BE FORGET เผลอรัก...อีกครั้งเข้าจนได้

 
 


           จ้องตาตาคมอย่างอยากรู้คำตอบ พยายามจะเสาะหาความจริงให้ได้ ว่าทำไมเค้าถึงต้องทำแบบนี้กับเธอ


" ก็ ฉันเคยบอกเธอแล้วนิ ว่าฉันสนใจเธอ"


" แล้ว ทำไมนายถึงสนใจฉันละ" ถามกลับทันทีที่รู้คำตอบของร่างหนา


" ไม่รู้ซิ ตอนแรกฉันว่าเธอก็แค่ผู้หญิงธรรมดา แต่แววตาเธอ มันน่าดึงดูดชะมัดเลย"

เค้าไม่พูดป่าว จ้องตาเธอกลับทันที ทำให้เธอได้เพียงแต่ก้มหน้าหลบตาเค้าทันที ก็เค้ามันเพลย์บอยนินา

เค้าไม่อาย แต่เธออายนี่นา


" ไม่มีอะไรนอกเหนือจากนั้นแน่นะ " ฉันถามเค้าย้ำเพื่อความแน่ใจ


" มี ฉันอยากรู้ว่าเธอคิดยังไงกับฉัน สนใจฉันบ้างหรือเปล่า"


" เอ่อ ฉัน คือฉัน" ฉันอ้ำอึ้งที่จะตอบ เพราะฉันก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน


" เอาล่ะๆ เธอยังไม่ต้องตอบฉันตอนนี้ก็ได้ พักผ่อนเยอะๆเถอะ ฉันอยากให้เธอหายเร็วๆ" 


" ทำไม " หันมามองหน้าเค้าแล้วถามกลับไป


" ก็ฉันเป็นห่วงเธอไงละ เอาละ ฉันจะไปตรวจสอบสถานที่เกิดเหตุเดี๋ยวจะมีพยาบาลที่ฉันจ้างมาให้มาอยู่เป็นเพื่อนนะ"


" เออ นายรีบไปรีบกลับละ" ฉันบอกแล้วล้มตัวลงนอนหันหลังให้เค้าทันที


" อะหะ ฉันจะรีบกลับ เธออยากได้อะไรเพิ่มไหม"


" ไม่ละ นายรีบมาเร็วๆก็แล้วกัน" ตอบแบบไม่หันไปมองชายหนุ่ม ก่อนจะได้ยินเสียงปิดประตู


    " ฉันจะทำยังไงดีละป๊อป นายเป็ นใครกันแน่ ต้องการอะไรกันแน่" ฟางพูดกับตัวเองเบาๆทันทีที่เค้าออกไป คิดย้อนไปถึงเหตุการณ์คืนเกิดเหตุ


" พวกนายเป็นใคร เข้ามาได้ยังไง" 


" อย่าตกใจไปเลยสาวน้อย คุณภาณุให้พวกเรามาจัดการกับเธอนะ " หนึ่งในชายหนุ่มพูดขึ้น


" ไม่จริง ฉันไม่เชื่อ พวกนายต้องการอะไรกันแน่ "


" แหม๋ นางนี่สวยเหมือนกันนะพี่ มามะเดี๋ยวพี่พาไปสวรรค์ก่อนจะส่งไปนรก 5555 " ชายอีกคนนึงพูดขึ้น


" ไม่จริง ฉันไม่เชื่อ พวกแกออกไปซะ ไม่งั้นฉันจะเรียกให้คนช่วย " ฟางพูดในขณะที่ตัวเองกำลังถอยหลังหนีพวกมัน


" โถ เธอนี่โง่นะ เป็นเมียพวกพีดีๆไม่ชอบ ชอบไปเป็นเมียน้อยคนอื่นเค้า "


" ใคร หรือว่า คุณแอร์ส่งพวกแกมา "


" ไม่หรอก คุณภาณุต่างหากละ ไม่งั้นฉันจะเข้าห้องเธอได้ยังไงกันละ "


" พวกนายต้องการอะไร บอกฉันได้นะ เงินงั้นเหรอ เดี๋ยวฉันให้คุณพ่อฉันจัดการให้ "


" เห้ยพี่ นางนี่มันให้เราบอกจำนวนเงินเองเลยนะ คุณเค้าให้นิดเดียวเอง "


" ว่าไง พวกนายอยากด้เท่าไหร่ บอกฉันมาซิ "


" หึหึ  ฉลาดนักนะ ไม่ฉันต้องการตัวเธอ 5555" มันเดินเข้ามา ฟางก็เขยิบหนี


" แต่คุณเค้าให้ข่มขืนอย่างเดียวนะพี่ " ลุกน้องที่มาพูดขึ้น


" ข่มขืน นายมาร์คใช่ไหม พวกแกเป็นคนของไอ้สารเลวนั่นใช่ไหม "


" บอกว่าไม่ใช่ไง พวกฉันเป็นคนของคุณภาณุ เธอมันของเล่นที่เค้าเบื่อ ปรกติเค้าก็ยกให้พวกฉันแบบนี้ละ" ชายคนแรกพูดขึ้น


" มะ .. ไม่ จริง " ฟางอึ้งไป ก่อนจะถอยไปชวนกับโต๊ะ กลางห้อง


" จริงๆ มามะ มาให้พี่เชยชมซะดีๆ " 


" ออกไปนะ " ฟางตะโกนไล่ พร้อมกับแกว่งมีดปลอกผลไม้ที่จับติดมือได้ แกว่งไปมา


" 5555 กลัวจังเลย " มันพูดก่อนจะวิ่งเข้ามาหาฟาง


" กรี๊ดดดดดด " ฟางกรีด พร้อมแกว่งมีดไม่หยุด ทำให้พวกมันโดนลูกหลง 


" โธ่ นางนี่ เก่งนักใช่ไหม" ลุกพี่ของมันวิ่งเข้ามาชาร์จตัวฟาง ฟางที่พลาดล้ม ความโคมไฟที่กระชากติดมือ ฟาดลงหัวมันอย่างรุนแรง


" เห้ย ลุกพี่ แก ปังงงงงงงง!!!!!! " เสียงปืนดังขึ้น ทำให้ข้างนอกเกิดกลหน เสียงโวยวาย


" ซวยแล้วไง ไปรีบไป ก่อนจะโดนจับได้ " ลุกพี่ที่ดูเหมือนจะตั้งสติได้ก่อน รีบลากลูกน้องออกไป ทิ้งฟางให้อยู่ภายในห้องเพียงคนเดียว


" ทำไมนายไม่บอกฉัน ป๊อป " เสียงแหบเบาแทบไม่ได้ยิน พูดขึ้น ก่อนสติเธอจะดับวูบลงไป


       ฉันรู้ตัวอีกที ก็มาอยู่ที่โรงพยาบาล .. ได้แต่นิ่งใช้ความคิด


" เห้อ ป๊อปฉันควรจะเชื่อนายต่อไปดีไหมนะ" พูดเบาๆกับตัวเอง ก่อนจะทบทวนความคิดอย่างชั่งใจ นี่เธอจะโดนเค้าไล่เหมือนคนอื่นๆอีกแ้ล้วใช่ไหม เธอต้องอยู่คนเดียว โดยไม่มีใครต้องการ หรือเธอควรจะลองเชื่อเค้า ถึงจะเหมือนกับหลอกตัวเองก็เหอะ แต่ก้ยังดีกว่าไม่มีใคร ตอนนี้ยังไม่พร้อมที่จะขาดเค้าไปจริงๆ


" ก๊อก ๆ ก๊อกๆ ๆ " เสียงเคาะประตู เรียกเธอให้ตื่นจากภวังค์


" เชิญค่ะ" สงสัยจะเป็นพยาบาลที่ป๊อปจ้างมามั้ง


" สวัสดีค่ะคุณฟาง เป็นยังไงบ้างค่ะ" 


" อ่าว คุณแอร์ ไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ แล้วคุณแอร์ละค่ะ "


" แอร์สบายดีค่ะ "


" แล้ววันนี้คุณแอร์ไม่ทำงานเหรอค่ะ "


" แอร์เลิกงานแล้วค่ะ "


" เอ่อ ที่โรงแรมวุ่นวายไหมค่ะ คือ เรื่องคืนนั้นนะค่ะ "


" ก็ นิดหน่อยค่ะ แต่โอเคแล้วละค่ะ จะมีก็แต่คุณท่านะค่ะ ที่ไม่ค่อยจะพอใจซักเท่าไหร่ "


" คุณท่าน " ฟางทวนคำแบบงงๆ


" ก็พ่อของคุณภาณุนะค่ะ ท่านติเรื่องความปลอดภัยนิดหน่อยนะค่ะ "


" อ่อ แล้วคุณแอร์ไม่ไปดูที่เกิดเหตุกับป๊อปเหรอค่ะ"


" ที่เกิดเหตุ ตรวจไปแล้วนิค่ะ อีกอย่างแม่บ้านทำความสะอาดหมดแล้วค่ะ เห็นคุณป๊อปนั่งอยู่กับผู้ชายน่าตาไม่น่าไว้ใจสองคนนะค่ะ แถวหน้าโรงแรม"


" ห๊ะ ไม่มีเหรอค่ะ" ฟางที่ฟังแล้วค้าง พูดออกไป


" ค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว แอร์ไปก่อนนะค่ะ "


" อะ ค่ะ "


     มาทางด้านป๊อปปี้


" งานที่ผมให้ทำได้หรือยัง" ป๊อปปี้เอ่ยขึ้น


" ครับ นี่ครับคุณภาณุ พวกมันปีนเข้ามาในโรงแรมจากทางนี้ ส่วนเข้าห้อง มันมีการ์ดครับ" 


" การ์ดงั้นเหรอ ไหนดูหน่อยซิ" แล้วหัวหน้ารปภ.ก็เปิดวงจรปิดให้ป๊อปปี้ดู


" นี่ครับ " เปิดแล้วสตอปภาพตอนกำลังเปิดห้องให้เจ้านายดู


" มาสเตอร์การ์ดงั้นเหรอ " ป๊อปปี้ขมวดคิ้วทันที เพราะมาสเตอร์การ์ดจะมีแค่สามใบเท่านั้น คือเค้า แอร์ แล้วหัวหน้าแม่บ้าน


" โอเค ก๊อปวีดีโอให้ผมชุดนึง เสร็จแล้วเอาไปให้ที่ห้องผม อย่าบอกใครว่าผมถาม แม้แต่ผู้จัดการนะ"
สั่งลูกน้องก่อนจะเดินขึ้นไปนั่งรอที่ห้องของตัวเอง


            กรุงเทพ


" แม่ค่ะ พี่ป๊อปยังไม่กลับมาเลยค่ะ พิมพ์คิดถึงพี่ป๊อป" พิมพ์ตีสีหน้าพูดกับแม่เธอ


" โอเคๆ แม่จะถามพ่อให้ละกัน" ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินเข้ามายังห้องทำงานพ่อป๊อปปี้


" เอ่อ คุณค่ะ คือลุกป๊อปไม่กลับบ้านมาหลายวันแล้วนะค่ะ" เอ่ยปากบอกสามี


" อืม ตาป๊อปไปเชียงใหม่กับหนูแก้วนะ แล้วมีงานต่อที่หัวหิน" ละปากกาเงยหน้าบอกสองแม่ลูก


" ค่ะ คือลูกพิมพ์ แกคิดถึงลูกป๊อปนะค่ะ ให้แกไปเที่ยวได้ไหมค่ะคุณ"


" อย่าเลยคุณ ตาป๊อปทำงานไม่สนุกหรอก "


" แต่พิมพ์อยากไปนะค่ะคุณลุง ให้พิมพ์ไปเถอะนะค่ะ" พิมพ์ที่เอ่ยปากขอ หลังจากที่เงียบฟังบทสนธนา


" ลุงว่า ถามเจ้าป๊อปก่อนดีกว่า อ่อ แล้วอย่าลืมชวนหนูแก้วไปด้วยละ จะได้สนุกๆ" 


" ไม่ละค่ะคุณ หนูแก้วเพิ่งกลับมาเหนื่อยๆ อย่าไปกวนเธอเลย อีกอย่างยายพิมพ์ ก็โตเป็นสาวแล้ว"


" งั้นผมโทรหาเ้จ้าป๊อปก่อนละกัน " ว่าไปแล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาคุย ซักพักก็วางไป


" ตาป๊อปบอกว่าไม่ต้องไป จะกลับมาแล้วรออยู่ที่นี่แหละ โอเคนะหนูพิมพ์" พอบอกเสร๊จก็ก้มลงทำงานต่อ


" ค่ะ " รับอย่างยอมจำนนกับประมุขของบ้านถึงจะอยากเถียงใจจะขาดก็เถอะ


   ณ.โรงพยาบาล


" ฟางงงง ป๊อปกลับมาแล้ว ฟอดดดดด คิดถึงจัง " เดินเข้าไปกอดฟางจากด้านหลัง


" ฮึก ฮือ ฮือ ฮึก ฮึก ฮือ" ฟางที่หันมาพร้อมคราบน้ำตา


" ฟาง เป็นอะไร ใครทำอะไร บอกป๊อปมานะ ป๊อปจะไปฆ่ามัน "

เธอหันมาพร้อมน้ำตา เธอจะรู้บ้างไหม ว่าน้ำตาของเธอมันทำให้ผมกำลังบ้า
 
 
 
 
 
 
คิดถึง...คนอ่านทุกคนนะ 
 
 
เรามาอัพให้แล้ว แต่มันไม่ขึ้น เลยมาแก้ตัว
 
 
เม้นท์+โหวตเราด้วยนะ จุ๊บ..บบบ .บ