My host,My love

"จะ...จะทำอะไร"แก้วนั่งกระวนกระวายใจอยู่ที่โซฟา หลังจากที่ถูกลากเข้ามาในห้องของคนเอาแต่ใจ โทโมะ
 
 
ถอดเสื้อเชิ้ตออก เผยให้เห็นร่างกายกำยำ ที่สาวๆทุกคนเห็นเป็นต้องใจละลาย
 
 
"ผู้หญิงกับผู้ชายอยู่กันสองต่อสอง แก้วคิดว่าเขาจะทำอะไรกันล่ะ"โทโมะก้มหน้าลงมาจนปลายจมูกชนกัน
 
 
"อย่ามาพูดจาทะลึ่่ง"
 
 
"เรานั่นแหละที่คิดทะลึ่ง เป็นเด็กเป็นเล็กริอาจคิดเรื่องแบบนี้ในหัว"
 
 
"ก็เพราะใครมันพูดให้คิดล่ะ!!"
 
 
"อ๊ะๆ อย่าขึ้นเสียงใส่ผู้ใหญ่สิครับ ไม่มีมารยาทเอาซะเลย"โทโมะผละออกจากแก้ว ก่อนจะเดินเข้าไปใน
 
 
ครัวเพื่อหาขนมให้้เด็กน้อยของเขา
 
 
"นี่ เมื่อไหร่จะพากลับบ้าน"แก้วเดินตามโทโมะเข้าไปในครัว ก่อนจะเอานิ้วจิ้มไปที่แผ่นหลังเปลือยเปล่า
 
 
ของโทโมะ
 
 
"ใครบอกว่าจะพากลับกัน"
 
 
"กลับบ้าน นะๆ กลับบ้าน"แก้วพูดเสียงอ่อย จนโทโมะเห็นใจหันกลับมาคุยกับแก้วที่อยู่ด้านหลัง
 
 
"ถ้ายังไม่ถึงพรุ่งนี้ ผมก็ยังไม่พากลับ"โทโมะพูดจบก็หันกลับไปที่เดิม แก้วที่ได้ยินก็หน้างอ เดินกลับไปนั่ง
 
 
รอเขาที่โซฟาที่เดิม
 
 
"กินนี่รองท้องไปก่อน เดี๋ยวตอนเย็นจะทำกับข้าวให้"แก้วไม่อยากจะทะเลาะกับโทโมะเลยหยิบขนมไปกิน
 
 
ชิ้นนึง
 
 
"จะ...จะทำอะไร อื้อ~"
 
 
โทโมะก้มหน้าลงบรรจงประทับริมฝีปากกับริมฝีปากหวานของคนตรงหน้า ละเมียดละไมค่อยๆลิ้มลองของ
 
 
หวานตรงหน้าอย่างช้าๆ ก่อนจะสอดแทรกลิ้นเข้าไปในโพรงปากของคนตัวเล็กกว่า จากจูบที่แสนอ่อน
 
 
อ่อนหวานเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นจูบที่เร่าร้อน จนแก้วเคลิ้มเผลอจูบตอบโทโมะอย่างไร้เดียงสา
 
 
.
 
 
.
 
 
.
 
 
"วันนี้จะไปไหนกันจ๊ะสองสาว"มารดาของเฟย์ฟางแซวลูกสาวทั้งสอง
 
 
"จะไปรับออเดอร์ที่มีลูกค้ามาสั่งไว้นะค่ะ"
 
 
"ที่ลูกจะทำไปส่งที่บริษัทไดมอนท์ใช่มั้ยลูก"
 
 
"ค่ะ"
 
 
"งั้นรีบไปเถอะ อย่ากลับเย็นล่ะแม่เป็นห่วง"
 
 
"สวัสดีครับคุณแม่"ยังไม่ทันที่สองสาวจะก้าวขาออกจากบ้าน ป๊อปปี้กับเขื่อนก็เข้ามาทักทายมารดาของตน
 
 
"แม่ฉันมีลูกแค่สองคนย่ะ"ฟางแขวะ
 
 
"คุณแม่ ดูลูกสาวของคุณแม่สิครับ"ป๊อปปี้เดินเข้าไปอ้อน
 
 
"พอๆเลิกทะเลาะกันก่อน นี่ไหนๆก็มากันแล้ว แม่ฝากไปส่งเฟย์ฟางที่โรงเรียนทำขนมหน่อยสิ แม่ไม่อยาก
 
 
ให้ไปกันสองคน มันอันตราย"
 
 
"ได้อยู่แล้วครับ ถึงคุณแม่ไม่บอก ผมก็จะำพาไปส่งอยู่ดี"
 
 
"จ๊ะๆ งั้นรีบไปเถอะ เดี๋ยวมันจะมืดค่ำเสียก่อน แล้วเย็นนี้ป๊อปปี้กับเขื่อนอยู่กินข้าวกับแม่ก่อนนะลูก"
 
 
"ครับผม"
 
 
.
 
 
.
 
 
.
 
 
หลังจากที่จบจูบมาราธอนของโทโมะไปแล้ว แก้วก็นอนหอบอยู่บนโซฟา ไม่กล้าสบตาคนที่อยู่ตรงหน้า
 
 
"อะไรกัน จูบแค่นี้ก็เหนื่อยแล้ว สงสัยต้องจูบบ่อยๆจะได้ไม่เหนื่อยง่าย"
 
 
"ไม่ให้จูบแล้ว"
 
 
"คิดว่าห้ามพี่ได้ก็เอาสิ"
 
 
"อย่า!"แก้วรีบยกมือปิดปากโทโมะเป็นพัลวัน เมื่อโทโมะตั้งท่ากำลังจะจูบเธออีกครั้ง
 
 
"หิวข้าวแล้ว แก้วหิวข้าว"
 
 
"ปล่อยไปก่อนก็ได้ แต่วันหลัง..."โทโมะยักคิ้วให้แก้ว แล้วก้มลงจูบแก้มเนียนสีชมพู ก่อนจะลุกเดินหาย
 
 
เข้าไปในครัวเพื่อหาของกินให้หญิงสาว
 
 
"คนแก่มันหื่นแบบนี้ทุกคนหรือป่าวเนี่ย"แก้วพึมพำเบาๆ
 
 
.......................................................................................................................
 
 
เมื่อกี้ขอโทษด้วย พอดีว่าคอมมันมีปัญหา ตอนนี้ก็แก้ให้เรียบร้อย เดี๋ยวสักพักจะมาลงอีกตอนให้นะ 
 
 
ขอโทษด้วยค่ะ