รักจาก...หัวใจ

"แก้ววันนี้เราไปเดินเล่นที่ห้างกัน"ฟางพูด ตอนนี้เป็นเวลาเลิกเรียนที่มหาลัย
 
 
"ไปๆ ไม่ได้ไปเที่ยวนานแล้ว"
 
 
"งั้นเดี๋ยวรอเฟย์ก่อนแปปนึง"
 
 
ทั้งสองคนเดินมานั่งที่โต๊ะหินอ่อนใต้ต้นไม้ ระหว่างที่รอเฟย์อยู่ ก็มีผู้ชายมากหน้าหลายตาเข้ามาขายขนมจีบให้ฟางอย่างไม่ขาดสาย
 
 
"ขอเบอร์ให้ผมหน่อยสิครับ"
 
 
"ขอผมด้วยนะครับ"
 
 
"นี่ดอกไม้ครับน้องแก้ว"
 
 
"เค้กสำหรับคนน่ารักอย่างน้องฟาง"
 
 
ปึง!
 
 
"อย่ามายุ่งกับเมียชาวบ้าน"โทโมะตบโต๊ะเสียงดัง ทำเอาคนที่กำลังจีบสองสาวตกใจ วิ่งหนีกันไปคนละทิศคนละทาง
 
 
"ทะ...โทโมะ"แก้วเรียกชื่อโทโมะ ทั้งกลัวว่าโทโมะจะเอาเรื่องคนพวกนี้และตกใจเพราะไม่คิดว่าโทโมะจะมารับด้วยตัวเอง เพราะเขาเป็นคนดังทำให้ไปไหนมาไหนไม่สะดวก แต่ใช่โทโมะจะแคร์
 
 
"กลับบ้านครับแก้ว"โทโมะพูดอย่างเอาแต่ใจ
 
 
"เอ่อ...โทโมะ วันนี้แก้วขอไปเที่ยวกับฟางนะ"
 
 
"ไปเที่ยวที่ไหนกัน"
 
 
"ที่ห้างใกล้ๆนี่เอง ไปแปปเดียวเองนะ เดี๋ยวแก้วจะรีบกลับ"แก้วทำตาแป๋วใส่โทโมะ
 
 
"น่าจับมาจูบจริงๆ"โทโมะก้มลงกระซิบข้างหูแก้ว
 
 
นักศึกษาคนอื่นที่เห็นเหตุการณ์ก็ต่างซุบซิบกันเป็นการใหญ่
 
 
"นั่นโทโมะที่เป็นนายแบบใช่มั้ย"
 
 
"ใช่ๆๆ ตัวจริงหล่อกว่าในหนังสืออีก"
 
 
"เขา่ไม่ค่อยชอบรับงานแบบนี้ ฉันเลยซื้อหนังสือที่มีเขาทุกเล่มเลย ><"
 
 
"เขามีธุรกิจใหญ่นะ เลยไม่ชอบรับงานแบบนี้ อิจฉาผู้หญิงคนนั้นจัง ทำไมถึงไม่เป็นฉันนะ"
 
 
บอร์ดี้การ์ดที่คอยป้องกันความปลอดภัยให้โทโมะ ได้ยินเรื่องที่พวกเธอคุยกันก็รีบกันพวกเธอให้ออกห่าง เพราะถ้าโทโมะได้ยินพวกเธออาจไม่รอดแน่
 
 
"ไปพรุ่งนี้สิ พรุ่งนี้ไม่มีเรียนไม่ใช่หรอ"
 
 
"แต่...แก้วตกลงกับฟางไปแล้วนะ"
 
 
"ไม่เป็นไรแก้ว ไปพรุ่งนี้ก็ได้ รู้สึกว่าเฟย์คงไปไม่ได้เหมือนกัน"
 
 
"งั้นเรากลับกันเถอะ เหงื่อออกหมดแล้ว" โทโมะยื่นมือมาเช็ดเหงื่อที่ออกบนใบหน้าของหญิงสาว
 
 
"แ้ล้วฟางล่ะ"
 
 
"ผมลืมบอกไป เอ้า!มาพอดีเลย ไอ้ป๊อปทางนี้"โทโมะโบกมือเรียกป๊อปปี้ 
 
 
ตอนนี้ในมหาลัยมีคนมุงอย่างกับกำลังก่อม็อบ แต่จริงๆแล้วเป็นเพราะสองหนุ่มอย่างโทโมะและป๊อปปี้
 
 
"คุณป๊อป"ฟางพูดสียงเบา
 
 
"ฉันมารับเธอกลับบ้าน ส่วนเฟย์เดี๋ยวเขื่อนจะมารับ"
 
 
"เดี๋ยวฟางรอเฟย์กลับพร้อมกันเลยดีกว่า"
 
 
"เมื่อกี้ฉันบอกเธอแล้ว เธอไม่ได้ยินหรอ"ป๊อปปี้พูดเสียงเย็น
 
 
"กะ...ก็ได้ค่ะ"
 
 
"ฉันพาเธอไปกินข้าวก่อน แล้วเดี๋ยวจะไปส่งที่บ้าน ฉันไปก่อนนะ"ป๊อปปี้พูดกับฟางก่อนจะหันมาบอกลาโทโมะ แล้วเดินจูงมือคนตัวเล็กออกไป
 
 
"งั้นเรากลับกันเถอะ"
 
 
.
 
 
.
 
 
.
 
 
ผ่านไปหลายวันตั้งแต่วันนั้น ป๊อปปี้ก็ไม่ได้มาหาฟางเลย
 
 
"เหม่ออะไรอยู่จ๊ะสาวน้อย"แก้วเดินมากอดคอฟาง ตอนนี้สามสาวออกมาปิกนิคที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง
 
 
"สงสัยคิดถึงสารถี ที่คอยไปรับไปส่งล่ะมั้ง"เฟย์ที่กำลังนั่งวาดรูปอยู่เอ่ยทักขึ้น
 
 
"บะ...บ้า พูดอะไรไม่เห็นรู้เรื่อง"ฟางรีบแก้ตัว
 
 
"บ้า พูดเรื่องอะไรไม่เห็นรู้เรื่อง"เฟย์เลียนเสียงฟาง
 
 
"เงียบไปเลยยัยเฟย์ ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่อนุมัติให้คุณเขื่อนคบกับแก"
 
 
"ไอ้บ้านั้นไปคุยกับพี่ฟางหรอ!"
 
 
"ก็ใช่ เขาถึงกับคุกเข่าขอร้องเลยนะ"
 
 
"ทำอะไรของเขา เฟย์จะไปคุยกับเขาให้รู้เรื่อง"เฟย์ควานหาโทรศัพท์ แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ ก็เพราะ...
 
 
"หาไอ้นี่อยู่หรอจ๊ะ"แก้วชูโทรศัพท์ออกมาจากด้านหลังของตน
 
 
"เอามานี่นะแก้ว"เฟย์วิ่งไล่ตามแก้ว แต่แก้วก็ดันส่งต่อให้ฟาง สามสาวก็เล่นวิ่งไล่จับกันอย่างสนุกสนาน พอใกล้มืดแล้วทั้งสามคนก็แยกย้ายกันกลับบ้านไป
 
 
บ้านของเฟย์ฟาง
 
 
"พี่ฟางมีคนมาค่ะ"เฟย์พูด เมื่อได้ยินเสียงออดหน้าบ้าน ฟางพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินไปเปิดประตูบ้าน
 
 
"อ้าวฟาง ขอโทษที่มารบกวน"เขื่อนที่หิ้วป๊อปปี้ที่กำลังเมาไม่ได้สติเอ่ยบอกอย่างรู้สึกผิด เพราะตอนนี้ก็เที่ยงคืนเข้าไปแล้ว
 
 
"มีอะไรหรอพี่ฟาง"เฟย์ที่เห็นว่าฟางหายไปนานก็เดินออกมาดู
 
 
"น้องเฟย์ ไม่ได้เจอกันตั้งนานสวยขึ้นนะเนี่ย"
 
 
"อย่ามาขายขนมจีบแถวนี้"
 
 
"แล้วคุณเขื่อนมีธุระอะไรหรือป่าวค่ะ"ฟางถาม
 
 
"คืนนี้ฝากไอ้ป๊อปไว้หน่อยได้มั้ย"
 
 
"เอ่อ...คงจะไม่ได้ค่ะ มันดูไม่ดีนะค่ะที่พาผู้ชายเข้าบ้าน"
 
 
"ตอนนี้มีฟางคนเดียวที่จะช่วยไอ้ป๊อปได้นะ ขอร้องล่ะ จะให้คุกเข่าเหมือนวันนั้นก็ได้ ถ้าฟางยอมพี่ก็จะทำ"เขื่อนกำลังจะคุกเข่าแต่ก็โดนฟางขัดไว้ก่อน
 
 
"ไม่ต้อง!!ก็ได้ค่ะ ฟางจะดูแลคุณป๊อปให้"
 
 
"แล้วทำไมคุณป๊อปถึงเมาแบบนี้ล่ะ มีเรื่องเครียดอะไรหรอ"เฟย์ที่เงียบอยู่นานถามขึ้น
 
 
"ก็เรื่อง..."