The Bets Love เดิมพันรัก เดิมพันหัวใจ

หวังว่ายังไม่ลืมนิยายเรื่องนี้กันนะคะ ^_^
 
 

 
ป๊อปปี้ : หมอครับ! ฟางเป็นยังไงบ้างครับ!
 
หมอ : คนไข้ปลอดภัยดีแล้วครับ
 
                  สิ้นเสียงตอบของหมอ ทำให้ทุกคนถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกที่พี่ฟางไม่ได้เป็นอะไร
มาก
 
เฟย์ : แล้วพี่ฟางต้องนอนโรงพยาบาลไหมคะ
 
หมอ : อืม…ถ้าจะให้ชัวร์ก็นอนซักคืนแล้วกันครับ แต่ความจริงคนไข้ไม่จำเป็นต้องนอนโรงพยาบาลก็ได้นะครับ
เพราะเธอเพียงแต่เสียเลือดมากเท่านั้นเอง จึงทำให้เธอหน้าซีดมาก แต่โชคดีนะครับที่บาดแผลไม่ได้โดน
เส้นเลือดที่สำคัญด้วย
 
                   หมอทำท่าครุ่นคิดอยู่ซักพักก่อนจะเอ่ยตอบคำถามของฉันออกมา พร้อมทั้งอธิบายสาเหตุ
อาการต่างๆของพี่ฟาง
 
มิน : แล้วตกลงว่าเพื่อนของฉันควรจะนอนหรือไม่นอนโรงพยาบาลคะ คุณหมอ!!
 
                    โรคห่วงเพื่อนเริ่มกำเริบ ทำให้มินมีอาการหงุดหงิดที่หมอพูดไม่เคลียร์ว่าตกลงพี่ฟางควรจะ
นอนโรงพยาบาลหรือไม่นอนกันแน่ และท่าทางของมินตอนนี้ก็บ่งบอกได้ว่า ถ้าคุณหมอยังพูดไม่เคลียร์เพื่อน
สาวของฉันคนนี้คงได้เดินเข้าไปซัดหน้าหมอเป็นแน่!
 
หมอ : อันนี้ก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของพวกคุณแล้วหล่ะครับ ว่าจะให้คนไข้นอนหรือไม่นอนโรงพยาบาลกันแน่
ยังไงก็หมอขอตัวก่อนแล้วกันนะครับ
 
                       ทันทีที่คุณหมอได้ชี้แจงแถลงไขให้แล้ว ก็รีบชิ่งหนีไปทันที เพราะดูท่าแล้วเพื่อนสาวของ
ฉันคงกำลังระงับอารมณ์เป็นอย่างมากที่จะไม่เข้าไปซัดหน้าของคุณหมอผู้ดูแลอาการของพี่ฟางพูดจาไม่เคลียร์
ออกแนวกวนๆหน่อยๆ (คิดมากกันไปเองอ่ะป่าว : Sai)(ไม่สนๆ : Min)
 
มิน : หมอภาษาอะไรเนี่ย! ไม่ยอมตัดสินใจให้เด็ดขาดว่าควรจะให้ยัยฟางนอนหรือไม่นอนโรงพยาบาล พูด
กำกวมอยู่ได้! แล้วตกลงแกจะเอายังไงยัยเฟย์!
 
                         ยัยมินเริ่มพาลไปทั่ว ด่าได้แม้กระทั่งหมอ เพื่อนใครเนี่ย!! ตอนนี้เพื่อนๆของฉันกำลังหัน
มาให้ความสนใจในประโยคสนทนาต่อไปของฉันเป็นอย่างมากว่าฉันจะตัดสินใจยังไงกับเรื่องนี้
 
เฟย์ : เฟย์ว่า เราไปดูอาการพี่ฟางก่อนดีกว่าแล้วค่อยมาตัดสินกันว่าจะเอายังไง
 
                         เพื่อนๆทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยกับความคิดของฉัน และทันทีที่พวกเรากำลังจะก้าวเข้าไป
ดูอาการของพี่ฟางในห้อง ก็ต้องชะงักลงกับประโยคของพี่ป๊อปในทันที
 
ป๊อปปี้ : เราตัดสินใจว่าจะมาเที่ยวกันไม่ใช่เหรอ อย่าทำให้การมาเที่ยวครั้งนี้ต้องขุ่นมัวเลย ในเมื่อฟางไม่เป็น
อะไรและเธอก็ยังเพิ่งผ่านเหตุการณ์ร้ายๆมาหมาดๆ อย่าให้เธอต้องอัดอั้นอยู่แต่ในห้องสี่เหลี่ยมที่น่าอึดอัดอย่าง
ในโรงพยาบาลเถอะ พี่ว่าเราควรจะสร้างเหตุการณ์ที่น่าประทับใจใส่ลงไปแทนที่เหตุการณ์ร้ายๆที่ผ่านมามากกว่า
นะ
 
                  ทุกคนเงียบไปเพราะประโยคของพี่ป๊อปปี้ ฉันที่กำลังใช้ความคิดประมวลผลประโยคต่างๆของพี่
ป๊อปปี้ ได้พยักหน้าน้อยๆอย่างเข้าใจ
 
เฟย์ : เข้าใจแล้วค่ะ! งั้นเราพาพี่ฟางออกไปจากที่นี่กันเถอะ! พาพี่ฟางกลับไปเที่ยวกับพวกเรา
 
จินนี่ : นั่นสิ! งั้นเราจะทำกิจกรรมอะไรกันดีหล่ะคืนนี้!
 
                   และเพราะประโยคของเพื่อนสาวอย่างจินนี่ เพื่อนสาวแสนสวยที่มักจะพูดอะไรไม่ค่อยคิดก่อน
เสมอ ซึ่งประโยคที่เธอพูดเมื่อซักครู่อาจจะพวกผู้ชายหลายคนฟังแล้วอาจจะคิดไปไกลได้ อย่างเช่นแฟนๆของ
พวกเรา นอกจากพี่ป๊อปปี้น่ะนะ! รายนั้นไม่มีความคิดอคติแบบไอพวกนี้หรอก!
 
พิม : เลิกคิดอกุศลไปเลยนะ! พวกนายน่ะ!
 
เขื่อน/เคนตะ/จองเบ : โห่!!
 
                    เขื่อน เคนตะ และจองเบได้โห่ขึ้นมาอย่างหงุดหงิดที่คนอย่างยัยพิมรู้ทัน และพูดดักหน้าความ
คิดอกุศลของพวกเขาเอาไว้
 
มิน : ทำไม! มีปัญหาเหรอ! มาเคลียร์กับฉันหน่อยไหม!
 
โทโมะ : อย่าไปเอาเรื่องไอพวกนี้มันเลยมิน
 
                โทโมะรีบพูดห้ามก่อนที่ยัยมินเพื่อนสาวจอมแก่นที่มีดีกรีความน่ากลัวไม่ต่างจากพี่ขนมจีนและพี่
ฟาง จะเดินเข้าไปซัดหน้าไอพวกแฟนๆหน้าภาชนะของพวกเรา
 
มิน : เหอะ! ไปดูอาการยัยฟางดีกว่า! ไปเถอะเฟย์ ป๊อป
 
                  มินสบถเบาๆอย่างขัดใจ ก่อนจะหันมาชวนฉันกับพี่ป๊อปให้เข้าไปเยี่ยมพี่ฟางกับเธอ
 
มิน : อะ…อ้าว! ป๊อปไปไหนแล้วล่ะ!
 
                  มินถามฉันที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องฉุกเฉินแต่เพียงผู้เดียว ปราศจากเงาของพี่ป๊อปที่ได้ยืนอยู่ข้างๆ
ฉันในระยะเวลาก่อนหน้านี้
 
เฟย์ : พี่ป๊อปเข้าไปหาพี่ฟางตั้งแต่พวกแกเริ่มเถียงกันแล้วล่ะ!
 
                  ฉันตอบมินก่อนจะเดินนำเข้ามาในห้องฉุกเฉินทันที ภาพตรงหน้าของฉันคือพี่ฟางที่นอนหน้าซีด
อยู่บนเตียงผู้ป่วย โดยที่ข้อมือขวามีผ้าก๊อตพันแผลเอาไว้ เนื่องจากโดนมีดพกเฉี่ยวเอา ส่วนข้างๆเตียงของพี่
ฟางมีพี่ป๊อปนั่งอยู่ที่เก้าอี้ โดยที่พี่ป๊อปได้จับกุมมือพี่ฟางเอาไว้ด้วยความเป็นห่วง ฉันเดินเข้าไปแตะที่ไหล่ของพี่
ป๊อปปี้อย่างให้กำลังและขอบคุณที่ไม่ทิ้งพี่สาวของฉัน
 
เฟย์ : พาพี่ฟางกลับกันเถอะค่ะ แต่ทันทีที่พี่ฟางตื่นอย่าคิดว่าฉันจะไม่เอาเรื่องพี่นะ!
 
                  ฉันบอกกับพี่ป๊อปเบาๆ ซึ่งพี่ป๊อปก็พยักหน้าอย่างเข้าใจและยอมรับ ไม่ใช่ว่าฉันเห็นพี่เขาเป็น
ห่วงเป็นใยพี่ฟางแล้วฉันจะอภัยให้นะ! ไม่มีทางซะหรอก!
 
 
@ โรงแรม  ณ  ห้องของเขื่อน เฟย์
 
                   ตอนนี้ทุกๆคน ยกเว้นพี่ฟางกับพี่ป๊อปปี้ ได้อยู่ในห้องของฉัน เนื่องจากพวกเราจะมาตกลงเรื่อง
กิจกรรมยามค่ำวันนี้กัน
 
พิม : ตกลงว่าค่ำนี้เราจะทำอะไรกันดี
 
                   ทันทีที่ทุกคนเริ่มตั้งวงนั่งคุยกัน ยัยพิมก็เริ่มเปิดประเด็นขึ้นมาทันที
 
โทโมะ : ฉันว่านะ เราจัดปาร์ตี้ชายหาดกันดีกว่า
 
เขื่อน : ใช่ๆ ทำเป็นบาบีคิวอะไรแบบนี้อ่ะ
 
                 พวกเราถกเถียงกันไปมาได้ซักพักใหญ่ๆ จนได้ข้อสรุปว่า ค่ำวันนี้เราจะขอใช้สถานที่ที่ชายหาด
หน้าโรงแรมจัดเป็นปาร์ตี้บาบีคิว และมีกิจกรรมเล็กๆน้อยๆอย่างร้องเพลง เต้น อะไรแบบนั้นหล่ะ!
 
มิน : เฟย์! แกจะเอายังไงกับเรื่องฟางต่อไป
 
เฟย์ : อันดับแรก ฉันจะไปเอาเรื่องกับพี่ป๊อป และอันดับต่อไป ทันทีที่กลับไปถึงฉันจะตามไปฆ่ายัยพวกนั้น!
 
เขื่อน : เฟย์! แล้วไอป๊อปมันเกี่ยวอะไรด้วยหล่ะ!
 
เฟย์ : ก็พี่ป๊อปผิดตรงที่ดูแลพี่ฟางไม่ดีไง ปล่อยให้พี่ฟางไปเดินเล่นแบบนั้นได้ยังไงกัน!
 
โทโมะ : แต่เหตุมันไม่ได้เกิดจากไอป๊อปนะเฟย์
 
เฟย์ : ใครว่าไม่ใช่ มันใช่ตรงๆเลยหล่ะ!
 
                 ฉันเถียงพวกเพื่อนๆของพี่ป๊อปอย่างเอาเป็นเอาตาย และดูเหมือนว่าไอพวกนั้นจะยังไม่ยอมลดละ
ความพยายามที่จะช่วยปกป้องเพื่อนของตนเองอย่างสุดชีวิต
 
จองเบ : มันเกี่ยวยังไงหล่ะเฟย์
 
เฟย์ : ถ้าพี่ป๊อปไม่จีบพี่ฟาง ยัยพวกนั้นที่มีเพื่อนอย่างยัยเกลที่ชอบพี่ป๊อปอยู่ จะมาทำร้ายพี่ฟางทำไม ถ้าไม่ใช่
เพราะเหตุผลนี้!
 
เคนตะ : แต่เพื่อนพี่ไม่ได้ทำอันตรายน้องฟางนะ! ยัยพวกนั้นต่างหากที่ทำ ถ้าจะเอาผิดก็ไปเอาผิดที่ยัยพวกนั้น
สิครับ!
 
เฟย์ : เฮ้ย! พี่เคน ทำไมพี่พูดเหมือนปัดความรับผิดชอบอย่างนี้หล่ะ! เพื่อนพี่ก็มีส่วนเกี่ยวข้องนะ! พี่สาวฉัน
โดนมีดพกนะ ไม่ใช่หกล้มเข่าถลอกน่ะ! ถึงจะไม่ให้เอาผิดน่ะ! อ้อ! แล้วไม่ต้องห่วง ฉันเอาผิดยัยพวกนั้นแน่ๆ
ถ้าเทียบกับสิ่งที่พี่ป๊อปจะโดน ขอบอกไว้เลยว่าน้อยกว่ายัยพวกนั้นล้านเท่า!!
 
                ฉันตะโกนออกไปอย่างกราดเกรี้ยว ผู้ชายบ้าอะไรมาปัดความรับผิดชอบแบบนี้ พี่สาวฉันก็คนนะ!
และดูเหมือนว่าไอพวกนั้นจะยังไม่ยอมหยุด เพราดูท่าทางเหมือนตั้งท่าจะอ้าปากเปิดศึกน้ำลายกับฉันอีกครั้ง
 
มิน : โว้ย! หยุด!!
 
                 ทันทีที่ยัยมินตะโกนออกไป ไอพวกนั้นถึงกับรีบปิดปากทันที เพราะท่าทางของยัยมินในตอนนี้
เหมือนกับอยากจะเดินไปเลาะฟันในปากไอพวกนั้นยังไงยังงั้นล่ะ
 
มิน : เรื่องนี้ปล่อยให้เป็นเรื่องของป๊อปกับฟางว่าจะตัดสินใจยังไง เพราะยัยฟางเป็นคนโดนทำร้ายไม่ใช่พวกเรา
ส่วนยัยเฟย์ ถ้าแกจะหวงยัยฟางมันก็ไม่ผิด แต่เกรงใจยัยฟางบ้าง! เอาเป็นว่าฉันจะไม่เข้าไปยุ่งเรื่องในบ้านของ
พวกแก ให้ยัยฟาง ยัยเฟย์ และป๊อป ตัดสินใจกันเองว่าจะเอายังไง อ้อ! แล้ววันนี้อย่าทะเลาะกันให้งานมันกร่อย
และให้ฉันได้ยินอีกหล่ะ! ไม่งั้นฉันจะไปเอาตะกร้อมาครอบปากพวกแก!!
 
ปัง!
 
               สิ้นเสียงด่า พร้อมข่มขู่ ยัยมินก็เดินปึงปังออกจากห้อง พร้อมกับปิดประตูเสียงดัง ส่งผลให้ทุก
คนในห้องสะดุ้ง และผลมันจะส่งผลทำให้กรอบรูปที่แขวนประดับห้องอยู่ถึงกับสั่น น่ากลัวจริงๆเพื่อนฉัน!
 
Part’s Poppy
 
@ ห้องป๊อป ฟาง
 
               ผมนั่งเฝ้าน้องฟางอยู่เป็นเวลานาน แต่ฟางยังไม่ฟื้นขึ้นมาซักที หลายๆคนอาจจะคิดว่าผมคงจะ
คิดมากไม่สบายใจเป็นแน่ๆที่ยัยเฟย์น้องสาวสุดหวงพี่ได้มาขู่ผมเอาไว้ก่อนที่จะเดินทางกลับมายังโรงแรม แต่
เปล่าเลยผมไม่ได้คิดมาก เพราะผมทำใจไว้ก่อนหน้านั้นอยู่แล้ว ว่าผมจะต้องโดนแน่ๆแต่แค่ไม่รู้ว่าจะเป็นฟาง
หรือเฟย์เท่านั้น และผมก็พร้อมที่จะยอมรับความผิดพลาดครั้งนี้ เพราะเป็นผมเองที่ควบคุมดูแลลูกน้องไม่ได้ ถึง
ได้ปล่อยให้ยัยพวกนั้นเข้ามาทำร้ายฟาง และก็เป็นผมเองอีกเช่นกันที่ดูแลฟางไม่ดี
 
ฟาง : พี่ป๊อป
 
           เสียงเรียกของฟางทำให้ผมหลุดออกจากภวังค์ความคิดของตนเองทันที
 
ป๊อปปี้ : ครับน้องฟาง
 
ฟาง : ขอบคุณนะคะ ที่คอยดูแลฟาง
 
          ฟางพูดขอบคุณผม ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างน่ารัก เล่นซะหัวใจของผมเต้นไม่เป็นจังหวะเลย
 
แอ๊ด!
 
เฟย์ : ขออนุญาตขัดเวลาสวีตชั่วขณะค่ะ ตอนนี้ถึงเวลาอันเหมาะสมที่พวกคุณทั้งสองจะเสด็จลงไปร่วมปาร์ตี้กับ
คนอื่นๆแล้วค่ะ
 
               เสียงเปิดประตูห้องดังขึ้นพร้อมๆกับเสียงเจื้อยแจ้วของยัยเฟย์ตามเข้ามา เฟย์แซวผมกับฟางก่อน
จะเปิดประตูให้กว้างกว่าเดิม พร้อมกับทำท่าทางเหมือนองครักษ์มาอันเชิญผมกับฟางให้ลงไปรับประทานอาหาร
 
ฟาง : จ้า ยัยตัวแสบ ไม่ต้องมาแซวพี่เลย!
 
เฟย์ : เจ้าชายขา! กรุณาดูแลเจ้าหญิงของข้าพเจ้าให้ดีด้วยนะคะ
 
               เฟย์ยังไม่ล้มเลิกความคิดที่จะแกล้งฟาง เธอได้แต่พูดแซวออกมาเรื่อยๆจนฟางเริ่มจะหน้าแดง
 
ฟาง : ยัยเฟย์!
 
เฟย์ : ฮ่าๆๆ
 
               เฟย์ไม่สนเสียงดุของฟาง เธอได้แต่ยิ้มร่าเริง พร้อมเดินจากไปด้วยเสียงหัวเราะอย่างร่าเริง
 
ฟาง : เราลงไปข้างล่างกันเถอะค่ะ
 
ป๊อปปี้ : ครับ
 

 
 
                                    ขอบคุณนะคะที่ยังไม่ลืมนิยายเรื่องนี้ ^_^
 
                             ช่วยกันเม้น ช่วยกันโหวตด้วยนะคะ ติชมกันได้เต็มที่เลยนะคะ 
 
           ฝากนิยายเรื่อง Love First Sight รักหมดใจนายหน้ากวน ของทราย และเพื่อนอีก 2 คนด้วยนะคะ
 
ลิงค์นิยาย : http://www.keedkean.com/novel/KK0004038.html
 
                                               เจอกันตอนหน้าค่ะ ^_^