รักจาก...หัวใจ

"แก้ววว ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ"

 

 

"ฮึก ผู้หญิงคนนั้นเขามาก่อนฉัน"

 

 

"มาก่อนแล้วไงล่ะ แต่คนที่ผมรักตอนนี้ก็คือแก้ว"

 

 

"คุณรักฉันแค่ตอนนี้เท่านั้น ฮึกๆ ปล่อยฉันนะ"

 

 

โทโมะก้มลงจูบปิดปากหญิงสาวเอาไว้ เพราะไม่อยากให้เธอพูดถึงเรื่องนี้อีก ก่อนที่เขาจะพาเธอไปพบกับ

 

 

ความสุข

 

 

โทโมะนอนดูหญิงสาวไม่ยอมห่าง เพราะกลัวว่าเธอจะหนีเขาไป โทโมะกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น แล้วดึงผ้าห่มที่กองอยูที่เอวขึ้นมาไว้ตรงหน้าอก

 

 

"ผมรักแก้วแค่คนเดียวเท่านั้น"

 

 

.

 

 

.

 

 

.

 

 

หลังจากวันนั้นโทโมะก็กักตัวแก้วเอาไว้ในห้อง ไม่ยอมให้ออกไปไหน เป็นเวลาอยู่หลายวัน ส่วนแก้วเองก็

 

 

เฉยชาใส่โทโมะ จนทำให้โทโมะหงุดหงิดอยู่หลายครั้ง

 

 

"แก้วมากินข้าวเร็ว" โทโมะเรียกเด็กน้อยที่นอนหันหลังให้เขาอยู่บนเตียง แต่แก้วก็เมินเฉยราวกับไม่ได้ยิน

 

 

เสียงนั้น โทโมะเดินอ้อมไปอยู่ตรงหน้าหญิงสาว

 

 

"กินข้าวหน่อยเร็ว เดี๋ยวไม่สบายเอานะ" แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาันั้นคือ น้ำตาของหญิงสาว

 

 

โทโมะยื่นมือไปเช็ดน้ำตาให้หญิงสาวอย่างเบามือ แล้วกดจูบเบาๆที่หน้าผากของเธอ จากนั้นก็ช้อนตัวเธอ

 

 

มานั่งซ้อนกับเขา แล้วเอื้อมไปหยิบชามข้าวต้มมาป้อนหญิงสาวตรงหน้า

 

 

แก้วกินไปได้สามคำ ก็หันหน้าหนีเหมือนเป็นการบอกว่าอิ่มแล้ว 

 

 

"กินสามคำ อิ่มได้ไงกัน กินอีกหน่อยสิ"โทโมะคะยั้นคะยอหญิงสาว แต่แก้วก็หันหน้าหนี แล้วลุกออกจากตัก

 

 

โทโมะ ไปล้มตัวนอนลงด้านข้าง

 

 

"แก้ว อย่าปล่อยให้ผมพูดอยู่คนเดียวซิ"โทโมะหันไปอ้อนคนตัวเล็ก แต่แก้วก็เอาแต่หันหน้าหนี

 

 

.

 

 

.

 

 

.

 

 

วันนี้โทโมะมีประชุมตั้งแต่เ้ช้า เลยไม่ได้อยู่ดูแลคนตัวเล็กที่บ้าน แก้วที่เห็นว่าโอกาสเหมาะเจาะที่จะหนีออก

 

 

จากนรกขุมหนี เพราะเธอคงทนไม่ได้ที่จะเป็นเมียน้อยใคร

 

 

"จะไปไหนหรอครับ คุณผู้หญิง"การ์ดที่เฝ้าอยู่หน้าห้องถามแก้ว

 

 

"เอ่อ...กะว่าจะออกไปเที่ยวข้างนอก"

 

 

"คุณผู้หญิงไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไปไหนนะครับ"

 

 

"แต่โทโมะบอกว่าให้ฉันออกไปได้"

 

 

"งั้นผมจะโทรรายงานนายให้นะครับ"

 

 

"ไม่!! ไม่ต้อง ฉันไม่ออกไปก็ได้"

 

 

แก้วแอบเบ้หน้าให้การ์ดสุดเนี้ยบของโทโมะ ก่อนจะเดินออกมานั่งเล่นอยู่ที่สวนหลังบ้าน

 

 

หลังจากที่โทโมะประชุมก็รีบกุลีกุจอกลับบ้าน 

 

 

"แก้วอยู่ไหน"

 

 

"เอ่อ...คือ"

 

 

"ฉันถามว่าแก้วอยู่ไหน!!!"

 

 

"มะ...ไม่ทราบครับ"

 

 

"พวกแกดูแลเมียฉันยังไงหะ!!!"

 

 

โทโมะตรงเข้าไปซัดการ์ดสองคนที่คอยดูแลแก้วอยู่บ้าน แก้้วที่นั่งอยู่สวนก็ได้ยินเสียงเอะอะในบ้าน ก็รีบวิ่ง

 

 

เข้ามาดู

 

 

"ทำอะไรกันนะ"คนตัวเล็กมองตาแป๋วมายังโทโมะ

 

 

"แก้ว...แก้วไปไหนมา"โทโมะที่เห็นคนตัวเล็กเดินเข้ามาในบ้าน ก็รีบตรงดิ่งไปคว้าตัวเธอมากอดไว้ แก้วที่

 

 

โดนกอดก็ดิ้นขัดขืนจะไม่ให้โทโมะกอด

 

 

"อย่ามากอดนะ!!!"

 

 

"ทำไมจะกอดไม่ได้"

 

 

"คุณไปกอดเมียคุณที่อุ้มท้องลูกคุณซิ อย่ามากอดฉันนะ!!"

 

 

"เรานี่ อย่างอแงซิ"

 

 

"ไม่ได้งอแงนะ ปล่อยๆๆๆๆ" 

 

 

"ไม่ปล่อย ส่วนเรื่องของเฟลอร์ อีกไม่นานมันก็จะจบแล้ว"

 

 

"จบตรงที่พวกคุณสองคนแต่งงานกันใช่มั้ย"

 

 

"แก้ว!ทำไมพูดแบบนั้น"

 

 

"ก็มันเป็นเรื่องจริง!"

 

 

"ผมไม่อยากเถียงกับเด็กดื้อแล้ว ไปนอนกัน" โทโมะช้อนร่างเล็กแล้วอุ้มขึ้นข้างบนไป

 

 

การ์ดเกือบสิบคนที่ยืนมองสามีภรรยาทะเลาะกันเมื่อกี้ หลังจากที่เจ้านายขึ้นไปบนห้องแล้ว ก็หันมาซุบซิบ

 

 

นินทาเจ้านายกันยกใหญ่ 

 

 

........................................................................................................................

 

 

ตอนนี้ไรเตอร์แต่งสดๆเลย เห็นคอมเม้นของ meenniiz แล้วตกใจมาก 5555 ที่หายไปนานเพราะไรเตอร์เป็นหวัด

 

 

หนักมาก TT อีกสองอาทิตย์ไรเตอร์ก็สอบแล้ว อาจจะหายไปนานหน่อยนะ ^^ คืนนี้ฝันดีทุกคน