ว้าวุ่น2 [In Our Dream]

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~

 

♥ นิยายเรื่อง  ว้าวุ่น 2 ตอนที่ 9 ♥ 

 

 

//Twitter//

kaew_ffk พึงระงับความโกรธด้วยปัญญา #ละครบ่วงch.3

 

 

MaMay TK RT@ kaew_ffk พึงระงับความโกรธด้วยปัญญา #ละครบ่วงch.3 // สาธุ คิกคิก พี่แก้วใจอ่าวันนี้มาแปลก ซ้อมเต้นเหนื่อยมั้ยคะ?

NoonTK RT@ kaew_ffk พึงระงับความโกรธด้วยปัญญา // พี่เฟย์พี่ฟางอ่าน'สือสอบ พี่แก้วแอบดูละคร อิอิ

 

koen1kotic RT@ kaew_ffk พึงระงับความโกรธด้วยปัญญา // Sa-Thu(-/\-)......Where R U My Darling?

kaew_ffk @koen1kotic Am In Harry Potter School ja darling ei ei

ฯลฯ 

 

            ปาดน้ำตาแล้วผละออกจากอกของพี่สาว สะบัดหัวไล่ความโง่ในหัวใจของตัวเองออกไป เขาหลงรักเธอมา4ปี แล้วกับผู้หญิงคนนั้นเจอหน้ากันไม่ถึง4นาที เธอกลับเลือกจะเชื่อคำพูดลอยๆไร้สาระพวกนั้น

            จริญญา แกทำแบบนั้นกับหัวใจของตัวเองได้ยังไง? 

            แกทำแบบนั้นได้ยังไง!!!

 

 

            เดินกลับมาถึงที่พักแล้วขอตัวขึ้นห้องเพื่อพักผ่อน หย่อนร่างกายที่เพิ่งออกจากห้องน้ำมาใหม่ๆลงบนเตียงกว้าง เปิดเครื่องมือสื่อสารเพื่อรับสัญญาณแล้วอัพข้อความที่ช่วยดึงสติของเธอกลับคืนมา 

            ใช่สิ....เธอจะต้องระงับความโกรธด้วยปัญญาของเธอเอง 

 

          ถ้าผู้ชายของเธอยอมรับด้วยตัวเอง นั่นก็อีกเรื่อง  

          แต่เป็นอีกเรื่องที่ไม่จำเป็นต้องใช้ปัญญาแก้ปัญหา

.

.

.

.

.

         แค่ใช้ไม้หน้าสามก็เพียงพอแล้ว

.

.

. 

 

 

..ติ๊ดๆ.. 

..หมายเลข XXX พยายามติดต่อคุณ 848 ครั้ง..

"โทโมะ....ฮึก แก้วขอโทษ ขอโทษนะ ฮึก....." 

 

            หัวใจสลายเมื่อเห็นsmsรายงานความเคลื่อนไหวตลอดเวลาที่เธอปิดเครื่อง ว่ามีหมายเลขที่เธอคุ้นตาเป็นอย่างดีพยายามติดต่อเธออยู่หลายต่อหลายครั้ง ตั้งแต่ 5 โมงเย็นของวันนี้ คนรักของเธอจะว้าวุ่นใจแค่ไหนกัน

            คนดีของแก้วใจ .....ขอโทษนะ 

 

            @@@@@@@@@@@@@@@@

 

 

((แก้วครับ.....คนดีอยู่ที่ไหนครับ ทำไมต้องปิดเครื่อง)) 

"แก้วขอโทษ พอดีแบตหมดน่ะ ขอโทษนะ...โมะ"

 

 

((แก้วครับ มีอะไรหรือเปล่า ผมเป็นห่วงนะ)) 

"อ่า คือ...อ้อ พอดีแก้วมาเที่ยวสมุยกับครอบครัวแล้วลืมเอาที่ชาร์ตแบตมาน่ะสิ นี่พึ่งไปซื้อมาจากที่ตลาดนะเนี่ย แพงอ่าโมะ ไม่น่ารีบจนลืมเอามาเลยอะ" 

 

 

 

((แก้ว.....)) 

"แล้วก็....ที่คอนโด  แก้ว....แก้วเจอเพื่อนของโมะตอนอยู่ที่พัทยาด้วยนะ โมะเคยบอกว่าอยู่พัทยาตอนอายุเท่าไหร่นะ?" 

 

 

 

((อะ อืม... 13 ครับ))

"ตอนนี้โมะ 20 ก็ 7 ปีแล้วสิเนอะ ดีจัง....มีเพื่อนตอนไหน? ไหนบอกว่าเป็นยากูซ่าตั้งแต่เด็กๆไง หลอกแก้วเหรอ?"

 

 

 

((ผมอยากเจอ เราต้องคุยกันนะครับ ตอนนี้ได้ไหม?)) 

"แก้วจะนอนแล้ว เดี๋ยวมะรืนค่อยเจอกันนะ" 

 

 

 

((แก้วครับ  ได้โปรด....)) 

"ฮ้าว ง่วงๆ แก้วนอนนะผีดิบ ไว้ค่อยคุยกันวันหลังน้าๆๆ" 

 

 

((.............)) 

.

.

.

.

"ชิส์ พรุ่งนี้ถ้าว่างก็มาแล้วกัน อยากขี่ม้าอ่ะ มาสอนหน่อย ที่ KZ CLUB-Samui"

 

 

 

 

((เจอกันนะครับคนดี คืนนี้ฝันดีนะครับ ผมรักแก้วนะครับ รักมาก....)) 

"............."

 

 

            เธอคิดบ้าๆทำร้ายตัวเองและโทโมะได้ยังไงกันนะ? บ้าหรือเปล่าที่ไปหลงเชื่อคำพูดของคนแปลกหน้าเอาง่ายๆ บ้าแน่ๆ เธอต้องเพี้ยนหนักอย่างที่ยายแฝดอินจันพูดแน่ๆ 

            อดคิดภาพตามถึงวันพรุ่งนี้ที่เคโอติกจะมีถ่ายรายการเพื่อโปรโมตซิงเกิลใหม่ไม่ได้ ทำเป็นจะมาหาเรา เชอะ! ลืมไปหรือเปล่าคะคุณชายผีดิบ คุณน่ะไม่ว่างทั้งวันแน่ๆค่ะ ฮิฮิ

 

            อมยิ้มให้กับความบ้าบิ่นของคนรัก คงลืมคิดไปว่าความเป็นไปได้ที่ตัวเองจะว่างน่ะมันเป็นศูนย์ ถึงได้กล้าตอบรับคำชวนของเธอมาอย่างง่ายๆซะอย่างนั้น พลันแก้มขึ้นสีเรื่อๆเมื่อนึกถึงคำพูดสุดท้ายของชายหนุ่ม

 

"ผมรักแก้วนะครับ รักมาก...." 

"ผมรักแก้วนะครับ รักมาก...." 

"ผมรักแก้วนะครับ รักมาก...." 

           

            ฝันดีแน่ๆคืนนี้ >/////< 

 

            ส่วนเรื่องยายป้านั่นก็รอเขามาสารภาพละกันว่ามันมีที่มาที่ไปอย่างไร และเขาจะจัดการอย่างไรกับสิ่งที่เกิดขึ้น ยังไงซะโทโมะก็ต้องทำอะไรสักอย่าง เพื่อให้เธอคนนั้นหยุดพฤติกรรมก้าวร้าวกับเธอ  

             

            เพราะถ้าป้าไม่หยุด ก็อย่าหาว่าสวยไม่เตือนก็แล้วกัน ชิส์!

 

 

@@@@@@@@@@@@@@@@

 

"เสร็จกี่โมงอ่ะครับพี่บีฟู?" 

"ไม่เกินเที่ยงจ้ะที่รัก" 

 

            หลังจากที่กลับมาเป็นผู้เป็นคนได้เพราะคนสวยเปิดเครื่องแล้วมีโอกาสได้คุยกันไปบ้างแล้ว แก้วยังคงน้อยใจเขาและคงยังขจัดความกังวลใจเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้บอกว่าโกรธแต่ฟังจากการพูดจาดูผิดปรกติไปสักหน่อย แถมที่รักยังดูใจเย็นจนผิดสังเกต แต่ถ้าแก้วใจจะเหวี่ยงหรือวีนขึ้นมาเขาจะไม่โกรธ ไม่ต่อว่าอะไรสักคำ เพราะเธอไม่น่าจะต้องมาเจอเหตุการณ์ประสาทแบบนี้

            แล้วที่ไม่เหวี่ยง ไม่ด่า แถมยังอนุญาตให้ไปหาได้อย่างนี้ 

            คงไม่ได้เรียกไปฆ่าหมกทะเลหรอกนะครับที่รัก...?

 

 

"ทำมายวะไอโหมะ มีธูระ? // แอบไปรับงานไว้แล้วไม่บอกเพื่อนชะ? // หรือปวดขรี้" 

"มีนัด"

"หูย............................ เมื่อวานแดรกเหล้าจะเป็นจะตาย วันนี้มันบอกว่ามีนัด เฮอะ!!!! ไม่เห็นหัวเพื่อนเลยนะครับคุณเอ็งครับ"

"บุฟเฟ่ต์ที่ซากิชิ 1 มื้อ"

"โอว แบบนี้ค่อยคุยกันได้หน่อย เคเค เอาบัตรเครดิตเอ็งมาเลย ป่ะพวกเรา หิวว่ะ"

 

 

 

"เด็กๆหยุด !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

"ว่าไงครับพี่บีฟู งานเสร็จแล้วไม่ใช่เหรอครับ?"

"งานนี้เสร็จแล้วจ้ะหมี แต่มีงานใหม่แทรกเข้ามาเมื่อกี๊ เป็นงานถ่ายแบบน่ะ ไม่เกิน 2 ชม. นะนะ เด็กๆไปให้ป้าหน่อยนะจ๊ะๆๆๆ"

"แต่ผมมีนัดแล้วนะครับพี่บี...อ้ะ!"

 

            ทำงานเสร็จก็หวังจะได้รีบไปขึ้นเครื่องเพื่อไปยังสถานที่ที่หัวใจเพรียกหา อุตส่าห์ลงทุนเลี้ยงอาหารกลางวันเพื่อนรักด้วยไม่อยากให้มันแซวจนเสียเรื่องและทำให้เขาเสียเวลา กลับถูกเบื้องบนสั่งมาให้ไปทำงานต่อเฉยเลย

            คนดีจะเหวี่ยงก็ตรงที่เขาสัญญาว่าจะไปหาแล้วไม่มาอย่างที่พูดนี่แหล่ะ คราวนี้คงไม่มีโอกาสได้เคลียง่ายๆแบบครั้งนี้แน่นอน

 

.

.

.

 

"ทำหน้าแบบนั้นทำไมครับคุณโทโมะ ดูสิเพื่อนๆก็หลับเอาแรงกันหมด มานั่งหน้าเบี้ยวอยู่คนเดียว เดี๋ยวไปถ่ายรูปก็หมดหล่อสิครับ"

 

 

 

 

"ผมมีนัดน่ะครับ....พี่สมชาย"

 

 

รบกวนบอกพี่หน่อยนะคะ ว่าขึ้นหรือเปล่า? เน็ตที่เต่ามากเลย