BE FORGET เผลอรัก...อีกครั้งเข้าจนได้

 
 
 
 
          ฉันจะบอกกับป๊อปปี้ยังไงดี ว่าตอนนี้ฉันกำลังกลัว สับสน ไม่แน่ใจแล้วไม่รู้จะหาทางออกต่อไปยังไง
 
ในเมื่อสิ่งที่ฉันได้ยิน ได้ฟังมา มันช่างโหดร้ายเหลือเกิน มันเกินที่ฉันจะรับมันได้ถ้าเค้าจะเป็นตัวการทั้งหมด
 
หรือ ถ้าฉันต้องโดดเดียวในตอนี้ฉันคงหยุดหายใจ เพราะทุกอย่างในชีวิตฉันกำลังจะหายไปให้กับศัตรู
 
ไม่ว่าจะคอนโด คนรักเก่า หรือคนที่จ้องทำลายฉันตั้งแต่มันเกาะแม่ฉัน มันพร้อมที่จะเหยียบย่ำฉัน
 
ตอนนี้ฉันอ่อนล้ามากเหลือเกิน
 
 
" ห๊ะ ฟางเธอเป็นอะไรเธอบอกฉันมาซักคำได้ไหม ฉันจะบ้าแล้วนะ" เค้าเริ่มชักสีหน้า ที่ทำอะไรไม่ได้เลย นอกจากเช็ดน้ำตาให้ฉัน
 
 
" ปะ เปล่า ฮึก แค่นายไปนาน ฉันกลัว ฮึก " ฉันพูดแล้วสะอื้น
 
 
" โธ่ฟาง ฉันขอโทษนะ ฉันแค่แวะซื้อของกินมาให้เธอนะ ฉันกลัวเธอหิว"
 
 
" อือ แล้วนายกินอะไรมาหรือยัง "
 
 
" ยังเลย ฉันจะมากินพร้อมเธออ่า หิวหรือยัง ฉันเอาใส่จานให้นะ"
 
 
" อืม ปะ ป๊อป นายไปไหนมาเหรอ "
 
 
" ก็ไปที่โรงแรมมานะ ไปหาเบาะแสเพิ่มเติมนิดหน่อย ฉันไม่อยากให้มันลอยนวล "
 
 
" เหรอ แต่ทำไมคุณแอร์บอกว่าเห็นนายอยู่กับผู้ชายสองคนที่หน้าโรงแรมละ"
 
 
" หือ หน้าโรงแรมงั้นเหรอ แอร์มาเยี่ยมเธอเหรอ แล้วเธอเชื่อเค้าไหมละ"
 
 
" ฉันไม่รู้ "
 
 
" ฟาง เธอควรจะบอกฉันเพื่อความปลอดภัยของเธอเองนะ เธอกำลังคิดอะไรอยู่ บอกฉันเถอะ" ป๊อปปี้เดินกลับมานั่ลงข้างเธอ จับมือฟาง จ้องตาอย่างจริงจัง 
 
 
" ป๊อป ฉันไม่รู้ ฉันจะทำยังไงดี " ฉันบอกเค้าน้ำตาคลอ
 
 
" ฟาง บอกป๊อปมาเถอะ เชื่อป๊อปซักครั้งนะ ไว้ใจป๊อปซักครั้ง" ป๊อปจับมือฉันไว้ แววตาเค้าบ่งบอกถึงความจริงใจ
เอาละเป็นไงเป็นกัน ถึงฉันจะโง่โดนหลอกซ้ำ แต่ก็ยังดีกว่าที่ต้องมานั่งคิดไปเอง
 
 
" คือ คุณแอร์บอกว่าเจอป๊อปนั่งกะผู้ชายแปลกหน้าสองคน แล้ววันเกิดเหตุไอ้พวกนั้นบอกฉันว่านายส่งให้พวกมันมาจัดการฉัน มันจริงหรือเปล่าป๊อป นายส่งมันมาจริงหรือเปล่า นายอยากให้ฉันไปทำไมไม่บอกฉันห๊ะ ฮึก ทำไมทำไมกัน ทั้งๆที่ฉันคิดว่านาย ฮึก จะเป็นคนที่ไม่ทำร้ายฉัน ทำไมกันป๊อป ฮือๆๆ ฮือ"
 
ฉันระบายออกมาด้วยน้ำตา ทั้งๆที่ตั้งใจว่าจะไม่อ่อนแอให้เค้าเห็น
 
 
" หือ ทำไมแอร์พูดแบบนั้น ฟางฉันไม่รู้นะ เธอจะเชื่อฉันหรือเปล่า แต่ฉันไม่มีทางทำร้ายเธอ" เค้าจับไหล่แล้วจ้องมาที่ตาของฉัน
 
 
" ป๊อป นายจะทำร้ายฉันไหม "
 
 
" ไม่มีทาง ฟังนะ ฉันไม่มีทางที่จะทำร้ายเธอ แต่ตอนนี้ เรากินข้าวก่อนดีกว่า " แล้วป๊อปก็หันไปหยิบชามข้าวต้มทะเลมาสองใบ แล้วก็ลากโต๊ะวางอาหาร มาวางเราสองคนนั่งทานข้าวต้มกัน
 
 
" ป๊อป คืนนั้นนายไปไหนมา "
 
 
" คืนนั้น จู่ๆแอร์ก็โทรมาบอกมีโจรขึ้นข้างบ้าน แล้วเห็นแอร์ ป๊อปเลยให้ค้าโทรแจ้งความระหวางรอตำรวจเลยไปอยู่เป็นเพื่อนเธอนะ"
 
 
" แต่ตอนนายออกไปไม่ถึงห้านาที พวกโจรก็เข้ามาพอดีเลยนะ เพราะฉันสะดุ้งตื่นเสียงปิดประตู เลยลุกมานั่งรอนะ เป็นไปได้ไหมที่คุณแอร์จะเป็นคนทำนะ"
 
 
" เป็นไปได้ซิ ฉันก็สงสัยอยู่ "
 
 
" แต่เธอเป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กไม่น่าร้ายกาจขนาดนี้ หรือจะนายมาร์คกันนะป๊อป"
 
 
" ถึงเค้ากับเธอจะไม่ถูกกัน แต่ก็เป็นพี่น้องกันนะ เค้าคงไม่กล้าหรอก"
 
 
" ใครบอกว่านายนั่นเป็นพี่น้องกับฉัน"
 
 
" ก็นายนั่นบอกป๊อปแบบนี้นี่นา แล้วเป้นอะไรละ อย่าบอกนะว่าแฟนเก่า " แล้วหน้าป๊อปก็เปลี่ยนไปเป็นยักษ์ทันที
 
 
" จะบ้าหรือไงละ นายนั่นแหละตัวต้นเรื่องทั้งหมด นายนั่นเป็นแฟนใฟม่แม่ฉัน ที่หวังจะหุบสมบัตรต่างหาก"
 
 
" ห๊ะ แม่เธอคบคนวัยเด็กขนาดนั้นเลยเหรอ"
 
 
" นั่นแม่ฉันนะป๊อปปี้"
 
 
" เออ ฉันขอโทษ แล้วยังไงต่อละ"
 
 
" นายนั่นพยายามจะข่มขืนฉัน แต่ไม่สำเร็จ พอแม่ฉันรู้ เลยเอาเงินให้ฉันก้อนหนึ่งแล้วไล่ฉันออกมาอยู่ข้างนอก
 
แล้วหลังจากนั้นฉันได้ข่าวว่าแม่ฉันตายหลังจากฉันออกจากบ้านมาไม่กี่วัน ทุกอย่างบ้านรถเป้นของนายมาร์คหมด
 
แล้วแฟนใหม่มันก็คือคุณหญิงที่มันพามาพักที่โรงแรม แต่ที่ฉันแค้นคือ มันขายบ้านของแม่ฉัน"
 
 
" ห๊ะ ฉันจะไปฆ่ามันเดี๋ยวนี้เลย " ป๊อปที่โกรธจัด กำลังจะลุกออกไป แต่ฉันห้ามไว้ก่อน
 
 
" ป๊อปเดี๋ยวก่อน ฉันฆ่ามันแน่ แต่ต้องให้ฉันรู้ก่อนว่ามันเอาเครื่องเพชรที่พ่อให้แม่วันแต่งงานไปเก็บไว้ที่ไหน"
 
 
" เออ แล้วพ่อเธอละ"
 
 
" คนใจดำคนนั้นนะเหรอ เค้าไล่ฉันให้มาอยู่กับแม่ แล้วตัวเองไปมีเมียใหม่ ทั้งๆพี่สาวกับน้องสาวของฉันอยู่กับเค้า"
 
 
" แต่พ่อเธอเป็นคน... เออ เปล่า"
 
 
" อะไร นายรู้จักพ่อฉันเหรอ "
 
 
" ป่าว ไม่รู้จัก แล้วพี่สาวน้องสาวเธอละ"
 
 
" ก็ดี ถึงพ่อแม่จะแยกกันแต่เราก็ติดต่อกันตลอด แต่รอบนี้ฉันหายนานแบบนี้ สองคนนั้นคงเป็นห่วงฉันแย่"
 
 
" แล้วทำไมตอนแรกเธอไม่ไปอยู่กับพี่สาว น้องสาวเธอละ "
 
 
" ก็น้องฉันแต่งงานแล้วอยู่ต่างประเทศ พี่สาวฉันก็มีคู่หมั้นแล้ว ฉันไปก็คงต้องไปอยู่กับคนใจร้ายที่ไล่ฉันออกมานะซิ"
 
 
" ฟาง งั้นเธออยู่กับฉันได้ไหม ฉันอยากอยู่กับเธอ เธอไว้ใจฉันไหม "
 
 
" แล้วถ้าเกิดเรื่องแบบคืนนั้นอีกละ "
 
 
" ฉันสัญญาว่ามันจะไม่มี เพราะฉันจะบอกกับพ่อฉัน ว่าจะย้ายมาอยู่คอนโดกับเธอ "
 
 
" แต่.."
 
 
" ไม่ต้องแต่ ฉันต้องอยู่กับเธอ ถ้าเธออยู่คนเดียวอันตรายแย่เลย"
 
 
" หึย นายนี่มันเอาแต่ใจตัวเองตลอดอยู่แล้วนิ "
 
 
" ฟาง แล้วอาการเป็นไงบ้าง เจ็บตรงไหนหรือเปล่า "
 
 
" ก็เจ็บแผล แล้วเพลียๆนะ"
 
 
" อือ ถ้าต่อไปนี้เธออยู่กับฉัน แล้วมีอาการอะไรแปลก รีบบอกฉันเลยนะ"
 
 
" นายทำอย่างกับฉันเป็นโรคอะไรนะป๊อปปี้ "
 
 
" อ่อ เปล่า ฉันแค่อยากดูแลเธอดีๆเฉยๆ ชดเชยเรื่องที่ผ่านมาไง"
 
 
" อะหะ ขอบใจนะ แต่อิ่มแล้ว อยากกินเค้กอันน้นมากกว่า"
 
 
" กินข้าวนิดเดียวเองนะฟาง กินอีกหน่อยซิ"
 
 
" ไม่เอาฉันกลัวอ้วน"
 
 
" จะกลัวทำไมเธอก็มีฉันแล้วนินา "
 
 
" นายนี่มัน ก็ฉันกินเค้กแล้วนิ "
 
 
" ก็ได้ๆ แต่ต้องกินยาก่อน ไม่งั้นไม่ต้องกิน "
 
 
" ป๊อปปี้ ไม่เอานะ ไม่กินยาย ไหนบอกจะดูแลฉันไงละ"
 
 
" ก็ดูแลไง ก็เธออยากกินเค้กนินา ก็ต้องกินยาก่อน จะได้หายเร็วๆไง"
 
 
" ป๊อปปี้ " ฉันเรียกชื่อเค้าแล้วทำตาปิ้งๆๆๆ อ้อนวอนเค้า
 
 
" ไม่ได้ จะกินเองหรือให้ป้อน"
 
 
" ไม่กินทั้งนั้นแหละ " ฉันกอดอดหันหน้าหนี
 
 
" ดี "  ป๊อปปี้ไม่พูดเปล่า โยนยาเข้าปากตัวเอง ก่อนจะจับฟางประทับจูบ แล้วใช้ลิ้นดันยาเข้าปากเธอ ฟารีบผละออกแล้ว คว้าน้ำมากิน
 
 
" แฮกๆๆ ป๊อปปี้ นายมันบ้าไปแล้ว "
 
 
" ใครบอก มีอีกหลายวิธีเลยนะ จะลองปะละ "
 
 
" ไม่เอาแล้ว ไหนละเค้กฉันนะ "
 
 
" มะ เดี๋ยวป๊อปป้อนนะ"
 
 
" ไม่เอาเดี๋ยวนายแย่งฉันกิน แบร " แล้วฟางก็ดึงเค้กในมือป๊อปมากิน แล้วแลบลิ้นล้อเลียนเค้า
 
 
" แสบนักหนา กินเสร็จแล้ว ป๊อปจะเช็ดตัวให้นะ รีบๆกินละ " เค้าพูดแล้วเดินไปในห้องน้ำ เพื่อตวงน้ำเตรียมมาเช็ดตัวเธอ
 
 
" ห๊า ไม่เอา ฉันอาบเองได้ นายไม่ต้องมาทำทะลึ่งเลย"
 
 
" ทะลึ่งอะไร ฉันเห็นหมดแล้ว สองรอบแล้วด้วย"
 
 
" ไอ้ป๊อปปี้บ้า ไอ้ลามก ไอ้ๆ...."
 
 
" พอแล้ว ดูซิเลอะปากหมด ป๊อปบอกจะทำให้ก็อย่าขัดซิครับ " ป๊อปที่ถือกะละมังออกมาพูดกับฉัน
 
 
" ไม่ต้องทำมาเป็นพูดดีเลย บอกว่าจะอาบเองก็อาบเองซิ "
 
 
" ก็ลองดู ว่าป๊อปจะจับฟางแก้ผ้ากลางห้องไม่ได้ " เค้ายิ้มแบบมีชัย
 
 
" นายบ้าไหนบอกจะดูแลฉัน ฉันเจ็บอยู่นะ"
 
 
" ก็จะดูแลไง อย่าดือซื้อ ดูซิ เลอะเชียว" เค้าเดินมานั่งขอบเตียงแล้วบ่นฉัน ก่อนที่เค้าจะค่อยๆจับหน้าฉันให้มองเค้า แแล้วประทับจูบลงมา
 
 
" อร่อยจัง " ป๊อปที่เลียครีมที่ติดปากฉัน บอกกับฉัน ก่อนที่เค้าจะจูบกับฉันจริงๆ ตอนนี้ฉันได้แต่นิ่ง เหมือนโดนสะกดด้วยคำว่าอร่อยของเค้าเลย
 
 
" เออ ขอโทษค่ะ " จู่ๆคนที่เปิดประตูเข้ามาก็พูดขึ้นทำให้เราผละออกจากกัน
 
 
" อ่าว คุณแอร์ มีอะไรหรือเปล่า"
 
 
" เปล่าค่ะ แอร์นึกว่าคุณฟงอยู่คนเดียว เลยซื้อของกินมาฝากนะค่ะ "
 
 
" ขอบใจนะ แต่ไม่เป็นไรผมซื้อมาแล้ว แล้วผมกำลังป้อนเธออยุ่ ถ้าคุณกลับก็ล็อคห้องให้ผมด้วย"
 
 
" อะ เออ ค่ะ " คุณแอร์ เดินออกไปทันที ที่ป๊อปบอก
 
 
" แก นางฟาง แกต้องไม่รอดแน่" แอร์เดินออกมาพูดขึ้น
 
 
ตอนนี้ฉันได้แต่นั่งก้มหน้าแดง กับเรื่องที่ป๊อปพูด แล้วที่เค้าทำเมื่อกี้
 
 
" ไงอายเหรอ กินอิ่มหรือยัง" ฉันไม่ตอบ เพียงแต่พยักหน้าเบาๆ
 
 
" งั้นก็ถึงเวลาเช็ดตัวซักที "
 
 
" ไม่นะป๊อป ไม่ๆๆๆๆ "
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
มาลุ้นกันต่อ ว่าป๊อปจะทำอะไรฟาง
 
ขอโทษที่หายไปนานนนะ คิดถึงทุกคน หวังว่ายังไม่ลืมกันนะ