รักจาก...หัวใจ
8.9
30)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"แก้วตื่นเร็ว"โทโมะเขย่าปลุกคนตัวเล็กที่นอนซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม
"อือออ"แก้วครางอย่างหงุดหงิด
"จะไปมั้ยห้างอ่ะ"แก้วพยักหน้าแต่ไม่ยอมลุกออกจากที่นอน
"ตื่นเร็วแก้ว สายแล้วนะ ไม่งั้นผมจะไม่พาไปแล้วนะ"โทโมะงัดไม้เด็ดออกมา และมันก็ได้ผล แก้วขยับตัวอย่าง
เกียจคร้าน โทโมะรีบจับเธอให้ลุกขึ้นนั่งทันที ไม่งั้นมีหวังแม่ตัวดีได้ผล็อยหลับไปอีกแน่
"ง่วงอ่ะ"แก้วขยี้ตา
"ตอนกลางคืนเขาให้นอนทำไมไม่นอนล่ะ"
เพี๊ย!
"ก็ใครล่ะที่ทำให้แก้วไม่ได้นอน"คนที่เป็นตัวการทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้
"ไปอาบน้ำเลย เหม็นจะแย่แล้ว"
เพี๊ย!
โทโมะหัวเรา่ะน้อยๆก่อนจะอุ้มเธอไปอาบน้ำ พออาบน้ำเสร็จแก้วก็ปล่อยโทโมะแต่งตัวให้ ช่วงนี้เขามักจะมา
เลือกเสื้อผ้าให้เธอใส่ประจำ
ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง
แก้วออกอาการดี้ด้าเหมือนลิงเพราะถูกคุมตัวอยู่แต่ที่บ้านและที่ทำงานของโทโมะ พอได้ออกมาเที่ยวก็คึก
ครื้นใหญ่ เล่นเอาทั้งการ์ดและโทโมะวิ่งวุ่นกันไปใหญ่
"แก้วอย่าซนสิ"โทโมะเอ็ดคนตัวเล็กหลังจากที่เธอดูวิ่งดูร้านนั้นร้านนี้จนเหนื่อย ก็อ้อนคนตัวใหญ่ให้พาไป
กินข้าว
"ก็มันน่าดูทุกร้านเลยนิ"
"ค่อยๆเดินเอาก็ได้ ไม่มีใครแย่งหรอกน่า"
หลังจากกินข้าวเสร็จแกก็พาโทดมะเดินตะลุยต่อจนถึงตอนบ่าย
"ทำไมไม่เลื่อนไปวันอื่นล่ะ"แก้วบอกอย่างหงุดหงิด เพราะโทโมะมีประชุมต่อจึงต้องรีบกลับ
"มันเลื่อนได้ที่ไหนกัน"
"งั้นก็ปล่อยแก้วไว้ที่นี้ไม่ได้หรอ"แก้วถามอย่างมีความหวัง
"ไม่ได้!"ตั้งแต่ัวันที่โทโมะหาตัวเธอเจอโทโมะก็ไม่ยอมปล่อยให้เธออยู่ห่างตัว พอมาถึงที่ทำงานโทโมะก็
ปล่อยแก้วให้นั่งรอเขาอยู่ที่ห้องทำงานโดยมีการ์ดเฝ้าอยู่หน้าห้อง ส่วนตัวเขาก็ออกไปประชุม
"บิล แกคิดว่าแก้วจะโกรธฉันมั้ย"โทโมะถามคนสนิทที่ยืนอยู่ข้างๆ
"คงโกรธมั้งครับ เพราะนานๆทีที่เธอจะได้ออกไปเที่ยว"
"ก็ฉันงานเยอะ จะเอาเวลาไหนพาแก้วไปเที่ยวล่ะ"
"ผมว่าเดี๋ยวค่อยคิดเรื่องนี้ล่ะกั รีบประชุมเถอะครับเดี๋ยวนายหญิงจะรอนาน"
ทางด้านแก้วก็นั่งเหงาอยู่คนเดียว ปกติจะมีลูกน้องคนสนิทของโทโมะอย่างบิลคุยเป็นเพื่อน แต่วันนี้มี
ประชุมที่สำคัญเขาเลยต้องไปประชุมกับโทโมะด้วย
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
แก้วหันไปทางต้นเสียงก็เจอกับ เฟย์ ฟาง ป๊อปปี้ และเขื่อน
"แก้ว!คิดถึงจังเลย"เฟย์วิ่งเข้ามากอดแก้วไว้แน่น
"มากันยังไงเนี่ย"
"พี่เขื่อนกับคุณป๊อปเขามารับนะ"
"อ๋อๆ แล้วนั่นฟางเป็นอะไรอ่ะ"แก้วชี้ไปที่ฟางที่ยืนน้ำตาคลอเบ้าอยู่ข้างหลังป๊อปปี้
"ปะ...ป่าว"ฟางปาดน้ำตาออกอย่างลวกๆ
"เป็นอะไร"ป๊อปปี้หมุนตัวหันหลังไปดูฟางและเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้ แต่ก็ถูกฟางปัดมือออก
"อย่ามายุ่งกับฉัน"
"สองคนนั้นเขามีเรื่องอะไรกันอ่ะ"แก้วกระซิบคุยกับเฟย์
"เด็กๆรู้ไปก็ไม่เข้าใจหรอกครับ"เขื่อนพูด
"เฟย์ไม่เด็กแล้วนะ"เฟย์พูดเสียงเขียว
"ฉันบอกว่าอย่ามายุ่งกับฉันไง!!!"ฟางแผดเสียงใส่ป๊อปปี้
"พี่ฟางใจเย็นๆสิ"เฟย์รีบเข้ามาปลอบพี่สาวที่ยืนร้องไห้ไม่ยอมหยุด
"พี่ขอออกไปข้างนอกหน่อยนะ"เมื่อฟางออกไปป๊อปปี้ก็รีบเดินตามออกไปทันที
........................................................................................................................
ตอนนี้ไรเตอร์งานรัดตัวTT ขอโทษที่มาอัพช้า ขอโทษที่อัพให้น้อย
"อือออ"แก้วครางอย่างหงุดหงิด
"จะไปมั้ยห้างอ่ะ"แก้วพยักหน้าแต่ไม่ยอมลุกออกจากที่นอน
"ตื่นเร็วแก้ว สายแล้วนะ ไม่งั้นผมจะไม่พาไปแล้วนะ"โทโมะงัดไม้เด็ดออกมา และมันก็ได้ผล แก้วขยับตัวอย่าง
เกียจคร้าน โทโมะรีบจับเธอให้ลุกขึ้นนั่งทันที ไม่งั้นมีหวังแม่ตัวดีได้ผล็อยหลับไปอีกแน่
"ง่วงอ่ะ"แก้วขยี้ตา
"ตอนกลางคืนเขาให้นอนทำไมไม่นอนล่ะ"
เพี๊ย!
"ก็ใครล่ะที่ทำให้แก้วไม่ได้นอน"คนที่เป็นตัวการทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้
"ไปอาบน้ำเลย เหม็นจะแย่แล้ว"
เพี๊ย!
โทโมะหัวเรา่ะน้อยๆก่อนจะอุ้มเธอไปอาบน้ำ พออาบน้ำเสร็จแก้วก็ปล่อยโทโมะแต่งตัวให้ ช่วงนี้เขามักจะมา
เลือกเสื้อผ้าให้เธอใส่ประจำ
ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง
แก้วออกอาการดี้ด้าเหมือนลิงเพราะถูกคุมตัวอยู่แต่ที่บ้านและที่ทำงานของโทโมะ พอได้ออกมาเที่ยวก็คึก
ครื้นใหญ่ เล่นเอาทั้งการ์ดและโทโมะวิ่งวุ่นกันไปใหญ่
"แก้วอย่าซนสิ"โทโมะเอ็ดคนตัวเล็กหลังจากที่เธอดูวิ่งดูร้านนั้นร้านนี้จนเหนื่อย ก็อ้อนคนตัวใหญ่ให้พาไป
กินข้าว
"ก็มันน่าดูทุกร้านเลยนิ"
"ค่อยๆเดินเอาก็ได้ ไม่มีใครแย่งหรอกน่า"
หลังจากกินข้าวเสร็จแกก็พาโทดมะเดินตะลุยต่อจนถึงตอนบ่าย
"ทำไมไม่เลื่อนไปวันอื่นล่ะ"แก้วบอกอย่างหงุดหงิด เพราะโทโมะมีประชุมต่อจึงต้องรีบกลับ
"มันเลื่อนได้ที่ไหนกัน"
"งั้นก็ปล่อยแก้วไว้ที่นี้ไม่ได้หรอ"แก้วถามอย่างมีความหวัง
"ไม่ได้!"ตั้งแต่ัวันที่โทโมะหาตัวเธอเจอโทโมะก็ไม่ยอมปล่อยให้เธออยู่ห่างตัว พอมาถึงที่ทำงานโทโมะก็
ปล่อยแก้วให้นั่งรอเขาอยู่ที่ห้องทำงานโดยมีการ์ดเฝ้าอยู่หน้าห้อง ส่วนตัวเขาก็ออกไปประชุม
"บิล แกคิดว่าแก้วจะโกรธฉันมั้ย"โทโมะถามคนสนิทที่ยืนอยู่ข้างๆ
"คงโกรธมั้งครับ เพราะนานๆทีที่เธอจะได้ออกไปเที่ยว"
"ก็ฉันงานเยอะ จะเอาเวลาไหนพาแก้วไปเที่ยวล่ะ"
"ผมว่าเดี๋ยวค่อยคิดเรื่องนี้ล่ะกั รีบประชุมเถอะครับเดี๋ยวนายหญิงจะรอนาน"
ทางด้านแก้วก็นั่งเหงาอยู่คนเดียว ปกติจะมีลูกน้องคนสนิทของโทโมะอย่างบิลคุยเป็นเพื่อน แต่วันนี้มี
ประชุมที่สำคัญเขาเลยต้องไปประชุมกับโทโมะด้วย
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
แก้วหันไปทางต้นเสียงก็เจอกับ เฟย์ ฟาง ป๊อปปี้ และเขื่อน
"แก้ว!คิดถึงจังเลย"เฟย์วิ่งเข้ามากอดแก้วไว้แน่น
"มากันยังไงเนี่ย"
"พี่เขื่อนกับคุณป๊อปเขามารับนะ"
"อ๋อๆ แล้วนั่นฟางเป็นอะไรอ่ะ"แก้วชี้ไปที่ฟางที่ยืนน้ำตาคลอเบ้าอยู่ข้างหลังป๊อปปี้
"ปะ...ป่าว"ฟางปาดน้ำตาออกอย่างลวกๆ
"เป็นอะไร"ป๊อปปี้หมุนตัวหันหลังไปดูฟางและเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้ แต่ก็ถูกฟางปัดมือออก
"อย่ามายุ่งกับฉัน"
"สองคนนั้นเขามีเรื่องอะไรกันอ่ะ"แก้วกระซิบคุยกับเฟย์
"เด็กๆรู้ไปก็ไม่เข้าใจหรอกครับ"เขื่อนพูด
"เฟย์ไม่เด็กแล้วนะ"เฟย์พูดเสียงเขียว
"ฉันบอกว่าอย่ามายุ่งกับฉันไง!!!"ฟางแผดเสียงใส่ป๊อปปี้
"พี่ฟางใจเย็นๆสิ"เฟย์รีบเข้ามาปลอบพี่สาวที่ยืนร้องไห้ไม่ยอมหยุด
"พี่ขอออกไปข้างนอกหน่อยนะ"เมื่อฟางออกไปป๊อปปี้ก็รีบเดินตามออกไปทันที
........................................................................................................................
ตอนนี้ไรเตอร์งานรัดตัวTT ขอโทษที่มาอัพช้า ขอโทษที่อัพให้น้อย
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ