BE FORGET เผลอรัก...อีกครั้งเข้าจนได้

9.4

เขียนโดย jookjoom

วันที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 16.45 น.

40 chapter

760 วิจารณ์

98.25K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2564 21.55 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

8)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

" เห้ยไอ้ป๊อป นี่ฉันเองนะ" เสียงปลายสายทักป๊อปปี้

" แก โทรมาได้ยังไง มีธุระอะไร" ป๊อปปี้ถามเสียงปลาสาย

" คือ ฉันมีเรื่องจะคุยกับแกนะ "

" ตอนนี้ฉันยังไม่ว่าง แค่นี้นะ"

" เห้ย เดี๋ยว ฉันขอโทษนะไอ้ป๊อป ฉันกับเฟย์เรารักกันมาก่อนที่แกจะหมั้นสามปีแล้ว ขอโทษที่ฉันไม่ได้บอกแก"

" อือ ก็แค่นี้แหละ ฉันอยากให้มันออกมาจากปากแก ฉันไม่คิดอะไรหรอก แค่แกบอกมา ว่าแกกับเธอรักกันมา

ก่อน แต่นี่แกกลับฉีกหน้าฉัน มันน่าไหม ห๊ะ ไอ้เพื่อนบื้อ " ตะคอกใส่ปลายสาย

" ฉันขอโทษไอ้ป๊อป เหตุมันกระทันหัน จู่ๆเฟย์โทรมาบอกฉันว่าพ่อจะจับหมั้น พอฉันเคลียร์งานเสร็จรีบกลับไป

ก็เจอว่าเป็นแกเนี่ยแหละ ฉันเลยไม่มีเวลาอธิบาย"

" เออๆ กลับมามึงต้องเลี้ยงขอโทษกู แล้วแกสองคนเป็นไงบ้าง"

" สบายดีว่ะ ว่าแต่แกเหอะ เดี๋ยวนี้ยอมให้ผู้หญิงรับโทรศัพท์แล้วเหรอว่ะ สงสัยจะตัวจริงอะดิ"

" เหอะๆ ไม่หรอก คนนี้แค่เอาไว้ช่วยไอ้โมะแค่นั้นแหละ เออ ฝากบอกแฟนแกด้วยละกัน ว่าฉันโอเค"

ป๊อปปี้บอกกับเขื่อน เพราะกลัวเฟย์คิดมาก เพราะฟังจากแก้วแล้วเฟย์ค่อนข้างจะรู้สึกผิดมากที่ทำให้แก้วเป็นแบบนี้

" เออ กูกับเฟย์กลัวมึงจะไม่เข้าใจแทบแย่ เฟย์ร้องไห้แทบทุกวันเลย "

" ช่างเหอะ อุ้มหลานมาฝากกูซักสามสี่คน กูก็หายแล้ว 5555 " ป๊อปปี้แซวเขื่อน

" จัดให้เพื่อนรัก แต่เฟย์ฝากบอกว่านอกจากแก้วแล้วยังมีพี่สาวอีกคนนึงนะ สนใจป่าว อิอิ " แซวป๊อปปี้เล่น

" โอ้ย ฝากบอกแฟนแกด้วยนะ พอเถอะแม่คุณ ฉันหมั้นจะสิบรอบแล้วเนี่ย 555 "

" 5555 เออ ฝากบอกโทโมะกับแก้วด้วยคิดถึง ว่างจะกลับไปเยี่ยม อย่าหักโหมกะสาวเสียงน่ารักเมื่อกี้มากละ "

" แหม รู้ใจจริงนะโอเค แค่นี้ละ กุมีงานต่อ" ป๊อปปี้วางสายโทรศัพท์ ก่อนจะหันไปเจอคนที่นั่งหน้ามุ่ยบนเตียง

" เป็นอะไรของเธออีก หิวไม่ใช่เหรอ ไปดิ" ยกแขนให้เธอควง เพื่อจะเดินออกห้อง

" ย๊ะ " ฟางที่เดินมาใกล้ๆ แล้วเชิดหน้าใส่ โดยไม่ยอมควงแขนเค้า กลับเดินนำหน้าเค้าไปทันที

" โอ้ย เป็นอะไรไปครับ ตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ หึงเค้าเหรอ เพื่อนเค้ามันแต่งงานแล้วนะ คนที่โทรมาอ่ะ เชื่อเค้านะ"

ป๊อปปี้ที่เดิน กึ่งวิ่งเข้ามากอดฟางที่เดินหนีเค้ามาหน้าลิฟท์ ก่อนจำทำหน้าตาพร้อมเสียงแอบแบ้วให้เธอ

" ป่าวค่ะ หิวข้าว รอนานมากแล้ว ปล่อยได้หรือยังค่ะ" ฟางที่หันมากัดฟันพูด แล้วก็ยกศอกกระแทกไปที่ท้องเค้า

ก่อนเดินไปในลิฟท์ แล้วลงมาที่ห้องอาหารก่อน

" โอ้ย ยายแสบไม่รอฉันเลยนะ" ป๊อปปี้ที่กระเตงตัวเองมาขึ้นลิฟท์อีกตัวหนึ่งตามฟางลงไป เพราะฟางปิดลิฟท์ไม่รอเค้า

" อ่อ สวัสดีค่ะคุณฟาง คุณภาณุละค่ะ" ทันทีที่ฟางเดินเข้ามาให้ห้องอาหารเช้า ก็เจอกับผู้จัดการที่ยิ้มต้อนรับเธอ

แล้วก็ไม่ลืมที่จะถามหา อีตาบ้านั่น

" เดี๋ยวตามลงมาค่ะ พอดีฟางหิวเลยลงมาก่อน" รีบพูดแล้วเดินไปหาอาหารกินทันที

" ฟาง ยายแสบ ฟาง" ป๊อปปี้ที่ตะโกนตามหลังฟาง ทันทีที่เดินเข้าห้องอาหารมา

" สวัสดีค่ะ คุณภาณุมีอะไรห้แอร์ช่วยไหมค่ะ"

" ไม่ละ เมื่อเช้าคุณมีอะไรหรือเปล่าโทรหาผม"

" อ่อ โทรไปถามว่าคุณจะทานอาหารเช้าที่ไหนนะค่ะ "

" อ่อ ขอบคุณมากนะ " ผมบอกแล้วรีบลงมาตามยายตัวแสบ ที่ตอนนี้หน้าเปื้อนยิ้ม สนุกไปกับอาหารที่วางระลานตาตรงหน้าเธอ

" ไง งอนฉันเรื่องอะไร " ผมถามเธอที่กำลังตักของกินจนพูนจาน

" เชอะ ขอบคุณนะค่ะสำหรับของขวัญเมื่อคืน นายทิ้งฉันไปกับผุ้หญิงคนอื่น" เธอจ้องผมตาเขมง

" อ่อ เมื่อคืนฉันไปดื่มมา แล้วให้โบนัสพนักงานไปเยอะเลยไม่ใช่แค่เธอ เมื่อคืนฉันยังกลับมานอนกอดเธอเลยนะ"

" อย่าให้ฉันรู้ละกัน ฉันจะเลิกสัญญาว่าจ้างทันที เข้าใจไหม" ฟางขู่ผมก่อนจะหันไปตักของกินต่อ

" ตักให้ป๊อปด้วยซิ ป๊อปก็หิวนะ" ผมอ้อนฟาง แล้วมองเธอยิ้มๆ กับอาการตาขวางที่เธอส่งมา

" ป๊อปค่ะ ไม่มีมือเหรอค่ะ" เธอบอกแล้วหันกลับไป

" มีครับ แต่ไม่ว่าง" ผมดึงเธอเข้ามากอดโดยไม่สนใจสายตาคนที่มองอยู่ จนเธอหน้าแดง จนผมอดขำแทบไม่ได้

" นี่นายปล่อยเลยนะ เดี๋ยวตักให้ เอาอะไร " ว่าแล้วเธอต้องยอมผม

" เหมือนฟางแหละ " ผมที่ถือจานที่เธอตักก่อนหน้าเดินไปรอที่โต๊ะทันที

" อ่าว น้องเขยขอนั่งด้วยคนซิครับ พอดีผมมากินคนเดียวนะครับ " นายมาร์คเดินเข้ามาขอนั่งกับผม

" เชิญครับ " ผมบอกก่อนจะขยับให้นายนั่นนั่ง

" อ่ะ ของนาย เออ ฉันว่าฉันไปนั่งโต๊ะอื่นดีกว่า" ฟางที่มาถึงโต๊ะบอกแล้วกำลังจะเดินออกไป

" เธอนั่งกับฉันนิแหละ แล้วใครจะป้อนฉันละ" ผมบอกฟาง

" มีมือก็กินเองซิยะ ฉันไม่นั่งหรอก โต๊ะนี้มีสัพเวสีมาคอยขอส่วนบุญ กินไม่ลง" ทำให้มาร์คที่ได้ยิน แสดงสีหน้าออกมา แล้วก็ต้องรีบปรับโหมด

" โธ่ นั่งที่นี่เถอะ เดี๋ยวพี่ไปเอง ถ้ารังเกียจกันมากขนาดนั้น" นายมาร์คทำท่าจะลุกขึ้น

" ไม่เป็นไรครับ ฟางเธอก็นั่งข้างฉันนี่แหละ เราเป็นแฟนกันนะ แล้วนี่ก็พี่ชายเธอ เธอนั่งเหอะ ฉันขอร้อง" ผมส่งสายตาบังคับเธอให้นั่งลงข้างผม

" เหอะ พี่ชาย ไม่รู้อะไรก็อย่าพูดมาก" ฟางหันมาบอกผมก่อนจะกระแทกลงที่นั่งแบบไม่พอใจ

แล้วเราสองคนก็นั่งทานข้าว โดยไม่สนใจนายมาร์ค ผมคอยตักอาหารป้อนเธอ จนเธอตาเขียวมองผม

ผมก็ไม่หยุดป้อน แถมยังเช็ดปากให้เธอ อ้อนให้เธอป้อนผมอีก จนนายมาร์คที่นั่งอยู่พูดขึ้น

" รักกันจังเลยนะ น่าอิจฉาจังเลยนะฟาง"

" นายยุ่งอะไรด้วย" ฟางตอบแล้วก้มลงกินต่อ

" เออ น้องเขยเมื่อคืนสนุกมากเลยนะ ขอบคุณที่พาไปที่ดีๆ" นายนั่นพูดขึ้น

" อ่อ ไม่เป็นไรครับ เพื่อพี่ชายฟางผมทำได้" ผมบอกออกไป

" เสียดายที่ฟางไม่ได้ไปด้วยเมื่อคืน น้องเขยสเน่ห์แรงมากๆเลยละ" นายมาร์คพูดขึ้น ทำให้ผมชะงัก นายนี่มันงูพิษชัดๆ ยายนี่เพิ่งหายโกรธผมเองนะเนี่ย

" เหรอค่ะ ยังไงบ้างละค่ะ" ฟางถามนายนั่นกลับ เอาละซิผม

" แหม ก็ไม่มีอะไร แค่สาวมาขอนั่งด้วย แต่น้องเขยรักฟางมากนะ" เค้ายังพูดต่อ เหมือนผมจะดูดีเลยน้อ

" ใช่สาวคนนั้นไหมค่ะ" ฟางชี้ไปทางแอร์ ที่มองมาทางโต๊ะเรา

" อ่าว น้องฟางรู้ได้ไง" นายนั่นแกล้งทำหน้าตกใจ ผมละหมั่นไส้ชะมัด

" อ่อ ป๊อปไม่เคยปิดฟางหรอกค่ะ แล้วฟางก็รู้ว่ายังไงป๊อปก็เลือกฟาง ขอบคุณที่เตือนนะค่ะ ว่าแต่เมียคนใหม่นาย

ไปไหนละค่ะ ที่แก่ๆ รวยๆนะค่ะ สเปคนายเลยนิ แก่ รวย โง่" ฟางถามกลับทำให้นายมาร์ค หน้าเหยเกไปเลย

" เอ่อ ผมขอตัวนะครับ" นายมาร์ครีบขอตัวแล้วเดินออกไปจากตรงนั้นทันที

" ว้าวว ปากร้ายเหมือนกันนะเรา" ผมแซวฟางทันทีที่นายนั่นเดินออก

" เหรอค่ะ แล้วป๊อปไปไหนมาค่ะเมื่อคืน กล้านอกใจฟางเหรอ" เธอหันมาพูดเสียงออดอ้อน แต่สายตามันไม่ใช่

" เออ เที่ยวไง บอกแล้วนิ" ผมรีบบอกปัดๆออกไป

" เหรอ คืนนี้ไปอีกไหมละค่ะ"

" ดูก่อนนะครับ ว่าที่ห้องมีอะไรน่าสนใจหรือเปล่า" ผมตอบ แล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

" งั้นก็ไปเถอะค่ะ เพราะที่ห้องจะไม่มีอะไรเลย ฉันกลับละ" ฟางบอกผมแล้วลุกออกจากห้องอาหารทันที

" โอ๋ๆๆ ไม่นะครับ ป๊อปไม่ไหนครับ อยู่กับฟางคนเดียวนะ คืนนี้เดี๋ยวพาไปเดินตลาด โอเค" ป๊อปที่รีบดึงแขนฉันบอกกับฉัน

" ฉันบอกกี่ครั้งแล้ว ว่าฉันคอนโทรลไม่ได้เหมือนเด็กนายนะ กรุณาให้เกียรติ์ฉันด้วย ฉันไม่อยากให้พวกศัตรูแบบพวกมัน เอาฉันไปนินทาว่านายแค่ควงฉันเล่นๆ"

" งั้นแต่งงานกับฉันเลยไหมละ " ผมบอกกับเธอ แต่กลับเห็นรอยยิ้มที่น่ากลัวของเธอ จนผมต้องถอย

" อีตาบ้า นายมันบ้าๆๆๆๆๆ ถ้าแต่งงานกับนาย ฉันจะตัดของนายทิ้ง" เธอบอกแล้วเดินออกไปทันที

" อะไรของเธอ ก็ไม่อยากให้พวกนั้นคิดว่าเป็นแค่ของเล่นก็แต่งงานซิ ยังไม่พอใจอีก" ผมนั่งบ่นไม่เข้าใจเธอจริงๆ

" จะทำไหมงานนะ" เธอตะโกนเรียกผม ทำให้คนทั้งห้องอาหารมองมาที่ผม ผมเลยรีบลุกเดินตามเธอไป

ชีวิตนายเนี่ยคิดอยู่ ฉันละเหนื่อยกับนายจริงๆ นายจะรู้ไหมว่าการขอผู้หญิงแต่งงาน นั่นมันหมายถึงชีวิตผู้หญิง

คนนั้นเลยนะ แต่นายกลับทำตามใจ ทำเล่นๆ ฉันไม่เข้าใจนายเลย ไหนจะคู่หมั้นทั้งหลายที่หมั้นมาเกือบสิบรอบ

อีก(ฉันแอบได้ยินเค้าคุยโทรศัพท์) ไม่รู้ว่าเค้าจะเขี่ยฉันทิ้งวันไหน ไม่ได้นะยายฟาง ถึงเค้าจะดีกับเธอแค่ไหน

แต่เธอจำได้ไหม ที่ผ่านมาเธอเจอกับอะไรมาบ้าง ไม่ ฉันจะไม่รักใครอีก นอกจากตัวฉันแล้วก็ครอบครัวฉัน

" ฟาง เอากล้องออกมาให้ป๊อปหน่อยซิ" เค้าเรียกฉันที่เดินถือกล้อง กับสมุด แล้วก็ดินสอปากกาเดินตามเค้าให้เอาออกมา

" อ่ะ ป๊อป" ฉันยื่นกล้องให้เค้า ฉันแอบมองเค้าเวลาทำงาน เค้าดูจริงจัง ตั้งใจมาก ไม่เหมือนตอนที่อยู่เฉยๆเลย

" นายครับ ใครเหรอครับสวยจังเลย คุณคนสวยมีแฟนหรือยังครับ" วิศวะกรคนหนึ่งที่คาดว่าน่าจะเป็นลุกน้องเค้าพูดขึ้นกับฉัน

" แฟนผมเองครับ มีอะไรกับเธออีกหรือเปล่า"

" อะ เอ่อ ป่าวครับ แฟนนายน่ารักจัง คู่หมั้นนายใช่ไหมครับ" นายนั่นยังถามต่อ เพื่อกันหน้าแตก

" นายยังอยากทำงานอยู่อีกไหม คนนี้แฟนฉัน เข้าใจไหม" ตอนนี้ป๊อปปี้หันหน้ามามองนายนั่น

" อะ เอ่อ ครับ " แล้วเค้าก็วิ่งออกไปทันที ทำให้ฉันอดขำไม่ได้

" ขำอะไรของเธอ ชอบมันหรือไงละ"

" ป่าว แค่ขำที่เค้าอยากรู้เรื่องชาวบ้านนะ เออ ป๊อป คืนนี้นายสัญญาจะพาฉันไปเที่ยวตลาดนะ"

" ครับ รู้แล้ว แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนนะ" แล้วผมก็ยื่นหน้าไปใกล้เธอ ยายนี่หน้าแดงเหรอเนี่ย

" อะ อะ ไรของนาย หือ"

" เหอะน่า เดี๋ยวคืนนี้บอก ตอนนี้ช่วยจดตามที่ป๊อปบอกก่อนนะ" แล้วฉันก็ทำตามที่เค้าบอก

กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับเรานะ รักทุกๆคน....

chapter 7

สารบัญ

chapter 9