รักจาก...หัวใจ

8.9

เขียนโดย siscode

วันที่ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2555 เวลา 19.42 น.

  31 chapter
  187 วิจารณ์
  82.70K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

18)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ฟางกระสับกระส่ายใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว หัวใจเต้นแรง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร

 

 

"ฟางเป็นอะไรหรือป่าว"ป๊อปปี้ถามอย่างเป็นห่วง

 

 

"ปะ...ป่าว"

 

 

"แน่ใจ"

 

 

"อะ...อืม"

 

 

เมืื่อไหร่ยัยเฟย์จะมาสักที

 

 

บรรยากาศในห้องครัวดูอึดอัดจนน่าแปลก ทั้งที่ห้องครัวก็ออกจะกว้างขวาง ทั้งสองคนต่างทำหน้าที่ของตัวเอง โดยไม่มีคำพูดหลุดออกมาจากปากสักคำ

 

 

"อ๊ะ!คะ...คุณป๊อป...จะทำอะไร"ฟางที่กำลังจัดอาหารใส่จานอยู่ ก็ตกใจลนลานเมื่อป๊อปปี้ที่ไม่รู้ว่าเป็นอะไรเดินเข้ามาใกล้ๆตัวเอง ฟางเดินถอยหลังมาจนชิดกับอ่างล้างจาน

 

 

"..."ป๊อปปี้ไม่ยอมตอบ

 

 

"จะ...จะทำอะไร"ป๊อปปี้กักฟางเอาไว้ด้วยแขนทั้งสองข้าง ก่อนจะก้มหน้าลงมาใกล้ๆแล้วค่อยๆแนบริมฝีปากลงบนริมฝีปากของคนตัวเล็ก

 

 

"อื้อ~"ฟางส่งเสียงครางในลำคอ เมื่อป๊อปปี้รุกหนักขึ้น ลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากหวาน แขนทั้งสองข้างโอบกอดร่างเล็กให้แนบชิดกับตัวเอง

 

 

"เฮ้้ย!!! อื้อ~"เฟย์ที่แอบดูฟางอยู่ก็ตกใจ จะรีบเข้าไปช่วยพี่สาวแต่ดันโดนเขื่อนดึงเอาไว้

 

 

"อย่าส่งเสียงดังสิครับ กำลังโรแมนติกเลยนะ"เขื่อนพูด

 

 

"โรแมนติกบ้าอะไร"เฟย์เถียง

 

 

"เฟย์นี่ไม่รู้อะไรเลยนะครับ การจูบคือการแสดงความรักอย่างหนึ่ง"

 

 

"มันจะเป็นความรักได้ก็ต่อเมื่อจูบกับคนที่เรารัก"

 

 

"แต่ไอ้ป๊อปมันรักฟางจริงๆนะ"

 

 

"รักหรอ? ถ้ารักจริงๆคุณป๊อปก็ต้องสนใจแต่พี่ฟางคนเดียวสิ ไม่ใช่ต่อหน้าบอกว่ารัก แต่ลับหลังบอกว่าเป็นของเล่น"

 

 

"ไอ้ป๊อปมันไม่เคยพูดแบบนั้นนะเฟย์ เชื่อใจมันหน่อยสิครับ"

 

 

"ไม่ ปล่อยเฟย์ เฟย์จะไปหาพี่ฟาง"เฟย์พยายามดึงแขนให้ออกจากการเกาะกุมของเขื่อน

 

 

"ไม่ดะ..."ไม่ทันที่เขื่อนจะพูดห้าม เฟย์ก็ตะโกนเรียกชื่อพี่สาวออกมา

 

 

"พี่ฟาง!!!"ฟางสะดุ้งตกใจรีบผลักป๊อปปี้ออกห่างจากตัว

 

 

"อะ...เอ่อ...มีอะไร"ฟางหันไปหาเฟย์ด้วยอาการหน้าแดง

 

 

"อาหารที่พี่ฟางเตรียมเสร็จหรือยังค่ะ?"

 

 

"อะ...อืม เสร็จแล้วล่ะ"

 

 

เฟย์เดินเข้ามาให้ห้องครัวแล้วมาหยุดอยู่ข้างๆฟาง ก่อนจะกระซิบแซวฟางเรื่องเมื่อกี้

 

 

"เมื่อกี้อย่าคิดว่าไม่เห็นนะ ทำอะไรไม่อายกันเลย"

 

 

"เฟย์!!!"

 

 

"คิกๆๆ"แก้วยืนขำอยู่หน้าเคาเตอร์ห้องครัว โดยมีโทโมะซ้อนตัวอยู่ด้านหลัง

 

 

"มาเงียบเชียวนะแก้ว แล้วมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย"เฟย์ถาม

 

 

"ก็ตั้งแต่ที่ไอป๊อปเริ่มจูบฟางนั้นแหละ ใช่มั้ยครับแก้ว"

 

 

"คิกๆ ค่ะ"

 

 

โทโมะเห็นคนตัวเล็กทำท่าทางน่ารักก็อดใจไม่ไหว ก้มลงจูบริมฝีปากบางหนึ่งทีแล้วหอมแก้มอีกฟอดใหญ่

 

 

"โทโมะ"แก้วยืนลูบหน้าแดงๆของตัวเองไปมา ก่อนจะพลิกตัวเข้าหาโทโมะกอดเอวสอบเอาไว้แน่น

 

 

"หึ"โทโมะยิ้มมุมปาก

 

 

"พวกแกจะโชว์เลิฟซีนอีกนานมั้ยว่ัะ"เขื่อนพูดอย่างหัวเสีย เพราะมีแต่ตัวเองคนเดียวที่ไม่สามารถทำแบบนี้ได้

 

 

"อิจฉาล่ะสิ"โทโมะพูด

 

 

"ก็เออสิว่ะ"

 

 

"เฟย์ว่าเราไปกินข้าวกันก่อนดีกว่า" ทุกคนพยักหน้าตกลง ก่อนจะเดินไปที่โต๊ะอาหาร

 

 

หลังจากกินข้าวเสร็จ ฟางกับเฟย์ก็ขอตัวกลับก่อน เพราะไม่อยากกลับบ้านดึกเลยต้องรีบกลับ

 

 

"งั้นเดี๋ยวฉันไปส่ง"ป๊อปปี้พูดเสียงเรียบ

 

 

"จะไปสานต่อเรื่องเมื่อกี้หรอว่ะ"โทโมะแซว

 

 

"แกเงียบไปเลยไอ้โทโมะ แกไปดูแลคนบนตักของแกน่าจะดีกว่า"ป๊อปปี้พูดแล้วปรายตามองไปยังแก้วที่นั่งขดตัวนอนหลับอยู่บนตักของโทโมะ

 

 

"ห้ามมองนะเว้ย ไอ้ป๊อป"

 

 

"ฉันจะมองมีปัญหามั้ย"

 

 

"มี!"

 

 

"นอกจากแกจะเป็นแฟนแก้วแล้ว ยังเป็นเก้าอี้สาธารณะให้แก้วอีก เจ๋งว่ะเพื่อน" เขื่อนพูดแล้วหันไปแท็ก มือกับป๊อปปี้อย่างอารมณ์ดี

 

 

"พวกแกจะไปไหนก็ไปเลยไป"โทโมะไล่

 

 

"ทำเป็นไล่"เขื่อนพูดอย่างอนๆ

 

 

"งั้นเราไม่กวนคุณโทโมะแล้วนะค่ะ สวัสดีค่ะ"เฟย์พูดแล้วเดินออกจากห้องพร้อมฟางไป

 

 

"ฉันไปก่อนนะ" เขื่อนพูดแล้วเดินออกไปพร้อมกับป๊อปปี้

 

 

เฟย์ฟางเดินคุยกันมาตลอดทางจนถึงหน้าคอนโด ป๊อปปี้กับเขื่อนเดินตามมาด้านหลัง โดยที่สองสาวไม่รู้ตัวเลยสักนิด

 

 

"พวกเธอจะกลับบ้างยังไง"ป๊อปปี้ถาม

 

 

"อ้าว!เฟย์นึกว่าพวกคุณสองคนกลับกันไปซะแล้ว"

 

 

"ฉันเป็นห่วง"ป๊อปปี้พูดโดยที่สายตามองยังฟางที่ก้มหน้าก้มตาหลับสายตาร้อนแรงคู่นั้น

 

 

"งั้นเดี๋ยวเขื่อนไปส่งเฟย์เองนะครับ"เขื่อนพูดจบก็ลากเฟย์ขึ้นรถไป

 

 

"เฟย์"ฟางเรียกเสียงอ่อย

 

 

"ไปเถอะ เดี๋ยวฉันไปส่ง"

 

 

ฟางลังเลใจอยู่นาน ก่อนจะพยักหน้ารับ

 

 

"ค่ะ"

 

 

ทางด้านโทโมะ เมื่อแขกทั้งสี่ออกไป โทโมะจัดการอุ้มคนตัวเล็กไปวางบนเตียงในห้องนอน ก่อนจะขึ้นคร่อมคนตัวเล็กไว้

 

 

"แก้ว"

 

 

"อือ"แก้วครางออกมา แต่ไม่มีท่าทีว่าจะตื่นขึ้นมาสักนิดเดียว

 

 

โทโมะเริ่มซุกไซร้ซอกคอขาว ฝากรอยแดงไปทั่วลำคอ แก้วที่รู้สึกตัวก็ครางออกมา

 

 

"อืออออ โทโมะออกไปนะ" แก้วพยายามผลักศีรษะโทโมะให้ออกจากซอกคอเล็กของตัวเอง แต่ผลักไปผลักมาก็กลับกลายเป็นกดศีรษะของโทโมะ

 

 

"อ๊ะ โทโมะ"แก้วร้องเสียงหลงเมื่อโทโมะมอบสัมผัสจาบจ้วง

 

 

"อือออออ"โทโมะครางออกมาอย่างพอใจ ก่อนจะชักชวนคนตัวเล็กให้ร่วมบรรเลงกิจกรรมบนเตียงจนถึงเช้า

 

 

.

 

 

.

 

 

.

 

 

ส่วนป๊อปปี้ก็ขับรถมาส่งฟางจนถึงบ้านอย่างปลอดภัย เขาค่อยๆชะลอรถจอดลงตรงหน้าบ้านของฟาง

 

 

"ขอบคุณค่ะ"ฟางพูดอย่างรีบๆก่อนจะหันไปเปิดประตูรถ แต่...

 

 

"อื้อ~"ป๊อปปี้ดึงฟางเข้ามาก่อนจะมอบจูบอันร้อนแรงให้คนตัวเล็ก ป๊อปปี้โอบกอดฟางเอาไว้แน่นราวกับว่ากลัวเธอจะหายไปจากโลกนี้

 

 

"อือออออ"ป๊อปปี้ครางออกมา ฟางที่โดนจูบก็อ่อนเปลี้ยเพลียแรง ป๊อปปี้ดึงคนตัวเล็กให้มาคร่อมตักของเขาไว้ แต่ปากก็ยังไม่ยอมห่างจากเธอ มือก็ไม่ปล่อยให้เว้นว่าง คอยลูบไล้ต้นขาขาวขึ้นลงไปมา ก่อนจะกอดรัดเอวเล็กให้แนบชิดกับตัวเอง

 

 

ก๊อก ก๊อก

 

 

เขื่อนที่เห็นรถป๊อปปี้จอดอยู่นานก็เป็นห่วง(?)เพื่อนรัก แต่ป๊อปปี้ทำเป็นหูทวนลม โชคดีจริงที่เขาเลือกติดฟิล์มสีดำ แต่ฟางที่เริ่มจะหายใจไม่ออกบวกกับความเขินอายกลัวคนจะรู้ จึงพยายามดันป๊อปปี้ออกแต่ดูเหมือนว่ายิ่งดันออกป๊อปปี้ก็ยิ่งจูบแรงขึ้น

 

 

ก๊อก ก๊อก

 

 

คราวนี้เป็นเฟย์ที่มาเคาะกระจกพร้อมกับเรียกชื่อฟาง ป๊อปปี้จึงค่อยๆถอนจูบออกจากแม่ตัวเล็ก ก่อนจะอุ้มเธอไปวางไว้บนเบาะข้างคนขับ

 

 

"ฝันดีครับ"ป๊อปปี้ก้มจูบขมับแม่ตัวเล็ก ฟางพยักหน้ารับอย่างอายๆก่อนจะเดินลงจากรถไป

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา