BE FORGET เผลอรัก...อีกครั้งเข้าจนได้
เขียนโดย 
jookjoom
วันที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 16.45 น.
แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2564 21.55 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
32)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
รถคันสวยแล่นไปตามทางเรื่อยๆ โดยไม่รู้ตัวเลย ว่าอันตรายกำลังจะมาถึง มีรถมอเตอร์ไซค์คันหนึ่ง
ตามเค้ามาอย่างไม่รู้ตัว
ปัง !!! ปัง ปัง ปัง!!! เสียงปืนดังสี่นัดติดต่อกัน ทำให้รถคันหรูเสียหลัก พลิกคว่ำลงข้างทาง
" เรียบร้อย ไม่รอดแน่ๆ " ลูกน้องคนหนึ่งที่ขับมอเตอร์ไซค์พูดขึ้น
" แน่นอน ฉันยิงโดนกะโหลกเต็มๆ" ลูกพี่บอกให้ลูกน้องมั่นใจอีกครั้งก่อนจะขับรถหนีไป
" อ่าว พี่โมะมาแล้วเหรอค่ะ พี่แก้วไปหาซื้อของนะค่ะ " ฟางที่เห็นโทโมะเดินเข้ามาก็ทัก
" อะหะ แล้วคุณพ่อเป็นยังไงบ้าง "
" อาการดีขึ้นแล้วค่ะ อีกสองสามวันก็กลับบ้านได้แล้วค่ะ " ฟางตอบโทดมะก่อนจะเดินไปนั่งข้างเตียงคนไข้
" แล้วไอ้ป๊อปละ " โทโมะถามถึงเพื่อนสนิททันที
" พี่ป๊อป กลับไปทำงานนะค่ะ พึ่งมาเมื่อตอนกลางวัน ตอนเย็นจะกลับมาอีกทีอนะค่ะ "
" อ่อ " โทโมะ ตอบรับก่อนจะนั่งลงรอแก้ว
" ฟาง " พ่อฟางที่ตื่นเรียกชื่อลูกสาวทันที
" ค่ะ คุณพ่อ "
" ตาป๊อปมาแล้วเหรอลูก " พ่อที่เพิ่งลืมตาแต่ยังไม่ทันได้หันมองชายหนุ่มที่เข้ามาในห้องจึงถามขึ้น
" ป่าวค่ะ พี่โทโมะนะค่ะ "
" อ่อ โทโมะเหรอลูก แล้วพี่ไปไหนละลูก " ทักว่าที่ลูกเขยก่อนจะหันไปถามลูกสาวอีกครั้ง
" สวัสดีครับคุณพ่อ แก้วไปซื้อของครับ คุณพ่อ โอเคแล้วนะครับ " เค้าถามว่าที่พ่อตาทันที
" พ่อไม่เป็นไรแล้วละ ห่วงก็แต่ลูกสาวทั้งสาม ตอนนี้พ่อก็ฝากน้องๆด้วยละโทโมะ " เค้าบอกชายหนุ่ม
" ครับ ผมจะดูแลแก้ว กับน้องๆเต็มที่เลยครับ "
" อ่าว พี่โมะ มาทำไมไม่โทรบอกแก้วก่อนละค่ะ " แก้วที่กลับมาพอดีพูดขึ้น
" แบตหมดนะครับ พี่เลยรีบมานี่ไง "
" ค่ะ ทานอะไรมาหรือยังค่ะ แก้วซื้อมาเพียบเลย "
" แหม ฟางไปหาอะไรให้พ่อทานบ้างซิลูก " คนเป็นพ่อเอ่ยแซว น้องสาวก็ได้แต่ยิ้ม
" โธ่ คุณพ่อ แก้วก็ซื้อมาเผื่อทุกคนละค่ะ แล้วพี่ป๊อปยังไม่มาอีกเหรอน้องฟาง " หันไปถามน้องสาวที่นั่งยิ้มอยู่ข้างเตียงคนไข้
" มาๆๆ กินกันดีกว่าค่ะ ฟางชักจะหิวแล้วซิ " เธอตัดบททันทีก่อนจะลงมือทานของที่แก้วซื้อมา
" รีบๆทานเถอะพี่เขื่อน เฟย์ว่าอาหารมันเริ่มจะบูดแล้วละ " เธอพูดทันที ที่แม่เลี้ยงเธอเดินลงมา
" ฉันก็ไม่ได้อยากร่วมโต๊ะกับเด็กไม่มีใครรักเหมือนเธอหรอก " แม่เลี้ยงเธอตอบโต้
" ดีเพราะต่อไป เธอไม่มีทางได้กินที่นี่อีก เพราะพวกฉันจะไล่เธออกจากบ้าน "
" เธอแน่ใจเหรอ ว่าพ่อเธอจะกล้า " แม่เลี้ยงท้าทายเฟย์อย่างมั่นใจ
" ฉันแน่ใจ "
" จำไว้นะ ว่าฉันยังมีไม้ตายที่พ่อเธอ แทบจะคลานมากราบให้ฉันอยู่ต่อ " เธอพูดเสร็จแล้วก็ยิ้มเยาะเฟย์เดินออกบ้านไปอย่างสบายใจ
" พี่เขื่อน " เฟย์เรียกสามีหนุ่มที่กำลังครุ่นคิด
" พี่ก็คิดเหมือนกัน " เขื่อนที่หันมามองตาเฟย์ตอบอย่างรู้ใจว่าคิดอะไรอยู่
" แสดงว่า กล่องนั้นมันอยู่ในบ้านของเรา หรือเราจะลองค้นดูดีละค่ะ "
" ก็ดี แต่พี่ว่า คุณพ่อน่าจะค้นมาพอสมควรแล้ว แต่มันอยู่ที่ไหนนี่ซิ พี่กลัวว่ามันจะไม่ใช่ที่นี่ " ทั้งคู่รีบทานข้าวก่อนจะขึ้นไปหาเบาะแสต่อ
" พี่เขื่อน ทำไมรถคันนี้คุ้นจังละค่ะ " เฟย์ที่นั่งดูทีวี หลังจากค้นห้องแม่เลี้ยงเสร็จเห็นข่าวอุบัติเหตุถามเขื่อนขึ้น
" ไหน " เขื่อนที่เดินมานั่งข้างๆแฟนสาวถามขึ้น
" เห้ย " เขื่อนอุทานทันทีที่เห็นรถและทะเบียนรถ
" อะไรพี่เขื่อน ทำไมมีอะไร " เฟย์ถามอย่างตื่นตะหนก
" โทรหาฟาง นี่รถไอ้ป๊อป " ตั้งสติก่อนบอกแฟนสาวทันทีที่นึกขึ้นได้
" ห๊ะ คะ ค่า " จับโทรศัพท์เครื่องหรูกดโทรออกหาพี่สาวทันที
" พี่ป๊อปยังไม่มาอีก " ฟางบ่นอุ๊บเบาๆ
" แหมๆๆ ไม่ต้องคิดถึงพี่ป๊อปขนานั้นหรอกน้องฟาง เดี๋ยวก้มา เพิ่งกลับไปทำงานเอง " แก้วแซวน้องสาว
" พี่แก้วอ่า หือ ยายเฟย์โทรมา แปปนะค่ะ " บอกพี่สาวก่อนจะรับโทรศัพท์น้องสาว
" ว่าไงยายเฟย์ "
" พี่ฟาง พี่รีบเปิดข่าวช่อง....ดูเลยนะค่ะ เดี๋ยวนี้เลย "
" ทำไม มีอะไรเหรอ เราได้ออกทีวีเหรอ รีบจัง " แซวน้องสาวก่อนจะลุกไปจับรีโมตทีวีเปิด
" เห็นหรือยังค่ะพี่ฟาง " เฟย์ที่ฟางถือสายค้างไว้ถามพี่สาวที่ตอนนี้ได้แต่ยินนิ่ง
" น้องฟาง มีอะไรหรือเปล่า " แก้วที่สังเกตุเห้นความผิดปรกติจึงเดินเข้ามาถามน้องสาวที่ตอนนี้ยืนนิ่ง
" เห้ย " โทโมะอุทานอย่างตกใจ
" อะไรกันโทโมะ " คนเป็นพ่อถามอย่างตำหนิกับเสียงอุทาน
" รถไอ้ป๊อปครับ " ทันทีที่บอกพ่อของแฟนสาวสามคนที่เหลือก้ได้แต่อึ้งตกใจ ตอนนี้คนตัวเล็กมีแต่น้ำตานองหน้า
" ไม่จริง ไม่จริ๊ง ไม่จริงใช่ไหม" ฟางพูดออกมาก่อนจะวิ่งออกไป
" แก้วไปตามน้องไม่ต้องห่วงพ่อ " ผู้เป็นพ่อบอกกับแก้ว ก่อนแก้วจะพยักหน้ารีบวิ่งตามน้องออกไปพร้อมโทโมะ
" ฟาง รอพี่ด้วย " วิ่งตามน้องสาวออกมา เรื่อยๆจนตามทัน
" ฮึก พี่แก้ว พี่ป๊อป ฮือๆ ฟางจะไปหาพี่ป๊อป ฮือๆ " ร้องไห้พร้อมบอกเจตนารมกับพี่สาวตัวเอง
" พี่รุ้แล้ว เดี่ยวให้พี่โมะพาไปนะ " เธอบอกน้องสาวก่อนจะหันไปมองแฟนหนุ่ม แฟนหนุ่มพยักหน้าก่อนจะพาฟางมายังรถของเค้า แก้วก็เดินกลับไปเฝ้าพ่อของตัวเอง
" พี่โมะ พี่ป๊อป ฮึก พี่ป๊อปจะเป็นอะไรไหม ฮือๆ "
" ไม่หรอกฟาง มันต้องปลอดภัย แต่ตอนนี้ ฟางลองโทรหามันหรือยัง "
" ยังเลยค่ะ ฮือๆ งั้นฟางโทรหาพี่ป๊อปก่อนนะค่ะ " รีบหยิบโทรศัพท์โทรหาแฟนหนุ่มทันที
" ฮึก โทรไม่ติดอะค่ะ ปิดเครื่อง "
" โอเคๆ งั้นพี่จะพาเราไปที่โรงพยาบาลเลยละกัน " โทโมะขับรถตรงไปยังโรงพยาบาลกรุงเทพ ที่แม่จินนี่รักษาตัวอยู่
" พี่ป๊อป ฮึก ฮือๆๆๆ " ฟางที่วิ่งตรงมายังห้องฉุกเฉิน ร้องไห้สะอึกสะอื้น ทำให้คนรอบข้างหันมองเธอ
" ขอโทษนะครับ คุณคือ.... " ตำรวจนายหนึ่งเดินเข้ามาถามฟาง
" ฉันคือคู่หมั้นเค้าค่ะ พี่ป๊อปเป็นไงบ้างค่ะ " ฟางแนะนำตัวเองเสร็จก็บอกกับตำรวจ
" ถ้าคุณหมายถึงคนขับรถละก็...เอ่อ คือ....เค้าเสียชีตแล้วครับ จากบากแผลที่โดนยิง " ตำรวจบอก ทำให้ร่างเล็กถึงกับทรุดตัวลงทันที
" ฟาง ฟาง ใจเย็น " พยาบาลรีบมาอุ้มร่างเล็กก่อนพาเข้าไปปฐมพยาบาล เนื่องจากฟางเป็นลม
" เห้ย ไอโมะ แกมาได้ไงว่ะ " โทโมะที่กำลังวิ่งตามฟางไปถึงกับชะงักเมื่อได้ยินเสียง
" ไอ้ป๊อป มึงยังไม่ตาย " โทโมะกระโดดกอดเพื่อนทันที
" ก็เออซิว่ะ แล้วมึงมาได้ไง "
" ก็ฟางนะซิ เห็นข่าวมึงแล้ววิ่งมาเลย แก้วเลยให้กูมาส่ง ฟางโทรหามึงไม่ติดก็เลยมานี่เลย เป็นลมไปแล้ว "
" ฟาง ฟาง " เป็นป๊อปปี้ที่วิ่งเข้าไปดูแฟนสาวที่พยาบาลกำลังปฐมพยาบาลอยู่
" เอ่อ ใครคือญาติคนไข้ค่ะ " เมื่อหมอเดินออกจากห้องฉุกเฉินมาก็ถามขึ้น
" ผมครับ " ป๊อปปี้ตบก่อนจะเดินเข้าไป
" คนไข้ทนพิษบาดแผลไม่ไหว เสียชีวิตแล้วครับ "
" ห๊ะ จินนี่ " ป๊อปปี้ตกใจในสิ่งที่ได้ยิน
" ไอ้ป๊อป ตกลงมันยังไงว่ะ " โทโมะถามเพื่อนทันทีที่ได้ยินชื่อจินนี่ว่าเสียชีวิตแล้ว
" ก็ หลังจากกูไปหาฟางมา จินนี่มาขอร้องกูให้พามาหาแม่ที่โรงพยาบาลนี้แหละ แม่เธอป่วยหนัก "
" มึงก็เลยพามา "
" อืม ตอนแรกกูก็กะจะมาส่งเห็นจินนี่ร้องไห้น่าสงสาร แต่กูติดประชุมด่วน เลยให้ลุกน้องขับรถมาส่งจินนี่ "
" แล้ว ลูกน้องมึงมีคุ่อริเหรอว่ะ "
" กูก็ไม่รู้ ตำรวจกำลังเร่งสืบอยู่ "
" แล้วถ้าลูกน้องเมิงไม่มีคู่อริละ แสดงว่า..." โทโมะ
" อืม ก็อาจจะเป้นไปได้ กูก็ยังไม่แน่ใจเท่าไหร่ เราต้องรีบจัดการเรื่องมรดกของแม่ฟางให้จบแล้วละกูว่า ก่อนที่ฟางจะเป้นอะไรไป " ป๊อปปี้พูด ก่อนจะเข้าไปดูแฟนสาวที่หมดสติอยู่อย่างร้อนใจ
" มึงจำชื่อแม่จินนี่ได้ไหม กูจะไปเช็คดูหน่อยว่าพวกนั้นจะไม่หลอกใช้จินนี่ "
" กูจำไม่ได้ จำได้แต่นามสกุล............ ลองไปถามดูว่ามีนามสกุลนี้หรอเปล่า " ป๊อปปี้บอกโทโมะ ก่อนโทโมะจะเดินไปถาม ทิ้งให้ป๊อปปี้เฝ้าฟางเพียงลำพัง
" พี่ป๊อป " ฟางที่กำลังเพ้อเรียกชื่อแฟนหนุ่ม
" พี่อยู่นี่ครับ " จับมือแฟนสาวที่หลับตาพริ้มอยู่บนเตียงคนไข้ คงห่วงเค้ามากซินะ แต่เค้าจะทำยังไงดีต่อจากนี้ ถ้าพวกนั้นกำลังจะเล่นงานเค้า ฟางอาจจะไม่ปลอดภัย
หายไปนาน คงไม่ลืมกันนะ
พยายามจะรีบมาอัพ.....จุ๊บๆ แฟนๆ HEY BOY!!! เจอกันพรุ่งนี้นะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
