BE FORGET เผลอรัก...อีกครั้งเข้าจนได้

 
 
 
 
  " มาแล้วจ้า ข้าวมาแล้ว กินให้อร่อยนะพ่อหนุ่ม หนูฟาง" ป้ายกข้าวมาให้ แล้วเดินกลับไปทันที
 
 
" ทำไมไม่กินละ" เธอถามผมทันที ที่ผมเอาแต่นั่งจ้องเธอกิน 
 
 
" ก็นะ กินก็กิน" จริงๆผมก็ไม่ใช่ว่าติดหรุอะไรขนาดนั้นหรอก ผมก็เคยกินกับเพื่อนๆบ่อย ถึงผมจะรวยก็เหอะ
 
 
" เอาเพิ่มอีกมั้ย"เธอถามผมทันที ที่ผมกินใกล้จะหมดจานอย่างเอร็ดอร่อย
 
 
" เอาๆ เธอเอาอีกมั้ย" ผมถามเธอ แล้วเธอก็หัวเราะ 
 
 
" ป้า เอาอีกสองจานค่ะ" เธอตะโกนบอกป้า แล้วก้มลงกินต่อ
 
 
" ..........."  แต่เมื่อกี้ที่เธอหัวเราะ ทำไมเธอถึงดูดีขนาดนี้ หน้าหวานๆของเธอบวกกับรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ ทำให้ผมอึ้ง หยุดมองเธอตาค้าง
 
 
" อ่าว ไม่กินต่อละ"
 
 
" อืม อร่อยดี มากินที่นี่บ่อยเหรอ" ผมก้มลงกินแล้วถามเธอ
 
 
" อืม มากับเพื่อนบ่อยมากเลยละ แต่ตอนนี้เพื่อนมีครอบครัวแล้ว อยู่ไกลเลยมาไม่ได้"
 
 
" เหรอ แล้วเธอทำงานอะไรละ"
 
 
" ไม่มี ฉันเพิ่งเรียนจบนะ" เธอดูค้างไปกับคำถามผม ก่อนจะตอบแล้วกินข้าวต่อไป
 
 
" เธอ เรียนอะไรมาเหรอ"
 
 
" นายจะมานั่งสอบประวัติฉันอีกนานมั้ย กินต่อได้แล้ว" เธอบ่นผม ก็คนมันอยากรู้นี่นา
 
 
            แล้วเราสองคนก็นั่งทานข้าวต่อไปเรื่อยๆ จนหมดจาน
 
 
" ป่ะ เธอจะให้ฉันไปส่งที่ไหน"
 
 
" นายไปเถอะ ฉันอยากอยู่นี่ช่วยป้าก่อนนะ"
 
 
" เหรอ แล้วเธอจะให้ลุกน้องฉันเอารถไปให้ที่ไหน เบอร์ก็ไม่มีติดต่อ"
 
 
" เอามาให้ที่นี่เลยละกัน ฉันมาบ่อย"
 
 
" อืม " แล้วผมก็เดินออกร้านตรงมายังรถผมก่อนจะขับรถออกไป
 
 
" หนูฟาง แน่ใจนะว่าจะอยู่กับป้านะ" ป้าถามฟางขึ้น
 
 
" หนูคงอยู่แค่สองสามวันนะค่ะ ป้าไม่ต้องห่วงค่ะ เดี๋ยวฟางก็หางานได้" ที่ป้าถามเพราะร้านนี้ สิ้นเดือนนี้ก็จะปิดลง เพราะป้าต้องกลับไปอยู่กับลูกที่เชียงใหม่นั่นเอง
 
 
" ตามใจจ้า ป้าว่า เค้าเป็นคนดีนะ" ป้าบอกฉันยิ้ม แ้ล้วหันหลังเดินเข้าครัวไป ฉันได้แต่นั่งนึกในใจว่าเป็นคนดีที่ไหนกัน รู้จักฉันวันเดียว ก็ปล้ำฉันละ นี่คงรู้สึกผิดมากกว่า
 
 
           บ้าน จิระคุณ
 
 
" อ่าวตาป๊อป แกไปไหนมา น้องแก้วมารอแกนะ" ผู้เป็นพ่อถามขึ้นทันทีที่เห็นลูกชายเข้าบ้าน
 
 
" ป๊อปนอนคอนโดนะครับ แล้วเธอมาทำไม" ถามพ่อ
 
 
" น้องเป็นคู่หมั้นแกนะพูดดีๆซิ เออ พ่อไปทำงานละ ฝากด้วยนะ"
 
 
" ครับ คุณพ่อ" รับอย่างว่าง่ายก่อนจะเดินตรงไปห้องรับแขก
 
 
" เธอมาทำไม" ทันทีที่เห็นหน้าแก้วก็ถามขึ้น
 
 
" คุณพ่อบังคับให้แก้วมาหาพี่นะค่ะ" เธอเค้าตอบไปตามความจริง
 
 
" อืม พ่อฉันก็บังคับดูแลเธอ วันนี้ฉันเหนื่อยๆนะ เดี๋ยวจะโทเรียกไอ้โมะไปเจอที่คอนโดนละกัน เดี๋ยวฉันพาเธอไป" บอกแก้วก่อนขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว
 
 
" ขอบคุณค่ะ พี่ป๊อป" เอ่ยขอบคุณแล้วยิ้มให้ ยังดีที่เค้าเข้าใจว่าเธอกับเพื่อนเค้ารักกัน
 
 
" พี่ป๊อป กลับมาแล้วเหรอค่ะ" ทันทีที่กำลังจะเดินเข้าห้อง เด็กสาวที่มีศักดิ์เป็นน้องสาวต่างมารดาก็ทักเค้าขึ้นทันที
 
 
" ยังมั้ง" เค้าตอบเธอแบบไม่แยแส ก่อนจะเดินเข้าห้องไป แต่เธอก็เดินตามเค้ามา
 
 
" โธ่ พิมพ์คิดถึงพี่นะ พี่ไม่ค่อยกลับมาหาพิมพ์เลย" เค้าไปกอดชายหนุ่มแล้วพูดขึ้น
 
 
" วันนี้พี่เหนื่อยๆอ่า อีกอย่างพี่ต้องรีบไป แก้วรออยู่" เค้าบอกเธอก่อนจะคว้าผ้าเช็ดตัว กำลังจะเดินเข้าห้องน้ำไป
 
 
" แต่พิมพ์คิดถึงพี่จริงๆนะ " ทันทีที่เธอพูดจบก็ประกบปากเค้าทันที เค้าก็จูบเธอกลับอย่างร้อนแรง ก่อนจะหยุดให้เธอหายใจหอบ เธอยิ้มอย่างพอใจ
 
 
" แต่วันนี้พี่ยังไม่อยาก รอก่อนนะ" แล้วเค้าก็เดินเข้าห้องน้ำไปทันที
 
 
" กรี๊ดดด นางแก้ว" เธอสบถออกมาก่อนจะเดินตึงตังลงไปหาเรื่องแก้ว
 
 
" มาอีกแล้ว ทั้งๆที่รู้ว่าเค้าไม่รักก็ยังจะมา หน้าด้าน" พิมพ์ว่าแก้ว แก้วได้แต่หันหน้าหนี เธอขี้เกียจมีเรื่อง
 
 
" อ่าวยายพิมพ์ พี่ป๊อปกลับมาแล้วนิ ทำไมไม่ไปดูแลพี่เค้า" แม่พิมพ์เดินเข้ามาถาม
 
 
" ก็พี่ป๊อปเค้าเหนื่อยนะค่ะ พิมพ์ก็ดูแลอยู่ แต่พี่ป๊อปบอกว่าจำใจไปส่งพวกหน้าด้านนะค่ะ"
 
 
" อ่าว เธออีกแล้ว เค้าไม่รักก็ถอนหมั้นไปซิ เดี่ยวฉันจะคุยกับสามีให้" แม่พิมพ์บอกแก้ว
 
 
" ฉันไม่ถอนค่ะ" ใครว่าเธอไม่อยากกันละ แต่เธอทำมันไม่ได้ พ่อเธอเอาเธอตายแน่
 
 
" หน้าด้าน แกนี่มัน" พิมพ์จะวิ่งเข้าไปตบแก้ว
 
 
" พอหรือยัง ป่ะแก้ว" ป๊อปปี้ที่เดินลงมา แบบว่า นี่อาบน้ำหรือว่าอะไร เร็วชะมัดเลย
 
 
" เอ่อ คุณป๊อปจะไปไหนเหรอค่ะ ให้น้องไปด้วยซิค่ะ" แม่พิมพ์เอ่ยถามป๊อปปี้อย่างเกรงๆ
 
 
" คุณอร ให้พิมพ์อยู่นี่แหละ ผมกับแก้วมีธุระ" บอกก่อนจะเดินไปจูงมือแก้วออกมา
 
 
" อ้ายยย คุณแม่ค่ะ พิมพ์ไม่ยอมนะ"
 
 
" เอาเหอะ ยังไงตาป๊อปก็ต้องเป็นของแก" มองออกไปอย่างเอาเรื่อง
 
 
   ณ. คอนโดป๊อปปี้
 
 
" แหม มาเร็วเชียวนะ ทีเรื่องอื่นกว่าจะมาได้" ป๊อปปี้แซวโทโมะ
 
 
" เออ แก้ว คิดถึงจัง" เข้าไปกอดแฟนสาวแล้วหอมแก้ม
 
 
" เห้ยๆ น้อยๆหน่อย กูยังอยู่ ว่าแต่เมื่อกี้ แฟนเก่าแกหาเรื่องแก้วด้วย"
 
 
" จริงเหรอแก้ว พิมพ์ทำอะไรหรือเปล่า"
 
 
" ไม่หรอกพี่โมะ พี่ป๊อปมาช่วยทัน"
 
 
" ขอบใจว่ะไอ้ป๊อป" 
 
 
" เออ กูไปทำงานละ ฝากแก้วด้วยละกัน แล้ววันหมั้น อย่าลืมมาชิงตัวนะ หวังว่าแก้วคงไม่มีพี่น้องอีกนะ"
 
 
" จริงๆก็มีน้องสาวค่ะ แต่เป็นไปไม่ได้ เพราะเธออยู่กับแม่ แล้วแยกตัวไปแล้ว โดยที่พ่อไม่เคยติดต่อเลย"
 
 
" อืม พี่ไปละ กูไปละ" ขับรถออกมาทำงาน ปล่อยให้เพื่อนกับแฟนสาวสวีทกันเต็มที่
 
 
" เออ สน ไปเอารถที่จอดผับ XXXXX ให้หน่อย ยี่ห้อนี้ สีนี้ ทะเบียน XXXX กุญแจหายนะ เอาช่างไปด้วย"
 
 
" ครับคุณป๊อปปี้ ให้เอารถไปจอดที่ไหนครับ"
 
 
" คอนโดผมละกัน" ก่อนจะตัดสายทิ้งจากลูกน้องแล้วอมยิ้ม เค้านั่งทำงานจนลืมเวลา ผ่านมาจนถึงทุ่ม โดยไม่ได้กินข้าวกลางวัน 
 
 
" โห ลืมกินข้าวจนได้ กระเพราไก่ทำอิ่มขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย" หยิบสูทหรูขึ้นมา ก่อนขับรถออกไป
 
 
     ฝากไปเตือนเขา ฝากไปเตือนเขา เสียงโทรศัพท์เค้าดังขึ้น
 
 
" ว่าไง ไอ้โมะ กูกำลังจะกลับ"
 
 
" อืม เมิงจะพาแก้วไปกี่วัน กุจะได้โทบอกบ้านแก้วถูก"
 
 
" อืมๆ" ได้ใจความว่าเพื่อนเค้าจะพาแก้วไปเชียงใหม่ซักสามวัน ให้โทขออณุญาติให้หน่อย นั่นหมายความว่า เค้าก็จะว่างสามวันเช่นกัน เพราะเค้าก็ต้องโกหก ว่าพาแก้วไป
 
 
" สวัสดีครับคุณอา ป๊อปนะครับ"
 
 
" อ่าว ว่าไงเจ้าลุกเขย" พ่อแก้วทักอย่างชอบใจ เค้าต้องการให้มันเป็นแบบนั้น
 
 
" คือป๊อปจะขออณุญาติพาน้องไปเชียงใหม่ ซักสามวันนะครับ"
 
 
" อ่อเหรอ ดีๆ ยายแก้วจะได้ไม่เหงา พาน้องไปเที่ยวเลยลูก"
 
 
" ขอบคุณนะครับ ถ้ากลับมาถึงป๊อปจะพาไปส่งครับ" บอกก่อนวางสายไป พร้อมกับที่เค้าขับรถมาถึงร้านเพิงเล็กๆที่เค้าดูถูกมันไว้นี่อีกรอบนึง
 
 
" อ่าว คุณ หนุฟางไปซื้อน้ำมันนะค่ะ เดี๋ยวมา" ป้าที่เห็นผมก็ทักทันที
 
 
" อ่าว แล้วเธอยังไม่กลับบ้านเหรอครับ"
 
 
" กลับไปไหนละค่ะ หนุฟางไม่มีที่อยู่ พูดแล้วป้าก็สงสาร ร้านนี้ก็จะปิดแค่สิ้นเดือนนี้เอง" ป้าบอกผมแล้วถอนหายใจ
 
 
" ทำไมละครับ"
 
 
" นี่คุณไม่ใช่เพื่อนหนูฟางเหรอค่ะ" 
 
 
" ผมเพิ่งรู้จักกับเธอนะครับ"
 
 
" หนุฟางนะ เคยมีที่อยู่ แต่โดนโกงไปนะค่ะ เลยไม่มีที่อยู่" ป้าเล่าให้ผมฟัง ผมถึงกับชะงัก
 
 
" นั่นไง มาพอดีเลย คุยกันเองละกันนะค่ะ"
 
 
" อ่าว มาทำไมอีก" ทันทีที่เธอเห็นหน้าผม เธอก็ถามขึ้น
 
 
" โห ถามซะเพราะเลยนะ มาบอกว่ารถเธออ่า อยู่ที่คอนโดฉัน"
 
 
" อืม ขอบใจ กินอะไรมาหรือยัง"
 
 
" ยังเลย หิวอ่า"
 
 
" งั้นรอแปปนึง" เธอหายเข้าไปในครัว แล้วออกมาพร้อมกับข้าวหนึ่งจาน
 
 
" เธอทำเองเหรอ กินได้หรือเปล่า" ผมถามเธออย่างฉงน
 
 
" นายนี่มัน ไม่กินก็ไม่ต้องกิน"
 
 
" เดี๋ยวๆๆๆ กินดิ" แล้วผมก็กินข้าวผผัดฝีมือเธอจนหมดจาน อร่อยดีเหมือนกัน
 
 
" กลับไปได้แล้ว ฉันจะช่วยปิดร้าน"
 
 
" แล้วทำไมเธอไม่กลับ" ผมถามเธอ
 
 
" เอ่อ คือ คือ ฉันยังไม่อยากกลับ"
 
 
" อืม ไปทำงานกับฉันไหม สามวัน" ผมถามเธออกไปแล้ว
 
 
" ไม่เอาอ่า เกิดนายปล้ำฉันอีก ฉันจะทำยังไง"
 
 
" เธอนี่มัน ฉันไม่ทำหรอกนา ฉันสัญญา "
 
 
" แล้วนายทำงานอะไรละ"
 
 
" ก็พนักงานออกแบบทั่วไปนะ พอดีต้องออกแบบรีสอร์ทต่างจังหวด ผู้ช่วยลาป่วย เธอไปทำปะละ" ผมโกหกเธอไป ถึงผมจะเรียนสถาปนิก ถึงผมจะออกแบบ แต่ผมก็เจ้าของเลยละ
 
 
" แล้วต้องทำอะไรบ้างละ ฉันจะทำได้เหรอ"
 
 
" ก็แค่ ตามถืออุปกรณ์ กล้องถ่ายรูปอ่า ที่เหลือฉันก็ทำ"
 
 
" แล้วนายทำไมไม่ไปจ้างคนอื่นที่เค้าทำได้ละ"
 
 
" ก็เห็นๆอยู่ ว่าเธอต้องการเงิน อีกอย่าง ฉันไม่ชอบทำงานกับคนที่ไม่รู้จักด้วย"
 
 
" แล้วนายรู้จักันเหรอ"
 
 
" รู้ดิ รู้ดีด้วย เธอชื่อฟาง จะให้บอกสัดส่วนไหม"
 
 
" ไม่ต้องๆ พอๆๆ แล้วจ้างกี่บาท"
 
 
" เธอต้องการเท่าไหร่ละ"
 
 
" นี่ ฉันไม่ได้ขายตัวนะ " เธอตีหน้ายักษ์อีกแล้ว
 
 
" เออ วันละสามพัน " โอเคป่ะ
 
 
" แล้วอาหาร ที่พักละ"
 
 
" จะออกเองหรือให้ฉันออกให้ละ"
 
 
" นายก็ต้องออกให้ฉันซิ"
 
 
" งั้นก็ไปได้ละ อย่าพูดมาก" แล้วผมก็ฉุดยายนี่ลุกขึ้นทันที
 
 
" เดี๋ยวนี่มันมืดขนาดนี้ นายจะพาฉันไปทำอะไรกันแน่"
 
 
"แล้วเธอจะนอนที่นี่ได้ยังไง ป้าก็อึดอัดแย่ซิ รบกวนป้าเค้าไปได้แล้วไม่ต้องถามว่าฉันรู้ได้ไง ฉันฉลาดจบไหม"
 
 
" ........" ผมลากเธอไป ทั้งที่เธอกัดฟันจ้องหน้าผมโกรธๆ
 
 
" ผมไปนะครับป้า ขอบคุณมากนะครับ ที่ดูแลยายนี่ทั้งวันเลย คงเหนื่อยแย่เลย" ผมบอกป้าก่อนป้าจะยิ้มรับ
 
 
" นี่นาย ฉันไม่ใช่ตัวปัญหานะ ฉันช่วยป้าทำงาน"
 
 
" ก็รู้แล้ว ต่อไปนี้ไปช่วยฉัน แล้วก็อยู่คอนโดฉัน" ผมบอกเธอไป เพราะผมมีคอนโดหลายห้อง หลายที่
 
 
" ไม่ ฉันรับจ้างนายเสร็จ ก็พอมีค่าประกันห้องเช่าแล้ว"
 
 
" เหรอ แต่ฉันให้เธออยู่ฟรีๆนะ"
 
 
" พูดตรงๆนะ  นายมันไม่น่าไว้ใจเลยซักนิดเดียวเลย"
 
 
" ที่ให้อยุ่ เพราะฉันอยู่อีกที่นึง อย่าคิดจะลวนลามฉันง่ายๆ ฉันบอกแล้วคนอย่างฉันไม่ชอบกินซ้ำ "
 
 
" นาย.........." เธอตะคอกใส่ผม ก่อนเราจะนั่งรถออกมา
 
 
   แล้วทำไมผมต้องโกหกเธอว่าผมเป็นพนักงานที่กำลังหาผู้ช่วย ทำไมถึงให้ที่พักเธอโดยไม่เอาอะไรตอบแทน
 
 
ไม่หรอกนะ ผมทำไมเพราะสงสารที่ป้าเล่าเรื่องเธอให้ฟังต่างหาก............
 
 
 
 
ยิปปี้...มาแล้วตอนสอง เม้นท์กันหน่อยนะค่ะ กำลังใจจะได้ไม่หาย