ว้าวุ่น2 [In Our Dream]

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
 
♥ นิยายเรื่อง  ว้าวุ่น 2 ตอนที่ 12 ♥
 
 
"เป็นไงครับน้องแก้วสนุกไหม?"
 
"มาก..................ครับพี่ต้น >_< คราวหน้าถ้าแก้วจะมาอีกได้ใช่ไหมครับ?"
 
"ได้แน่นอนสิครับ //คุณกิ่งไม่สนุกเหรอครับ หน้าซีดๆ ไหวไหมครับ?"
 
"ไม่ไหว....แหว่ะ เมาคลื่น เมาม้า สำลักสายตาหวานๆแถวนี้ด้วย แก้วกลับเหอะจะนอนๆๆๆๆๆ"
 
"ฮึ ยายพี่บ้า เป็นอะไรของเค้าน่ะ // งั้นแก้วกับพี่กลับก่อนนะครับพี่ต้น ขอบคุณมากสำหรับวันนี้นะพี่สุดหล่อ คิกคิก"
 
 
">////< ครับไว้คราวหน้ามาอีกนะครับ อ้อ!น้องแก้วผมขอแลก....พิน ว้า....ไปนู่นแล้วเสียดายจัง"
 
 
 
 
                รับสายจากคนรักเลยแกล้งพูดแหย่คนใจร้อนที่ยั่วง่ายไปเสียหน่อยให้พอหอมปากหอมคอ อิอิ อันที่จริงเธอรับรู้ก่อนหน้าแล้วว่าวันนี้โทโมะมีถ่ายแบบต่อก็เลยยังไม่ถึงสนามบิน จากปากพี่สมชายพี่ชายสุดที่จะรักทั้งเธอและโทโมะนั่นแหล่ะ
 
                หย่อนระเบิดความร้อนใจให้ชายคนรักเสร็จก็หันมาปั้นหน้าหล่อใส่พี่ต้นคนสอนขี่ม้าของคลับ ก่อนจะโดนพี่สาวในสายเลือดค่อนขอดกลับมา
 
 
 
                เอาน่าก็จริญญาคนหล่อ.....ใครๆก็หลงรักอ่ะนะ คิกๆ กลับไปรอเจ้าผีดิบที่ห้องดีกว่า
 
 
 
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
 
 
 
...Girl, I can't explain was I feel.. oh baby, my baby, baby, baby, baby yeah....
((ครับแก้ว เพิ่งลงจากเครื่องครับ คนดีอยู่โรงแรมอะไรนะครับ?))
 
 
"รับไวจัง"
 
((ก็ผมกำลังจะโทรฯหาแก้วอยู่พอดี))
 
 
"โรงแรมAA แถวๆ walking street อ่ะ ที่ตอนนั้นโมะกับเดอะแก้งค์ มาถ่ายรายการอะไรสักอย่าง จำไม่ได้..."
 
 
((อืม ครับ คิดว่าจำได้นะ แก้วจะให้ผมขึ้นไปหาหรือจะลงมาที่เคาเตอร์ครับ? แต่จริงๆแล้วโมะอยากเจอคุณพ่อกับคุณแม่แล้วก็พี่กิ่งด้วย....))
 
 
"แหง่ะ ไม่เอาอ่ะ มาแปลกนะเนี่ย? เดี๋ยวแก้วลงไปรอที่เคาเตอร์ด้านหน้าก็แล้วกัน อาบน้ำเสร็จพอดี"
 
 
((15 นาทีครับ))
 
 
                กลับถึงห้องก็อาบน้ำแต่งตัวใหม่พร้อมกับขยับกายให้หายเมื่อยล้า นักเต้นอย่างเธอต้องเตรียมสภาพร่างกายให้พร้อม อย่าได้เป็นอะไรเด็ดขาด ยิ่งใกล้ออกอัลบั้มใหม่พร้อมกับคอนเสิร์ตใหญ่แบบนี้ด้วย....คิดแล้วก็น่าสนุกจัง ^_^
 
                โทรฯหาคนรักเพื่อรับทราบความเคลื่อนไหว ก็ได้คำตอบแบบทันท่วงทีกลับมาว่าจะมาถึงภายใน 15 นาทีข้างหน้านี้แล้วให้ลงมารับ แถมยังจะขึ้นมาพบคุณพ่อคุณแม่เสียด้วย เป็นอะไรมากป่ะเนี่ย....??
 
 
                ไม่ได้กลับมาคิดให้เป็นเรื่องเป็นราว สงสัยจะพูดเล่น
 
                แต่ไอที่ต่างคนต่างโทรฯออกพร้อมๆกันเนี่ย.....มันก็ทำให้เขินเหมือนกันนะ
 
 
 
 
                แปลว่าใจตรงกันใช่ไหม....??  ฮิ้ว.................. >/////<
 
.
.
.
.
 
"ผีดิบมาแล้วเหรอ? เคลียกันให้เสร็จแล้วพามาพบคุณพ่อคุณแม่ด้วยนะ"
 
"หืม? ทำไมต้องพามาด้วย คุยแล้วก็ไล่กลับประเทศไปสิ"
 
"แกนี่มันไม่โง่สักเรื่องจะได้ไหม? คิดว่าไอผีดิบขี้หวงนั่นจะยอมกลับคนเดียว?...โอยเมื่อย รีบๆลงไปแล้วก็ขึ้นมาเก็บของเร็วๆด้วย ฉันจะนอน"
 
"ฮึ่ย ประสาท!! พูดจาแปลกๆ ตกลงแกเป็นพี่ฉันหรือพี่ไอผีดิบกันแน่?"
 
 
 
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
 
 
 
"หึหึ ไปเอาวิกผมฟูมาจากที่ไหนครับนั่น? ผมว่ามันจะทำให้คนดียิ่งเด่นนะ"
 
"ไม่ต้องมาขำนะ ก็เหมือนกับที่โทโมะสวมหมวกบินสีชมพูของอาราเล่มาน่ะแหล่ะ โอ๊ะ ติดหนวดด้วย?...ว่ามา แก้วพร้อมจะฟังอย่างตั้งใจจับผิดแล้ว"
 
 
"ไม่เอาน่าแก้ว....แก้วครับ แก้วก็รู้ว่าผมคิดยังไงตลอด 4 ปีที่ผ่านมา ผมบอกแก้วไปจนหมดแล้วนะครับ"
                                                                                                                                                                                                        
"งั้น...ผู้หญิงคนนั้นล่ะ?"                                                                           
 
"ผมเคยเจอบีเชลตอนที่อยู่พัทยา ผมมันเร่ร่อน ไม่ได้เรียนหนังสือ ไม่มีที่อยู่ไม่มีข้าวกิน ไปช่วยเหลือคุณท่านจากศัตรู ท่านก็เลยให้มาอยู่ด้วย เจอกับลูกสาวของคุณท่านที่นั่น เธอเห็นว่าผมไม่ได้ไปโรงเรียนก็เลยสอนหนังสือให้ ตอนนั้นผม 13 ปีเห็นจะได้ เด็กๆน่ะครับก็เลยปิ๊งเธอเข้า....แต่มันก็แค่ช่วง 2 อาทิตย์เท่านั้น เธอเลิกสอนหนังสือผมแล้วไปกินขนมกับ นศ.มหา'ลัยแทน แล้วก็ไม่มีอะไรอีกครับ....ด้วยความสัตย์จริง เจอกันอีกทีก็วันที่ได้ถ่าย MV One wish น่ะแหล่ะ"
 
 
 
 
 
"ถามไปนิดเดียวเอง พูดมากจริง....."
 
 
 
                ได้พบหน้าคนรัก ที่ดูยังไงๆก็เพิ่งจะละความกังวลใจไปจากใบหน้าสวยได้ไม่ถึง 10 ชม.ก่อนหน้า วันนี้เขาต้องบอกแก้วทุกอย่าง....ทุกอย่างจริงๆ คนดีต้องไร้ซึ่งความไม่ไว้ใจเขาอีกต่อไปนับจากนี้ จึงตั้งหน้าตั้งตาเล่า พูดมากจนคนดีเบรกว่ามากเกินไปไหม ไม่คิดจะเก็บไว้ให้สงสัยตอนแก่บ้างเหรอ?
 
.
.
.
.
.
"ผมไม่อยากให้แก้วคิดว่ามีอะไรอีกที่ผมยังไม่ได้บอกแก้วน่ะครับ ได้โปรดคนดี ผมไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องโกหกแก้วนะครับ"
 
 
"ไม่ได้โกหก แค่บอกไม่หมด?"
 
 
"แก้วครับ TOT อ่ะ .....แล้วก็วันนี้ครับ เราถ่ายหนังสือวัยรุ่นด้วยกัน ที่กบมันอัพลงอินสตาแกรม....แก้วเห็นหรือยัง?"
 
"รูปน่ะเหรอ? เห็นแล้วเมื่อกี๊ยายกิ่งก้านใบเปิดให้ดู แนบชิดได้อีกหนิ"
 
 
"....แก้ว มันเป็นงานนะครับ"
 
 
                สังเกตสีหน้าคนรักที่ค่อยๆผ่อนคลายลงอย่างเห็นได้ชัด เมื่อเขาได้ให้คำตอบที่เป็นจริงและค่อนข้างเป็นที่น่าพอใจออกไป แต่ก็ยังไม่วายโดนกัดตอบกลับมานิดๆหน่อยๆจากกลีบปากอิ่ม แก้วคงมีใจเชื่อเขามากกว่า 70 % หลังจากที่เปิดโทรศัพท์ ดังนั้นพอได้ยินคำสารภาพจากเขาจึงเต็มร้อยทันทีโดยไม่ต้องใช้เวลามาก
 
 
 
                คนน่ารักของโทโมะ.....โทโมะรักแก้วใจที่สุด
 
 
                ก่อนจะหัวใจพองโตเมื่อได้ยินเสียงของความเชื่อใจจากคนสวยอีกครั้ง
.
.
.
.
 
"รู้แล้วน่า เชื่อแล้วๆ ไปๆ กลับได้ละ"
 
 
 
"ผมเพิ่งมาถึงเมื่อ 1 ชม.ที่แล้ว และยังไม่ทันได้กินอะไรเลยเนี่ยนะ คนดีจะไล่กลับกรุงเทพฯ?"
 
"งั้นก็ไปทานหน้าโรงแรมสิ อาหารทะเลที่โมะชอบเยอะเลย แล้วก็ตรงดิ่งไปสุวรรณภูมิเลยนะ มีงานเช้าใช่ไหม แก้วไม่ไปส่งนะ ขี่ม้ามาเมื่อยก้นมาก...................."
 
 
"แก้ว.........................ครับ"
 
 
 
"อะไรเล่า ไปแล้ว บายๆๆๆๆ"
 
 
"....................."
 
 
 
 
//10นาทีผ่านไป//
 
 
...ตรู๊ดๆ ตรู๊ดๆ...
"ฮืม.....กิ่งพูดค่า"
 
((คุณกิ่งคะ มีเพื่อนผู้ชายมาขอพบค่ะ บอกว่าเป็นเพื่อนกับน้องสาวคุณกิ่งน่ะค่ะ ถ้าน้องสาวคุณกิ่งไม่ลงมาเค้าจะไม่ยอมลุกไปไหนด้วยนะคะ เนี่ยนั่งหน้าหนวด เอ้ย หน้าขรึมจนบรรยากาศด้านล่างอึมครึมไปหมดแล้วค่ะ))
 
"หะ หา....อ่ะค่ะ ทราบแล้วค่ะ // ยายม้าดีดกะโหลก ฉันบอกแล้วใช่ไหม ไปจัดการให้เรียบร้อยเลย!!!!!!!!"
 
 
 
 
"ฮึ่ย !!!! อะไรเนี่ยคนบ้า!!!!"

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
 
♥ นิยายเรื่อง  ว้าวุ่น 2 ตอนที่ 12 ♥
 
 
"เป็นไงครับน้องแก้วสนุกไหม?"
 
"มาก..................ครับพี่ต้น >_< คราวหน้าถ้าแก้วจะมาอีกได้ใช่ไหมครับ?"
 
"ได้แน่นอนสิครับ //คุณกิ่งไม่สนุกเหรอครับ หน้าซีดๆ ไหวไหมครับ?"
 
"ไม่ไหว....แหว่ะ เมาคลื่น เมาม้า สำลักสายตาหวานๆแถวนี้ด้วย แก้วกลับเหอะจะนอนๆๆๆๆๆ"
 
"ฮึ ยายพี่บ้า เป็นอะไรของเค้าน่ะ // งั้นแก้วกับพี่กลับก่อนนะครับพี่ต้น ขอบคุณมากสำหรับวันนี้นะพี่สุดหล่อ คิกคิก"
 
 
">////< ครับไว้คราวหน้ามาอีกนะครับ อ้อ!น้องแก้วผมขอแลก....พิน ว้า....ไปนู่นแล้วเสียดายจัง"
 
 
 
 
                รับสายจากคนรักเลยแกล้งพูดแหย่คนใจร้อนที่ยั่วง่ายไปเสียหน่อยให้พอหอมปากหอมคอ อิอิ อันที่จริงเธอรับรู้ก่อนหน้าแล้วว่าวันนี้โทโมะมีถ่ายแบบต่อก็เลยยังไม่ถึงสนามบิน จากปากพี่สมชายพี่ชายสุดที่จะรักทั้งเธอและโทโมะนั่นแหล่ะ
 
                หย่อนระเบิดความร้อนใจให้ชายคนรักเสร็จก็หันมาปั้นหน้าหล่อใส่พี่ต้นคนสอนขี่ม้าของคลับ ก่อนจะโดนพี่สาวในสายเลือดค่อนขอดกลับมา
 
 
 
                เอาน่าก็จริญญาคนหล่อ.....ใครๆก็หลงรักอ่ะนะ คิกๆ กลับไปรอเจ้าผีดิบที่ห้องดีกว่า
 
 
 
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
 
 
 
...Girl, I can't explain was I feel.. oh baby, my baby, baby, baby, baby yeah....
((ครับแก้ว เพิ่งลงจากเครื่องครับ คนดีอยู่โรงแรมอะไรนะครับ?))
 
 
"รับไวจัง"
 
((ก็ผมกำลังจะโทรฯหาแก้วอยู่พอดี))
 
 
"โรงแรมAA แถวๆ walking street อ่ะ ที่ตอนนั้นโมะกับเดอะแก้งค์ มาถ่ายรายการอะไรสักอย่าง จำไม่ได้..."
 
 
((อืม ครับ คิดว่าจำได้นะ แก้วจะให้ผมขึ้นไปหาหรือจะลงมาที่เคาเตอร์ครับ? แต่จริงๆแล้วโมะอยากเจอคุณพ่อกับคุณแม่แล้วก็พี่กิ่งด้วย....))
 
 
"แหง่ะ ไม่เอาอ่ะ มาแปลกนะเนี่ย? เดี๋ยวแก้วลงไปรอที่เคาเตอร์ด้านหน้าก็แล้วกัน อาบน้ำเสร็จพอดี"
 
 
((15 นาทีครับ))
 
 
                กลับถึงห้องก็อาบน้ำแต่งตัวใหม่พร้อมกับขยับกายให้หายเมื่อยล้า นักเต้นอย่างเธอต้องเตรียมสภาพร่างกายให้พร้อม อย่าได้เป็นอะไรเด็ดขาด ยิ่งใกล้ออกอัลบั้มใหม่พร้อมกับคอนเสิร์ตใหญ่แบบนี้ด้วย....คิดแล้วก็น่าสนุกจัง ^_^
 
                โทรฯหาคนรักเพื่อรับทราบความเคลื่อนไหว ก็ได้คำตอบแบบทันท่วงทีกลับมาว่าจะมาถึงภายใน 15 นาทีข้างหน้านี้แล้วให้ลงมารับ แถมยังจะขึ้นมาพบคุณพ่อคุณแม่เสียด้วย เป็นอะไรมากป่ะเนี่ย....??
 
 
                ไม่ได้กลับมาคิดให้เป็นเรื่องเป็นราว สงสัยจะพูดเล่น
 
                แต่ไอที่ต่างคนต่างโทรฯออกพร้อมๆกันเนี่ย.....มันก็ทำให้เขินเหมือนกันนะ
 
 
 
 
                แปลว่าใจตรงกันใช่ไหม....??  ฮิ้ว.................. >/////<
 
.
.
.
.
 
"ผีดิบมาแล้วเหรอ? เคลียกันให้เสร็จแล้วพามาพบคุณพ่อคุณแม่ด้วยนะ"
 
"หืม? ทำไมต้องพามาด้วย คุยแล้วก็ไล่กลับประเทศไปสิ"
 
"แกนี่มันไม่โง่สักเรื่องจะได้ไหม? คิดว่าไอผีดิบขี้หวงนั่นจะยอมกลับคนเดียว?...โอยเมื่อย รีบๆลงไปแล้วก็ขึ้นมาเก็บของเร็วๆด้วย ฉันจะนอน"
 
"ฮึ่ย ประสาท!! พูดจาแปลกๆ ตกลงแกเป็นพี่ฉันหรือพี่ไอผีดิบกันแน่?"
 
 
 
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
 
 
 
"หึหึ ไปเอาวิกผมฟูมาจากที่ไหนครับนั่น? ผมว่ามันจะทำให้คนดียิ่งเด่นนะ"
 
"ไม่ต้องมาขำนะ ก็เหมือนกับที่โทโมะสวมหมวกบินสีชมพูของอาราเล่มาน่ะแหล่ะ โอ๊ะ ติดหนวดด้วย?...ว่ามา แก้วพร้อมจะฟังอย่างตั้งใจจับผิดแล้ว"
 
 
"ไม่เอาน่าแก้ว....แก้วครับ แก้วก็รู้ว่าผมคิดยังไงตลอด 4 ปีที่ผ่านมา ผมบอกแก้วไปจนหมดแล้วนะครับ"
                                                                                                                                                                                                        
"งั้น...ผู้หญิงคนนั้นล่ะ?"                                                                           
 
"ผมเคยเจอบีเชลตอนที่อยู่พัทยา ผมมันเร่ร่อน ไม่ได้เรียนหนังสือ ไม่มีที่อยู่ไม่มีข้าวกิน ไปช่วยเหลือคุณท่านจากศัตรู ท่านก็เลยให้มาอยู่ด้วย เจอกับลูกสาวของคุณท่านที่นั่น เธอเห็นว่าผมไม่ได้ไปโรงเรียนก็เลยสอนหนังสือให้ ตอนนั้นผม 13 ปีเห็นจะได้ เด็กๆน่ะครับก็เลยปิ๊งเธอเข้า....แต่มันก็แค่ช่วง 2 อาทิตย์เท่านั้น เธอเลิกสอนหนังสือผมแล้วไปกินขนมกับ นศ.มหา'ลัยแทน แล้วก็ไม่มีอะไรอีกครับ....ด้วยความสัตย์จริง เจอกันอีกทีก็วันที่ได้ถ่าย MV One wish น่ะแหล่ะ"
 
 
 
 
 
"ถามไปนิดเดียวเอง พูดมากจริง....."
 
 
 
                ได้พบหน้าคนรัก ที่ดูยังไงๆก็เพิ่งจะละความกังวลใจไปจากใบหน้าสวยได้ไม่ถึง 10 ชม.ก่อนหน้า วันนี้เขาต้องบอกแก้วทุกอย่าง....ทุกอย่างจริงๆ คนดีต้องไร้ซึ่งความไม่ไว้ใจเขาอีกต่อไปนับจากนี้ จึงตั้งหน้าตั้งตาเล่า พูดมากจนคนดีเบรกว่ามากเกินไปไหม ไม่คิดจะเก็บไว้ให้สงสัยตอนแก่บ้างเหรอ?
 
.
.
.
.
.
"ผมไม่อยากให้แก้วคิดว่ามีอะไรอีกที่ผมยังไม่ได้บอกแก้วน่ะครับ ได้โปรดคนดี ผมไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องโกหกแก้วนะครับ"
 
 
"ไม่ได้โกหก แค่บอกไม่หมด?"
 
 
"แก้วครับ TOT อ่ะ .....แล้วก็วันนี้ครับ เราถ่ายหนังสือวัยรุ่นด้วยกัน ที่กบมันอัพลงอินสตาแกรม....แก้วเห็นหรือยัง?"
 
"รูปน่ะเหรอ? เห็นแล้วเมื่อกี๊ยายกิ่งก้านใบเปิดให้ดู แนบชิดได้อีกหนิ"
 
 
"....แก้ว มันเป็นงานนะครับ"
 
 
                สังเกตสีหน้าคนรักที่ค่อยๆผ่อนคลายลงอย่างเห็นได้ชัด เมื่อเขาได้ให้คำตอบที่เป็นจริงและค่อนข้างเป็นที่น่าพอใจออกไป แต่ก็ยังไม่วายโดนกัดตอบกลับมานิดๆหน่อยๆจากกลีบปากอิ่ม แก้วคงมีใจเชื่อเขามากกว่า 70 % หลังจากที่เปิดโทรศัพท์ ดังนั้นพอได้ยินคำสารภาพจากเขาจึงเต็มร้อยทันทีโดยไม่ต้องใช้เวลามาก
 
 
 
                คนน่ารักของโทโมะ.....โทโมะรักแก้วใจที่สุด
 
 
                ก่อนจะหัวใจพองโตเมื่อได้ยินเสียงของความเชื่อใจจากคนสวยอีกครั้ง
.
.
.
.
 
"รู้แล้วน่า เชื่อแล้วๆ ไปๆ กลับได้ละ"
 
 
 
"ผมเพิ่งมาถึงเมื่อ 1 ชม.ที่แล้ว และยังไม่ทันได้กินอะไรเลยเนี่ยนะ คนดีจะไล่กลับกรุงเทพฯ?"
 
"งั้นก็ไปทานหน้าโรงแรมสิ อาหารทะเลที่โมะชอบเยอะเลย แล้วก็ตรงดิ่งไปสุวรรณภูมิเลยนะ มีงานเช้าใช่ไหม แก้วไม่ไปส่งนะ ขี่ม้ามาเมื่อยก้นมาก...................."
 
 
"แก้ว.........................ครับ"
 
 
 
"อะไรเล่า ไปแล้ว บายๆๆๆๆ"
 
 
"....................."
 
 
 
 
//10นาทีผ่านไป//
 
 
...ตรู๊ดๆ ตรู๊ดๆ...
"ฮืม.....กิ่งพูดค่า"
 
((คุณกิ่งคะ มีเพื่อนผู้ชายมาขอพบค่ะ บอกว่าเป็นเพื่อนกับน้องสาวคุณกิ่งน่ะค่ะ ถ้าน้องสาวคุณกิ่งไม่ลงมาเค้าจะไม่ยอมลุกไปไหนด้วยนะคะ เนี่ยนั่งหน้าหนวด เอ้ย หน้าขรึมจนบรรยากาศด้านล่างอึมครึมไปหมดแล้วค่ะ))
 
"หะ หา....อ่ะค่ะ ทราบแล้วค่ะ // ยายม้าดีดกะโหลก ฉันบอกแล้วใช่ไหม ไปจัดการให้เรียบร้อยเลย!!!!!!!!"
 
 
 
 
"ฮึ่ย !!!! อะไรเนี่ยคนบ้า!!!!"