่ห้องแม่ครู
 
สงสัยเค้าจะเอาของมาบริจาค แล้วให้ฉันกล่าวขอบคุณละมั้ง
 
"อ่อ นี่ไงละค่ะ หนูฟาง เป็นเด็กเรียบร้อย เรียนเก่ง ไม่ดื้อ ไม่ซน พูดเพราะ มารยาทงาม" แม่ครูบอกสองคนนั้น
 
แต่เอะ ทำไมแม่ครูบอกตรงข้ามกับตัวฉันหมดเลยละ เพราะปรกติ ฉันจะโดนติเรื่องพวกนี้ประจำ
 
"น่าตาน่ารักจัง คุณค่ะ ดูซิน่าเอนดู" ผู้หญิงคนนั้นพูดกับผู้ชาย
 
"ใช่ น่ารักมากเลยคุณ ตาป๊อปต้องรักน้องคนนี้แน่ๆ" นี่เค้าพูดเรื่องอะไรกันเนี่ย
 
"นี่ฟาง สวัสดีคุณจรัญ กับคุณอัมพรซะ สองคนนี้เค้าจะมาอุปการะเราต่องจากนี้ เราจะมีพ่อแม่แล้วนะ ดีใจมั้ย"
 
"สวัสดีค่ะ" ฉันไหว้ มีพ่อแม่เหรอ หมายความว่าไง
 
"จ้า ต่อไปนี้ฟางจะเป็นลูกของแม่กับพ่อนะ เรียกว่าคุณพ่อกับคุณแม่ซิลูก" ผู้หญิงคนนั้นบอก
 
"ค่ะ คุณพ่อ คุณแม่"
 
"ฟาง ท่านสองคนรวยมากเลยนะ ท่านจะพาเธอไปอยู่ในที่ดีๆ เจริญๆ เรียนสูงๆ อย่าดื้อกับท่านละ"
 
"ค่ะ แล้วแม่ครูกะน้องๆละค่ะ" เพราะพวกรุ่นพี่ๆฉันก็มีคนขอไปเลี้ยงกันเยอะแล้ว เหลือแต่น้องๆ
 
"ดูซิ ยังไม่น้ำใจห่วงคนรอบข้างอีก แม่เลือกคนไม่ผิดจริงๆเลยนะ" คุณแม่พูดขึ้น
 
"ครู จะอยู่ดูแลน้องเราที่นี่ เราอย่าดื้อละ"
 
"ค่ะ " พูดแล้วฉันก็กอดแม่ครูร้องไห้ เพระท่านเลี้ยงฉันมาตั้งแต่จำความไม่ได้
 
"เลิกร้องแล้วไปเก็บของได้แล้ว เดี๋ยวคุณพ่อคุณแม่รอนาน" แม่ครูบอกฉัน
 
"ค่ะ" ฉันตอบแล้วจึงรีบไปเก็บของ
 
 
 

 
 
 
 
 
หลังจากนั้น ฉันก็นั่งรถคันหรู มายังที่ที่นึง ซึ่งใหญ่มาก เหมือนวังเลย หรือฉันฝันไป
 
"เอาละถึงแล้ว ถึงบ้านเราแล้วนะลูก"
 
"ห๊า บ้านเราเหรอค่ะ หนูนึกว่าคุณพ่อคุณแม่พามาเที่ยววังซะอีก" ท่านสองคนยิ้มอย่างชอบใจ
 
"นี่คือบ้านเราจ้า แล้วหนูคือลูกสาวของแม่ คุณหนูของบ้านนี้จ๊ะ"
 
"จะ จริงหเหรอค่ะ"
 
"จริงซิจ๊ะ ปะลงรถได้แล้วลูก"
 
"ค่ะ"
 
"สวัสดีค่ะนายท่าน" เสียงคนห้าหกคน ทักคุณพ่อกับคุณแม่
 
"นี่หนูฟาง ธนันธรต์ จิระคุณ ลูกสาวฉัน คุณหนูคนใหม่ของที่นี่"
 
"สวัสดีค่ะคุณหนูฟาง" แล้วพวกพี่ๆห้าหกคนนั้นก็ทักฉัน
 
"ค่ะ" ฉันได้แต่ตอบเบาๆเขินๆ
 
"แล้วนี้ตาป๊อปไปไหรละ"
 
"คุณหนูไปนอนคอนโดค่ะ"
 
"อืม  ไปเตรียมตั้งโต๊ะได้ละ เย็นมากแล้ว" เสียงคุณแม่พูดกับพี่พวกนั้น 
 
"ฟาง ต่อไปชื่อจริงลูกชื่อ ธนันธรต์ จิระคุณนะลูก เพราะอาทิตย์หน้าหนูต้องไปโรงเรียน" คุณพ่อบอกฉัน
 
"ค่ะ หนูจะได้ไปโรงเรียนด้วยเหรอค่ะ"
 
ฉันถามเพราะฉันไม่เคยไปโรงเรียนเลย ไม่รู้เป็นไง เพราะเวลาสอบก็สอบกับครูแม่ เทียบเกรดเอา
 
"จริงซิลูก ลูกเจ้าของโรงเรียน ไม่ไปได้ไงละ" คุณแม่บอก
 
"พาลูกไปดูห้องกันดีกว่าคุณ" คุณพ่อบอกคุณแม่ ตอนนี้ฉันยิ้มแก้มปริแล้ว จะได้ไปโรงเรียนแ้ล้ว เย้ๆ
 
"นี่ห้องลุกจ้า" คุณแม่เปิดประตูให้ดู
 
"แล้วฟางนอนตรงไหนละค่ะ" ฉันถามท่านไป
 
"ก็บนเตียงไงลูก" คุณแม่บอกฉัน
 
"ไม่เป็นไรค่ะ ฟางปูเสื่อนอนข้างล่างได้ คุณพ่อคุณแม่นอนบนเตียงเถอะค่ะ" ฉันบอกท่านทั้งสอง
 
"นี่ห้องลูกนะฟาง พ่อกับแม่นอนอีกห้องนึง"
 
"มะ มะ หมายความว่า นี่คือห้องส่วนตัวหนูเหรอค่ะ"
 
"ใช่จ้า นี่ห้องส่วนตัวของลูก"
 
"เย้ จริงๆเหรอค่ะ ดีใจที่สุดเลย" ฉันกระโดดโลดเต้น แล้ววิ่งไปทั่วห้อง
 
"คุณพ่อคุณแม่ ดูซิค่ะมีห้องน้ำด้วย" แล้วยังวิ่งไปดูรอบๆห้องต่อ มีระเบียงด้วย
 
"งั้นลูกเก็บของนะ แม่ลงไปรอข้างล่าง อีกหนึ่งชั่วโมงลงไปทานข้าวนะลูก"
 
"ค่ะ " ฉันตอบรับแล้วสำรวจห้องต่ออย่างสนุกสนาน
 
"เป็นลูกคนรวยมันดีแบบนี้นี่เอง" ฉันพูดกับตัวเองแล้วเก็บของต่อไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ไม่รู้ว่าจะชอบกันป่าว ขอกำลังใจ เม้นท์หน่อยนะทุกคน............