BE FORGET เผลอรัก...อีกครั้งเข้าจนได้

 
 
 
           รถคันสวยแล่นไปตามทางเรื่อยๆ โดยไม่รู้ตัวเลย ว่าอันตรายกำลังจะมาถึง มีรถมอเตอร์ไซค์คันหนึ่ง
 
 
ตามเค้ามาอย่างไม่รู้ตัว
 
 
 
  ปัง !!!  ปัง ปัง ปัง!!! เสียงปืนดังสี่นัดติดต่อกัน ทำให้รถคันหรูเสียหลัก พลิกคว่ำลงข้างทาง
 
 
" เรียบร้อย ไม่รอดแน่ๆ " ลูกน้องคนหนึ่งที่ขับมอเตอร์ไซค์พูดขึ้น
 
 
" แน่นอน ฉันยิงโดนกะโหลกเต็มๆ" ลูกพี่บอกให้ลูกน้องมั่นใจอีกครั้งก่อนจะขับรถหนีไป
 
 



 
 
" อ่าว พี่โมะมาแล้วเหรอค่ะ พี่แก้วไปหาซื้อของนะค่ะ " ฟางที่เห็นโทโมะเดินเข้ามาก็ทัก
 
 
" อะหะ แล้วคุณพ่อเป็นยังไงบ้าง "
 
 
" อาการดีขึ้นแล้วค่ะ อีกสองสามวันก็กลับบ้านได้แล้วค่ะ "  ฟางตอบโทดมะก่อนจะเดินไปนั่งข้างเตียงคนไข้
 
 
" แล้วไอ้ป๊อปละ " โทโมะถามถึงเพื่อนสนิททันที
 
 
" พี่ป๊อป กลับไปทำงานนะค่ะ พึ่งมาเมื่อตอนกลางวัน ตอนเย็นจะกลับมาอีกทีอนะค่ะ "
 
 
" อ่อ "  โทโมะ ตอบรับก่อนจะนั่งลงรอแก้ว
 
 
" ฟาง " พ่อฟางที่ตื่นเรียกชื่อลูกสาวทันที
 
 
" ค่ะ คุณพ่อ " 
 
 
" ตาป๊อปมาแล้วเหรอลูก " พ่อที่เพิ่งลืมตาแต่ยังไม่ทันได้หันมองชายหนุ่มที่เข้ามาในห้องจึงถามขึ้น
 
 
" ป่าวค่ะ พี่โทโมะนะค่ะ "
 
 
" อ่อ โทโมะเหรอลูก แล้วพี่ไปไหนละลูก "  ทักว่าที่ลูกเขยก่อนจะหันไปถามลูกสาวอีกครั้ง
 
 
" สวัสดีครับคุณพ่อ แก้วไปซื้อของครับ คุณพ่อ โอเคแล้วนะครับ " เค้าถามว่าที่พ่อตาทันที
 
 
" พ่อไม่เป็นไรแล้วละ ห่วงก็แต่ลูกสาวทั้งสาม ตอนนี้พ่อก็ฝากน้องๆด้วยละโทโมะ " เค้าบอกชายหนุ่ม
 
 
" ครับ ผมจะดูแลแก้ว กับน้องๆเต็มที่เลยครับ " 
 
 
" อ่าว พี่โมะ มาทำไมไม่โทรบอกแก้วก่อนละค่ะ " แก้วที่กลับมาพอดีพูดขึ้น
 
 
" แบตหมดนะครับ พี่เลยรีบมานี่ไง "
 
 
" ค่ะ ทานอะไรมาหรือยังค่ะ แก้วซื้อมาเพียบเลย "
 
 
" แหม ฟางไปหาอะไรให้พ่อทานบ้างซิลูก " คนเป็นพ่อเอ่ยแซว น้องสาวก็ได้แต่ยิ้ม
 
 
" โธ่ คุณพ่อ แก้วก็ซื้อมาเผื่อทุกคนละค่ะ แล้วพี่ป๊อปยังไม่มาอีกเหรอน้องฟาง " หันไปถามน้องสาวที่นั่งยิ้มอยู่ข้างเตียงคนไข้
 
 
" มาๆๆ กินกันดีกว่าค่ะ ฟางชักจะหิวแล้วซิ " เธอตัดบททันทีก่อนจะลงมือทานของที่แก้วซื้อมา
 
 



 
" รีบๆทานเถอะพี่เขื่อน เฟย์ว่าอาหารมันเริ่มจะบูดแล้วละ " เธอพูดทันที ที่แม่เลี้ยงเธอเดินลงมา
 
 
" ฉันก็ไม่ได้อยากร่วมโต๊ะกับเด็กไม่มีใครรักเหมือนเธอหรอก " แม่เลี้ยงเธอตอบโต้
 
 
" ดีเพราะต่อไป เธอไม่มีทางได้กินที่นี่อีก เพราะพวกฉันจะไล่เธออกจากบ้าน "
 
 
" เธอแน่ใจเหรอ ว่าพ่อเธอจะกล้า " แม่เลี้ยงท้าทายเฟย์อย่างมั่นใจ
 
 
" ฉันแน่ใจ "
 
 
" จำไว้นะ ว่าฉันยังมีไม้ตายที่พ่อเธอ แทบจะคลานมากราบให้ฉันอยู่ต่อ " เธอพูดเสร็จแล้วก็ยิ้มเยาะเฟย์เดินออกบ้านไปอย่างสบายใจ
 
 
" พี่เขื่อน " เฟย์เรียกสามีหนุ่มที่กำลังครุ่นคิด
 
 
" พี่ก็คิดเหมือนกัน " เขื่อนที่หันมามองตาเฟย์ตอบอย่างรู้ใจว่าคิดอะไรอยู่
 
 
" แสดงว่า กล่องนั้นมันอยู่ในบ้านของเรา หรือเราจะลองค้นดูดีละค่ะ "
 
 
" ก็ดี แต่พี่ว่า คุณพ่อน่าจะค้นมาพอสมควรแล้ว แต่มันอยู่ที่ไหนนี่ซิ พี่กลัวว่ามันจะไม่ใช่ที่นี่ " ทั้งคู่รีบทานข้าวก่อนจะขึ้นไปหาเบาะแสต่อ
 
 
" พี่เขื่อน ทำไมรถคันนี้คุ้นจังละค่ะ " เฟย์ที่นั่งดูทีวี หลังจากค้นห้องแม่เลี้ยงเสร็จเห็นข่าวอุบัติเหตุถามเขื่อนขึ้น
 
 
" ไหน " เขื่อนที่เดินมานั่งข้างๆแฟนสาวถามขึ้น
 
 
" เห้ย " เขื่อนอุทานทันทีที่เห็นรถและทะเบียนรถ
 
 
" อะไรพี่เขื่อน ทำไมมีอะไร " เฟย์ถามอย่างตื่นตะหนก
 
 
" โทรหาฟาง นี่รถไอ้ป๊อป " ตั้งสติก่อนบอกแฟนสาวทันทีที่นึกขึ้นได้
 
 
" ห๊ะ คะ ค่า " จับโทรศัพท์เครื่องหรูกดโทรออกหาพี่สาวทันที
 
 



 
" พี่ป๊อปยังไม่มาอีก " ฟางบ่นอุ๊บเบาๆ
 
 
" แหมๆๆ ไม่ต้องคิดถึงพี่ป๊อปขนานั้นหรอกน้องฟาง เดี๋ยวก้มา เพิ่งกลับไปทำงานเอง " แก้วแซวน้องสาว
 
 
" พี่แก้วอ่า หือ ยายเฟย์โทรมา แปปนะค่ะ " บอกพี่สาวก่อนจะรับโทรศัพท์น้องสาว
 
 
" ว่าไงยายเฟย์ "
 
 
" พี่ฟาง พี่รีบเปิดข่าวช่อง....ดูเลยนะค่ะ เดี๋ยวนี้เลย "
 
 
" ทำไม มีอะไรเหรอ เราได้ออกทีวีเหรอ รีบจัง " แซวน้องสาวก่อนจะลุกไปจับรีโมตทีวีเปิด
 
 
" เห็นหรือยังค่ะพี่ฟาง " เฟย์ที่ฟางถือสายค้างไว้ถามพี่สาวที่ตอนนี้ได้แต่ยินนิ่ง 
 
 
" น้องฟาง มีอะไรหรือเปล่า " แก้วที่สังเกตุเห้นความผิดปรกติจึงเดินเข้ามาถามน้องสาวที่ตอนนี้ยืนนิ่ง
 
 
" เห้ย " โทโมะอุทานอย่างตกใจ
 
 
" อะไรกันโทโมะ " คนเป็นพ่อถามอย่างตำหนิกับเสียงอุทาน
 
 
" รถไอ้ป๊อปครับ " ทันทีที่บอกพ่อของแฟนสาวสามคนที่เหลือก้ได้แต่อึ้งตกใจ ตอนนี้คนตัวเล็กมีแต่น้ำตานองหน้า
 
 
" ไม่จริง ไม่จริ๊ง ไม่จริงใช่ไหม" ฟางพูดออกมาก่อนจะวิ่งออกไป
 
 
" แก้วไปตามน้องไม่ต้องห่วงพ่อ " ผู้เป็นพ่อบอกกับแก้ว ก่อนแก้วจะพยักหน้ารีบวิ่งตามน้องออกไปพร้อมโทโมะ
 
 
" ฟาง รอพี่ด้วย " วิ่งตามน้องสาวออกมา เรื่อยๆจนตามทัน
 
 
" ฮึก พี่แก้ว พี่ป๊อป ฮือๆ ฟางจะไปหาพี่ป๊อป ฮือๆ " ร้องไห้พร้อมบอกเจตนารมกับพี่สาวตัวเอง
 
 
" พี่รุ้แล้ว เดี่ยวให้พี่โมะพาไปนะ " เธอบอกน้องสาวก่อนจะหันไปมองแฟนหนุ่ม แฟนหนุ่มพยักหน้าก่อนจะพาฟางมายังรถของเค้า แก้วก็เดินกลับไปเฝ้าพ่อของตัวเอง
 
 
" พี่โมะ พี่ป๊อป ฮึก พี่ป๊อปจะเป็นอะไรไหม ฮือๆ " 
 
 
" ไม่หรอกฟาง มันต้องปลอดภัย แต่ตอนนี้ ฟางลองโทรหามันหรือยัง "
 
 
" ยังเลยค่ะ ฮือๆ งั้นฟางโทรหาพี่ป๊อปก่อนนะค่ะ " รีบหยิบโทรศัพท์โทรหาแฟนหนุ่มทันที
 
 
" ฮึก โทรไม่ติดอะค่ะ ปิดเครื่อง " 
 
 
" โอเคๆ งั้นพี่จะพาเราไปที่โรงพยาบาลเลยละกัน " โทโมะขับรถตรงไปยังโรงพยาบาลกรุงเทพ ที่แม่จินนี่รักษาตัวอยู่
 
 
" พี่ป๊อป ฮึก ฮือๆๆๆ " ฟางที่วิ่งตรงมายังห้องฉุกเฉิน ร้องไห้สะอึกสะอื้น ทำให้คนรอบข้างหันมองเธอ
 
 
" ขอโทษนะครับ คุณคือ.... " ตำรวจนายหนึ่งเดินเข้ามาถามฟาง
 
 
" ฉันคือคู่หมั้นเค้าค่ะ พี่ป๊อปเป็นไงบ้างค่ะ " ฟางแนะนำตัวเองเสร็จก็บอกกับตำรวจ
 
 
" ถ้าคุณหมายถึงคนขับรถละก็...เอ่อ คือ....เค้าเสียชีตแล้วครับ จากบากแผลที่โดนยิง " ตำรวจบอก ทำให้ร่างเล็กถึงกับทรุดตัวลงทันที
 
 
" ฟาง ฟาง ใจเย็น " พยาบาลรีบมาอุ้มร่างเล็กก่อนพาเข้าไปปฐมพยาบาล เนื่องจากฟางเป็นลม
 
 
" เห้ย ไอโมะ แกมาได้ไงว่ะ " โทโมะที่กำลังวิ่งตามฟางไปถึงกับชะงักเมื่อได้ยินเสียง 
 
 
" ไอ้ป๊อป มึงยังไม่ตาย " โทโมะกระโดดกอดเพื่อนทันที
 
 
" ก็เออซิว่ะ แล้วมึงมาได้ไง " 
 
 
" ก็ฟางนะซิ เห็นข่าวมึงแล้ววิ่งมาเลย แก้วเลยให้กูมาส่ง ฟางโทรหามึงไม่ติดก็เลยมานี่เลย เป็นลมไปแล้ว "
 
 
" ฟาง ฟาง " เป็นป๊อปปี้ที่วิ่งเข้าไปดูแฟนสาวที่พยาบาลกำลังปฐมพยาบาลอยู่
 
 
" เอ่อ ใครคือญาติคนไข้ค่ะ " เมื่อหมอเดินออกจากห้องฉุกเฉินมาก็ถามขึ้น
 
 
" ผมครับ " ป๊อปปี้ตบก่อนจะเดินเข้าไป
 
 
" คนไข้ทนพิษบาดแผลไม่ไหว เสียชีวิตแล้วครับ " 
 
 
" ห๊ะ จินนี่ " ป๊อปปี้ตกใจในสิ่งที่ได้ยิน
 
 
" ไอ้ป๊อป ตกลงมันยังไงว่ะ " โทโมะถามเพื่อนทันทีที่ได้ยินชื่อจินนี่ว่าเสียชีวิตแล้ว
 
 
" ก็ หลังจากกูไปหาฟางมา จินนี่มาขอร้องกูให้พามาหาแม่ที่โรงพยาบาลนี้แหละ แม่เธอป่วยหนัก "
 
 
" มึงก็เลยพามา "
 
 
" อืม ตอนแรกกูก็กะจะมาส่งเห็นจินนี่ร้องไห้น่าสงสาร แต่กูติดประชุมด่วน เลยให้ลุกน้องขับรถมาส่งจินนี่ "
 
 
" แล้ว ลูกน้องมึงมีคุ่อริเหรอว่ะ " 
 
 
" กูก็ไม่รู้ ตำรวจกำลังเร่งสืบอยู่ "
 
 
" แล้วถ้าลูกน้องเมิงไม่มีคู่อริละ แสดงว่า..." โทโมะ
 
 
" อืม ก็อาจจะเป้นไปได้ กูก็ยังไม่แน่ใจเท่าไหร่ เราต้องรีบจัดการเรื่องมรดกของแม่ฟางให้จบแล้วละกูว่า ก่อนที่ฟางจะเป้นอะไรไป " ป๊อปปี้พูด ก่อนจะเข้าไปดูแฟนสาวที่หมดสติอยู่อย่างร้อนใจ
 
 
" มึงจำชื่อแม่จินนี่ได้ไหม กูจะไปเช็คดูหน่อยว่าพวกนั้นจะไม่หลอกใช้จินนี่ "
 
 
" กูจำไม่ได้ จำได้แต่นามสกุล............ ลองไปถามดูว่ามีนามสกุลนี้หรอเปล่า " ป๊อปปี้บอกโทโมะ ก่อนโทโมะจะเดินไปถาม ทิ้งให้ป๊อปปี้เฝ้าฟางเพียงลำพัง
 
 
" พี่ป๊อป " ฟางที่กำลังเพ้อเรียกชื่อแฟนหนุ่ม
 
 
" พี่อยู่นี่ครับ " จับมือแฟนสาวที่หลับตาพริ้มอยู่บนเตียงคนไข้ คงห่วงเค้ามากซินะ แต่เค้าจะทำยังไงดีต่อจากนี้ ถ้าพวกนั้นกำลังจะเล่นงานเค้า ฟางอาจจะไม่ปลอดภัย
 
 
 
 
 



 
 
 
หายไปนาน คงไม่ลืมกันนะ
 
 
พยายามจะรีบมาอัพ.....จุ๊บๆ แฟนๆ HEY BOY!!! เจอกันพรุ่งนี้นะ