BE FORGET เผลอรัก...อีกครั้งเข้าจนได้
เขียนโดย 
jookjoom
วันที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 16.45 น.
แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2564 21.55 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
13)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
จ้องตาตาคมอย่างอยากรู้คำตอบ พยายามจะเสาะหาความจริงให้ได้ ว่าทำไมเค้าถึงต้องทำแบบนี้กับเธอ
" ก็ ฉันเคยบอกเธอแล้วนิ ว่าฉันสนใจเธอ"
" แล้ว ทำไมนายถึงสนใจฉันละ" ถามกลับทันทีที่รู้คำตอบของร่างหนา
" ไม่รู้ซิ ตอนแรกฉันว่าเธอก็แค่ผู้หญิงธรรมดา แต่แววตาเธอ มันน่าดึงดูดชะมัดเลย"
เค้าไม่พูดป่าว จ้องตาเธอกลับทันที ทำให้เธอได้เพียงแต่ก้มหน้าหลบตาเค้าทันที ก็เค้ามันเพลย์บอยนินา
เค้าไม่อาย แต่เธออายนี่นา
" ไม่มีอะไรนอกเหนือจากนั้นแน่นะ " ฉันถามเค้าย้ำเพื่อความแน่ใจ
" มี ฉันอยากรู้ว่าเธอคิดยังไงกับฉัน สนใจฉันบ้างหรือเปล่า"
" เอ่อ ฉัน คือฉัน" ฉันอ้ำอึ้งที่จะตอบ เพราะฉันก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
" เอาล่ะๆ เธอยังไม่ต้องตอบฉันตอนนี้ก็ได้ พักผ่อนเยอะๆเถอะ ฉันอยากให้เธอหายเร็วๆ"
" ทำไม " หันมามองหน้าเค้าแล้วถามกลับไป
" ก็ฉันเป็นห่วงเธอไงละ เอาละ ฉันจะไปตรวจสอบสถานที่เกิดเหตุเดี๋ยวจะมีพยาบาลที่ฉันจ้างมาให้มาอยู่เป็นเพื่อนนะ"
" เออ นายรีบไปรีบกลับละ" ฉันบอกแล้วล้มตัวลงนอนหันหลังให้เค้าทันที
" อะหะ ฉันจะรีบกลับ เธออยากได้อะไรเพิ่มไหม"
" ไม่ละ นายรีบมาเร็วๆก็แล้วกัน" ตอบแบบไม่หันไปมองชายหนุ่ม ก่อนจะได้ยินเสียงปิดประตู
" ฉันจะทำยังไงดีละป๊อป นายเป็ นใครกันแน่ ต้องการอะไรกันแน่" ฟางพูดกับตัวเองเบาๆทันทีที่เค้าออกไป คิดย้อนไปถึงเหตุการณ์คืนเกิดเหตุ
" พวกนายเป็นใคร เข้ามาได้ยังไง"
" อย่าตกใจไปเลยสาวน้อย คุณภาณุให้พวกเรามาจัดการกับเธอนะ " หนึ่งในชายหนุ่มพูดขึ้น
" ไม่จริง ฉันไม่เชื่อ พวกนายต้องการอะไรกันแน่ "
" แหม๋ นางนี่สวยเหมือนกันนะพี่ มามะเดี๋ยวพี่พาไปสวรรค์ก่อนจะส่งไปนรก 5555 " ชายอีกคนนึงพูดขึ้น
" ไม่จริง ฉันไม่เชื่อ พวกแกออกไปซะ ไม่งั้นฉันจะเรียกให้คนช่วย " ฟางพูดในขณะที่ตัวเองกำลังถอยหลังหนีพวกมัน
" โถ เธอนี่โง่นะ เป็นเมียพวกพีดีๆไม่ชอบ ชอบไปเป็นเมียน้อยคนอื่นเค้า "
" ใคร หรือว่า คุณแอร์ส่งพวกแกมา "
" ไม่หรอก คุณภาณุต่างหากละ ไม่งั้นฉันจะเข้าห้องเธอได้ยังไงกันละ "
" พวกนายต้องการอะไร บอกฉันได้นะ เงินงั้นเหรอ เดี๋ยวฉันให้คุณพ่อฉันจัดการให้ "
" เห้ยพี่ นางนี่มันให้เราบอกจำนวนเงินเองเลยนะ คุณเค้าให้นิดเดียวเอง "
" ว่าไง พวกนายอยากด้เท่าไหร่ บอกฉันมาซิ "
" หึหึ ฉลาดนักนะ ไม่ฉันต้องการตัวเธอ 5555" มันเดินเข้ามา ฟางก็เขยิบหนี
" แต่คุณเค้าให้ข่มขืนอย่างเดียวนะพี่ " ลุกน้องที่มาพูดขึ้น
" ข่มขืน นายมาร์คใช่ไหม พวกแกเป็นคนของไอ้สารเลวนั่นใช่ไหม "
" บอกว่าไม่ใช่ไง พวกฉันเป็นคนของคุณภาณุ เธอมันของเล่นที่เค้าเบื่อ ปรกติเค้าก็ยกให้พวกฉันแบบนี้ละ" ชายคนแรกพูดขึ้น
" มะ .. ไม่ จริง " ฟางอึ้งไป ก่อนจะถอยไปชวนกับโต๊ะ กลางห้อง
" จริงๆ มามะ มาให้พี่เชยชมซะดีๆ "
" ออกไปนะ " ฟางตะโกนไล่ พร้อมกับแกว่งมีดปลอกผลไม้ที่จับติดมือได้ แกว่งไปมา
" 5555 กลัวจังเลย " มันพูดก่อนจะวิ่งเข้ามาหาฟาง
" กรี๊ดดดดดด " ฟางกรีด พร้อมแกว่งมีดไม่หยุด ทำให้พวกมันโดนลูกหลง
" โธ่ นางนี่ เก่งนักใช่ไหม" ลุกพี่ของมันวิ่งเข้ามาชาร์จตัวฟาง ฟางที่พลาดล้ม ความโคมไฟที่กระชากติดมือ ฟาดลงหัวมันอย่างรุนแรง
" เห้ย ลุกพี่ แก ปังงงงงงงง!!!!!! " เสียงปืนดังขึ้น ทำให้ข้างนอกเกิดกลหน เสียงโวยวาย
" ซวยแล้วไง ไปรีบไป ก่อนจะโดนจับได้ " ลุกพี่ที่ดูเหมือนจะตั้งสติได้ก่อน รีบลากลูกน้องออกไป ทิ้งฟางให้อยู่ภายในห้องเพียงคนเดียว
" ทำไมนายไม่บอกฉัน ป๊อป " เสียงแหบเบาแทบไม่ได้ยิน พูดขึ้น ก่อนสติเธอจะดับวูบลงไป
ฉันรู้ตัวอีกที ก็มาอยู่ที่โรงพยาบาล .. ได้แต่นิ่งใช้ความคิด
" เห้อ ป๊อปฉันควรจะเชื่อนายต่อไปดีไหมนะ" พูดเบาๆกับตัวเอง ก่อนจะทบทวนความคิดอย่างชั่งใจ นี่เธอจะโดนเค้าไล่เหมือนคนอื่นๆอีกแ้ล้วใช่ไหม เธอต้องอยู่คนเดียว โดยไม่มีใครต้องการ หรือเธอควรจะลองเชื่อเค้า ถึงจะเหมือนกับหลอกตัวเองก็เหอะ แต่ก้ยังดีกว่าไม่มีใคร ตอนนี้ยังไม่พร้อมที่จะขาดเค้าไปจริงๆ
" ก๊อก ๆ ก๊อกๆ ๆ " เสียงเคาะประตู เรียกเธอให้ตื่นจากภวังค์
" เชิญค่ะ" สงสัยจะเป็นพยาบาลที่ป๊อปจ้างมามั้ง
" สวัสดีค่ะคุณฟาง เป็นยังไงบ้างค่ะ"
" อ่าว คุณแอร์ ไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ แล้วคุณแอร์ละค่ะ "
" แอร์สบายดีค่ะ "
" แล้ววันนี้คุณแอร์ไม่ทำงานเหรอค่ะ "
" แอร์เลิกงานแล้วค่ะ "
" เอ่อ ที่โรงแรมวุ่นวายไหมค่ะ คือ เรื่องคืนนั้นนะค่ะ "
" ก็ นิดหน่อยค่ะ แต่โอเคแล้วละค่ะ จะมีก็แต่คุณท่านะค่ะ ที่ไม่ค่อยจะพอใจซักเท่าไหร่ "
" คุณท่าน " ฟางทวนคำแบบงงๆ
" ก็พ่อของคุณภาณุนะค่ะ ท่านติเรื่องความปลอดภัยนิดหน่อยนะค่ะ "
" อ่อ แล้วคุณแอร์ไม่ไปดูที่เกิดเหตุกับป๊อปเหรอค่ะ"
" ที่เกิดเหตุ ตรวจไปแล้วนิค่ะ อีกอย่างแม่บ้านทำความสะอาดหมดแล้วค่ะ เห็นคุณป๊อปนั่งอยู่กับผู้ชายน่าตาไม่น่าไว้ใจสองคนนะค่ะ แถวหน้าโรงแรม"
" ห๊ะ ไม่มีเหรอค่ะ" ฟางที่ฟังแล้วค้าง พูดออกไป
" ค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว แอร์ไปก่อนนะค่ะ "
" อะ ค่ะ "
มาทางด้านป๊อปปี้
" งานที่ผมให้ทำได้หรือยัง" ป๊อปปี้เอ่ยขึ้น
" ครับ นี่ครับคุณภาณุ พวกมันปีนเข้ามาในโรงแรมจากทางนี้ ส่วนเข้าห้อง มันมีการ์ดครับ"
" การ์ดงั้นเหรอ ไหนดูหน่อยซิ" แล้วหัวหน้ารปภ.ก็เปิดวงจรปิดให้ป๊อปปี้ดู
" นี่ครับ " เปิดแล้วสตอปภาพตอนกำลังเปิดห้องให้เจ้านายดู
" มาสเตอร์การ์ดงั้นเหรอ " ป๊อปปี้ขมวดคิ้วทันที เพราะมาสเตอร์การ์ดจะมีแค่สามใบเท่านั้น คือเค้า แอร์ แล้วหัวหน้าแม่บ้าน
" โอเค ก๊อปวีดีโอให้ผมชุดนึง เสร็จแล้วเอาไปให้ที่ห้องผม อย่าบอกใครว่าผมถาม แม้แต่ผู้จัดการนะ"
สั่งลูกน้องก่อนจะเดินขึ้นไปนั่งรอที่ห้องของตัวเอง
กรุงเทพ
" แม่ค่ะ พี่ป๊อปยังไม่กลับมาเลยค่ะ พิมพ์คิดถึงพี่ป๊อป" พิมพ์ตีสีหน้าพูดกับแม่เธอ
" โอเคๆ แม่จะถามพ่อให้ละกัน" ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินเข้ามายังห้องทำงานพ่อป๊อปปี้
" เอ่อ คุณค่ะ คือลุกป๊อปไม่กลับบ้านมาหลายวันแล้วนะค่ะ" เอ่ยปากบอกสามี
" อืม ตาป๊อปไปเชียงใหม่กับหนูแก้วนะ แล้วมีงานต่อที่หัวหิน" ละปากกาเงยหน้าบอกสองแม่ลูก
" ค่ะ คือลูกพิมพ์ แกคิดถึงลูกป๊อปนะค่ะ ให้แกไปเที่ยวได้ไหมค่ะคุณ"
" อย่าเลยคุณ ตาป๊อปทำงานไม่สนุกหรอก "
" แต่พิมพ์อยากไปนะค่ะคุณลุง ให้พิมพ์ไปเถอะนะค่ะ" พิมพ์ที่เอ่ยปากขอ หลังจากที่เงียบฟังบทสนธนา
" ลุงว่า ถามเจ้าป๊อปก่อนดีกว่า อ่อ แล้วอย่าลืมชวนหนูแก้วไปด้วยละ จะได้สนุกๆ"
" ไม่ละค่ะคุณ หนูแก้วเพิ่งกลับมาเหนื่อยๆ อย่าไปกวนเธอเลย อีกอย่างยายพิมพ์ ก็โตเป็นสาวแล้ว"
" งั้นผมโทรหาเ้จ้าป๊อปก่อนละกัน " ว่าไปแล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาคุย ซักพักก็วางไป
" ตาป๊อปบอกว่าไม่ต้องไป จะกลับมาแล้วรออยู่ที่นี่แหละ โอเคนะหนูพิมพ์" พอบอกเสร๊จก็ก้มลงทำงานต่อ
" ค่ะ " รับอย่างยอมจำนนกับประมุขของบ้านถึงจะอยากเถียงใจจะขาดก็เถอะ
ณ.โรงพยาบาล
" ฟางงงง ป๊อปกลับมาแล้ว ฟอดดดดด คิดถึงจัง " เดินเข้าไปกอดฟางจากด้านหลัง
" ฮึก ฮือ ฮือ ฮึก ฮึก ฮือ" ฟางที่หันมาพร้อมคราบน้ำตา
" ฟาง เป็นอะไร ใครทำอะไร บอกป๊อปมานะ ป๊อปจะไปฆ่ามัน "
เธอหันมาพร้อมน้ำตา เธอจะรู้บ้างไหม ว่าน้ำตาของเธอมันทำให้ผมกำลังบ้า
คิดถึง...คนอ่านทุกคนนะ
เรามาอัพให้แล้ว แต่มันไม่ขึ้น เลยมาแก้ตัว
เม้นท์+โหวตเราด้วยนะ จุ๊บ..บบบ .บ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
