รักจาก...หัวใจ

ฟางกระสับกระส่ายใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว หัวใจเต้นแรง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร
 
 
"ฟางเป็นอะไรหรือป่าว"ป๊อปปี้ถามอย่างเป็นห่วง
 
 
"ปะ...ป่าว"
 
 
"แน่ใจ"
 
 
"อะ...อืม"
 
 
เมืื่อไหร่ยัยเฟย์จะมาสักที
 
 
บรรยากาศในห้องครัวดูอึดอัดจนน่าแปลก ทั้งที่ห้องครัวก็ออกจะกว้างขวาง ทั้งสองคนต่างทำหน้าที่ของตัวเอง โดยไม่มีคำพูดหลุดออกมาจากปากสักคำ
 
 
"อ๊ะ!คะ...คุณป๊อป...จะทำอะไร"ฟางที่กำลังจัดอาหารใส่จานอยู่ ก็ตกใจลนลานเมื่อป๊อปปี้ที่ไม่รู้ว่าเป็นอะไรเดินเข้ามาใกล้ๆตัวเอง ฟางเดินถอยหลังมาจนชิดกับอ่างล้างจาน
 
 
"..."ป๊อปปี้ไม่ยอมตอบ
 
 
"จะ...จะทำอะไร"ป๊อปปี้กักฟางเอาไว้ด้วยแขนทั้งสองข้าง ก่อนจะก้มหน้าลงมาใกล้ๆแล้วค่อยๆแนบริมฝีปากลงบนริมฝีปากของคนตัวเล็ก
 
 
"อื้อ~"ฟางส่งเสียงครางในลำคอ เมื่อป๊อปปี้รุกหนักขึ้น ลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากหวาน แขนทั้งสองข้างโอบกอดร่างเล็กให้แนบชิดกับตัวเอง
 
 
"เฮ้้ย!!! อื้อ~"เฟย์ที่แอบดูฟางอยู่ก็ตกใจ จะรีบเข้าไปช่วยพี่สาวแต่ดันโดนเขื่อนดึงเอาไว้
 
 
"อย่าส่งเสียงดังสิครับ กำลังโรแมนติกเลยนะ"เขื่อนพูด
 
 
"โรแมนติกบ้าอะไร"เฟย์เถียง
 
 
"เฟย์นี่ไม่รู้อะไรเลยนะครับ การจูบคือการแสดงความรักอย่างหนึ่ง"
 
 
"มันจะเป็นความรักได้ก็ต่อเมื่อจูบกับคนที่เรารัก"
 
 
"แต่ไอ้ป๊อปมันรักฟางจริงๆนะ"
 
 
"รักหรอ? ถ้ารักจริงๆคุณป๊อปก็ต้องสนใจแต่พี่ฟางคนเดียวสิ ไม่ใช่ต่อหน้าบอกว่ารัก แต่ลับหลังบอกว่าเป็นของเล่น"
 
 
"ไอ้ป๊อปมันไม่เคยพูดแบบนั้นนะเฟย์ เชื่อใจมันหน่อยสิครับ"
 
 
"ไม่ ปล่อยเฟย์ เฟย์จะไปหาพี่ฟาง"เฟย์พยายามดึงแขนให้ออกจากการเกาะกุมของเขื่อน
 
 
"ไม่ดะ..."ไม่ทันที่เขื่อนจะพูดห้าม เฟย์ก็ตะโกนเรียกชื่อพี่สาวออกมา
 
 
"พี่ฟาง!!!"ฟางสะดุ้งตกใจรีบผลักป๊อปปี้ออกห่างจากตัว
 
 
"อะ...เอ่อ...มีอะไร"ฟางหันไปหาเฟย์ด้วยอาการหน้าแดง
 
 
"อาหารที่พี่ฟางเตรียมเสร็จหรือยังค่ะ?"
 
 
"อะ...อืม เสร็จแล้วล่ะ"
 
 
เฟย์เดินเข้ามาให้ห้องครัวแล้วมาหยุดอยู่ข้างๆฟาง ก่อนจะกระซิบแซวฟางเรื่องเมื่อกี้
 
 
"เมื่อกี้อย่าคิดว่าไม่เห็นนะ ทำอะไรไม่อายกันเลย"
 
 
"เฟย์!!!"
 
 
"คิกๆๆ"แก้วยืนขำอยู่หน้าเคาเตอร์ห้องครัว โดยมีโทโมะซ้อนตัวอยู่ด้านหลัง
 
 
"มาเงียบเชียวนะแก้ว แล้วมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย"เฟย์ถาม
 
 
"ก็ตั้งแต่ที่ไอป๊อปเริ่มจูบฟางนั้นแหละ ใช่มั้ยครับแก้ว"
 
 
"คิกๆ ค่ะ"
 
 
โทโมะเห็นคนตัวเล็กทำท่าทางน่ารักก็อดใจไม่ไหว ก้มลงจูบริมฝีปากบางหนึ่งทีแล้วหอมแก้มอีกฟอดใหญ่
 
 
"โทโมะ"แก้วยืนลูบหน้าแดงๆของตัวเองไปมา ก่อนจะพลิกตัวเข้าหาโทโมะกอดเอวสอบเอาไว้แน่น
 
 
"หึ"โทโมะยิ้มมุมปาก
 
 
"พวกแกจะโชว์เลิฟซีนอีกนานมั้ยว่ัะ"เขื่อนพูดอย่างหัวเสีย เพราะมีแต่ตัวเองคนเดียวที่ไม่สามารถทำแบบนี้ได้
 
 
"อิจฉาล่ะสิ"โทโมะพูด
 
 
"ก็เออสิว่ะ"
 
 
"เฟย์ว่าเราไปกินข้าวกันก่อนดีกว่า" ทุกคนพยักหน้าตกลง ก่อนจะเดินไปที่โต๊ะอาหาร
 
 
หลังจากกินข้าวเสร็จ ฟางกับเฟย์ก็ขอตัวกลับก่อน เพราะไม่อยากกลับบ้านดึกเลยต้องรีบกลับ
 
 
"งั้นเดี๋ยวฉันไปส่ง"ป๊อปปี้พูดเสียงเรียบ
 
 
"จะไปสานต่อเรื่องเมื่อกี้หรอว่ะ"โทโมะแซว
 
 
"แกเงียบไปเลยไอ้โทโมะ แกไปดูแลคนบนตักของแกน่าจะดีกว่า"ป๊อปปี้พูดแล้วปรายตามองไปยังแก้วที่นั่งขดตัวนอนหลับอยู่บนตักของโทโมะ
 
 
"ห้ามมองนะเว้ย ไอ้ป๊อป"
 
 
"ฉันจะมองมีปัญหามั้ย"
 
 
"มี!"
 
 
"นอกจากแกจะเป็นแฟนแก้วแล้ว ยังเป็นเก้าอี้สาธารณะให้แก้วอีก เจ๋งว่ะเพื่อน" เขื่อนพูดแล้วหันไปแท็ก มือกับป๊อปปี้อย่างอารมณ์ดี
 
 
"พวกแกจะไปไหนก็ไปเลยไป"โทโมะไล่
 
 
"ทำเป็นไล่"เขื่อนพูดอย่างอนๆ
 
 
"งั้นเราไม่กวนคุณโทโมะแล้วนะค่ะ สวัสดีค่ะ"เฟย์พูดแล้วเดินออกจากห้องพร้อมฟางไป
 
 
"ฉันไปก่อนนะ" เขื่อนพูดแล้วเดินออกไปพร้อมกับป๊อปปี้
 
 
เฟย์ฟางเดินคุยกันมาตลอดทางจนถึงหน้าคอนโด ป๊อปปี้กับเขื่อนเดินตามมาด้านหลัง โดยที่สองสาวไม่รู้ตัวเลยสักนิด
 
 
"พวกเธอจะกลับบ้างยังไง"ป๊อปปี้ถาม
 
 
"อ้าว!เฟย์นึกว่าพวกคุณสองคนกลับกันไปซะแล้ว"
 
 
"ฉันเป็นห่วง"ป๊อปปี้พูดโดยที่สายตามองยังฟางที่ก้มหน้าก้มตาหลับสายตาร้อนแรงคู่นั้น
 
 
"งั้นเดี๋ยวเขื่อนไปส่งเฟย์เองนะครับ"เขื่อนพูดจบก็ลากเฟย์ขึ้นรถไป
 
 
"เฟย์"ฟางเรียกเสียงอ่อย
 
 
"ไปเถอะ เดี๋ยวฉันไปส่ง"
 
 
ฟางลังเลใจอยู่นาน ก่อนจะพยักหน้ารับ
 
 
"ค่ะ"
 
 
ทางด้านโทโมะ เมื่อแขกทั้งสี่ออกไป โทโมะจัดการอุ้มคนตัวเล็กไปวางบนเตียงในห้องนอน ก่อนจะขึ้นคร่อมคนตัวเล็กไว้
 
 
"แก้ว"
 
 
"อือ"แก้วครางออกมา แต่ไม่มีท่าทีว่าจะตื่นขึ้นมาสักนิดเดียว
 
 
โทโมะเริ่มซุกไซร้ซอกคอขาว ฝากรอยแดงไปทั่วลำคอ แก้วที่รู้สึกตัวก็ครางออกมา
 
 
"อืออออ โทโมะออกไปนะ" แก้วพยายามผลักศีรษะโทโมะให้ออกจากซอกคอเล็กของตัวเอง แต่ผลักไปผลักมาก็กลับกลายเป็นกดศีรษะของโทโมะ
 
 
"อ๊ะ โทโมะ"แก้วร้องเสียงหลงเมื่อโทโมะมอบสัมผัสจาบจ้วง
 
 
"อือออออ"โทโมะครางออกมาอย่างพอใจ ก่อนจะชักชวนคนตัวเล็กให้ร่วมบรรเลงกิจกรรมบนเตียงจนถึงเช้า
 
 
.
 
 
.
 
 
.
 
 
ส่วนป๊อปปี้ก็ขับรถมาส่งฟางจนถึงบ้านอย่างปลอดภัย เขาค่อยๆชะลอรถจอดลงตรงหน้าบ้านของฟาง
 
 
"ขอบคุณค่ะ"ฟางพูดอย่างรีบๆก่อนจะหันไปเปิดประตูรถ แต่...
 
 
"อื้อ~"ป๊อปปี้ดึงฟางเข้ามาก่อนจะมอบจูบอันร้อนแรงให้คนตัวเล็ก ป๊อปปี้โอบกอดฟางเอาไว้แน่นราวกับว่ากลัวเธอจะหายไปจากโลกนี้
 
 
"อือออออ"ป๊อปปี้ครางออกมา ฟางที่โดนจูบก็อ่อนเปลี้ยเพลียแรง ป๊อปปี้ดึงคนตัวเล็กให้มาคร่อมตักของเขาไว้ แต่ปากก็ยังไม่ยอมห่างจากเธอ มือก็ไม่ปล่อยให้เว้นว่าง คอยลูบไล้ต้นขาขาวขึ้นลงไปมา ก่อนจะกอดรัดเอวเล็กให้แนบชิดกับตัวเอง
 
 
ก๊อก ก๊อก
 
 
เขื่อนที่เห็นรถป๊อปปี้จอดอยู่นานก็เป็นห่วง(?)เพื่อนรัก แต่ป๊อปปี้ทำเป็นหูทวนลม โชคดีจริงที่เขาเลือกติดฟิล์มสีดำ แต่ฟางที่เริ่มจะหายใจไม่ออกบวกกับความเขินอายกลัวคนจะรู้ จึงพยายามดันป๊อปปี้ออกแต่ดูเหมือนว่ายิ่งดันออกป๊อปปี้ก็ยิ่งจูบแรงขึ้น
 
 
ก๊อก ก๊อก
 
 
คราวนี้เป็นเฟย์ที่มาเคาะกระจกพร้อมกับเรียกชื่อฟาง ป๊อปปี้จึงค่อยๆถอนจูบออกจากแม่ตัวเล็ก ก่อนจะอุ้มเธอไปวางไว้บนเบาะข้างคนขับ
 
 
"ฝันดีครับ"ป๊อปปี้ก้มจูบขมับแม่ตัวเล็ก ฟางพยักหน้ารับอย่างอายๆก่อนจะเดินลงจากรถไป