ว้าวุ่น2 [In Our Dream]

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
 
♥ นิยายเรื่อง  ว้าวุ่น 2 ตอนที่ 10 ♥ 
 
 
"ทำหน้าแบบนั้นทำไมครับคุณโทโมะ ดูสิเพื่อนๆก็หลับเอาแรงกันหมด มานั่งหน้าเบี้ยวอยู่คนเดียว เดี๋ยวไปถ่ายรูปก็หมดหล่อสิครับ" 
"ผมมีนัดน่ะครับ....พี่สมชาย"
 

 
"โทรฯไปเลื่อนก่อนได้ไหมล่ะครับ ยังไงซะอาชีพของคุณงานก็ต้องมาก่อนเสมอนะครับ" 
"โดนด่าเละแน่ครับ หรือไม่ก็ถูกเมินไปอีกหลายวัน แถมแก้ตัวอะไรไปก็คงไม่ขึ้นด้วย" 
"สำคัญเหรอครับ?" 
"สำคัญมาก.............ครับ" 
"ถ้าสำคัญกว่างาน แต่เราไม่มีสิทธิ์เลือกก็ต้องยอมรับชะตากรรมครับ โทรฯไปบอกก่อนเป็นดีที่สุดนะครับ ง้อแบบมีเหตุผลน่ะพอจะให้อภัยได้ แต่ถ้ามาง้อด้วยไร้ซึ่งเหตุผลอันนี้ไม่เพียงพอต่อการให้อภัยครับ"
 

".......อืม..ครับพี่........" 
 
            ขึ้นรถตู้บริษัทมาได้ก็เอาแต่นั่งคิดหาทางออกให้กับตัวเอง จนพี่สมชายคนขับรถสังเกตเห็นรังสีมาคุออกมาจากตัวของเขาจึงทักขึ้นมาแล้วเสนอหนทางออกให้  
            ความจริงเขาตั้งใจจะโทรฯไปบอกแก้วก่อนแล้วว่า มีงานเข้ามาอาจทำให้ไปเลท แต่อีกใจนึงก็คิดว่าการโทรฯไปแบบนั้นมันเหมือนจะยิ่งทำให้ความรู้สึกของแก้วแย่ลงไปอีก จากที่ไม่ค่อยจะไว้ใจอยู่แล้ว อาจเพิ่มมากขึ้นจนไม่อยากรับฟังคำแก้ตัวอะไรของเขาทั้งนั้นก็เป็นได้  
            แต่ก็อย่างที่พี่สมชายบอก ถ้าเราเอาเหตุผลเข้าสู้ ยังไงซะคนดีก็คงเข้าใจบ้างไม่มากก็น้อย ถ้าเงียบไปโดยไม่พูดอะไรเลยนั่นอาจจะทำให้เกิดปัญหาใหญ่ตามมาทีหลังได้ แต่ยังไม่ทันได้หยิบไอโฟนขึ้นมาพี่นีน่าก็เรียกให้รีบลงรถแต่งหน้าทำผมทันที 
 
            คนดี โมะจะรีบทำให้เสร็จแล้วโทรฯไปหานะครับ 8(>_<)8
 
 
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
 
 
"ดีใจจังได้เจอกันอีกแล้ว คิกคิก" 
"อ้าวบีเชลก็มาถ่ายด้วยเหรอครับวันนี้" 
"อ่ะ ป๊อบปี้ มาสิคะ...ก็บีเชลเป็นคนระบุเองว่าอยากถ่ายกับโทโมะ เคโอติก ไม่คิดว่าจะมากันครบทุกคนขนาดนี้นะ"
"หมายความว่าบีเชลเจาะจงจะถ่ายคู่กับไอโมะเท่านั้น?" 
"ค่ะ ก็เราค่อนข้างสนิทกันน่ะค่ะ คงทำงานด้วยกันง่ายๆ จริงไหมคะโมะ" 
"..............."
 

"ไอโหมะเองมีงานเข่าอีกแลว"
"โทโมะบีเชลทางนี้จ้ะ"
"ค่า // อ่ะ ครับ เขื่อนเพื่อนรักช่วยหน่อย...."
 
 
            มาถึงที่สตูดิโอก็อึ้งกิมกี่ไปตามๆกัน เพราะเหมือนกับว่าถูกหลอกให้มามากกว่าเป็นงานแทรกอย่างที่บีฟูพูด งานนี้ตั้งใจจะเกิดขึ้นอยู่แล้วในเวลาที่เหมาะเจาะแบบนี้ เวลาที่เขาควรจะได้ปรับความเข้าใจกับคนรัก
            กลับถูกเลือกให้มาถ่ายแบบคู่กับซุป'ตาดัง....บีเชล
 
            เพื่อนในวงก็ดูจะแปลกใจกันถ้วนหน้า จึงได้แต่หลีกตัวออกมาดูการถ่ายแบบอย่างเงียบๆ พี่บีฟูกับพี่นีน่าก็คงไม่รู้จะทำอย่างไรในเมื่อเจ้านายสั่งมาอีกที
 
 
.
.
.

            ไม่โกรธครับ.....แต่ถ้าแก้วใจรู้แล้วพวกพี่ไม่พูดให้ผม ผมเคือง!
 
            ก่อนจะขอร้องให้เพื่อนหน้ากบช่วย ..... ถ้าแก้วได้เห็นภาพเซ็ตนี้สงครามจะต้องไม่เกิดขึ้น
 
.
.
.
.

 
"พี่ครับคือเพื่อนผมมันไม่ชอบยิ้ม ขอแบบหล่อเข้มไม่ต้องยิ้มได้ป่ะครับ?"
"อ่อได้ อ่ะใกล้ชิดกว่านั้นอีก แนบชิดเข้าไว้โทโมะก้มหน้านิดหนึ่ง บีเชยเงยหน้าครับ โอเคเยี่ยม"
 
 
"เรานี่เป็นคู่ที่เหมาะสมกันจริงๆนะคะที่รัก"
"คุณน่าจะตั้งใจทำงานให้มากกว่านี้นะ เพราะมันทำให้ผมเสียเวลา"
"โทโมะ!!!!!"
 
 
            ตีม(Theme) งานคือแวมไพร์เจ้าเล่ห์กับสาวบริสุทธิ์ เขาพยายามอย่างมากที่จะไม่ทำให้เกิดการซ่อมหลายครั้ง เพราะไม่อยากให้เลยเวลานัดไปมากกว่านี้และไม่ต้องการอยู่ใกล้ๆผู้หญิงอันตรายคนนี้ให้มากจนเกินไป แม้จะมีอยู่หลายครั้งที่หญิงสาวมักจะแกล้งทำเป็นบิ๊วอารมณ์ไม่ได้ โพสท่าไม่ถูก บดเบียดหน้าอกเข้ามาใกล้จนเกินคอนเซปส์ทำให้ต้องเทค อยู่หลายครั้ง เขาก็ต้องพยายามข่มใจเอาไว้ ไม่พูด ไม่พาล อย่างน้อยพี่ทีมงานต้องเห็นใจและจัดการเธอให้เขา
            สุดท้ายงานเขาต้องเสร็จก่อนบ่าย 3 โมง
            กว่าจะฝ่าฟันรถที่โคตรติดไปถึงสนามบินได้ อดสอนขี่ม้าแน่ๆครับ T^T
 
 
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
 
 
"เฮ้พวกเรา ตอนนี้ไอโมะมันหล่อ บีเชลก็น่ารักมาก.... มาๆๆมาถ่ายรูปลงอินสตาแกรมกัน"
"ถ่ายกันแค่สองคนบ้างสิ บีเชลอยากได้รูปคู่"
"ไวนิตรยาสารวางแพง ก่อไปซื่อมาดูสิ รูปคูทังนาน"
"นี่ นาย!!!! โมะดูเพื่อนโมะสิคะ"
 
 
.
.

            หลังจากที่ถ่ายเสร็จก็รอพี่ทีมงานเช็คภาพอีก 30 นาที เขาซึ่งกำลังจะถูกข่มขืนทางความรู้สึกให้ถ่ายรูปคู่กับซุป'ตาดังทั้งที่ไม่อยากเลย แต่จะให้ปฏิเสธแบบรุนแรงก็ทำไม่ได้ ต้องขอบคุณเพื่อนกบที่เข้ามาช่วยแบบได้จังหวะพอดิบพอดี
            พอมันถ่ายเสร็จ...
            อัพลงอินสตาแกรม....
            เห็นกันทั่วโลก....แน่นอนว่าทั่วทั้งโลกนั้นหมายความรวมถึงสมุยด้วย
 
            เวรแล้ววิศวเอ๋ย ... ยังไม่ได้โทรฯไปบอกแม่ยอดดวงใจเลย ตายแน่ๆ T0T
 
..........
.................
 
((ว่าไง ไม่มาสักทีอ่ะ ตอนนี้นั่งม้าจนเมื่อยก้นแล้วรู้เปล่า))

"ขอโทษครับพอดีมีถ่ายแบบต่อน่ะครับ ผมขอโทษนะครับที่ผิดคำพูด กว่าจะนั่งเครื่องไปถึงที่นู่นคงมืด คงไม่ได้สอนแก้วขี่ม้าแล้วล่ะ ขอโทษนะครับ"
.
.

((ไม่เป็นไรหรอก แก้วรู้อยู่แล้วว่าวันนี้โมะคงไม่ว่างแน่ๆ แก้วก็เลยให้คนอื่นสอนแทนโมะแล้ว แค่นี้นะโมะ อ.รูปหล่อกำลังตั้งใจสอน แก้วต้องตั้งใจเรียน คิกๆ บายนะ....ตรู๊ดๆๆ))
 
"แก้ว แก้วครับ อ.รูปหล่องั้นเหรอ?...ฮึ่ย!!"

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
 
♥ นิยายเรื่อง  ว้าวุ่น 2 ตอนที่ 10 ♥
 
 
"ทำหน้าแบบนั้นทำไมครับคุณโทโมะ ดูสิเพื่อนๆก็หลับเอาแรงกันหมด มานั่งหน้าเบี้ยวอยู่คนเดียว เดี๋ยวไปถ่ายรูปก็หมดหล่อสิครับ"
"ผมมีนัดน่ะครับ....พี่สมชาย"
 
"โทรฯไปเลื่อนก่อนได้ไหมล่ะครับ ยังไงซะอาชีพของคุณงานก็ต้องมาก่อนเสมอนะครับ"
"โดนด่าเละแน่ครับ หรือไม่ก็ถูกเมินไปอีกหลายวัน แถมแก้ตัวอะไรไปก็คงไม่ขึ้นด้วย"
"สำคัญเหรอครับ?"
"สำคัญมาก.............ครับ"
"ถ้าสำคัญกว่างาน แต่เราไม่มีสิทธิ์เลือกก็ต้องยอมรับชะตากรรมครับ โทรฯไปบอกก่อนเป็นดีที่สุดนะครับ ง้อแบบมีเหตุผลน่ะพอจะให้อภัยได้ แต่ถ้ามาง้อด้วยไร้ซึ่งเหตุผลอันนี้ไม่เพียงพอต่อการให้อภัยครับ"
".......อืม..ครับพี่........"
 
            ขึ้นรถตู้บริษัทมาได้ก็เอาแต่นั่งคิดหาทางออกให้กับตัวเอง จนพี่สมชายคนขับรถสังเกตเห็นรังสีมาคุออกมาจากตัวของเขาจึงทักขึ้นมาแล้วเสนอหนทางออกให้
            ความจริงเขาตั้งใจจะโทรฯไปบอกแก้วก่อนแล้วว่า มีงานเข้ามาอาจทำให้ไปเลท แต่อีกใจนึงก็คิดว่าการโทรฯไปแบบนั้นมันเหมือนจะยิ่งทำให้ความรู้สึกของแก้วแย่ลงไปอีก จากที่ไม่ค่อยจะไว้ใจอยู่แล้ว อาจเพิ่มมากขึ้นจนไม่อยากรับฟังคำแก้ตัวอะไรของเขาทั้งนั้นก็เป็นได้
            แต่ก็อย่างที่พี่สมชายบอก ถ้าเราเอาเหตุผลเข้าสู้ ยังไงซะคนดีก็คงเข้าใจบ้างไม่มากก็น้อย ถ้าเงียบไปโดยไม่พูดอะไรเลยนั่นอาจจะทำให้เกิดปัญหาใหญ่ตามมาทีหลังได้ แต่ยังไม่ทันได้หยิบไอโฟนขึ้นมาพี่นีน่าก็เรียกให้รีบลงรถแต่งหน้าทำผมทันที
 
            คนดี โมะจะรีบทำให้เสร็จแล้วโทรฯไปหานะครับ 8(>_<)8
 
 
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
 
 
"ดีใจจังได้เจอกันอีกแล้ว คิกคิก"
"อ้าวบีเชลก็มาถ่ายด้วยเหรอครับวันนี้"
"อ่ะ ป๊อบปี้ มาสิคะ...ก็บีเชลเป็นคนระบุเองว่าอยากถ่ายกับโทโมะ เคโอติก ไม่คิดว่าจะมากันครบทุกคนขนาดนี้นะ"
"หมายความว่าบีเชลเจาะจงจะถ่ายคู่กับไอโมะเท่านั้น?"
"ค่ะ ก็เราค่อนข้างสนิทกันน่ะค่ะ คงทำงานด้วยกันง่ายๆ จริงไหมคะโมะ"
"..............."
"ไอโหมะเองมีงานเข่าอีกแลว"
"โทโมะบีเชลทางนี้จ้ะ"
"ค่า // อ่ะ ครับ เขื่อนเพื่อนรักช่วยหน่อย...."
 
 
            มาถึงที่สตูดิโอก็อึ้งกิมกี่ไปตามๆกัน เพราะเหมือนกับว่าถูกหลอกให้มามากกว่าเป็นงานแทรกอย่างที่บีฟูพูด งานนี้ตั้งใจจะเกิดขึ้นอยู่แล้วในเวลาที่เหมาะเจาะแบบนี้ เวลาที่เขาควรจะได้ปรับความเข้าใจกับคนรัก
            กลับถูกเลือกให้มาถ่ายแบบคู่กับซุป'ตาดัง....บีเชล
 
            เพื่อนในวงก็ดูจะแปลกใจกันถ้วนหน้า จึงได้แต่หลีกตัวออกมาดูการถ่ายแบบอย่างเงียบๆ พี่บีฟูกับพี่นีน่าก็คงไม่รู้จะทำอย่างไรในเมื่อเจ้านายสั่งมาอีกที
            ไม่โกรธครับ.....แต่ถ้าแก้วใจรู้แล้วพวกพี่ไม่พูดให้ผม ผมเคือง!
 
            ก่อนจะขอร้องให้เพื่อนหน้ากบช่วย ..... ถ้าแก้วได้เห็นภาพเซ็ตนี้สงครามจะต้องไม่เกิดขึ้น
 
....
.......
 
"พี่ครับคือเพื่อนผมมันไม่ชอบยิ้ม ขอแบบหล่อเข้มไม่ต้องยิ้มได้ป่ะครับ?"
"อ่อได้ อ่ะใกล้ชิดกว่านั้นอีก แนบชิดเข้าไว้โทโมะก้มหน้านิดหนึ่ง บีเชยเงยหน้าครับ โอเคเยี่ยม"
 
 
"เรานี่เป็นคู่ที่เหมาะสมกันจริงๆนะคะที่รัก"
"คุณน่าจะตั้งใจทำงานให้มากกว่านี้นะ เพราะมันทำให้ผมเสียเวลา"
"โทโมะ!!!!!"
 
 
            ตีม(Theme) งานคือแวมไพร์เจ้าเล่ห์กับสาวบริสุทธิ์ เขาพยายามอย่างมากที่จะไม่ทำให้เกิดการซ่อมหลายครั้ง เพราะไม่อยากให้เลยเวลานัดไปมากกว่านี้และไม่ต้องการอยู่ใกล้ๆผู้หญิงอันตรายคนนี้ให้มากจนเกินไป แม้จะมีอยู่หลายครั้งที่หญิงสาวมักจะแกล้งทำเป็นบิ๊วอารมณ์ไม่ได้ โพสท่าไม่ถูก บดเบียดหน้าอกเข้ามาใกล้จนเกินคอนเซปส์ทำให้ต้องเทค อยู่หลายครั้ง เขาก็ต้องพยายามข่มใจเอาไว้ ไม่พูด ไม่พาล อย่างน้อยพี่ทีมงานต้องเห็นใจและจัดการเธอให้เขา
            สุดท้ายงานเขาต้องเสร็จก่อนบ่าย 3 โมง
            กว่าจะฝ่าฟันรถที่โคตรติดไปถึงสนามบินได้ อดสอนขี่ม้าแน่ๆครับ T^T
 
 
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
 
 
"เฮ้พวกเรา ตอนนี้ไอโมะมันหล่อ บีเชลก็น่ารักมาก.... มาๆๆมาถ่ายรูปลงอินสตาแกรมกัน"
"ถ่ายกันแค่สองคนบ้างสิ บีเชลอยากได้รูปคู่"
"ไวนิตรยาสารวางแพง ก่อไปซื่อมาดูสิ รูปคูทังนาน"
"นี่ นาย!!!! โมะดูเพื่อนโมะสิคะ"
 
            หลังจากที่ถ่ายเสร็จก็รอพี่ทีมงานเช็คภาพอีก 30 นาที เขาซึ่งกำลังจะถูกข่มขืนทางความรู้สึกให้ถ่ายรูปคู่กับซุป'ตาดังทั้งที่ไม่อยากเลย แต่จะให้ปฏิเสธแบบรุนแรงก็ทำไม่ได้ ต้องขอบคุณเพื่อนกบที่เข้ามาช่วยแบบได้จังหวะพอดิบพอดี
            พอมันถ่ายเสร็จ...
            อัพลงอินสตาแกรม....
            เห็นกันทั่วโลก....แน่นอนว่าทั่วทั้งโลกนั้นหมายความรวมถึงสมุยด้วย
 
            เวรแล้ววิศวเอ๋ย ... ยังไม่ได้โทรฯไปบอกแม่ยอดดวงใจเลย ตายแน่ๆ T0T
 
..........
.................
 
((ว่าไง ไม่มาสักทีอ่ะ ตอนนี้นั่งม้าจนเมื่อยก้นแล้วรู้เปล่า))
"ขอโทษครับพอดีมีถ่ายแบบต่อน่ะครับ ผมขอโทษนะครับที่ผิดคำพูด กว่าจะนั่งเครื่องไปถึงที่นู่นคงมืด คงไม่ได้สอนแก้วขี่ม้าแล้วล่ะ ขอโทษนะครับ"
((ไม่เป็นไรหรอก แก้วรู้อยู่แล้วว่าวันนี้โมะคงไม่ว่างแน่ๆ แก้วก็เลยให้คนอื่นสอนแทนโมะแล้ว แค่นี้นะโมะ อ.รูปหล่อกำลังตั้งใจสอน แก้วต้องตั้งใจเรียน คิกๆ บายนะ....ตรู๊ดๆๆ))
 
"แก้ว แก้วครับ อ.รูปหล่องั้นเหรอ?...ฮึ่ย!!"