BE FORGET เผลอรัก...อีกครั้งเข้าจนได้

 
 
 
 
     " ขอโทษนะค่ะ คุณคือเจ้าของไข้ใช่ไหมค่ะ" 
 
 
เสียงดังก้องหูผม ผมไปเป็นเจ้าของไข้ใครเมื่อไหร่กัน หรือว่าผมฝันไป ผมคงฝันไปแน่ๆ ไม่มีใครเป็นอะไรซักหน่อย
จนมีมือมาสะกิดที่บริเวณลำตัวของผม ทำให้ผมสะดุ้งตื่น
 
 
" หือ ครับ"
 
 
" ค่ะ ฉันจะถามว่าคุณเป็นเจ้าของไข้เธอใช่ไหมค่ะ คุณหมอเรียกนะค่ะ"
 
 
" คุณพยาบาล " นี่ผมไม่ได้ฝัน มันคือความจริง ใช่ ผมพยายามจะคิดว่าที่ฟางเป็นแบบนี้มันแค่ความฝัน
 
 
" ค่ะ คือคุณหมอเรียกนะค่ะ"
 
 
" ขอบคุณมากนะครับ" แล้วผมก็ลุกเดินตามพยาบาลเพื่อไปยังห้องหมอทันที
 
 
" มาแล้วเหรอครับ ผมจะขอแจ้งเกี่ยวอาการของเธอซักหน่อยนะครับ"
 
 
" ครับ เธอเป็นไงบ้างครับหมอ ตอนนี้เธอยังไม่ฟื้นเลย" ผมถามหมอ เพราะฟางนอนตั้งแต่เมื่อวานยังไม่ฟื้นเลย
 
 
" อ่อ ไม่มีอะไรมากครับ คงเป็นเพราะฤทธิ์ยา แต่คนไข้มีโรคประจำตัวนะครับ อย่าให้เสียเลือดมากขนาดนี้อีกนะครับ"
 
 
" ห๊ะ เธอเป็นอะไรเหรอครับ" ผมถามหมอด้วยความตกใจทันที
 
 
" เอ่อ คือคุณไม่ทราบมาก่อนเหรอครับ"
 
 
" ไม่ครับ เราเพิ่งเริ่มศึกษากัน ผมไม่ทราบจริงๆ"
 
 
" คือ คนไข้มีโรคประจำตัวนะครับ เพราะอาการแล้วประวัติคนไข้บอกนะครับ แต่คนช่วยเหลือเค้าขอปิดไว้ เค้าไม่อยากให้คนไข้ต้องเป็นกังวล มันเป็นความลับของทางโรงพยาบาลนะครับ"
 
 
" ใครช่วยเหลือเธอครับ"
 
 
" พ่อของเธอครับ ท่านขอให้ปิดไว้ เรื่องนี้มีแต่หมอประจำ กับพ่อเธอรู้เพียงสองคนเท่านั้นครับ"
 
 
" แล้วผม..." ผมยังไม่ทันพูดจบ หมอก็พูดแทรกขึ้นทันที
 
 
" หมอบอกไม่ได้จริงๆครับ ที่จริงหมอคิดว่าคุณคงรู้ เอาเป็นว่าอาการตอนนี้พ้นขีดอันตรายแล้ว "
 
 
" ขอบคุณมากครับ ผมจะดูแลเธอย่างดี" แล้วผมก็เดินออกห้องของหมอมา ผมเดินตรงไปยังร้านค้า เพื่อหาซื้ออาหารให้เธอ ผมกลัวเธอตื่นมาแล้วหิว
 
 
" เธอเป็นอะไรกันแน่ฟาง" ผมพูดกับตัวเอง ก่อนที่เสียงโทรศัพท์ผมจะดังขึ้น
 
 
" ฮัลโหล " ผมรับทันทีที่เห็นว่าเป็นใคร
 
 
" ไอ้ป๊อป แกอยู่ไหน ฉันกับแก้วมาหาที่คอนโดไม่เจอเนี่ย"
 
 
" เออ ไอ้โมะฉันอยู่หัวหินนะ แกมีอะไร"
 
 
" มีอะไร แกลืมเหรอแกต้องไปส่งแก้วไงละ"
 
 
" อ่อ โทษทีว่ะ ลืม"
 
 
" เออ รีบๆกลับมา"
 
 
" ไอ้โมะ ไปส่งแก้วให้หน่อย ฉันติดธุระ"
 
 
" ห๊ะ อะไรนะ แกจะบ้าหรือไง"
 
 
" อืม บ้าแกยังอยากให้พ่อตารักอยู่หรือเปล่า ไปเลย ลุยเลยฉันมีเรื่องที่ต้องจัดการ"
 
 
" ไอ้ป๊อป แกเป็นอะไรหรือเปล่าวะ เสียงดูไม่ดี "
 
 
" ไม่หรอก แค่ฉันเจอคนที่ฉันอยากอยู่ด้วยแล้ว แล้วฉันก็ทำให้เธอโดนยิง ตอนนี้ยังไม่ได้สติเลย"
 
 
" เห้ย ไอ้ป๊อป เออๆ ทางนี้ฉันจัดการเอง ส่วนแกใจเย็นๆนะเว้ย ให้ฉันกับแก้วไปหาไหม"
 
 
" ไม่ต้อง แกแค่ช่วยไปจัดการเรื่องแก้วให้เสร็จๆ ฉันจะได้จัดการเรื่องของฉัน"
 
 
" เออๆ แต่แกต้องช่วยฉันด้วยนะเว้ย"
 
 
" อืมๆ แค่นี้แหละ"
 
 
                  ผมรีบเดินตรงไปยังห้องของเธอทันที แล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อเปิดประตูห้องเข้ามา
 
 
" อ่าวฟาง เธอฟื้อแล้ว ฉันดีใจที่สุดเลย" ผมวิ่งเข้าไปกอดเธอจากด้านหลังทันที
 
 
" ปล่อย" เสียงดุลอดออกจากปากของคนที่ผมเฝ้ารอมาข้ามคืน
 
 
" ฟาง เออ หิวไหม" ผมปล่อยแล้วถามเธอ
 
 
" ไม่ " เธอบอกแล้วล้มตัวนอนหันหลังให้ผม ทำให้ผมเดินไปนั่งรอเธอที่โซฟาแทน
 
 
            ทางด้านโทโมะแก้ว
 
 
" พี่โมะ มีอะไรหรือเปล่าค่ะ" แก้วถามโทโมะที่วางโทรศัพท์ไป
 
 
" ไอ้ป๊อปอยู่หัวหิน ให้พี่ไปส่งแก้ว"
 
 
" ห๊ะ แล้วทำไม แล้วเราจะทำยังไงกันดี"
 
 
" พี่จะไปส่แก้วเอง ซักวันท่านก็ต้องรู้เรื่องเรา"
 
 
" แค่ แก้วว่า.."
 
 
" ไอ้ป๊อป มันมีคนที่ใช่แล้ว แล้วตอนนี้แฟนมันโดนยิงนะ ฟังจากเสียงมันห่่วงเธอคนนั้นมากนะ"
 
 
" อ่อ งั้นเราต้องทำไงต่อละค่ะ"
 
 
" ก็ เราคงต้องพยายามเองก่อน ตอนนี้มันก็ลุ้น ว่าเราผ่านด่านพ่อแก้วได้ มันจะเคลียร์พ่อมันเอง แก้วมั่นใจพี่ไหม"
 
 
" ค่ะ แก้วมั่นใจพี่ค่ะ"
 
 
     รถของแก้วกับโทโมะ แล่นเข้ามายังบ้านหลังใหญ่ของหญิงสาว
 
 
" แก้วกลับมาละค่ะคุณพ่อ" แก้วเข้าไปกอดพ่อของเธอ
 
 
" อืม แล้วนายมาทำไม" พ่อแก้วหันไปถามโทโมะ
 
 
" ผมมาส่งแก้วครับ คุณพ่อสบายดีนะครับ"
 
 
" ใครพ่อนาย เออแก้วพี่ป๊อปไปไหนละ ทำไมไม่มาส่งลุกให้เพื่อนมาส่งได้ยังไง"
 
 
" คือ พี่ป๊อปติดงานนะค่ะ พี่โมะเลยมาส่งแก้วแทน"
 
 
" พ่อต้องว่าหน่อยแล้วละ ให้เพื่อนมาส่งได้ไงกัน"
 
 
" คือพ่อค่ะ คือพี่ป๊อปติดงานจริงๆค่ะ"  แก้วที่เห็นพ่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารีบท้วงพ่อเธอทันที
 
 
" อืม แค่ครั้งเดียวนะ ครั้งต่อไปถ้าเป็นแบบนี้ พ่อไม่ให้แก้วไปแล้วนะ"
 
 
" เอ่อ คือผมขอโทษนะครับ อย่าต่อว่าแก้วเลย"
 
 
" นายอีก มากับคู่หมั้นเพื่อนนะ มันไม่เหมาะสมรู้ไว้ด้วย"
 
 
" ผมรักแก้วจริงๆคับ"
 
 
" พี่โมะ"
 
 
" พูดได้ไม่อายปากนี่มันคู่หมั้นเพื่อนนายนะ ออกไปเดี๋ยวนี้ ยายแก้วขึ้นไปชั้นบนเดี๋ยวนี้"
 
 
" คุณพ่อค่ะ แต่เรารักกันนะค่ะ"
 
 
" พ่อบอกให้ขึ้นไปชั้นบน ได้ยินไหม"
 
 
" คุณพ่อ " แก้วที่น้ำตาไหล ค่อยๆ เดินขึ้นบ้านไปตามคำสั่งของผู้เป็นพ่อ
 
 
" นายออไปได้แล้ว แล้วไ่ม่ต้องมาที่นี่อีก"
 
 
" คุณพ่อครับ ให้ผมได้พิสูจน์ ให้เราได้พิสูจน์ว่าเรารักกันจริงๆได้ไหมครับ"
 
 
" ฉันบอกให้ออกไป " โทโมะเดินหันหลังกลับ แต่เค้าไม่ยอมแค่นี้แน่ๆ
 
 
                มาทางด้านป๊อปฟาง
 
 
" ฟาง กินอะไรหน่อยซิ เธอนอนไปวันนึงเต็มๆเลยนะ" ป๊อปปี้ยังเรียกเธอ พยายามคุยกับเธอ
 
 
" เอาไว้นั่นแหละ"
 
 
" มา เดี๋ยวฉันป้อน"
 
 
" ..... " เธอไ่ม่ตอบ แต่กลับหันหลังให้เค้าทันที
 
 
" ฟาง คืนนั้นฉันมีธุระ ฉันไม่ได้ตั้งใจทิ้งเธอไว้นะ ขอโทษ"
 
 
"....................." ฟงไม่ตอบ แต่สายตาเธอบ่งบอกถึงอารมณ์โกรธ
 
 
" นะ ขอโทษ มันจะไม่มีแบบนี้อีกแล้ว ฉันสัญญา"
 
 
" พอเถอะ ฉันหิวข้าว" ป๊อปปี้ยิ้มทันทีที่ฟางยอมพูดด้วย
 
 
" กินเยอะๆนะ ฉันเลือกแต่ของชอบเธอเลยนะ กุ้งเยอะไหม"
 
 
" อืม" ทันทีที่ตักข้าวต้มกุ้งข้าวปากก็ตอบเค้าไป
 
 
" เป็นไงบ้าง เจ็บมากไหม"
 
 
" ลองโดนบ้างไหมละ"
 
 
" โห ถ้าโดนแทนเธอได้ ฉันยอมไปนานแล้ว"
 
 
" อย่ามาน้ำเน่า"
 
 
" จริงๆ ฟาง ฉันดีใจนะที่เธอฟื้นขึ้นมา ตอนเธอนอนนิ่ๆ ฉันไม่ชอบเลย "
 
 
" .... " ฟางมองตาชายหนุ่มอย่างมองหาความจริง
 
 
" ก็อกๆๆๆ " มีคนเปิดประตูเข้ามา
 
 
" สวัสดีครับ ผม ร้อยตำรวจตรีสมศักดิ์ครับ จะมาขออนุญาติสอบปากคำคุณฟางนะครับ"
 
 
"อ่อ ตอนนี้เลยเหรอครับ  เธอเพิ่งตื่นนะครับ ฟางถ้าไม่ไหวก็เลื่อนไปก่อนนะ" ป๊อปปี้หันมาถามเธอ
 
 
" ไม่หรอก ฉันอยากรู้ความจริงเร็วๆ ค่ะฉันพร้อม"
 
 
" ครับ คุณภาณุด้วยนะครับ " ตำรวจบอกทั้งสอง ก่อนจะนั่งสอบปากคำทั้งสองคน
 
 
" ขอบคุณมากนะครับ ผมอยากได้ตัวมันเร็วที่สุดนะครับ" ป๊อปปี้บอกตำรวจ
 
 
" ครับ ผมจะเร่งให้นะครับ"
 
 
" ขอบคุณคุณตำรวจมากนะครับ"
 
 
" ครับ มันเป็นหน้าที่ครับ"
 
 
" ฟาง อยากกินอะไรอีกหรือเปล่า ฉันจะไปซื้อให้" 
 
 
" ทำไมไม่ไปทำงาน"
 
 
" ก็เธอป่วยนิ"
 
 
" ช่างเหอะ " แล้วฟางก็จ้องหน้าป๊อปปี้นิ่ง ครุ่นคิดถึงเรื่องคืนก่อน แล้วคิดถึงการกระทำของเค้าตอนนี้
 
 
" ทำไมมีอะไรติดหน้าฉันเหรอ" ป๊อปปี้ถามฟาง
 
 
" นายคิดยังไงกับฉันกันแน่ ขอความจริง อย่าไร้สาระ" หน้าตาท่าทางบ่งบอกถึงความเครียด แต่คนถามอย่างเธอกลับร้อนที่หน้า หลบสายตาเค้าลง
 
 
คนที่โดนถามกลับนั่งยิ้มรับกับคำถามซะงั้น
 
 
" อยากรู้จริงๆเหรอ "
 
 
 
" แล้วฉันจะถามทำไม ถ้าฉันไม่อยากรู้นะ"
 
 
" โอเคๆๆ บอกก็ได้"
 
 
 
ทุกคน....คิดถึง เม้นท์+โหวตด้วยนะ
 
อย่าลืมเรื่องนี้นะค่ะ ขอเม้นท์+โหวตเยอะๆ พรุ่งนี้จะอัพให้อีกนะ.....