BE FORGET เผลอรัก...อีกครั้งเข้าจนได้

 
 
 
         ผมที่เร่งขับรถออกมา ก็มาถึงโรงแรมในที่สุด ด้วยความรีบร้อน ผมจึงจอดรถทันทีที่ถึงประตู แล้วลงรถทันที
 
 
" เอารถไว้นี่แหละ ไม่ต้องเก็บ " ผมบอกกับพนักงาน ที่กำลังจะเอารถผมไปเก็บ เพราะผมกลัวว่าถ้าฟางเป็นอะไร
ไปแล้วผมจะทนรอรถพยาบาลให้มาถึงไม่ไหวซะมากกว่า แล้วผมก้รีบวิ่งตรงไปห้องผมทันที
 
 
" เอ่อ คุณภาณุค่ะ" รีเซฟชั่นถามผม
 
 
" เปิดห้องได้หรือยัง" 
 
 
" เอ่อ กำลังพยายามอยู่ค่ะ"
 
 
" กำลังงั้นเหรอ ถ้าฟางเป็นอะไรไป พวกคุณจะรับผิดชอบยังไง บอกมาหน่อยซิ โธ่เว้ย เอาขวานมา " ผมตะคอกไป
จนทำให้ทุกคนก้มหน้าหลบผมด้วยความกลัว
 
 
" ไปเอามาซิ " ผมยังตะคอกพนักงาน ทำให้พนักคนนึงสะดุ้ง แล้วรีบวิ่งไปเอาขวานมา
 
 
" โธ่เว้ย แกอ้าประตูไว้ เดี๋ยวฉันจะจามขวานที่ประตูเอง " ผมต้องใช้ขวานเพราะ ประตูคีย์การ์ดเราเปิดได้ แต่มันดันคล้องเหล็กไว้ด้านในเลยต้องใช้ของมีคมที่แข็งๆ ตัดมันออกจากกัน ถึงจะเข้าไปได้ ตอนนี้ผมร้อนใจมาก
 
 
" ปึ๊ก ได้แล้วครับนาย เปิดได้แ้ล้ว" ลุกน้องที่ดันประตุตะโกนบอกผม
 
 
" ฟาง " ผมที่เห็นฟางนอนอยุ่กับพื้น ก็รีบตรงไปช้อนตัวเธอทันที
 
 
" ฟาง ผมขอโทษ ที่ทิ้งคุณไว้คนเดียว ฟาง คุณตอบผมซิ ฟาง อย่าหลับซิ ทำไมเลือดออกขนาดนี้" 
 
 
" หลบไป ไปจัดการขอโทษแขกคนอื่นซะ แล้วเตรียมรถออกไปดรงพยาบาล" ผมอุ้มร่างฟางวิ่งออกนอกห้องไป
ตลอดทางที่เดินก็พูดสั่งงานคนอื่นๆ ให้ทำตาม
 
 
                 ณ.มุมมืดมุมหนึ่ง มีชายกับหญิงคู่หนึ่งกำลังพอใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่เหมือนคนอื่นๆที่วุ่นวายไปหมด
 
ไหนจะแข็กคนอื่นๆที่ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น หรือแม้กระทั่งพนักงานเอง ที่ดูจะวุ่นวายไปหมด
 
 
"คุณ แน่ใจนะ ว่าแบบนี้ดีแล้ว"
 
 
" อืม เด็กนั่นคงดวงไม่แข็งขนาดนั้นหรอก"
 
 
" อืม แล้วถ้ามันดวงแข็งละ คุณภาณุจะไม่เกลียดฉันแย่เหรอ"
 
 
" เรื่องนั้นคุณไม่ต้องห่วง ผมจัดการเป่าสมองยายนั่นแล้ว"
 
 
" หึหึ หวังว่าคุณภาณูคงสาวไม่ถึงฉันนะ "
 
 
" ครับผม คุณผู้จัดการ นางฟางตื่นมามันไม่มีทางที่จะรักนายนั่นได้อีกแน่ 555"
 
 
ทั้งคู่หัวเราะ อย่างพอใจกับผมงานที่ทำสำเร็จโดยไม่สนใจสายตาคนที่มองมาแต่อย่างใด
 
 
                  ตอนนี้ผมมองหน้าเธอด้วยความรู้สึกอึดอัด ผมยอมรับว่าตอนแรกที่ผมเจอเธอ
 
ผมก็กะจะทิ้งเธอเหมือนคนอื่นๆ แต่ตอนนี้ไม่รู้ทำไมแววตาคู่สวยที่มองผม ในวันที่เราเจอกันแ้ล้วผมล่วงเกินเธอไป
 
มันทำให้ผมหลงไหล แล้วอยากได้เธอมาเป็นของผมแค่คนเดียวอย่างถาวร ผมรักเธอทั้งๆที่ผมไม่รุ้ว่าเธอเป็นใคร
 
แล้วผมก้รักเธอทั้งๆที่สิ่งผมรู้เกี่ยวกับเธอมันดูไม่ดีเลย แต่ผมกลับเลือกที่จะเชื่อเธอ ผมขับรถจนมาถึงโรงพยาบาล
 
ผมรีบอุ้มร่างเธอขึ้นนอนบนเตียงคนไข้ทันที
 
 
" หมอครับ ช่วยแฟนผมด้วย" ผมที่วิ่งตามเตียงที่พยาบาลเขมไป แล้วพูดกับหมอก่อนที่เค้าจะพาฟางเข้าห้องฉุกเฉินไป
 
 
    ผมนั่งรอเธอที่ห้องฉุกเฉินด้วยอาการหายใจไม่ทั่วท้อง ผมเดินไปเดินมา เวลามันช่างเดินช้าจังเลย
 
ผมกังวลคอยมองเข็มนาฬิกา แล้วชำเรืองมองประตูห้องฉุกเฉินแทบจะทุกนาที
 
 
" ใครเป็นญาติคนไข้ครับ" หมอที่เปิดประตูออกมา พูดขึ้น
 
 
" ผมครับ เธอเป็นแฟนผม"
 
 
" ตอนนี้คนไข้เสียเลือดมากนะครับ แล้วทางโรงพยาบาลมีเลือดสำรองไม่พอครับ"
 
 
" ครับ เอาของผมไปให้เธอได้ไหมครับ"
 
 
" คุณกรุ๊ปเลือดอะไรครับ"
 
 
" ผมกรุ๊ปเอครับ เธอกรุ๊ปอะไรครับ"
 
 
" เธอกรุ๊ปเอบีนะครับ ตอนนี้โรงพยาบาลเรามีไม่พอนะครับ"
 
 
" หมอ ต้องช่วยเธอให้ได้เลยนะครับ "
 
 
" หมอจะพยายามครับ ตอนนี้ก็ใกล้จะเช้าแล้ว หมอจะลองฝากประชาสัมพันธ์ดู เพราะกระสุนเข้าจุดไม่สำคัญ เลยโชคดีไป แต่เธอเสียเลือดมากพอสมควร"
 
 
" ครับ " หมอบอกผมแล้วเดินเข้าห้องฉุกเฉินไปต่อทันที
 
 
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทันทีที่นึกขึ้นได้
 
 
" ฮัลโหล คุณแอร์เหรอ คุณช่วยเรียกพนักงานทุกคนประชุม ให้ผมหน่อย"
 
 
" ค่ะ กี่โมงดีค่ะคุณภาณุ"
 
 
" ตอนนี้ อีกห้านาทีผมจะเข้าไปโรงแรม ทุกคนต้องพร้อม ทุกคน และก็ทุกแผนก รวมถึพนักงานรายวัน หรือเด็กฝึกงานด้วย"
 
 
" ค่ะ ห้านาทีเหรอค่ะ คือแอร์กลัวว่า"
 
 
" นี่คือคำสั่ง ไม่มีแต่"
 
 
" ค่ะ " 
 
 
" จะอะไรกันนักหนา กับผู้หญิงแค่คนเดียว" แอร์บ่นทันทีที่ป๊อปปี้วางสายไป
 
 
         ห้านาทีผ่านไป
 
 
" สวัสดีทุกคน ผมภาณุ จิระคุณ เจ้าของที่นี่ อย่างที่รู้กันว่าเมื่อคืนเกิดเหตุการณ์ที่มันไม่น่าเกิดขึ้นในโรงแรมผมได้เกิดขึ้น"
 
 
"................"
 
 
" แล้วแฟนของผม ได้รับอัตรายตอนนี้ผมอยากทราบว่าใครมีหมู่เลือดเอบีบ้าง"
 
 
" เอ่อ .. "
 
 
" ผมต้องการน้ำใจ และก็ความรับผดชอบ ผมไม่อยากเห็นคนขี้ขลาด"
 
 
" ดิฉันค่ะ แต่ดิฉันกลัวเข็ม "
 
 
" ผมครับ แ่ต่ผมนอนดึก"
 
 
" ผมครับ แต่ผมกินเบียร์ไป"
 
 
" ขอบคุณทั้งสามคน งั้นช่วยไปโรงพยาบาลกับผมหน่อย ที่เหลือไปทำงานได้"
 
 
" อ่อ คุณแอร์ ขอบคุณมากนะที่เรียกทุกคนประชุม และก็น้ำใจที่ไม่แสดงตัว"
ป๊อปปี้พูด ทำให้แอร์ถึงกับสะดุ้ง จากนั้นเค้าก็พาทั้งสามคนมายังโรงพยาบาล เพื่อให้หมอตรวจร่างกายแล้วบริจาคเลือด
 
 
" เป็นไงบ้างครับหมอ"
 
 
" เรียบร้อยครับ คงต้องพักผ่อนนานหน่อย เพราะเธอเพลียมากจากการทำแผลครับ"
 
 
" ครับ ขอบคุณมากนะครับ"  ผมบอกหมอ แล้วหันไปถามทั้งสามคน
 
 
" ขอบคุณพวกคุรมากนะ ที่ช่วยชีวิตแฟนผม ผมอยากรู้เหตุการณ์เมื่อคืน ใครพอจะทราบมั่ง"
 
 
" ก็เท่าที่รู้มา คือมีเสียงปืนดังขึ้น จากนั้นทุกคนก็วิ่งตามเสียงปืนไป มันเป็นฟลอร์ที่คุณภาณุพัก เลยลองเคาะห้องถาม ว่าคุณเป็นอะไรหรือเปล่า มีเสียงผู้หญิงตะโกนเรียกให้ช่วยนะค่ะ"
 
 
" แล้วพอไปขอมาสเตอร์การ์ด กลับไม่มีของฟลอร์นี้ เลยเสียเวลาในการเซทการ์ด เปิดห้อง เพราะต้องเช็คเอาท์ห้องเก่าคืนก่อน ซึ่งไม่มีใครมีเงินเลยนะค่ะ"
 
 
" ก็เลยเช็คเอาท์ไม่ได้ซินะ แล้วสรุปยังไงต่อ"
 
 
" แล้วพวกเราก็ไปเคาะห้องเรียกคุณฟาง โทรหาคุณภาณุแหละค่ะ จู่ๆก่อนคุณมาถึง เราก็เจอมาสเตอร์การ์ดค่ะ"
 
   ( มาสเตอร์การ์ด คือการ์ดที่เปิดได้ทุกห้อง สำหรับแม่บ้านไปทำความสะอาด หรือผุ้จัดการเพื่อตรวจสอบได้ทุกห้อง)
 
 
" อืม นี่ค่าเสียเวลาพวกคุณ แล้วกลับไปพักผ่อนซะ ผมให้หยุดคนละสามวัน"
 
 
" ขอบคุณมากนะค่ะ/ครับ" พนักงานรับเงินแล้วก็กลับบ้านของตัวเองไป
 
 
" ใครทำเธอกันแน่ฟาง ทำไมถึงกล้าขนาดนี้" คิดอย่างหนักเพราะการทำครั้งนี้มันทำให้เค้าแค้นมาก นี่มันถิ่นเค้าโรงแรมเค้า
 
 
       เดินเข้ามาในห้องที่มีร่างบางนอนอยู่ มองเธอด้วยสายตาที่แสนจะอ่อนโยน 
 
 
" ฟาง ฉันขอโทษนะ ตื่นมาแล้วฉันจะชดเชยให้หมดทุกอย่าง"
 
 
" .................."
 
 
" อย่าเงียบแบบนี้ซิ ไปกินกุ้งกันไหม"
 
 
"..................."
 
 
" เธอกำลังจะทำให้ฉันคลั่ง เธอรู้ไหม "
 
 
".........................."
 
 
แล้วเค้าก็นั่งมองเธออยู่ข้างเตียง จนเผลอหลับไปข้างๆเตียง โดยที่จับมือเธอไว้ตลอดเวลา
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ขอโทษที่หายไปนานค่ะ พอดีช่วงนี้ยุ่งๆนะ ไม่ลืมกันนะ
 
 
 
อย่าลืมเม้นท์+โหวตเยอะๆละ