รักจาก...หัวใจ

ฟางกระสับกระส่ายใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว หัวใจเต้นแรง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร

 

 

"ฟางเป็นอะไรหรือป่าว"ป๊อปปี้ถามอย่างเป็นห่วง

 

 

"ปะ...ป่าว"

 

 

"แน่ใจ"

 

 

"อะ...อืม"

 

 

เมืื่อไหร่ยัยเฟย์จะมาสักที

 

 

บรรยากาศในห้องครัวดูอึดอัดจนน่าแปลก ทั้งที่ห้องครัวก็ออกจะกว้างขวาง ทั้งสองคนต่างทำหน้าที่ของตัวเอง โดยไม่มีคำพูดหลุดออกมาจากปากสักคำ

 

 

"อ๊ะ!คะ...คุณป๊อป...จะทำอะไร"ฟางที่กำลังจัดอาหารใส่จานอยู่ ก็ตกใจลนลานเมื่อป๊อปปี้ที่ไม่รู้ว่าเป็นอะไรเดินเข้ามาใกล้ๆตัวเอง ฟางเดินถอยหลังมาจนชิดกับอ่างล้างจาน

 

 

"..."ป๊อปปี้ไม่ยอมตอบ

 

 

"จะ...จะทำอะไร"ป๊อปปี้กักฟางเอาไว้ด้วยแขนทั้งสองข้าง ก่อนจะก้มหน้าลงมาใกล้ๆแล้วค่อยๆแนบริมฝีปากลงบนริมฝีปากของคนตัวเล็ก

 

 

"อื้อ~"ฟางส่งเสียงครางในลำคอ เมื่อป๊อปปี้รุกหนักขึ้น ลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากหวาน แขนทั้งสองข้างโอบกอดร่างเล็กให้แนบชิดกับตัวเอง

 

 

"เฮ้้ย!!! อื้อ~"เฟย์ที่แอบดูฟางอยู่ก็ตกใจ จะรีบเข้าไปช่วยพี่สาวแต่ดันโดนเขื่อนดึงเอาไว้

 

 

"อย่าส่งเสียงดังสิครับ กำลังโรแมนติกเลยนะ"เขื่อนพูด

 

 

"โรแมนติกบ้าอะไร"เฟย์เถียง

 

 

"เฟย์นี่ไม่รู้อะไรเลยนะครับ การจูบคือการแสดงความรักอย่างหนึ่ง"

 

 

"มันจะเป็นความรักได้ก็ต่อเมื่อจูบกับคนที่เรารัก"

 

 

"แต่ไอ้ป๊อปมันรักฟางจริงๆนะ"

 

 

"รักหรอ? ถ้ารักจริงๆคุณป๊อปก็ต้องสนใจแต่พี่ฟางคนเดียวสิ ไม่ใช่ต่อหน้าบอกว่ารัก แต่ลับหลังบอกว่าเป็นของเล่น"

 

 

"ไอ้ป๊อปมันไม่เคยพูดแบบนั้นนะเฟย์ เชื่อใจมันหน่อยสิครับ"

 

 

"ไม่ ปล่อยเฟย์ เฟย์จะไปหาพี่ฟาง"เฟย์พยายามดึงแขนให้ออกจากการเกาะกุมของเขื่อน

 

 

"ไม่ดะ..."ไม่ทันที่เขื่อนจะพูดห้าม เฟย์ก็ตะโกนเรียกชื่อพี่สาวออกมา

 

 

"พี่ฟาง!!!"ฟางสะดุ้งตกใจรีบผลักป๊อปปี้ออกห่างจากตัว

 

 

"อะ...เอ่อ...มีอะไร"ฟางหันไปหาเฟย์ด้วยอาการหน้าแดง

 

 

"อาหารที่พี่ฟางเตรียมเสร็จหรือยังค่ะ?"

 

 

"อะ...อืม เสร็จแล้วล่ะ"

 

 

เฟย์เดินเข้ามาให้ห้องครัวแล้วมาหยุดอยู่ข้างๆฟาง ก่อนจะกระซิบแซวฟางเรื่องเมื่อกี้

 

 

"เมื่อกี้อย่าคิดว่าไม่เห็นนะ ทำอะไรไม่อายกันเลย"

 

 

"เฟย์!!!"

 

 

"คิกๆๆ"แก้วยืนขำอยู่หน้าเคาเตอร์ห้องครัว โดยมีโทโมะซ้อนตัวอยู่ด้านหลัง

 

 

"มาเงียบเชียวนะแก้ว แล้วมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย"เฟย์ถาม

 

 

"ก็ตั้งแต่ที่ไอป๊อปเริ่มจูบฟางนั้นแหละ ใช่มั้ยครับแก้ว"

 

 

"คิกๆ ค่ะ"

 

 

โทโมะเห็นคนตัวเล็กทำท่าทางน่ารักก็อดใจไม่ไหว ก้มลงจูบริมฝีปากบางหนึ่งทีแล้วหอมแก้มอีกฟอดใหญ่

 

 

"โทโมะ"แก้วยืนลูบหน้าแดงๆของตัวเองไปมา ก่อนจะพลิกตัวเข้าหาโทโมะกอดเอวสอบเอาไว้แน่น

 

 

"หึ"โทโมะยิ้มมุมปาก

 

 

"พวกแกจะโชว์เลิฟซีนอีกนานมั้ยว่ัะ"เขื่อนพูดอย่างหัวเสีย เพราะมีแต่ตัวเองคนเดียวที่ไม่สามารถทำแบบนี้ได้

 

 

"อิจฉาล่ะสิ"โทโมะพูด

 

 

"ก็เออสิว่ะ"

 

 

"เฟย์ว่าเราไปกินข้าวกันก่อนดีกว่า" ทุกคนพยักหน้าตกลง ก่อนจะเดินไปที่โต๊ะอาหาร

 

 

หลังจากกินข้าวเสร็จ ฟางกับเฟย์ก็ขอตัวกลับก่อน เพราะไม่อยากกลับบ้านดึกเลยต้องรีบกลับ

 

 

"งั้นเดี๋ยวฉันไปส่ง"ป๊อปปี้พูดเสียงเรียบ

 

 

"จะไปสานต่อเรื่องเมื่อกี้หรอว่ะ"โทโมะแซว

 

 

"แกเงียบไปเลยไอ้โทโมะ แกไปดูแลคนบนตักของแกน่าจะดีกว่า"ป๊อปปี้พูดแล้วปรายตามองไปยังแก้วที่นั่งขดตัวนอนหลับอยู่บนตักของโทโมะ

 

 

"ห้ามมองนะเว้ย ไอ้ป๊อป"

 

 

"ฉันจะมองมีปัญหามั้ย"

 

 

"มี!"

 

 

"นอกจากแกจะเป็นแฟนแก้วแล้ว ยังเป็นเก้าอี้สาธารณะให้แก้วอีก เจ๋งว่ะเพื่อน" เขื่อนพูดแล้วหันไปแท็ก มือกับป๊อปปี้อย่างอารมณ์ดี

 

 

"พวกแกจะไปไหนก็ไปเลยไป"โทโมะไล่

 

 

"ทำเป็นไล่"เขื่อนพูดอย่างอนๆ

 

 

"งั้นเราไม่กวนคุณโทโมะแล้วนะค่ะ สวัสดีค่ะ"เฟย์พูดแล้วเดินออกจากห้องพร้อมฟางไป

 

 

"ฉันไปก่อนนะ" เขื่อนพูดแล้วเดินออกไปพร้อมกับป๊อปปี้

 

 

เฟย์ฟางเดินคุยกันมาตลอดทางจนถึงหน้าคอนโด ป๊อปปี้กับเขื่อนเดินตามมาด้านหลัง โดยที่สองสาวไม่รู้ตัวเลยสักนิด

 

 

"พวกเธอจะกลับบ้างยังไง"ป๊อปปี้ถาม

 

 

"อ้าว!เฟย์นึกว่าพวกคุณสองคนกลับกันไปซะแล้ว"

 

 

"ฉันเป็นห่วง"ป๊อปปี้พูดโดยที่สายตามองยังฟางที่ก้มหน้าก้มตาหลับสายตาร้อนแรงคู่นั้น

 

 

"งั้นเดี๋ยวเขื่อนไปส่งเฟย์เองนะครับ"เขื่อนพูดจบก็ลากเฟย์ขึ้นรถไป

 

 

"เฟย์"ฟางเรียกเสียงอ่อย

 

 

"ไปเถอะ เดี๋ยวฉันไปส่ง"

 

 

ฟางลังเลใจอยู่นาน ก่อนจะพยักหน้ารับ

 

 

"ค่ะ"

 

 

ทางด้านโทโมะ เมื่อแขกทั้งสี่ออกไป โทโมะจัดการอุ้มคนตัวเล็กไปวางบนเตียงในห้องนอน ก่อนจะขึ้นคร่อมคนตัวเล็กไว้

 

 

"แก้ว"

 

 

"อือ"แก้วครางออกมา แต่ไม่มีท่าทีว่าจะตื่นขึ้นมาสักนิดเดียว

 

 

โทโมะเริ่มซุกไซร้ซอกคอขาว ฝากรอยแดงไปทั่วลำคอ แก้วที่รู้สึกตัวก็ครางออกมา

 

 

"อืออออ โทโมะออกไปนะ" แก้วพยายามผลักศีรษะโทโมะให้ออกจากซอกคอเล็กของตัวเอง แต่ผลักไปผลักมาก็กลับกลายเป็นกดศีรษะของโทโมะ

 

 

"อ๊ะ โทโมะ"แก้วร้องเสียงหลงเมื่อโทโมะมอบสัมผัสจาบจ้วง

 

 

"อือออออ"โทโมะครางออกมาอย่างพอใจ ก่อนจะชักชวนคนตัวเล็กให้ร่วมบรรเลงกิจกรรมบนเตียงจนถึงเช้า

 

 

.

 

 

.

 

 

.

 

 

ส่วนป๊อปปี้ก็ขับรถมาส่งฟางจนถึงบ้านอย่างปลอดภัย เขาค่อยๆชะลอรถจอดลงตรงหน้าบ้านของฟาง

 

 

"ขอบคุณค่ะ"ฟางพูดอย่างรีบๆก่อนจะหันไปเปิดประตูรถ แต่...

 

 

"อื้อ~"ป๊อปปี้ดึงฟางเข้ามาก่อนจะมอบจูบอันร้อนแรงให้คนตัวเล็ก ป๊อปปี้โอบกอดฟางเอาไว้แน่นราวกับว่ากลัวเธอจะหายไปจากโลกนี้

 

 

"อือออออ"ป๊อปปี้ครางออกมา ฟางที่โดนจูบก็อ่อนเปลี้ยเพลียแรง ป๊อปปี้ดึงคนตัวเล็กให้มาคร่อมตักของเขาไว้ แต่ปากก็ยังไม่ยอมห่างจากเธอ มือก็ไม่ปล่อยให้เว้นว่าง คอยลูบไล้ต้นขาขาวขึ้นลงไปมา ก่อนจะกอดรัดเอวเล็กให้แนบชิดกับตัวเอง

 

 

ก๊อก ก๊อก

 

 

เขื่อนที่เห็นรถป๊อปปี้จอดอยู่นานก็เป็นห่วง(?)เพื่อนรัก แต่ป๊อปปี้ทำเป็นหูทวนลม โชคดีจริงที่เขาเลือกติดฟิล์มสีดำ แต่ฟางที่เริ่มจะหายใจไม่ออกบวกกับความเขินอายกลัวคนจะรู้ จึงพยายามดันป๊อปปี้ออกแต่ดูเหมือนว่ายิ่งดันออกป๊อปปี้ก็ยิ่งจูบแรงขึ้น

 

 

ก๊อก ก๊อก

 

 

คราวนี้เป็นเฟย์ที่มาเคาะกระจกพร้อมกับเรียกชื่อฟาง ป๊อปปี้จึงค่อยๆถอนจูบออกจากแม่ตัวเล็ก ก่อนจะอุ้มเธอไปวางไว้บนเบาะข้างคนขับ

 

 

"ฝันดีครับ"ป๊อปปี้ก้มจูบขมับแม่ตัวเล็ก ฟางพยักหน้ารับอย่างอายๆก่อนจะเดินลงจากรถไป