My host,My love
siscode
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"อ๊ะ อือออ"หญิงสาวส่งเสียงครางออกมา ตอนนี้เธอกำลังถูกชายหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่าเป็นโฮสต์อันดับ1ของที่นี้ปลุก
อารมณ์อยู่ เธออยากจะชวนเขามาฮอตกันตอนนี้ แต่สถานที่มันไม่เหมาะสมซักเท่าไหร่ เพราะตอนนี้ทั้งคู่อยู่
ตรงทางเดินไปห้องน้ำ ซึ่งทางเดินนี้มันมืดพอสมควร จึงไม่ค่อยมีคนสังเกตุเห็นเท่าไหร่
"โทโมะเราขึ้นห้องกันดีกว่าค่ะ"เธอดันศีรษะของชายหนุ่มที่ซุกไซร้อยู่เนินอกของเธอ
"หือ? จะขึ้นห้องแล้วหรอครับ ผมยังไม่ร้อนเลยนะ"
"แต่ตอนนี้มาร์ร้อนมาเลยค่ะ"
"งั้นก็ได้ครับ แต่ผมอยู่กับคุณได้แค่2ชม.นะครับ เพราะผมมีงานต้องทำต่อ"
"อะไรกันค่ะ มีคนให้คุณไปนั่งดื่มต่อหรอ"
"ก็เขาเลือกผมไว้ ผมก็ต้องไป มันเป็นงานนิ"
"งั้นมาร์จ่ายให้คุณมากกว่าคนนั้นสองเท่า"
"คงจะไม่ได้ครับ ถ้ามาร์ไม่พอใจก็ไม่เป็นไรนะครับ ผมจะได้ไปรับแขกคนอื่นต่อ"
"ชิ!เราไปกันเถอะค่ะ จะได้ไม่เสียเวลา"เธอพูดประชดชัน
"โอ๊ยยยย!! ขะ...ขอโทษค่ะ"ผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งมาชนโทโมะที่เดินหันหลังอยู่
"คุณเป็นอะไรหรือป่าวครับ"โทโมะปลดแขนของมาร์ที่ควงเขาอยู่ แล้วเข้าไปช่วยพยุงผู้หญิงคนนั้นที่นั่งกอง
อยู่กับพื้น
"มะ...ไม่ค่ะ"
"แก้วๆ"ผู้หญิงสองคนวิ่งหน้าตาตี่นเข้ามาประคองผู้หญิงที่ชื่อแก้วไว้
"ขอบคุณนะค่ะ"แก้วหันไปไปพูดกับเขาเบาๆ
"กรี๊ดดด แก้วนี่มันโทโมะที่เป็นโฮสต์อันดับ1ของที่นี้"
"น้อยๆหน่อยยัยเฟย์"
"แหมมม พี่ฟางก็"
"ยินดีที่ได้รู้จักครับ แล้วพวกคุณชื่อะไรกันบ้าง"โทโมะพูดพร้อมโปรยยิ้มให้สามสาว และจงใจยิ้มให้แก้วนาน
เป็นพิเศษ
"เฟย์ค่ะ ส่วนคนนี้ก็พี่ฟาง แล้วคนนี้ก็แก้วค่ะ"ผู้หญิงคนที่ใส่ชุดเดรสรัดรูปสีแดงสดแนะนำตัวคนแรก ก่อน
จะหันไปแนะนำผู้หญิงที่ใส่ชุดเดรสสีดำ และผู้หญิงคนที่ใส่เสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินและกางเกงยีนส์ขาสั้น
"เขาเป็นคนดังขนาดนั้นเลยหรอ"แก้วหันไปถามเพื่อนทั้งสอง
"ใช่ๆ ดังมาก"สองสาวตอบพร้อมกัน
"ฉันไม่เห็นจะรู้จักเลย"
"ก็แกไม่ใช่คนชอบเที่ยวกลางคืน ไม่ชอบออกไปไหนนอกจากอยู่บ้าน เวลาพาแกมาเที่ยวที่ ฉันอ๊ายอาย"
"ใช่เลยพี่ฟาง ยัยแก้วเหมือนบ้านนอกเข้ากรุงประมาณนั้นแหละ"
"แล้วใครใช้ให้พวกแกพาฉันมาล่ะ ฉันก็ไม่ได้อยากมาสักหน่อย"แก้วทำแก้มป่อง
"แล้วเมื่อกี้คุณวิ่งหนีอะไรมา"โทโมะขัดจังหวะการทะเลาะกันของสามสาว
"พอดีเมื่อกี้มีผู้ชายจะลวนลามฉันน่ะค่ะ ฉันก็เลยวิ่งหนีมา"
"จริงหรอยัยแก้ว!!!"สองสาวพูดเสียงดัง
"อืม"
"โทโมะ!!จะยืนคุยกับพวกเด็กกะโปโลอีกนานมั้ยหะ!!"มาร์ที่ยืนมองอยู่นานก็เริ่มโววายออกมาเป็นการใหญ่
แล้วดึงแขนโทโมะให้เดินตามตนไป แต่แรงผู้หญิงก็สู้แรงผู้ชายไม่ได้อยู่วันยังค่ำ
"พวกคุณจะอยู่ที่นี้อีกนานมั้ย" โทโมะไม่สนใจเสียงกรีดร้องของมาร์ หันไปคุยกับสามสาวต่อ
"อีกสองสามชั่วโมงน่ะค่ะ"เฟย์ตอบ
"ไม่เอา มันนานเกินไปนะ ฉันอยากกลับบ้านแล้ว ที่นี้น่ากลัวจะตายไป"แก้วพูดพร้อมลูบแขนตัวเองไปมา
"เดี๋ยวผมให้เพื่อนที่เป็นโฮสต์ไปนั่งเป็นเพื่อนคุณก่อนล่ะกัน คุณจะได้ไม่ต้องกังวล แล้วเดี๋ยวอีกสองชั่วโมง
ผมจะตามไป"
"ไม่ต้องหรอกค่ัะ เกรงใจเพื่อนคุณ"ฟางพูด
"ไม่เป็นไรครับ แล้วพวกคุณนั่งอยู่โต๊ะไหนผมจะได้บอกเพื่อนผมถูก"
"12ค่ะ"
นี่ขนาดเกรงใจนะเนี่ย แก้วคิดในใจอย่างเซ็งๆ
"งั้นอีกสองชั่วโมงเจอกันนะครับ...แก้ว"โทโมะส่งยิ้มให้แก้วปิดท้าย ก่อนจะเดินออกไปกับมาร์
"กรี๊ดดด ยัยแก้ว เมื่อกี้เขายิ้มให้แกด้วยอ่ะ" เฟย์ยืนบิดไปบิดมาอยู่ข้างๆแก้ว
"อะ...อืม"
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
