รักจาก...หัวใจ

นี้ฉันอยู่อิตาลีมาเกือบ 2 อาทิตย์แล้ว เฮ้อ!! นี้ฉันอยู่ไปได้ยังไงกัน แถมคุณโทโมะยังให้ฉันอยู่แต่ในห้องไม่ยอมให้ออกไปไหนอีกตั้งหาก ไหนบอกจะพาไปเที่ยวไง
 

"ทำอะไรอยู่ครับ" โทโมะที่พึ่งกลับมาจากการเจรจาธุรกิจ(?)เดินเข้ามากอดคนตัวเล็กที่นั่งท้าลมอยู่หน้าระเบียง
 

"ปะ ปล่อยนะ เดี๋ยวคนอื่นมาเห็นมันจะไม่ดี" หญิงสาวพยายามจะแกะมือที่รัดตรงเอวเล็กของเธอออก แต่ดูเหมือนว่ามันจะเข้าทางชายหนุ่ม โทโมะจัดการดึงคนตัวเล็กกว่ามานั่งที่ตัก แต่นั่นก็ทำมห้หญิงสาวนั้นอะลาวาดหนักกว่าเก่า
 

"ไปเดินเล่นในเมืองกันดีกว่าเนอะ" พูดจบโทโมะก็จัดการฉุดหญิงสาวให้ลุกขึ้น แล้วเดินตามออกไป
 

หญิงสาวดูมีความสุขมากจนลืมไปเลยว่าตนเองนั้นกำลังงอนเขาอยู่ ส่วนโทโมะเองพอเห็นแก้วยิ้มก็พลอยมีความสุขไปด้วย ทั้งคู่กลับมาที่ห้องพักของโทโมะ ทั้งๆที่แก้วไม่เต็มใจกลับด้วย แต่เพราะเขาบอกว่าเขามีเซอร์ไพรส์ให้เธอ แก้วจึงจำใจต้องกลับมา
 

"เดี๋ยวพรุ่งนี้จะพาไปเที่ยวใหม่ ฉันสัญญา" ชายหนุ่มที่เห็หญิงสาวหน้าบึ้ง เลยเข้าไปออดอ้อนเธอ
 

"จริงๆนะค่ะ" หญิงสาวยิ้มพร้อมเขย่าแขนเขา
 

"ก็ผมสัญญาแล้วไง"
 

ตกค่ำเขาพาเธอมาืี่ที่สระว่ายน้ำ ซึ่งตอนนี้มันถูกตกแต่งให้ดูเหมือนอยู่ในร้านอาหารหรู ริมสระมีโต๊ะอาหารสำหรับ 2 คน และมีอาหารอันเลิศรสวางอยู่ แก้วที่สวมชุดเดรสสีอ่อนมองตาเป็นประกาย เพราะตั้งแต่เกิดมาเธอไม่เคยที่จะได้ลิ้มลองอาหารราคาแพงเช่นนี้ หรือแม่แต่เสื้อผ้าราคาแพงก็ตาม โทโมะที่ยืนอยู่ข้างแก้วพอเห็นเธอยิ้มอย่างมีความสุขเขาก็พลอยมีความสุขตามไปด้วย ตอนนี้เขาอยูาในชุดสูทดูเรียบร้อย ดูเป็นเทวดาที่หล่อเหลามาก โทโมะพาแก้วเดินเข้าไปใกล้ๆโต๊ะ ก่อนจะเลื่อนเก้าอี้ให้เธอนั่ง แล้วถอดเสื้อตัวนอกออกมาให้เธอสวม เพราะเขากลัวเธอจะจับไข้เอา ยิ่งเธอร่างกายบอบบางไม่ค่อยแข็งแรงแบบนี้ เขายิ่งต้องดูแลเธอให้ดีมากๆ พอชายหนุ่มนั่งตรงข้ามเธอเรียบร้อย เขาก็ตักอาหารให้เธอจนแก้วนั้นกินแทบไม่หมด หลังจากที่ทั้งคู่จัดการกับอาหารตรงหน้าเสร็จเรียบร้อย โทโมะพาตัวเองมานั่งที่เก้าอี้ยาวใกล้ๆกับริมสระน้ำก่อนจะดึงให้แก้วมานั่งที่ตักของเขา
 

"หลับตาสิ" โทโมะที่เห็นแก้วทำตามที่เขาสั่ง เขาก็จัดการหยิบบางออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วเอาของสิ่งนั้นไปแนบกับแก้มของหญิงสาว แก้วสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อมีของเย็นๆมาแตะที่แก้ม เธอค่อยๆลืมตาขึ้นแล้วมองของสิ่งนั้น มันเป็นสร้อยข้อมือที่โทโมะสั่งทำมาเพื่อเธอโดยเฉพาะ รอบตัวสร้อยข้อมือนั้นล้วนเป็นเพรชเม็ดใสสลับกับเพชรเม็ดสีชมพู แล้วยังมีจี้เพชรรูปหัวใจที้ด้านนึงเป็นสีขาวและอีกด้านนึงเป็นสีชมพู 
 

"ฉันใส่ให้นะ" โทโมะจับมือของแก้วขึ้นมาก่อนจะค่อยๆใส่สร้อยข้อมือ อต่ยังไม่ทันจะติดตะขอแก้วก็ดึงมือของเธอออกมา ทำให้โทโมะหัวเสียไม่น้อยเลยทีเดียว ไม่เคยมีใครกล้าปฏิเสธของที่เขาให้สักคน ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นของบอกให้เขารียใส่แล้วกระโดดหอมแก้มเขาไปหลายรอบ แต่นี้เธอกับปฏิเสธของของเขาอย่างหน้าตาเฉย
 

"คะ คือว่า มันดูดีเกินไปค่ะ มันไม่เหมาะกับคนอย่างแก้วหรอก"
 

"แต่ฉันจะให้เธอ แล้วถ้าเธอยังไม่ยอมใส่มัน รับรองว่าตคืนนี้เธอโดนลงหนักแน่"
 

แก้วที่ได้ยินถึงกับขนลุกซู่ และแน่นอนว่าเธอต้องเลืิอกใส่มัน
 

"หึ ไหนบอกไม่อยากใส่ไง" โทโมะฝังใบหน้าคมลงที่ซอกคอขาวของแก้ว ก่อนจะพูดออกมา
 

"ปะ ปล่อยนะ" แก้วขัดขืนแต่มันยิ่งทำให้โทโมะนั้นได้ใจ ก่อนที่เขาจะช้อนตัวเธอแล้วมุ่งตรงไปยังเตียงกว้าง เขาค่อยๆวางหญิงสาวลงแล้วทาบตัวเองลงมาแนบชิด แก้วพยายามดันตัวโทโมะออก แต่ดูก็ไม่เป็นผล  เพียงแค่มือเล็กๆแบบนั้นจะมาทำอะไรเขาได้ โทโมะได้แต่หัวเราะในใจ ก่อนจะบดเบียดริมฝีปากร้อนนั้นกับริมฝีปากสีชมพู ก่อนจะค่อยๆพาเธอเข้าสู่ห้วงแห่งความรักอันร้อนแรง
 

.
 

.
 

.
 

แสงแดดจ้ายามสายส่องผ่านกระจกเข้ามากระทบกัยร่างบางที่นอนซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนา แก้วขยับตัวเบาๆก่อนจะค่อยๆลืมตา เมื่อคืนกว่าเขาจะปล่อยตัวเธอก็เกือบเช้า แก้วค่อยๆพยุงตัวขึ้นนั่ง ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบเสื้อคลุมที่โทโมะอาจจะเตรียมไว้ให้ เธอตื่นมาไม่เจอเขาสงสัยคงจะไปคุยธุระอีกล่ะมั้ง(?) แก้วก้าวออกจากเตียงช้าๆแล้วมุ่งหน้าไปที่ประตู เมื่อแก้วเปิกประตูออกมาเธอกับนิ่งค้าง เพราะเธอเห็นภาพชายหญิงกำลังนัวเนียกันอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ตรงกลางห้อง และที่ทำให้เธอถึงกับจะร้องไห้ คือผู้ชายคนนั้น คือ โทโมะ!! แก้วรีบปิดประตูแล้วล็อกกลอนทันที ก่อนจะค่อยๆทรุดตัวร้องไห้ นี้เขาทำบ้าอะไรกัน เมื่อคืนเขาพึ่งจะอยู่กับเธอแต่ตอนนี้มัน...
 
 
เป็นเพราะแก้วนั้นรีบปิดประตูทำให้เกิดเสียงดังลั่นห้อง คู่หญิงชายที่กำลังแสดงหนังสดกันถึงกับตกใจ โทโมะรีบผละออกจากหญงสาวร่างอวบที่ดูเซ็กซี้เย้ายวน ให้ตายเหอะ!!! เขาสบถในใจ แก้วตื่นแล้ว แล้วเธอยังเห็นภาพเมื่อกี้อีก ชายหนุ่มไม่รีรอรีบย้ายตัวเองไปยังประตูก่อนจะเคาะเรียกหญิงสาว
 
 
"แก้ว เปิดประตูให้ฉันเดี๋ยวนี้!!!" เขาเคาะประตูพร้อมตะโกนเรียกเธอ แต่ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ
 

"คุณจะไปสนใจเขาทำไมค่ะ เรามาต่อเรื่องของเราให้จบกันดีกว่าค่ะ" หญิงสาวร่างอวบเดินเข้ามากอดทางด้านหลังก่อนจะค่อยๆเอามือลูบไล้แผงอกของโทโมะ
 

"วันนี้คุณกลับไปก่อนเถอะ" เขาบอกอย่างหมดอารมณ์
 

"อะไรกัน!!!" หญิงสาวที่ถูกขัดอกขัดใจก็ร้องหวีดหวาด 
 

"บอกให้ออกไปไง!!!! เขาตะคอกใส่เธอ จนเธอสะดุ้งแล้วรีบใส่เสื้อผ้าอย่างลวกๆแล้ววิ่งออกไป
 

โทโมะหันกลับมามองที่ประตูอีกครั้งก่อนจะเรียกเธออีกรอบแต่ก็ไม่ได้รับเสียงตอบรับใดๆกลับมา
 

เล่นอย่างนี้ใช่มั้ย เราจะได้เห็นดีกันแน่