My host,My love

2 ชม.ผ่านไป
 
 
"ฉันจะกลับบ้าน"
 
 
"ไม่ได้!!!"เฟย์ฟางตะโกนออกมาเสียงดัง
 
 
"ทำไมจะกลับไม่ได้"แก้วพูดอย่างเซ็งๆ
 
 
"ทำไมถึงอยากรีบกลับจัง หรือว่าพวกผมบริการพวกคุณไม่ดี"ผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆเฟย์พูดขึ้น เขาคื 'เขื่อน'
 
 
เป็นโฮสต์อันดับ3ของที่นี้ เป็นคนร่าเริงอยู่ตลอดเวลา ทำให้สาวๆที่มาที่นี้อยากได้เขามานั่งร่วมโต๊ะด้วย
 
 
แต่นิสัยร่าเริงของเขา เขาใช้เพียงบังหน้าเท่านั้น ถ้าใครได้รู้จักเขาจริงๆจะรู้ว่าผู้ชายคนนี้อันตรายมากที่สุด
 
 
"มีอะไรไม่พอใจก็บอกผมได้นะ"ผู้ชายที่นั่งอยู่ถัดจากเขื่อนพูดขึ้น เขาคือ'ป๊อปปี้'โฮสต์อันดับ2ของที่นี้ เขา
 
 
เป็นคนที่มีรอยยิ้มอบอุ่นแต่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์ เรื่องเทคแคร์ดูแลผู้หญิง เขาไม่เป็นที่สองรองใคร
 
 
แน่นอน ไม่ว่าจะบนเตียงหรือที่ไหนก็ตามเขาก็ดูแลสาวๆได้ดีเยี่ยม
 
 
"กลับบ้านกันเหอะ นะๆๆๆ"แก้วอ้อนสองสาว
 
 
"จะรีบกลับไปไหนครับ"โทโมะที่พึ่งเสร็จจากสงครามรักบนเตียง ก็เดินมาทางด้านหลัง แล้วก้มลงกระซิบ
 
 
ข้างหูแก้ว แก้วที่ได้ยินก็ตกใจหันหน้าไปทางด้านหลังเพื่อจะหันไปว่าคนที่แกล้งตน แต่ก็ต้องชะงักไปเพราะ
 
 
จมูกของเธอไปชนเข้ากับจมูกของโทโมะพอดี
 
 
"เอ่อ...คือ"แก้วรีบหันหน้าหนี แล้วกระเถิบตัวไปนั่งข้างๆฟาง
 
 
"หึ"โทโมะหัวเราะในลำคอ ก่อนจะเดินอ้อมมานั่งข้างๆฟาง
 
 
"ดื่มมั้ย?"โทโมะชะเง้อหน้าหันไปถามแก้ว
 
 
"มะ...ไม่"แก้วส่ายหน้าแรงๆจนหัวแทบหลุด
 
 
"ฟางกลับบ้านกันเหอะ"แก้วเขย่าแขนฟางไม่ยอมหยุด
 
 
"เดี๋ยวสิ โทโมะเขาพึ่งจะมานั่งเองนะ อีกอย่างเขามานั่งกับเราโดยที่เราไม่ต้องจ่ายเงินด้วยนะ"
 
 
"จ่ายเงินอะไร"
 
 
"จ่ายเงินให้โฮสต์ที่เราเลือกไง ยิ่งโฮสต์อันดับต้นๆยิ่งค่าตัวแพง"
 
 
"อ๋อๆ"
 
 
"ผมขอตัวก่อนนะครับ พอดีมีลูกค้าจองตัวผมไว้"โทโมะลุกออกจากที่นั่งไปแต่ก็ไม่ลืมจะหันมายิ้มให้แก้วอีก
 
 
ที
 
 
"กลับบ้านดีๆนะครับแก้ว"โทโมะพูดแล้วเดินออกไป
 
 
"งั้นพวกผมไปก่่อนนะครับ มีลูกค้าจองตัวไว้เหมือนกัน กลับบ้านดีๆนะครับ"เื่ขื่อนพูด แล้วลุกเดินออกไป
 
 
พร้อมกับป๊อปปี้
 
 
.
 
 
.
 
 
.
 
 
หลายวันผ่านไป
 
 
"ยัยแก้ว เดินเร็วๆหน่อยสิ"เฟย์เร่ง ตอนนี้เฟย์กับแก้วกำลังจะไปที่ร้านเค้กใกล้มหาลัย หลังจากเรียนเสร็จ
 
 
พวกเธอสามคนมักจะมานั่งทานเค้กกันที่นี้
 
 
"พี่ฟาง"เฟย์โบกมือทักทายให้พี่สาวแต่ไกล แล้วเดินไปนั่งข้างๆฟาง ส่วนแก้วก็นั่งตรงข้ามกับสองสาว
 
 
"ทำไมมาช้ากันจัง"
 
 
"ก็ยัยเฟย์มัวแต่มองผู้ชาย"แก้วได้ทีก็ฟ้องใหญ่
 
 
"ตลกล่ะยัยแก้ว ฉันแค่มองรุ่นพี่ในคณะฉันเฉยๆ"
 
 
"บ้าผู้ชาย"
 
 
"ฉันยอมรับ"สองพี่น้องพูดพร้อมกัน แล้วหันไปหัวเราะคิกคักกันสองคน
 
 
"นี่แกได้เจอโทโมะมั้งหรือป่าว"เฟย์ยื่นมือมาสะกิดแก้วที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตากินเค้ก
 
 
"ถามทำไม" เธอไม่อยากนึกถึงผู้ชายที่เป็นเสือผู้หญิงแบบนั้นหรอก น่ากลัวจะตายไป
 
 
"ก็แค่อยากรู้เฉยๆ งั้นวันนี้เราไปผับกันมั้ย"
 
 
"ไปๆๆ"ฟางรีบตอบ
 
 
"ไม่เอาอ่ะ ที่แบบนั้นน่ากลัวจะตายไป"
 
 
"แกต้องออกไปเผชิญโลกภายนอกบ้างนะ จะมาอุดอู้อยู่แต่ในบ้านไม่ได้ ออกไปเปิดหูเปิดตากันดีกว่า"เฟย์
 
 
คะยั้นคะยอ
 
 
"ไม่ ไม่ว่าแกจะถามฉันกี่ครั้งหรือคุกเข่าขร้อง คำตอบก็ยังเป็นเหมือนเดิม"
 
 
"แล้วถ้าเขามากาเองล่ะ"ฟางนั่งตรงฝั่งที่มองเห็นประตู ทำให้เธอเห็นโทโมะที่โบกมือทักทายอยู่นอกร้าน
 
 
แล้วกำลังจะเดินเข้ามา
 
 
"พูดอะไร"แก้วถามอย่างงงๆก่อนจะหันหลังมองตามฟางไป
 
 
"สวัสดีครับ"โทโมะทัก
 
 
"สวัสดีค่ะ"สองพี่น้องยิ้มแฮ่งพร้อมเอ่ยทักทาย ยกเว้นแก้วที่นั่งทำหน้าบึ้งอยู่
 
 
"ผมขอนั่งด้วยได้มั้ย"
 
 
"ได้ค่ะ"
 
 
"ไม่ได้"
 
 
"หืม?ทำไมผมถึงนั่งไม่ได้ล่ะครับแก้ว"โทโมะเอียงคอถามแก้ว
 
 
"ไม่ได้ก็คือไม่ได้"แก้วเริ่มงอแงเหมือนเด็กเล็กๆ
 
 
"โทโมะนั่งเถอะค่ะ อย่าไปสนใจยัยแก้วเลย"เฟย์พูด
 
 
"ขอบคุณนะครับ"ยังไม่ทันที่ก้นจะถึงเก้าอี้ แก้วก็ลุกพรวดทำท่าจะเดินออกจากร้านไป แต่ถูกโทโมะดึงแขน
 
 
เอาไว้ซะก่อน
 
 
"โกรธผมเรื่องอะไรกัน?"โทโมะถามอย่างสงสัย เพราะเวลาที่เธอเห็นหน้าเขาทีไรเธอก็แสดงอาการฮึดฮัด
 
 
 
ไม่พอใจหรือบางครั้งก็แสดงอาการหวาดกลัว
 
 
"เปล่าค่ะ ฉันไม่ได้โกรธคุณ"แก้วก้มหน้าไม่ยอมสบตาโทโมะ
 
 
"แล้วทำไมคุณถึงแสดงอาการไม่พอใจเวลาเห็นหน้าผม"
 
 
"ก็..."