รักจาก...หัวใจ

โทโมะนั่งทำงานอยู่ในห้องคนเดียว วันนี้เขาไม่ได้พกคนตัวเล็กมาทำงานด้วย เพราะว่าเธอนั้นเพลีย งอแง
 
 
ไม่ยอมมากับเขาท่าเดียวจนเขาต้องยอมแต่โดยดี แต่เขาก็รีบทำงานให้เสร็จเรียบร้อยเพื่อที่จะได้กลับไป
 
 
กอดไปหอมแม่ตัวเล็กแม่ตัวดีที่บ้าน
 
 
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
 
 
"นาบครับ มีคนมาขอพบ" บิลเข้ามารายงาน ด้านหลังของเขาคือผู้หญิงหน้าตาดี ที่ดูเป็นผู้ดีมีชาติตระกูล
 
 
สูงส่งระดับหนึ่ง และโทโมะก็จำได้ว่าเธอคนนนี้เคยเป็นคู่นอนของเขา
 
 
"มีธุระอะไร"โทโมะพูดเสียงเรียบ ส่วนบิลก็เดินมาอยู่ด้านหลังโทโมะ ผู้หญิงคนนั้นเดินมานั่งเก้าอี้ตรงข้าม
 
 
กับเขา
 
 
"ฉันท้อง...กับคุณ"ผู้หญิงคนนั้นพูดพร้อมแสดงรอยยิ้มเยาะเย้ย
 
 
"อย่ามาพูดจาไร้สาระกับฉัน"
 
 
"ฉันป่าวนะ นี่มันเป็นเรื่องจริง ฉันท้อง คุณจะลองตรวจสอบดูก็ได้นะว่าฉันท้องจริงหรือป่าว"หญิงสาวพูดท้า
 
 
ทาย
 
 
"อย่าคิดว่าฉันไม่กล้านะเฟลอร์ "
 
 
"ก็เอาสิ"
 
 
"ไปซื้อที่ตรวจครรภ์มาให้หน่อย"โทโมะหันไปสั่งบิล
 
 
หลังจากได้ที่ตรวจครรภ์แล้ว เฟลอร์ก็หายเ้ข้าไปในห้องน้ำสักพัก แล้วออกมาพร้อมกับหลักฐานที่แสดงว่า
 
 
เธอท้องจริงๆ
 
 
"เธอเล่นตุกติกหรือป่าว"โทโมะถามเสียงเครียด
 
 
"ป่าว"หญิงสา่วตอบหนักแน่น
 
 
"บิล พาผู้หญิงคนนี้ไปพักที่ห้องก่อน แล้วเฝ้าเธอไว้อย่าให้ไปไหนเด็ดขาด!!!"โทโมะพูดจบก็ลุกออกจาก
 
 
เก้าอี้เพื่อที่จะรีบตรงดิ่งกลับบ้าน
 
 
"คุณกลัวว่าฉันจะไปหาภรรยาของคุณใช่มั้ยค่ะ ไม่ต้องกลัวหรอกค่ะ เพราะฉันไปเธอมาแล้ว"เฟลอร์กรีดยิ้ม
 
 
ร้ายกาจออกมา
 
 
"เฟลอร์!!!!! มันจะมากไปแล้วนะ!!!"โทโมะตลาดลั่น ก่อนจะรีบออกจากห้องไป
 
 
.
 
 
.
 
 
.
 
 
หลังจากที่เฟลอร์กลับไปแล้ว แก้วก็ขังตัวเองไว้ในห้องไม่ยอมออกมากินข้าวจนถึงเย็น
 
 
"ฮึก คุณโกหก"คนตัวเล็กปาดน้ำตาออกอย่างลวกๆ
 
 
เมื่อ 1 ชั่วโมงก่อนหน้านี้
 
 
"คุณผู้หญิงค่ะ มีคนมาขอพบค่ะ"
 
 
แก้วทีกำลังจะลุกออกจากโต๊ะอาหารก็ต้องหยุดชะงักไป เมื่อแม่บ้านคนหนึ่งเดินเข้ามา
 
 
"ใครหรอค่ะ?"แก้วถาม เพราะเธอก็ไม่ค่อยมีญาติสนิทที่ไหน
 
 
"ไม่ทราบค่ะ"
 
 
แก้วเดินตามแม่บ้านไปที่ห้องรับรองแขก เธอพบกับผู้หญิงคนนึงที่ดูดีมีชาติตระกูล
 
 
"สวัสดีค่ะ"หญิงคนนั้นทักแก้ว
 
 
"สวัสดีค่ะ มาหาโทโมะหรอค่ะ"
 
 
"ป่าวหรอกค่ะ ฉันมาหาคุณโดยเฉพาะ ฉันขอแนะนำตัวก่อนนะค่ะ ฉันชื่อเฟลอร์ เป็นเพื่อนสนิทมากๆของ
 
 
โทโมะ"
 
 
"คะ...ค่ะ แล้วคุณเฟลอร์มีธุระอะไรหรือป่าวค่ะ"
 
 
"แค่จะมาฝากเนื้อฝากตัวน่ะค่ะ เพราะต่อไปสามีของเขา อุ้ย!โทโมะน่ะค่ะก็คงจะรับฉันเป็นภรรยาอีกคน"
 
 
"คุณพูดเรื่องอะไร ฉันไม่เข้าใจ"
 
 
"ฉันท้องกับโทโมะ ฉันคบกับเขาก่อนที่เขาจะทิ้งฉันแล้วไปคบกับคุณ ถ้าพูดอีกอย่างนึงคือ ฉันคือเมียหลวง
 
 
ส่วนเธอคือเมียน้อย"
 
 
"คุณอย่ามาพูดจาแบบนี้นะ!!!"แก้วตะโกนออกมา ทำให่การ์ดที่ดูแลรักษาความปลอดภัยของนายหญิงวิ่งกรู
 
 
กันเข้ามา
 
 
"มันคือเรื่องจริง อย่าหลอกตัวเองไปเลยคุณเมียน้อย"เฟลอร์พูดแค่นั้น ก่อนจะสะบัดก้นเดินออกจากบ้านไป
 
 
เมื่อเฟลอร์ออกจากบ้านไป แก้วก็วิ่งหนีขึ้นห้องไปทันที
 
 
ปัจจุบัน
 
 
"แก้วอยู่ไหน"โทโมะหันไปถามการ์ด หลังจากที่กลับมาถึงบ้านแล้ว
 
 
"อยู่บนห้องครับ ตั้งแต่ตอนเช้าจนตอนนี้ก็ยังไม่ยอมลงมาครับ"
 
 
"อะไรนะ!!!!"โทโมะก้มมองนาฬิากาที่บ่งบอกถึงเวลาสองทุ่มแล้ว คนตัวเล็กของเขาไม่ยอมกินข้าวกินปลา
 
 
ป่านนี้ไม่เป็นลมเป็นแล้งไปแล้วหรอ
 
 
โทโมะรีบดิ่งไปที่ห้องนอนทันที ไขกุญแจห้องเข้าไปเพราะแม่คนดีนั้นล็อกห้องเอาไว้ แก้วที่เห็นว่าโทโมะ
 
 
เดินเ้ข้ามาก็เตรียมจะวิ่งหนี แต่ก็ถูกโทโมะวิ่งไล่จับไว้ได้ จากนั้นก็กดเธอให้นอนราบกับเตียงไป
 
 
"ฮึก ปล่อยนะ อย่ามายุ่งกับฉัน!!" โทโมะชะงักไปวูบหนึ่ง เมื่อได้ยินสรรพนามที่เปลี่ยนไป
 
 
"หยุดร้องก่อน ไม่ร้องนะเด็กน้อย"โทโมะก้มลงจูบน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาน้อยๆ
 
 
"อย่ามายุ่งกับฉัน!! กลับไปดูแลลูกของคุณซะ ฉันจะเป็นฝ่ายไปเอง"
 
 
........................................................................................................................
 
 
วู้ๆๆ ฉากดราม่ามาแล้วจ้าาา ไม่รู้ว่าดราม่าหรือป่าว 555 เจอกันตอนหน้า ฝันดีนะทุกคน^^