Ma SIS รักหมดใจ ยายน้องสาว
เขียนโดย 
jookjoom
วันที่ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2555 เวลา 00.49 น.
แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2564 22.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
2) ยายเด็กบ้า นายหน้าหมี
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
หลังจากที่ฉันเก็บของเสร็จ ฉันก็ลงมาข้างล่างตามที่คุณแม่บอกไว้
"อ่าว ลงมาแล้วเหรอลูก มาทานข้าวกัน"
" ค่ะ "
"ชอบห้องมั้ยลูก"
"ชอบมากเลยค่ะ ฟางไม่เคยมีห้องนอนแบบนี้ เคยแต่นอนรวมกันค่ะ" ฉันตอบตวามความจริง
"เอาละ ทานข้าวกันได้แล้ว" คุณพ่อพูดขึ้น
แล้วเราสามคน ก็นั่งทานข้าวกัน โดยที่มีคนตักข้าวให้เราทาน แต่เอะทำไมตักให้น้อยจัง กับข้าวมีตั้งเยอะ
"ฟางตักเองก็ได้ค่ะ" แล้วฉันก็แย่งโถข้าว จากมือป้าคนนึงมาตัก
"เออ คุณฟาง" ป้าคนนั้นจะพุด
"ไม่เป็นไร ป้าตักนิดเดียวฟางไม่อิ่ม คุณพ่อคุณแม่เอาเพิ่มมั้ยค่ะ" แล้วท่านสองคนก็ยิ้ม
"ฟางเอาเถอะลูก แต่ถ้าวันหลังบอกให้ป้านุ่มตักเพิ่มให้หนูนะ ไม่ต้องเอามาตักเอง" คุณแม่บอกแล้วยิ้ม
"ค่ะคุณแม่" แล้วฉันก็ยิ้มตอบท่าน
หลังจากนั้น เราก็ทานข้าวกัน โอ้ยยยย อิ่มมากๆ ตอนอยู่ที่สถานอนุเคราะ ต้องแย่งกันกิน นี่ของเหลือเยอะแยะเลยแฮะ
"ฟาง หนูมีพี่ชายคนนึงนะ ชื่อป๊อปปี้ แตวันนี้พี่เค้านอนที่คอนโด" คุณพ่อพูดขึ้น
"ค่ะ "ฉันตอบรับอย่างว่าง่าย แล้วยังไม่วายนึกถึงผู้ชายชื่อ ปี้โป้ ว่ามาจากสถานอนุเคาระที่ไหนกันนะ (นั่นลูกแท้ๆเค้าย่ะ)
"คืนนี้ฝันดีนะลูก แม่กับพ่อรักหนูนะ" คุณแม่บอกก่อนจะเดินออกจากห้องฉันไป ฉันได้แต่ยิ้มตอบ
"โหวว ฉันมีพ่อกับแม่แล้ว มีบ้านด้วย ได้ไปโรงเรียนด้วย แล้วก็มีพี่ชาย" ฉันเขียนมันลงไดอารี่ของฉัน
หลังจากอาบน้ำเสร็จ เขียนไดอารี่ เล่นนั่นนี่ นิดหน่อยแล้วเผลอหลับไปก็เช้าแล้ว ฉันจึงรีบอาบน้ำแล้วลงมาทานข้าว
"ฟาง พ่อกับแม่ไปทำงานก่อนนะลูก แล้วเดี๋ยว อาทิตย์หน้าพ่อกับแม่จะจัดงานเลี้ยงต้อนรับหนู"
"ค่ะ " ฉันตอบท่านอย่างว่าง่าย
"ดูแลคุณหนูดีๆละ อย่าให้ฉันต้องผิดหวัง" คุณพ่อคุณแม่บอกก่อนเดินออกจากบ้านไป
แล้วหลังจากนั้น ฉันก็วิ่งเล่น วุ่นไปทั้งบ้าน
"ุอุ้ย อย่านะค่ะคุณหนูฟาง" แต่ฉันก็ไม่ฟังวิ่งเล่นต่อไป
"เอะอะอะไรกัน เสียงโวยวายน่ารำคาญ" เสียงใครเนี่ย ดุจัง ฉันหันไปมอง
"คุณหนู" เสียงทุกคนตะโกนพร้อมกัน
"อะไร แล้วนี่ใคร เด็กกำพร้าที่ไหนอีก"
"นี่คุณหนูฟางค่ะ" ป้าอุ่นบอกนายคนนั้น
"คุณหนูเลยเหรอ ไม่อยู่แค่วันเดียว มีคุณหนูคนใหม่เลยเหรอ ออกไปจากที่นี่ซะถ้าไม่อยากเจ็บตัว"
นายนั่นพูดแล้วเดินขึ้นห้อง
"เค้าเป็นใครค่ะ"
"อ่อ คุณป๊อปปี้ ลุกของนายท่านนะค่ะ" อ่อที่แท้ก็พี่ชายฉันเอง พอฉันรู้แล้ว ฉันก็เล่นของฉันต่อไป 5555
"นี่ เงียบๆ น่ารำคาญ คนจะนอน" นายนั่นดุอีกแล้ว ทุกคนกลัวหมดแล้วเนี่ย
"พี่ปีโป้ มาเล่นด้วยกันซิ " ฉันจึงพูดออกไป แล้วทุกคนก็แอบหัวเราะ
"เธอว่าอะไรนะ ใครพี่เธอ แล้วฉันไม่ได้ชื่อปีโป้" นายนั่นพูดมาทำให้ทุกคนเงียบ
"เอาเหอะน่า พี่ปีโป้ไม่มีเพื่อน มาเล่นด้วยกันก็ได้" ฉันยังไม่หยุด
"เธอนี่มัน.............. ได้ฉันจะเล่นกับเธอ แต่เธอต้องมาเล่นกับฉันบนห้องของฉันสองคน"
"อ่อ นึกว่าอะไร ฟางไปเล่นกับพี่ปีโป้ข้างบนก่อนนะค่ะ" ฉันหันไปบอกพี่ๆ
แล้วฉันก็เดินเข้าไปในห้องของเค้า
"โหวววว ห้องพี่ปีโป้สวยกว่าห้องฟางอีก มีหมีพูห์ด้วย" แล้วฉันวิ่งไปจับ
"นี่เธอ อย่ามายุ่งกับของๆฉัน แล้วมาอยู่ห้องกับฉันสองต่อสองนี่ หมายความว่าไงรู้มั้ย"
"ก็มาเล่นกับพี่ไง เรามาเล่นตุ๊กตากันเถอะ" แล้วฉันก็ยิ้มให้เค้า
"ชื่อฟางเหรอ เด็กเหลือขอ " เค้าว่าฉัน
"ใช่ชื่อฟาง แล้วพี่ปีโป้มาจากไหน"
"เธอนี่มัน........... ฉันเป็นลูกแท้ๆของพ่อกับแม่ ไม่ใช่เด็กไม่มีหัวนอนปลายเท้าแบบเธอ" ว่าฉันอีกแระ
"แล้วทำไมต้องว่าฟางด้วยละ แค่ฟางไม่รู้นิ"
"เธอมาจากที่ไหน ไปที่นั่นเลยนะ อย่ามาอยู่ที่นี่อีก ที่นี่ไม่ต้อนรับเธอ" เค้าไล่ฉัน
"แล้วฉันจะไปถูกได้ไงละ คุณพ่อกับคุณแม่ พานั่งรถมาไกลมาก รถก็เยอะ ฉันไปไม่ถูก" ฉันอธิบายพร้อมท่าประกอบ
"แล้วพ่อแม่เธอละ โทรให้เค้ามารับซิ"
"ฉันไม่มีพ่อแม่ มีแต่แม่ครู แล้วฉันก็ไม่มีโทรศัพท์ด้วย"
"เธอนี่มัน............ อย่างว่าแหละ เด็กไม่มีพ่อแม่คอยสั่งสอนก็งี้แหละ"
"ใช่ ฉันไม่มีพ่อแม่คอยสั่งสอน ฉันไมู่้รุ้ว่าอะไรที่เีรียกว่าความรัก แต่ฉันก็เสียใจเป็นนะ" แล้วฉันก็ร้องไห้
"อย่ามาสำออยที่นี่ ฉันรู้ทันเธอหรอก" ค้าพูดใส่ฉัน
"อีตาหมีบ้า ถ้าฉันเป็นคนมีความรักจากพ่อแม่แต่เป็นแบบนาย ฉันไม่มีซะดีกว่า" ฉันพูดแล้ววิ่งออกจากห้องเค้าไป
"ทำไมฉันต้องมาเจอคนแบบนี้ด้วยนะ" บ่นกับตัวเองแล้วหลับไป
หลังจากที่ยายนั่นออกจากห้องผมไป ผมก็กดโทรศัพท์โทรหาคุณแม่
"ฮัลโหล คุณแม่ ป๊อปบอกแล้วไง ไม่มีใครมาแทนที่ยายปอมได้"
"เออ ป๊อป แม่ฝากพาน้องไปซื้อชุดนักเรียนด้วยนะ แม่ติดงานจ้ะ"
"แม่ ป๊อปไม่ตลกนะ ป๊อปเกลียดเด็กนั่น"
"ป๊อป แม่บอกแล้วไง ไม่มีใครมาแทนปอมได้ แต่แม่เหงา แม่เลยอยากมีลูกเพิ่ม พาน้องไปซื้อของด้วย นี่คือคำสั่ง"
"แต่แม่ครับ........... โธ่เว้ยยยยยยยยยยยยย" แม่วางสายไปแล้ว
"นี่ ยายบ้านนอก ออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ" ไม่มีเสียงตอบรับ ผมเลยเปิดประตู้เข้าไป
"ยายนี้นอนหลับงั้นเหรอ" น่ารักดีแฮะ
"ยายบ้านนอก ตื่นเดี๋ยวนี้ แม่ให้พาเธอไปซื้อของ"
"อะ อ อืมม พี่ปีโป้" ฉันเรียกเค้า
"เธอนี่มัน ฉันชื่อป๊อปปี้ เรียกใหมันถูกๆหน่อย ฉันมีเวลาไม่มากนะ เร็วๆ"
"จะไปไหนเหรอ พาฉันไปส่งบ้านเหรอ ฉันไม่รู้ทางจริงๆนะ ลองถามแม่นายดูซิ เดี๋ยวหลง" ฉันตอบไป
"5555เธอนี่มันตลกจริงๆ ฉันจะพาเธอไปห้างสรรพสินค้า"
"หาาาา จริงเหรอ เย้ๆๆ" แล้วฉันก็ลุกขึ้นเต้น แล้ววิ่งไปกอดเค้า
"นี่เธอทำบ้าอะไรเนี่ย"
"ก็มันดีใจนี่นา"
แล้วเราสองคนก็เดินลงมาจากข้างบน
"รถเตรียมพร้อมแล้วครับ คุณหนู"
"อืม ลุงพรไม่ต้องขับหรอก เดี๋ยวป๊อปขับเอง"
"ครับ"
แล้วฉันกับเค้าก็มานั่งที่รถ
"นี่เธอ มานั่งข้างหน้าคู่ฉันซิ ไปนั่งข้างหลังทำไมห๋า" เค้าตะคอกใส่ฉัน (ก็เพราะเธอนั่นแหละ ที่ทำเหมือนฉันเป็นคนขับรถ)
"ก็ วันนั้น แม่ให้นั่งตรงนี้นี่นา"
"นั่นแหละ รีบลงมานั่งคู่ฉัน ฉันไม่ใช่คนขับรถ"
"บอกดีๆก็ได้...ไม่เห็นต้องตะคอกเลย" แล้วฉันก็ไปนั่งคู่เค้า แล้วเราก็ขับรถออกไป
"โหววว นายดูซิ ตึกสูงมากเลย ดูนั่นซิ ร้านไอติม ...........บลาๆ"
"พอ ยายบ้านนอก ถึงแล้ว ไม่ต้องทำตัวบ้านนอกเลยนะ"
แล้วเราก็ถึงห้างสรรพสินค้า
"โหววว นี่เหรอที่เรียกว่าห้าง ใหญ่มากเลยน้อ" ฉันหันไปยิ้มให้เค้า
"อย่าบอกนะ ว่าเธอไม่เคยเดินห้าง"
"ก็แหง๋ละซิ" ฉันตอบพร้อมกับกอดอก เหมือนภูมิใจ
"55555 ยายบ้านนอกเอ้ย เข้าไปได้แล้ว" เธอเสร็จฉันแน่ หึหึ
ป๊อป จะแกล้งอะไรฟางต่อไป ขอเม้นท์หน่อยนะ ............... จุ๊บ จุ๊บ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
