The Bets Love เดิมพันรัก เดิมพันหัวใจ

หวังว่ายังไม่ลืมนิยายเรื่องนี้กันนะคะ ^_^

 

 

---

 

ป๊อปปี้ : หมอครับ! ฟางเป็นยังไงบ้างครับ!

 

หมอ : คนไข้ปลอดภัยดีแล้วครับ

 

                  สิ้นเสียงตอบของหมอ ทำให้ทุกคนถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกที่พี่ฟางไม่ได้เป็นอะไร

มาก

 

เฟย์ : แล้วพี่ฟางต้องนอนโรงพยาบาลไหมคะ

 

หมอ : อืม…ถ้าจะให้ชัวร์ก็นอนซักคืนแล้วกันครับ แต่ความจริงคนไข้ไม่จำเป็นต้องนอนโรงพยาบาลก็ได้นะครับ

เพราะเธอเพียงแต่เสียเลือดมากเท่านั้นเอง จึงทำให้เธอหน้าซีดมาก แต่โชคดีนะครับที่บาดแผลไม่ได้โดน

เส้นเลือดที่สำคัญด้วย

 

                   หมอทำท่าครุ่นคิดอยู่ซักพักก่อนจะเอ่ยตอบคำถามของฉันออกมา พร้อมทั้งอธิบายสาเหตุ

อาการต่างๆของพี่ฟาง

 

มิน : แล้วตกลงว่าเพื่อนของฉันควรจะนอนหรือไม่นอนโรงพยาบาลคะ คุณหมอ!!

 

                    โรคห่วงเพื่อนเริ่มกำเริบ ทำให้มินมีอาการหงุดหงิดที่หมอพูดไม่เคลียร์ว่าตกลงพี่ฟางควรจะ

นอนโรงพยาบาลหรือไม่นอนกันแน่ และท่าทางของมินตอนนี้ก็บ่งบอกได้ว่า ถ้าคุณหมอยังพูดไม่เคลียร์เพื่อน

สาวของฉันคนนี้คงได้เดินเข้าไปซัดหน้าหมอเป็นแน่!

 

หมอ : อันนี้ก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของพวกคุณแล้วหล่ะครับ ว่าจะให้คนไข้นอนหรือไม่นอนโรงพยาบาลกันแน่

ยังไงก็หมอขอตัวก่อนแล้วกันนะครับ

 

                       ทันทีที่คุณหมอได้ชี้แจงแถลงไขให้แล้ว ก็รีบชิ่งหนีไปทันที เพราะดูท่าแล้วเพื่อนสาวของ

ฉันคงกำลังระงับอารมณ์เป็นอย่างมากที่จะไม่เข้าไปซัดหน้าของคุณหมอผู้ดูแลอาการของพี่ฟางพูดจาไม่เคลียร์

ออกแนวกวนๆหน่อยๆ (คิดมากกันไปเองอ่ะป่าว : Sai)(ไม่สนๆ : Min)

 

มิน : หมอภาษาอะไรเนี่ย! ไม่ยอมตัดสินใจให้เด็ดขาดว่าควรจะให้ยัยฟางนอนหรือไม่นอนโรงพยาบาล พูด

กำกวมอยู่ได้! แล้วตกลงแกจะเอายังไงยัยเฟย์!

 

                         ยัยมินเริ่มพาลไปทั่ว ด่าได้แม้กระทั่งหมอ เพื่อนใครเนี่ย!! ตอนนี้เพื่อนๆของฉันกำลังหัน

มาให้ความสนใจในประโยคสนทนาต่อไปของฉันเป็นอย่างมากว่าฉันจะตัดสินใจยังไงกับเรื่องนี้

 

เฟย์ : เฟย์ว่า เราไปดูอาการพี่ฟางก่อนดีกว่าแล้วค่อยมาตัดสินกันว่าจะเอายังไง

 

                         เพื่อนๆทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยกับความคิดของฉัน และทันทีที่พวกเรากำลังจะก้าวเข้าไป

ดูอาการของพี่ฟางในห้อง ก็ต้องชะงักลงกับประโยคของพี่ป๊อปในทันที

 

ป๊อปปี้ : เราตัดสินใจว่าจะมาเที่ยวกันไม่ใช่เหรอ อย่าทำให้การมาเที่ยวครั้งนี้ต้องขุ่นมัวเลย ในเมื่อฟางไม่เป็น

อะไรและเธอก็ยังเพิ่งผ่านเหตุการณ์ร้ายๆมาหมาดๆ อย่าให้เธอต้องอัดอั้นอยู่แต่ในห้องสี่เหลี่ยมที่น่าอึดอัดอย่าง

ในโรงพยาบาลเถอะ พี่ว่าเราควรจะสร้างเหตุการณ์ที่น่าประทับใจใส่ลงไปแทนที่เหตุการณ์ร้ายๆที่ผ่านมามากกว่า

นะ

 

                  ทุกคนเงียบไปเพราะประโยคของพี่ป๊อปปี้ ฉันที่กำลังใช้ความคิดประมวลผลประโยคต่างๆของพี่

ป๊อปปี้ ได้พยักหน้าน้อยๆอย่างเข้าใจ

 

เฟย์ : เข้าใจแล้วค่ะ! งั้นเราพาพี่ฟางออกไปจากที่นี่กันเถอะ! พาพี่ฟางกลับไปเที่ยวกับพวกเรา

 

จินนี่ : นั่นสิ! งั้นเราจะทำกิจกรรมอะไรกันดีหล่ะคืนนี้!

 

                   และเพราะประโยคของเพื่อนสาวอย่างจินนี่ เพื่อนสาวแสนสวยที่มักจะพูดอะไรไม่ค่อยคิดก่อน

เสมอ ซึ่งประโยคที่เธอพูดเมื่อซักครู่อาจจะพวกผู้ชายหลายคนฟังแล้วอาจจะคิดไปไกลได้ อย่างเช่นแฟนๆของ

พวกเรา นอกจากพี่ป๊อปปี้น่ะนะ! รายนั้นไม่มีความคิดอคติแบบไอพวกนี้หรอก!

 

พิม : เลิกคิดอกุศลไปเลยนะ! พวกนายน่ะ!

 

เขื่อน/เคนตะ/จองเบ : โห่!!

 

                    เขื่อน เคนตะ และจองเบได้โห่ขึ้นมาอย่างหงุดหงิดที่คนอย่างยัยพิมรู้ทัน และพูดดักหน้าความ

คิดอกุศลของพวกเขาเอาไว้

 

มิน : ทำไม! มีปัญหาเหรอ! มาเคลียร์กับฉันหน่อยไหม!

 

โทโมะ : อย่าไปเอาเรื่องไอพวกนี้มันเลยมิน

 

                โทโมะรีบพูดห้ามก่อนที่ยัยมินเพื่อนสาวจอมแก่นที่มีดีกรีความน่ากลัวไม่ต่างจากพี่ขนมจีนและพี่

ฟาง จะเดินเข้าไปซัดหน้าไอพวกแฟนๆหน้าภาชนะของพวกเรา

 

มิน : เหอะ! ไปดูอาการยัยฟางดีกว่า! ไปเถอะเฟย์ ป๊อป

 

                  มินสบถเบาๆอย่างขัดใจ ก่อนจะหันมาชวนฉันกับพี่ป๊อปให้เข้าไปเยี่ยมพี่ฟางกับเธอ

 

มิน : อะ…อ้าว! ป๊อปไปไหนแล้วล่ะ!

 

                  มินถามฉันที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องฉุกเฉินแต่เพียงผู้เดียว ปราศจากเงาของพี่ป๊อปที่ได้ยืนอยู่ข้างๆ

ฉันในระยะเวลาก่อนหน้านี้

 

เฟย์ : พี่ป๊อปเข้าไปหาพี่ฟางตั้งแต่พวกแกเริ่มเถียงกันแล้วล่ะ!

 

                  ฉันตอบมินก่อนจะเดินนำเข้ามาในห้องฉุกเฉินทันที ภาพตรงหน้าของฉันคือพี่ฟางที่นอนหน้าซีด

อยู่บนเตียงผู้ป่วย โดยที่ข้อมือขวามีผ้าก๊อตพันแผลเอาไว้ เนื่องจากโดนมีดพกเฉี่ยวเอา ส่วนข้างๆเตียงของพี่

ฟางมีพี่ป๊อปนั่งอยู่ที่เก้าอี้ โดยที่พี่ป๊อปได้จับกุมมือพี่ฟางเอาไว้ด้วยความเป็นห่วง ฉันเดินเข้าไปแตะที่ไหล่ของพี่

ป๊อปปี้อย่างให้กำลังและขอบคุณที่ไม่ทิ้งพี่สาวของฉัน

 

เฟย์ : พาพี่ฟางกลับกันเถอะค่ะ แต่ทันทีที่พี่ฟางตื่นอย่าคิดว่าฉันจะไม่เอาเรื่องพี่นะ!

 

                  ฉันบอกกับพี่ป๊อปเบาๆ ซึ่งพี่ป๊อปก็พยักหน้าอย่างเข้าใจและยอมรับ ไม่ใช่ว่าฉันเห็นพี่เขาเป็น

ห่วงเป็นใยพี่ฟางแล้วฉันจะอภัยให้นะ! ไม่มีทางซะหรอก!

 

 

@ โรงแรม  ณ  ห้องของเขื่อน เฟย์

 

                   ตอนนี้ทุกๆคน ยกเว้นพี่ฟางกับพี่ป๊อปปี้ ได้อยู่ในห้องของฉัน เนื่องจากพวกเราจะมาตกลงเรื่อง

กิจกรรมยามค่ำวันนี้กัน

 

พิม : ตกลงว่าค่ำนี้เราจะทำอะไรกันดี

 

                   ทันทีที่ทุกคนเริ่มตั้งวงนั่งคุยกัน ยัยพิมก็เริ่มเปิดประเด็นขึ้นมาทันที

 

โทโมะ : ฉันว่านะ เราจัดปาร์ตี้ชายหาดกันดีกว่า

 

เขื่อน : ใช่ๆ ทำเป็นบาบีคิวอะไรแบบนี้อ่ะ

 

                 พวกเราถกเถียงกันไปมาได้ซักพักใหญ่ๆ จนได้ข้อสรุปว่า ค่ำวันนี้เราจะขอใช้สถานที่ที่ชายหาด

หน้าโรงแรมจัดเป็นปาร์ตี้บาบีคิว และมีกิจกรรมเล็กๆน้อยๆอย่างร้องเพลง เต้น อะไรแบบนั้นหล่ะ!

 

มิน : เฟย์! แกจะเอายังไงกับเรื่องฟางต่อไป

 

เฟย์ : อันดับแรก ฉันจะไปเอาเรื่องกับพี่ป๊อป และอันดับต่อไป ทันทีที่กลับไปถึงฉันจะตามไปฆ่ายัยพวกนั้น!

 

เขื่อน : เฟย์! แล้วไอป๊อปมันเกี่ยวอะไรด้วยหล่ะ!

 

เฟย์ : ก็พี่ป๊อปผิดตรงที่ดูแลพี่ฟางไม่ดีไง ปล่อยให้พี่ฟางไปเดินเล่นแบบนั้นได้ยังไงกัน!

 

โทโมะ : แต่เหตุมันไม่ได้เกิดจากไอป๊อปนะเฟย์

 

เฟย์ : ใครว่าไม่ใช่ มันใช่ตรงๆเลยหล่ะ!

 

                 ฉันเถียงพวกเพื่อนๆของพี่ป๊อปอย่างเอาเป็นเอาตาย และดูเหมือนว่าไอพวกนั้นจะยังไม่ยอมลดละ

ความพยายามที่จะช่วยปกป้องเพื่อนของตนเองอย่างสุดชีวิต

 

จองเบ : มันเกี่ยวยังไงหล่ะเฟย์

 

เฟย์ : ถ้าพี่ป๊อปไม่จีบพี่ฟาง ยัยพวกนั้นที่มีเพื่อนอย่างยัยเกลที่ชอบพี่ป๊อปอยู่ จะมาทำร้ายพี่ฟางทำไม ถ้าไม่ใช่

เพราะเหตุผลนี้!

 

เคนตะ : แต่เพื่อนพี่ไม่ได้ทำอันตรายน้องฟางนะ! ยัยพวกนั้นต่างหากที่ทำ ถ้าจะเอาผิดก็ไปเอาผิดที่ยัยพวกนั้น

สิครับ!

 

เฟย์ : เฮ้ย! พี่เคน ทำไมพี่พูดเหมือนปัดความรับผิดชอบอย่างนี้หล่ะ! เพื่อนพี่ก็มีส่วนเกี่ยวข้องนะ! พี่สาวฉัน

โดนมีดพกนะ ไม่ใช่หกล้มเข่าถลอกน่ะ! ถึงจะไม่ให้เอาผิดน่ะ! อ้อ! แล้วไม่ต้องห่วง ฉันเอาผิดยัยพวกนั้นแน่ๆ

ถ้าเทียบกับสิ่งที่พี่ป๊อปจะโดน ขอบอกไว้เลยว่าน้อยกว่ายัยพวกนั้นล้านเท่า!!

 

                ฉันตะโกนออกไปอย่างกราดเกรี้ยว ผู้ชายบ้าอะไรมาปัดความรับผิดชอบแบบนี้ พี่สาวฉันก็คนนะ!

และดูเหมือนว่าไอพวกนั้นจะยังไม่ยอมหยุด เพราดูท่าทางเหมือนตั้งท่าจะอ้าปากเปิดศึกน้ำลายกับฉันอีกครั้ง

 

มิน : โว้ย! หยุด!!

 

                 ทันทีที่ยัยมินตะโกนออกไป ไอพวกนั้นถึงกับรีบปิดปากทันที เพราะท่าทางของยัยมินในตอนนี้

เหมือนกับอยากจะเดินไปเลาะฟันในปากไอพวกนั้นยังไงยังงั้นล่ะ

 

มิน : เรื่องนี้ปล่อยให้เป็นเรื่องของป๊อปกับฟางว่าจะตัดสินใจยังไง เพราะยัยฟางเป็นคนโดนทำร้ายไม่ใช่พวกเรา

ส่วนยัยเฟย์ ถ้าแกจะหวงยัยฟางมันก็ไม่ผิด แต่เกรงใจยัยฟางบ้าง! เอาเป็นว่าฉันจะไม่เข้าไปยุ่งเรื่องในบ้านของ

พวกแก ให้ยัยฟาง ยัยเฟย์ และป๊อป ตัดสินใจกันเองว่าจะเอายังไง อ้อ! แล้ววันนี้อย่าทะเลาะกันให้งานมันกร่อย

และให้ฉันได้ยินอีกหล่ะ! ไม่งั้นฉันจะไปเอาตะกร้อมาครอบปากพวกแก!!

 

ปัง!

 

               สิ้นเสียงด่า พร้อมข่มขู่ ยัยมินก็เดินปึงปังออกจากห้อง พร้อมกับปิดประตูเสียงดัง ส่งผลให้ทุก

คนในห้องสะดุ้ง และผลมันจะส่งผลทำให้กรอบรูปที่แขวนประดับห้องอยู่ถึงกับสั่น น่ากลัวจริงๆเพื่อนฉัน!

 

Part’s Poppy

 

@ ห้องป๊อป ฟาง

 

               ผมนั่งเฝ้าน้องฟางอยู่เป็นเวลานาน แต่ฟางยังไม่ฟื้นขึ้นมาซักที หลายๆคนอาจจะคิดว่าผมคงจะ

คิดมากไม่สบายใจเป็นแน่ๆที่ยัยเฟย์น้องสาวสุดหวงพี่ได้มาขู่ผมเอาไว้ก่อนที่จะเดินทางกลับมายังโรงแรม แต่

เปล่าเลยผมไม่ได้คิดมาก เพราะผมทำใจไว้ก่อนหน้านั้นอยู่แล้ว ว่าผมจะต้องโดนแน่ๆแต่แค่ไม่รู้ว่าจะเป็นฟาง

หรือเฟย์เท่านั้น และผมก็พร้อมที่จะยอมรับความผิดพลาดครั้งนี้ เพราะเป็นผมเองที่ควบคุมดูแลลูกน้องไม่ได้ ถึง

ได้ปล่อยให้ยัยพวกนั้นเข้ามาทำร้ายฟาง และก็เป็นผมเองอีกเช่นกันที่ดูแลฟางไม่ดี

 

ฟาง : พี่ป๊อป

 

           เสียงเรียกของฟางทำให้ผมหลุดออกจากภวังค์ความคิดของตนเองทันที

 

ป๊อปปี้ : ครับน้องฟาง

 

ฟาง : ขอบคุณนะคะ ที่คอยดูแลฟาง

 

          ฟางพูดขอบคุณผม ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างน่ารัก เล่นซะหัวใจของผมเต้นไม่เป็นจังหวะเลย

 

แอ๊ด!

 

เฟย์ : ขออนุญาตขัดเวลาสวีตชั่วขณะค่ะ ตอนนี้ถึงเวลาอันเหมาะสมที่พวกคุณทั้งสองจะเสด็จลงไปร่วมปาร์ตี้กับ

คนอื่นๆแล้วค่ะ

 

               เสียงเปิดประตูห้องดังขึ้นพร้อมๆกับเสียงเจื้อยแจ้วของยัยเฟย์ตามเข้ามา เฟย์แซวผมกับฟางก่อน

จะเปิดประตูให้กว้างกว่าเดิม พร้อมกับทำท่าทางเหมือนองครักษ์มาอันเชิญผมกับฟางให้ลงไปรับประทานอาหาร

 

ฟาง : จ้า ยัยตัวแสบ ไม่ต้องมาแซวพี่เลย!

 

เฟย์ : เจ้าชายขา! กรุณาดูแลเจ้าหญิงของข้าพเจ้าให้ดีด้วยนะคะ

 

               เฟย์ยังไม่ล้มเลิกความคิดที่จะแกล้งฟาง เธอได้แต่พูดแซวออกมาเรื่อยๆจนฟางเริ่มจะหน้าแดง

 

ฟาง : ยัยเฟย์!

 

เฟย์ : ฮ่าๆๆ

 

               เฟย์ไม่สนเสียงดุของฟาง เธอได้แต่ยิ้มร่าเริง พร้อมเดินจากไปด้วยเสียงหัวเราะอย่างร่าเริง

 

ฟาง : เราลงไปข้างล่างกันเถอะค่ะ

 

ป๊อปปี้ : ครับ

 

---

 

 

                                    ขอบคุณนะคะที่ยังไม่ลืมนิยายเรื่องนี้ ^_^

 

                             ช่วยกันเม้น ช่วยกันโหวตด้วยนะคะ ติชมกันได้เต็มที่เลยนะคะ 

 

           ฝากนิยายเรื่อง Love First Sight รักหมดใจนายหน้ากวน ของทราย และเพื่อนอีก 2 คนด้วยนะคะ

 

ลิงค์นิยาย : http://www.keedkean.com/novel/KK0004038.html

 

                                               เจอกันตอนหน้าค่ะ ^_^