ว้าวุ่น2 [In Our Dream]

10.0

เขียนโดย ออมอนี่cake

วันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2555 เวลา 21.17 น.

  27 ตอน
  370 วิจารณ์
  45.73K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 กันยายน พ.ศ. 2559 16.41 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

12) ตอนที่ 10

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ
^__^~

 

นิยายเรื่อง  ว้าวุ่น 2 ตอนที่ 10  

 

 

"ทำหน้าแบบนั้นทำไมครับคุณโทโมะ ดูสิเพื่อนๆก็หลับเอาแรงกันหมด มานั่งหน้าเบี้ยวอยู่คนเดียว เดี๋ยวไปถ่ายรูปก็หมดหล่อสิครับ" 

"ผมมีนัดน่ะครับ....พี่สมชาย"

 


 

"โทรฯไปเลื่อนก่อนได้ไหมล่ะครับ ยังไงซะอาชีพของคุณงานก็ต้องมาก่อนเสมอนะครับ" 

"โดนด่าเละแน่ครับ หรือไม่ก็ถูกเมินไปอีกหลายวัน แถมแก้ตัวอะไรไปก็คงไม่ขึ้นด้วย" 

"สำคัญเหรอครับ?" 

"สำคัญมาก.............ครับ" 

"ถ้าสำคัญกว่างาน แต่เราไม่มีสิทธิ์เลือกก็ต้องยอมรับชะตากรรมครับ โทรฯไปบอกก่อนเป็นดีที่สุดนะครับ ง้อแบบมีเหตุผลน่ะพอจะให้อภัยได้ แต่ถ้ามาง้อด้วยไร้ซึ่งเหตุผลอันนี้ไม่เพียงพอต่อการให้อภัยครับ"

 


".......อืม..ครับพี่........" 

 

            ขึ้นรถตู้บริษัทมาได้ก็เอาแต่นั่งคิดหาทางออกให้กับตัวเอง จนพี่สมชายคนขับรถสังเกตเห็นรังสีมาคุออกมาจากตัวของเขาจึงทักขึ้นมาแล้วเสนอหนทางออกให้  

            ความจริงเขาตั้งใจจะโทรฯไปบอกแก้วก่อนแล้วว่า มีงานเข้ามาอาจทำให้ไปเลท แต่อีกใจนึงก็คิดว่าการโทรฯไปแบบนั้นมันเหมือนจะยิ่งทำให้ความรู้สึกของแก้วแย่ลงไปอีก จากที่ไม่ค่อยจะไว้ใจอยู่แล้ว อาจเพิ่มมากขึ้นจนไม่อยากรับฟังคำแก้ตัวอะไรของเขาทั้งนั้นก็เป็นได้  

            แต่ก็อย่างที่พี่สมชายบอก ถ้าเราเอาเหตุผลเข้าสู้ ยังไงซะคนดีก็คงเข้าใจบ้างไม่มากก็น้อย ถ้าเงียบไปโดยไม่พูดอะไรเลยนั่นอาจจะทำให้เกิดปัญหาใหญ่ตามมาทีหลังได้ แต่ยังไม่ทันได้หยิบไอโฟนขึ้นมาพี่นีน่าก็เรียกให้รีบลงรถแต่งหน้าทำผมทันที 

 

            คนดี โมะจะรีบทำให้เสร็จแล้วโทรฯไปหานะครับ 8(>_<)8

 

 

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

 

 

"ดีใจจังได้เจอกันอีกแล้ว คิกคิก" 

"อ้าวบีเชลก็มาถ่ายด้วยเหรอครับวันนี้" 

"อ่ะ ป๊อบปี้ มาสิคะ...ก็บีเชลเป็นคนระบุเองว่าอยากถ่ายกับโทโมะ เคโอติก ไม่คิดว่าจะมากันครบทุกคนขนาดนี้นะ"

"หมายความว่าบีเชลเจาะจงจะถ่ายคู่กับไอโมะเท่านั้น?" 

"ค่ะ ก็เราค่อนข้างสนิทกันน่ะค่ะ คงทำงานด้วยกันง่ายๆ จริงไหมคะโมะ" 

"..............."

 


"ไอโหมะเองมีงานเข่าอีกแลว"

"โทโมะบีเชลทางนี้จ้ะ"

"ค่า // อ่ะ ครับ เขื่อนเพื่อนรักช่วยหน่อย...."

 

 

            มาถึงที่สตูดิโอก็อึ้งกิมกี่ไปตามๆกัน เพราะเหมือนกับว่าถูกหลอกให้มามากกว่าเป็นงานแทรกอย่างที่บีฟูพูด งานนี้ตั้งใจจะเกิดขึ้นอยู่แล้วในเวลาที่เหมาะเจาะแบบนี้ เวลาที่เขาควรจะได้ปรับความเข้าใจกับคนรัก

            กลับถูกเลือกให้มาถ่ายแบบคู่กับซุป'ตาดัง....บีเชล

 

            เพื่อนในวงก็ดูจะแปลกใจกันถ้วนหน้า จึงได้แต่หลีกตัวออกมาดูการถ่ายแบบอย่างเงียบๆ พี่บีฟูกับพี่นีน่าก็คงไม่รู้จะทำอย่างไรในเมื่อเจ้านายสั่งมาอีกที

 

 

.

.

.


            ไม่โกรธครับ.....แต่ถ้าแก้วใจรู้แล้วพวกพี่ไม่พูดให้ผม ผมเคือง!

 

            ก่อนจะขอร้องให้เพื่อนหน้ากบช่วย ..... ถ้าแก้วได้เห็นภาพเซ็ตนี้สงครามจะต้องไม่เกิดขึ้น

 

.

.

.

.

 

"พี่ครับคือเพื่อนผมมันไม่ชอบยิ้ม ขอแบบหล่อเข้มไม่ต้องยิ้มได้ป่ะครับ?"

"อ่อได้ อ่ะใกล้ชิดกว่านั้นอีก แนบชิดเข้าไว้โทโมะก้มหน้านิดหนึ่ง บีเชยเงยหน้าครับ โอเคเยี่ยม"

 

 

"เรานี่เป็นคู่ที่เหมาะสมกันจริงๆนะคะที่รัก"

"คุณน่าจะตั้งใจทำงานให้มากกว่านี้นะ เพราะมันทำให้ผมเสียเวลา"

"โทโมะ!!!!!"

 

 

            ตีม(Theme) งานคือแวมไพร์เจ้าเล่ห์กับสาวบริสุทธิ์ เขาพยายามอย่างมากที่จะไม่ทำให้เกิดการซ่อมหลายครั้ง เพราะไม่อยากให้เลยเวลานัดไปมากกว่านี้และไม่ต้องการอยู่ใกล้ๆผู้หญิงอันตรายคนนี้ให้มากจนเกินไป แม้จะมีอยู่หลายครั้งที่หญิงสาวมักจะแกล้งทำเป็นบิ๊วอารมณ์ไม่ได้ โพสท่าไม่ถูก บดเบียดหน้าอกเข้ามาใกล้จนเกินคอนเซปส์ทำให้ต้องเทค อยู่หลายครั้ง เขาก็ต้องพยายามข่มใจเอาไว้ ไม่พูด ไม่พาล อย่างน้อยพี่ทีมงานต้องเห็นใจและจัดการเธอให้เขา

            สุดท้ายงานเขาต้องเสร็จก่อนบ่าย 3 โมง

            กว่าจะฝ่าฟันรถที่โคตรติดไปถึงสนามบินได้ อดสอนขี่ม้าแน่ๆครับ T^T

 

 

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

 

 

"เฮ้พวกเรา ตอนนี้ไอโมะมันหล่อ บีเชลก็น่ารักมาก.... มาๆๆมาถ่ายรูปลงอินสตาแกรมกัน"

"ถ่ายกันแค่สองคนบ้างสิ บีเชลอยากได้รูปคู่"

"ไวนิตรยาสารวางแพง ก่อไปซื่อมาดูสิ รูปคูทังนาน"

"นี่ นาย!!!! โมะดูเพื่อนโมะสิคะ"

 

 

.

.


            หลังจากที่ถ่ายเสร็จก็รอพี่ทีมงานเช็คภาพอีก 30 นาที เขาซึ่งกำลังจะถูกข่มขืนทางความรู้สึกให้ถ่ายรูปคู่กับซุป'ตาดังทั้งที่ไม่อยากเลย แต่จะให้ปฏิเสธแบบรุนแรงก็ทำไม่ได้ ต้องขอบคุณเพื่อนกบที่เข้ามาช่วยแบบได้จังหวะพอดิบพอดี

            พอมันถ่ายเสร็จ...

            อัพลงอินสตาแกรม....

            เห็นกันทั่วโลก....แน่นอนว่าทั่วทั้งโลกนั้นหมายความรวมถึงสมุยด้วย

 

            เวรแล้ววิศวเอ๋ย ... ยังไม่ได้โทรฯไปบอกแม่ยอดดวงใจเลย ตายแน่ๆ T0T

 

..........

.................

 

((ว่าไง ไม่มาสักทีอ่ะ ตอนนี้นั่งม้าจนเมื่อยก้นแล้วรู้เปล่า))


"ขอโทษครับพอดีมีถ่ายแบบต่อน่ะครับ ผมขอโทษนะครับที่ผิดคำพูด กว่าจะนั่งเครื่องไปถึงที่นู่นคงมืด คงไม่ได้สอนแก้วขี่ม้าแล้วล่ะ ขอโทษนะครับ"

.

.


((ไม่เป็นไรหรอก แก้วรู้อยู่แล้วว่าวันนี้โมะคงไม่ว่างแน่ๆ แก้วก็เลยให้คนอื่นสอนแทนโมะแล้ว แค่นี้นะโมะ อ.รูปหล่อกำลังตั้งใจสอน แก้วต้องตั้งใจเรียน คิกๆ บายนะ....ตรู๊ดๆๆ))

 

"แก้ว แก้วครับ อ.รูปหล่องั้นเหรอ?...ฮึ่ย!!"

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ
^__^~

 

นิยายเรื่อง  ว้าวุ่น 2 ตอนที่ 10

 

 

"ทำหน้าแบบนั้นทำไมครับคุณโทโมะ ดูสิเพื่อนๆก็หลับเอาแรงกันหมด มานั่งหน้าเบี้ยวอยู่คนเดียว เดี๋ยวไปถ่ายรูปก็หมดหล่อสิครับ"

"ผมมีนัดน่ะครับ....พี่สมชาย"

 

"โทรฯไปเลื่อนก่อนได้ไหมล่ะครับ ยังไงซะอาชีพของคุณงานก็ต้องมาก่อนเสมอนะครับ"

"โดนด่าเละแน่ครับ หรือไม่ก็ถูกเมินไปอีกหลายวัน แถมแก้ตัวอะไรไปก็คงไม่ขึ้นด้วย"

"สำคัญเหรอครับ?"

"สำคัญมาก.............ครับ"

"ถ้าสำคัญกว่างาน แต่เราไม่มีสิทธิ์เลือกก็ต้องยอมรับชะตากรรมครับ โทรฯไปบอกก่อนเป็นดีที่สุดนะครับ ง้อแบบมีเหตุผลน่ะพอจะให้อภัยได้ แต่ถ้ามาง้อด้วยไร้ซึ่งเหตุผลอันนี้ไม่เพียงพอต่อการให้อภัยครับ"

".......อืม..ครับพี่........"

 

            ขึ้นรถตู้บริษัทมาได้ก็เอาแต่นั่งคิดหาทางออกให้กับตัวเอง จนพี่สมชายคนขับรถสังเกตเห็นรังสีมาคุออกมาจากตัวของเขาจึงทักขึ้นมาแล้วเสนอหนทางออกให้

            ความจริงเขาตั้งใจจะโทรฯไปบอกแก้วก่อนแล้วว่า มีงานเข้ามาอาจทำให้ไปเลท แต่อีกใจนึงก็คิดว่าการโทรฯไปแบบนั้นมันเหมือนจะยิ่งทำให้ความรู้สึกของแก้วแย่ลงไปอีก จากที่ไม่ค่อยจะไว้ใจอยู่แล้ว อาจเพิ่มมากขึ้นจนไม่อยากรับฟังคำแก้ตัวอะไรของเขาทั้งนั้นก็เป็นได้

            แต่ก็อย่างที่พี่สมชายบอก ถ้าเราเอาเหตุผลเข้าสู้ ยังไงซะคนดีก็คงเข้าใจบ้างไม่มากก็น้อย ถ้าเงียบไปโดยไม่พูดอะไรเลยนั่นอาจจะทำให้เกิดปัญหาใหญ่ตามมาทีหลังได้ แต่ยังไม่ทันได้หยิบไอโฟนขึ้นมาพี่นีน่าก็เรียกให้รีบลงรถแต่งหน้าทำผมทันที

 

            คนดี โมะจะรีบทำให้เสร็จแล้วโทรฯไปหานะครับ 8(>_<)8

 

 

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

 

 

"ดีใจจังได้เจอกันอีกแล้ว คิกคิก"

"อ้าวบีเชลก็มาถ่ายด้วยเหรอครับวันนี้"

"อ่ะ ป๊อบปี้ มาสิคะ...ก็บีเชลเป็นคนระบุเองว่าอยากถ่ายกับโทโมะ เคโอติก ไม่คิดว่าจะมากันครบทุกคนขนาดนี้นะ"

"หมายความว่าบีเชลเจาะจงจะถ่ายคู่กับไอโมะเท่านั้น?"

"ค่ะ ก็เราค่อนข้างสนิทกันน่ะค่ะ คงทำงานด้วยกันง่ายๆ จริงไหมคะโมะ"

"..............."

"ไอโหมะเองมีงานเข่าอีกแลว"

"โทโมะบีเชลทางนี้จ้ะ"

"ค่า // อ่ะ ครับ เขื่อนเพื่อนรักช่วยหน่อย...."

 

 

            มาถึงที่สตูดิโอก็อึ้งกิมกี่ไปตามๆกัน เพราะเหมือนกับว่าถูกหลอกให้มามากกว่าเป็นงานแทรกอย่างที่บีฟูพูด งานนี้ตั้งใจจะเกิดขึ้นอยู่แล้วในเวลาที่เหมาะเจาะแบบนี้ เวลาที่เขาควรจะได้ปรับความเข้าใจกับคนรัก

            กลับถูกเลือกให้มาถ่ายแบบคู่กับซุป'ตาดัง....บีเชล

 

            เพื่อนในวงก็ดูจะแปลกใจกันถ้วนหน้า จึงได้แต่หลีกตัวออกมาดูการถ่ายแบบอย่างเงียบๆ พี่บีฟูกับพี่นีน่าก็คงไม่รู้จะทำอย่างไรในเมื่อเจ้านายสั่งมาอีกที

            ไม่โกรธครับ.....แต่ถ้าแก้วใจรู้แล้วพวกพี่ไม่พูดให้ผม ผมเคือง!

 

            ก่อนจะขอร้องให้เพื่อนหน้ากบช่วย ..... ถ้าแก้วได้เห็นภาพเซ็ตนี้สงครามจะต้องไม่เกิดขึ้น

 

....

.......

 

"พี่ครับคือเพื่อนผมมันไม่ชอบยิ้ม ขอแบบหล่อเข้มไม่ต้องยิ้มได้ป่ะครับ?"

"อ่อได้ อ่ะใกล้ชิดกว่านั้นอีก แนบชิดเข้าไว้โทโมะก้มหน้านิดหนึ่ง บีเชยเงยหน้าครับ โอเคเยี่ยม"

 

 

"เรานี่เป็นคู่ที่เหมาะสมกันจริงๆนะคะที่รัก"

"คุณน่าจะตั้งใจทำงานให้มากกว่านี้นะ เพราะมันทำให้ผมเสียเวลา"

"โทโมะ!!!!!"

 

 

            ตีม(Theme) งานคือแวมไพร์เจ้าเล่ห์กับสาวบริสุทธิ์ เขาพยายามอย่างมากที่จะไม่ทำให้เกิดการซ่อมหลายครั้ง เพราะไม่อยากให้เลยเวลานัดไปมากกว่านี้และไม่ต้องการอยู่ใกล้ๆผู้หญิงอันตรายคนนี้ให้มากจนเกินไป แม้จะมีอยู่หลายครั้งที่หญิงสาวมักจะแกล้งทำเป็นบิ๊วอารมณ์ไม่ได้ โพสท่าไม่ถูก บดเบียดหน้าอกเข้ามาใกล้จนเกินคอนเซปส์ทำให้ต้องเทค อยู่หลายครั้ง เขาก็ต้องพยายามข่มใจเอาไว้ ไม่พูด ไม่พาล อย่างน้อยพี่ทีมงานต้องเห็นใจและจัดการเธอให้เขา

            สุดท้ายงานเขาต้องเสร็จก่อนบ่าย 3 โมง

            กว่าจะฝ่าฟันรถที่โคตรติดไปถึงสนามบินได้ อดสอนขี่ม้าแน่ๆครับ T^T

 

 

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

 

 

"เฮ้พวกเรา ตอนนี้ไอโมะมันหล่อ บีเชลก็น่ารักมาก.... มาๆๆมาถ่ายรูปลงอินสตาแกรมกัน"

"ถ่ายกันแค่สองคนบ้างสิ บีเชลอยากได้รูปคู่"

"ไวนิตรยาสารวางแพง ก่อไปซื่อมาดูสิ รูปคูทังนาน"

"นี่ นาย!!!! โมะดูเพื่อนโมะสิคะ"

 

            หลังจากที่ถ่ายเสร็จก็รอพี่ทีมงานเช็คภาพอีก 30 นาที เขาซึ่งกำลังจะถูกข่มขืนทางความรู้สึกให้ถ่ายรูปคู่กับซุป'ตาดังทั้งที่ไม่อยากเลย แต่จะให้ปฏิเสธแบบรุนแรงก็ทำไม่ได้ ต้องขอบคุณเพื่อนกบที่เข้ามาช่วยแบบได้จังหวะพอดิบพอดี

            พอมันถ่ายเสร็จ...

            อัพลงอินสตาแกรม....

            เห็นกันทั่วโลก....แน่นอนว่าทั่วทั้งโลกนั้นหมายความรวมถึงสมุยด้วย

 

            เวรแล้ววิศวเอ๋ย ... ยังไม่ได้โทรฯไปบอกแม่ยอดดวงใจเลย ตายแน่ๆ T0T

 

..........

.................

 

((ว่าไง ไม่มาสักทีอ่ะ ตอนนี้นั่งม้าจนเมื่อยก้นแล้วรู้เปล่า))

"ขอโทษครับพอดีมีถ่ายแบบต่อน่ะครับ ผมขอโทษนะครับที่ผิดคำพูด กว่าจะนั่งเครื่องไปถึงที่นู่นคงมืด คงไม่ได้สอนแก้วขี่ม้าแล้วล่ะ ขอโทษนะครับ"

((ไม่เป็นไรหรอก แก้วรู้อยู่แล้วว่าวันนี้โมะคงไม่ว่างแน่ๆ แก้วก็เลยให้คนอื่นสอนแทนโมะแล้ว แค่นี้นะโมะ อ.รูปหล่อกำลังตั้งใจสอน แก้วต้องตั้งใจเรียน คิกๆ บายนะ....ตรู๊ดๆๆ))

 

"แก้ว แก้วครับ อ.รูปหล่องั้นเหรอ?...ฮึ่ย!!"

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา