รักจาก...หัวใจ

"แก้ววันนี้เราไปเดินเล่นที่ห้างกัน"ฟางพูด ตอนนี้เป็นเวลาเลิกเรียนที่มหาลัย

 

 

"ไปๆ ไม่ได้ไปเที่ยวนานแล้ว"

 

 

"งั้นเดี๋ยวรอเฟย์ก่อนแปปนึง"

 

 

ทั้งสองคนเดินมานั่งที่โต๊ะหินอ่อนใต้ต้นไม้ ระหว่างที่รอเฟย์อยู่ ก็มีผู้ชายมากหน้าหลายตาเข้ามาขายขนมจีบให้ฟางอย่างไม่ขาดสาย

 

 

"ขอเบอร์ให้ผมหน่อยสิครับ"

 

 

"ขอผมด้วยนะครับ"

 

 

"นี่ดอกไม้ครับน้องแก้ว"

 

 

"เค้กสำหรับคนน่ารักอย่างน้องฟาง"

 

 

ปึง!

 

 

"อย่ามายุ่งกับเมียชาวบ้าน"โทโมะตบโต๊ะเสียงดัง ทำเอาคนที่กำลังจีบสองสาวตกใจ วิ่งหนีกันไปคนละทิศคนละทาง

 

 

"ทะ...โทโมะ"แก้วเรียกชื่อโทโมะ ทั้งกลัวว่าโทโมะจะเอาเรื่องคนพวกนี้และตกใจเพราะไม่คิดว่าโทโมะจะมารับด้วยตัวเอง เพราะเขาเป็นคนดังทำให้ไปไหนมาไหนไม่สะดวก แต่ใช่โทโมะจะแคร์

 

 

"กลับบ้านครับแก้ว"โทโมะพูดอย่างเอาแต่ใจ

 

 

"เอ่อ...โทโมะ วันนี้แก้วขอไปเที่ยวกับฟางนะ"

 

 

"ไปเที่ยวที่ไหนกัน"

 

 

"ที่ห้างใกล้ๆนี่เอง ไปแปปเดียวเองนะ เดี๋ยวแก้วจะรีบกลับ"แก้วทำตาแป๋วใส่โทโมะ

 

 

"น่าจับมาจูบจริงๆ"โทโมะก้มลงกระซิบข้างหูแก้ว

 

 

นักศึกษาคนอื่นที่เห็นเหตุการณ์ก็ต่างซุบซิบกันเป็นการใหญ่

 

 

"นั่นโทโมะที่เป็นนายแบบใช่มั้ย"

 

 

"ใช่ๆๆ ตัวจริงหล่อกว่าในหนังสืออีก"

 

 

"เขา่ไม่ค่อยชอบรับงานแบบนี้ ฉันเลยซื้อหนังสือที่มีเขาทุกเล่มเลย ><"

 

 

"เขามีธุรกิจใหญ่นะ เลยไม่ชอบรับงานแบบนี้ อิจฉาผู้หญิงคนนั้นจัง ทำไมถึงไม่เป็นฉันนะ"

 

 

บอร์ดี้การ์ดที่คอยป้องกันความปลอดภัยให้โทโมะ ได้ยินเรื่องที่พวกเธอคุยกันก็รีบกันพวกเธอให้ออกห่าง เพราะถ้าโทโมะได้ยินพวกเธออาจไม่รอดแน่

 

 

"ไปพรุ่งนี้สิ พรุ่งนี้ไม่มีเรียนไม่ใช่หรอ"

 

 

"แต่...แก้วตกลงกับฟางไปแล้วนะ"

 

 

"ไม่เป็นไรแก้ว ไปพรุ่งนี้ก็ได้ รู้สึกว่าเฟย์คงไปไม่ได้เหมือนกัน"

 

 

"งั้นเรากลับกันเถอะ เหงื่อออกหมดแล้ว" โทโมะยื่นมือมาเช็ดเหงื่อที่ออกบนใบหน้าของหญิงสาว

 

 

"แ้ล้วฟางล่ะ"

 

 

"ผมลืมบอกไป เอ้า!มาพอดีเลย ไอ้ป๊อปทางนี้"โทโมะโบกมือเรียกป๊อปปี้ 

 

 

ตอนนี้ในมหาลัยมีคนมุงอย่างกับกำลังก่อม็อบ แต่จริงๆแล้วเป็นเพราะสองหนุ่มอย่างโทโมะและป๊อปปี้

 

 

"คุณป๊อป"ฟางพูดสียงเบา

 

 

"ฉันมารับเธอกลับบ้าน ส่วนเฟย์เดี๋ยวเขื่อนจะมารับ"

 

 

"เดี๋ยวฟางรอเฟย์กลับพร้อมกันเลยดีกว่า"

 

 

"เมื่อกี้ฉันบอกเธอแล้ว เธอไม่ได้ยินหรอ"ป๊อปปี้พูดเสียงเย็น

 

 

"กะ...ก็ได้ค่ะ"

 

 

"ฉันพาเธอไปกินข้าวก่อน แล้วเดี๋ยวจะไปส่งที่บ้าน ฉันไปก่อนนะ"ป๊อปปี้พูดกับฟางก่อนจะหันมาบอกลาโทโมะ แล้วเดินจูงมือคนตัวเล็กออกไป

 

 

"งั้นเรากลับกันเถอะ"

 

 

.

 

 

.

 

 

.

 

 

ผ่านไปหลายวันตั้งแต่วันนั้น ป๊อปปี้ก็ไม่ได้มาหาฟางเลย

 

 

"เหม่ออะไรอยู่จ๊ะสาวน้อย"แก้วเดินมากอดคอฟาง ตอนนี้สามสาวออกมาปิกนิคที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง

 

 

"สงสัยคิดถึงสารถี ที่คอยไปรับไปส่งล่ะมั้ง"เฟย์ที่กำลังนั่งวาดรูปอยู่เอ่ยทักขึ้น

 

 

"บะ...บ้า พูดอะไรไม่เห็นรู้เรื่อง"ฟางรีบแก้ตัว

 

 

"บ้า พูดเรื่องอะไรไม่เห็นรู้เรื่อง"เฟย์เลียนเสียงฟาง

 

 

"เงียบไปเลยยัยเฟย์ ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่อนุมัติให้คุณเขื่อนคบกับแก"

 

 

"ไอ้บ้านั้นไปคุยกับพี่ฟางหรอ!"

 

 

"ก็ใช่ เขาถึงกับคุกเข่าขอร้องเลยนะ"

 

 

"ทำอะไรของเขา เฟย์จะไปคุยกับเขาให้รู้เรื่อง"เฟย์ควานหาโทรศัพท์ แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ ก็เพราะ...

 

 

"หาไอ้นี่อยู่หรอจ๊ะ"แก้วชูโทรศัพท์ออกมาจากด้านหลังของตน

 

 

"เอามานี่นะแก้ว"เฟย์วิ่งไล่ตามแก้ว แต่แก้วก็ดันส่งต่อให้ฟาง สามสาวก็เล่นวิ่งไล่จับกันอย่างสนุกสนาน พอใกล้มืดแล้วทั้งสามคนก็แยกย้ายกันกลับบ้านไป

 

 

บ้านของเฟย์ฟาง

 

 

"พี่ฟางมีคนมาค่ะ"เฟย์พูด เมื่อได้ยินเสียงออดหน้าบ้าน ฟางพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินไปเปิดประตูบ้าน

 

 

"อ้าวฟาง ขอโทษที่มารบกวน"เขื่อนที่หิ้วป๊อปปี้ที่กำลังเมาไม่ได้สติเอ่ยบอกอย่างรู้สึกผิด เพราะตอนนี้ก็เที่ยงคืนเข้าไปแล้ว

 

 

"มีอะไรหรอพี่ฟาง"เฟย์ที่เห็นว่าฟางหายไปนานก็เดินออกมาดู

 

 

"น้องเฟย์ ไม่ได้เจอกันตั้งนานสวยขึ้นนะเนี่ย"

 

 

"อย่ามาขายขนมจีบแถวนี้"

 

 

"แล้วคุณเขื่อนมีธุระอะไรหรือป่าวค่ะ"ฟางถาม

 

 

"คืนนี้ฝากไอ้ป๊อปไว้หน่อยได้มั้ย"

 

 

"เอ่อ...คงจะไม่ได้ค่ะ มันดูไม่ดีนะค่ะที่พาผู้ชายเข้าบ้าน"

 

 

"ตอนนี้มีฟางคนเดียวที่จะช่วยไอ้ป๊อปได้นะ ขอร้องล่ะ จะให้คุกเข่าเหมือนวันนั้นก็ได้ ถ้าฟางยอมพี่ก็จะทำ"เขื่อนกำลังจะคุกเข่าแต่ก็โดนฟางขัดไว้ก่อน

 

 

"ไม่ต้อง!!ก็ได้ค่ะ ฟางจะดูแลคุณป๊อปให้"

 

 

"แล้วทำไมคุณป๊อปถึงเมาแบบนี้ล่ะ มีเรื่องเครียดอะไรหรอ"เฟย์ที่เงียบอยู่นานถามขึ้น

 

 

"ก็เรื่อง..."