BE FORGET เผลอรัก...อีกครั้งเข้าจนได้

9.4

เขียนโดย jookjoom

วันที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 16.45 น.

  40 chapter
  760 วิจารณ์
  98.28K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2564 21.55 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

9)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
 
 
 
    " ป๊อปปี้ รอด้วยซิ "  ฉันเรียกเค้าแล้วเดินตาม ให้ตายเหอะ นายนี่เดินเร็วเป็นบ้าเลย
 
 
" เอาละ วันนี้แค่นี้ก่อนละกัน คุณเดช พรุงนี้ขอตีมของภายในโดยระเอียดด้วยนะครับ" เค้าหันไปสั่งลูกน้อง นายนี่ดูดีชะมัดเลยแฮะ
 
 
" ไง ขาสั้นเดินช้า วันนี้แค่นี้แหละ ป่ะ"
 
 
" เดี๋ยว ไปไหน"
 
 
" ไม่ไปเที่ยวตลาดหรือไง ไป อาบน้ำแต่งตัว"
 
 
" หือ จริงๆเหรอ เย้ เร็วๆๆๆๆ" ยายนี่ท่าจะดีใจจริง วิ่งมาจูงมือผมวิ่งไปห้องพักจนได้
 
 
" ป๊อปปี้ฉันอาบน้ำเสร็จแล้ว นายรีบเลยนะ"
 
 
" อะไรๆ น้อยๆหน่อยนะเธอนะ ฉันเหนื่อยทำงานเนี่ย เห็นมั้ย เร่งอยู่ได้"
 
 
 " ก็นายช้านี่นา เร้วๆเหอะน่า อย่าบ่นดิ รีบไปอาบน้ำ"
 
 
" เธอนี่มัน " แล้วป๊อปปี้ก็ต้องเดินเข้าห้องน้ำไป เพราะคนที่เค้าจะว่าดูจะไม่สนใจเค้าซะแล้ว 
 
 
" ป่ะ พร้อมค่ะ " ฟางพูดขึ้นทันทีที่ป๊อปปี้ออกมาจากห้องน้ำ
 
 
" ครับๆๆๆ นี่ผมจ้างคุณมาเป็นแฟนนะ ไม่ใช่เจ้านายผม" ป๊อปปี้แอบบ่น
 
 
" แหม เอาใจแฟนแค่นี้ทำมาเป็นบ่น น่าน้อยใจจริงๆเลย" ฟางทำหน้ามุ่ย
 
 
" จุ๊บ โอเคครับ พร้อมหรือยัง" ป๊อปปี้ ที่ฉวยโอกาสหอมแ้ก้มฟางถามขึ้น
 
 
" บ้า ไปเลยนะ" แล้วทั้งสองคนก็เดินออกมาจากห้องพัก ไปยังรถของป๊อปปี้ ขับไปเรื่อย จนถึงตลาดน้ำสามพันนาม
 
 
" ฟาง หิวหรือยัง"
 
 
" อืม ป๊อปปี้ กินก๋วยเตี๋ยวเรือกันเหอะ โว้้ มีรถไฟด้วย นั่งกันเถอะ" ฟางที่หันไปเจอขบวนรถรางจำลองก็อ้อนป๊อปปี้ทันทีเลย
 
 
" ระวังซิ เดี๋ยวก็ล้มหรอก ฟางอย่าวิ่ง" ป๊อปที่เอ็ดคนที่ทำตัวเหมือนเด็กๆ วิ่งไม่สนใจอะไรจนเกือบล้ม
 
 
แล้วทั้งคู่ ก็ไปหาอะไรกิน แล้วเดินดูของซื้อของใช้ไปเรื่อยๆ รวมถึงของฝากอีกเยอะแยะมากมาย
 
ซักพักทั้งคู่ก็มานั่งหลบร้อนที่สนามหญ้าที่มีต้นไม้มากมาย ไว้ให้ผู้คนนั่งทอดกายพักผ่อน
 
 
" ไง หมดแรงแล้วเหรอ ยังเหลือ ตลาดโต้รุ่ง กับสวนศรีอีกนะ" ป๊อปปี้เอ่ยแซวคนที่นั่งอย่างหมดแรง
 
 
" ป่าว ไม่ได้หมดแรง แค่อิ่มแล้วก็ง่วงมาก" ฟางหันมาตอบแล้วก็ล้มตัวหนุนตักป๊อปปี้ทันที
 
 
" เห้ย ทำอะไรของเธอเนี่ย มาหนุนตักฉันทำไม จริงๆฉันต้องหนุนเธอซิ"
 
 
" ไม่เอา ก็ฉันง่วงก่อนนินา ฉันนอนแล้ว" พูดแล้วก็นอนหลับตาลง
 
 
" เธอมันขี้โกงนี่นา"
 
 
" อะไรๆ ก็คนมันง่วงนินา" คนที่หนุนตักเค้าตอบทั้งๆที่ยังไม่ลืมตา
 
 
" ฉันจะหักเงินเดือนเธอให้หมดเลย ทั้งค่ากิน ค่าเสื้อผ้าเนี่ย"
 
 
" อย่ามางกหน่อยเลย ไหนบอกว่ารวยละ ซื้อให้แฟนแค่นี้ก็ำไม่ได้ " หลับตาตอบคนที่เธอหนุนตักอยู่
 
 
" เฮ้อ ไ่ม่นอนละ ไหนบอกว่าง่วง"ก้มมองคนที่หนุนตักอย่างจ้องจับผิด
 
 
" ง่วง แต่นอนไม่หลับ" ลืมตาขึ้นมาบอกป๊อปปี้
 
 
" จุ๊บ นอนนะ ป๊อปก็จะเอนหลังกับต้นไม้ซักหน่อย ตื่นแล้วจะเรียก" จุ๊บหน้าผากคนที่หนุนตัก ก่อนลูบหัวเธอเบาๆ เธอได้แต่พยักหน้าตอบเค้า
 
   ผ่านไป 1ชั่วโมง ป๊อปปี้ที่สะดุ้งตื่นก่อน ก็ก้มมองคนที่หนุนตักด้วยความเอ็นดู
 
 
" ใคร ทำเธอได้ลงคอนะ ผู้หญิงขี้อ้อน ผู้หญิงขี้กลัวแบบนี้ จะทิ้งได้ยังไงกัน เดี๋ยวก็ร้องไห้ขี้มูกโป่งพอดี" พูดกับตัวเอง ก่อนจะเขย่าร่างบางเบาๆ
 
 
" ฟาง ฟาง ตื่นได้แล้ว หกโมงเย็นแล้ว ไปเดินสวนศรีกัน" บอกคนที่ กำลังงัวเงีย ขยี้ตา
 
 
" อะ อืม หิวแล้วอ่า" ฟางที่ตื่นมาก็พูดขึ้น
 
 
" 5555 เห้อ งั้นก็รีบไป"
 
 
" หัวเราะอะไร ตลกตรงไหน มีอะไรติดหน้าเหรอ" ฟางถามป๊อปปี้อย่างเอะใจ
 
 
" ไม่หรอก สวยแล้วไปเหอะ สวนศรีของกินเยอะนะ"
 
 
" จริงเหรอ ป่ะ พร้อมแล้วครับผม" ฟางบอกกับป๊อปปี้ด้วยรอยยิ้ม
 
 
แล้วเค้ากับเธอกับขับรถมาถึงสวนศรี ทั้งคู่เดินจูงมือกันเลือกซื้อของกิน นั่งผลัดกันป้อนของกิน จูงมือกันเดินดูของต่างๆ
 
 
" ไง ต่อไหวไหม โต้รุ่ง"
 
 
" ไม่ไหวแล้ว อิ่ม" ฟางทำท่าลูบท้องบอกป๊อปปี้
 
 
" ชวนไปเที่ยว ไม่ได้ชวนไปกิน 5555 "
 
 
" นี่แน่ หมั้นไส้ หัวเราะอยู่ได้" ฟางที่เข้าไปบีบจมูกป๊อปปี้พูดขึ้น ก่อนเดินนำหน้าเค้าไปที่รถจอด
 
 
" ว่าไง ไปต่อไหม หรือจะพัก" ป๊อปปี้ถามฉัน
 
 
" กลับไปพักดีกว่า พรุ่งนี้ต้องทำงานอีก ป๊อปเหนื่อยแล้ว"
 
 
" อืม ตามใจนะ "
 
 
" อือ ว่าแต่ข้อแลกเปลี่ยนคืออะไร"
 
 
" หึหึ เดี๋ยวก็รู้ ว่าแต่ นวดให้หน่อยนะ ปวดตัวมาก" 
 
 
" อะ อืม หวังว่าคงไม่ใช่เรื่องแบบนั้นนะป๊อป"
 
 
" ไม่รู้ซิ นวดให้หน่อยซิฟาง ปวดหลัง"
 
 
" ก็รีบๆขับซิ เอะ หมอนวดก็มีไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่เรียกละ ใช้ฉันทำไม ฉันก็เมื่อยนะ"
 
 
" อ่าๆ งั้นเดี๋ยวเรียกมาสองคนละกัน" ฟางถึงกับเอะใจ ปรกติเค้าจะเป้นคนเจ้าเล่ห์ทำไมยอมง่ายจังนะ
 
 
" ป๊อป เจ็บขนาดนั้นเลยเหรอ ไหน มาดูซิ" ฟางที่เอื้อมมือ ไปนวดไหล่ ลำคอให้ป๊อปปี้
 
 
" อือ แรงอีกนิดซิ " ป๊อปปี้บอกฟาง
 
 
" ไปทำอะไรมา สงสัยเมื่อกี้แน่เลย ไปยกของตอนทำงาน สงสัยคงต้องใช้น้ำมันนวดแล้วละป๊อป"
 
 
" อืม " พอถึงโรงแรม ป๊อปก็บอกให้พนักงานขึ้นไปนวดตัวเค้าและฟางทั้งสองคนที่ห้องขอเค้า
 
 
" ขอโทษนะค่ะ คุณภาณุ เตียงสามารถนวดได้ทีละคนค่ะ" พนักงานบอกป๊อปปี้
 
 
" ไม่เป็นไรค่ะ นวดให้ป๊อปเลยค่ะ ฟางจะไปอาบน้ำแล้ว" 
 
 
" อ่าว แล้วฟางละ เมื่อยไม่ใช่เหรอ"
 
 
" ไม่มากหรอกป๊อป ป๊อปไปเปลี่ยนชุดซิ จะได้มานวด"
 
 
" ไม่ได้หรอก นวดทีละคนก็ได้ อาบน้ำแล้วค่อยมานวด"
 
 
" อืม งั้นป๊อปเปลี่ยนชุดมานวดก่อนเลยนะ ฟางอาบน้ำก่อน" แล้วฟางก็เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ
 
 
" ป๊อป พรุ่งนี้มีอะไรต้องเตรียมไหม" ฟางที่แต่งตัวเสร้จ เดินเช็ดผมมานั่งข้างๆป๊อป
 
 
" ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวป๊อปเตรียมเอง เออ ฟางทำไมที่ป๊อปชวนแต่งงาน ทำไมไม่แต่งละ "
 
 
" ปะ ป๊อป บ้า มาถามอะไรแบบนี้ นวดไปเลยนะ"
 
 
" จริงๆ อยากรู้ "
 
 
" เอ่อ คือ เออ ป๊อปไปเคลียร์สาวๆป๊อปให้หมดก่อนซิ" ฟางที่เหลือบดูพนักงานนวดแล้วตอบป๊อปไป เพราะกลัวโดนจับได้ว่าแกล้งเป็นแฟนกันเฉยๆ
 
 
" อ่อ งั้นจำได้ไหม ข้อแลกเปลี่ยนที่ป๊อปบอกไว้นะ ออกไปก่อนครับ "   ป๊อปปี้ถามฟาง แล้วหันไปบอกพนักงาน
 
 
"ค่ะ " พนักงานจึงออกห้องไป
 
 
ณ.ลอบบี้
 
 
" อ้าย แก คุณภาณุนะของคุณฟางแต่งงานด้วยละ ต่อหน้าฉันเลย" พนักงานนวดพูดขึ้น
 
 
" ว้าย จริงเหรอแก โธ่ คุณภาณุสุดหล่อ แต่แกมีคู่หมั้นแล้วนิ" พนักงานอีกคนพูดขึ้น
 
 
" แหม แต่คนนี้คุณภาณุรักมากเลยนะ ขอต่อหน้าฉันเลย เสียดายคุณฟางกำลังจะคุยเรื่องนี้ต่อ คุณภาณุให้ฉันออกมาซะก่อนนะซิ"
 
 
" อะแห่ม ไม่ทำงานกันเหรอค่ะ" 
 
 
" เอ่อ ผู้จัดการ ขอโทษค่ะ" พนักงานเลยสลายตัว
 
 
" หึหึ ไงครับคุณผู้จัดการ"
 
 
" อ่อ สวัสดีค่ะ คุณคือพี่ชายคุณฟางซินะค่ะ"
 
 
" ครับ ผมว่าผมดูคุณออกนะว่าคิดอะไรกับว่าที่น้องเขยผมนะ"
 
 
" ไม่หรอกค่ะ คุณภาณุคือเจ้าของที่นี่นะค่ะ ฉันไม่กล้าคิดหรอกค่ะ"
 
 
" โอ้โห ถึงว่ายายฟางถึงจับไม่ปล่อย เจ้าของเลยเหรอ"
 
 
" คุณหมายความว่าไงค่ะ"
 
 
" ก็ ยายฟางนะจะปลอกลอกเจ้านายคุณไงละ ถ้าคุณรักเค้าก็ดูแลเค้าดีๆละักัน ผมเตือนคุณได้แค่นี้ละ"
 
 
" คุณทำไมถึงมาบอกฉันละค่ะ"
 
 
" เอาตรงๆนะ ผมไม่ใช่พี่ชายแท้ๆของเธอ เรามีความต้องสะสางกันอยู่นะ"
 
 
" ขอบคุณนะค่ะ ฉันจะช่วยคุณเองเรื่องนี้ แล้วขอโทษที่เคยมองคุณผิดไป"
 
 
" ครับ แค่คุณเข้าใจผม ผมก็ดีใจแล้ว ผมมาร์คนะครับ"
 
 
" ค่ะ ฉันแอร์ค่ะ"
 
 
ณ. ห้องของป๊อปปี้ ฟาง
 
 
" อือ ทำไม นายมีข้อแลกเปลี่ยนอะไร"
 
 
" คือ เออ คือ ฉันแค่อยากให้เธอกับฉันเป็นแฟนจริงๆนะ"
 
 
" หือ ฉันไม่เข้าใจ "
 
 
" เป็นแฟนกับป๊อปได้ไหม"
 
 
" ตอนนี้ก็เป็นอยู่นี่ไง"
 
 
" ไม่ใช่ซิ ฉันไม่รู้จะบอกยังไงดี ฉันต้องพูดยังไงละ ฉันเคยเจอผู้หญิงมาเยอะ ฉันก็ไม่รุ้เหมือนกันว่าทำไม เวลาแค่สองสามวันที่ได้อยู่กับเธอ ฉันถึงอยากอยู่กับเธอตลอดไป"
 
 
" นายกำลังจะบอกรักฉัน"
 
 
" คนกำลังโรแมนติก เธอนี่่ ข้อแลกเปลี่ยนของฉันคือ"
 
 
" คืออะไร"
 
 
" คือ ถ้าฉันทำให้คู่หมั้นฉันสมหวังแล้ว เธอช่วยเปิดใจดูฉันหน่อยได้ไหม คบกับฉันได้ไหม " 
 
 
" หือ  อะไรนะ "  .................................. 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
อย่าลืมมาทวงคำตอบของฟางนะจ๊ะ
 
 
มี Spacail Ma SISนะจ๊ะ ฝากเม้นท์+โหวตนะ
 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา