ว้าวุ่น2 [In Our Dream]
เขียนโดย 
ออมอนี่cake
วันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2555 เวลา 21.17 น.
แก้ไขเมื่อ 17 กันยายน พ.ศ. 2559 16.41 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
10) ตอนที่ 8
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
♥ นิยายเรื่อง ว้าวุ่น 2 ตอนที่ 8 ♥
"ตกลงว่าไง จะเล่าได้หรือยัง เดินจนเมื่อยแล้วเนี่ย?"
"พี่ก็หยุดเดินสิ ฮึก....."
"เอ๊ะ ไอบ้านี่ ฉันกำลังจะช่วยแกนะ!!!"
"ฮึก....ฮือ......."
"เออ ร้องได้ร้องไป ร้องแล้วก็คิดตามไปด้วยนะ ว่าไอที่ร้องเนี่ย ร้องเพื่อใคร? ร้องให้กับใคร? ให้ด้านดีกับด้านมารออกมาทำงานแล้วแกก็เลือกซะด้วยว่าจะเชื่อด้านไหน"
"ฮึก.....จะบ้ารึ ก็ต้องด้านดีสิ ฮือ...."
"บางทีคนเราก็ต้องเลือกที่จะเป็นนางมารร้ายบ้าง'ไรบ้าง ถ้ามันทำให้ตัวเองรู้สึกสุขใจและมันไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน"
"......ฮึก....."
กอดพี่สาวตัวเองไว้แน่นซบหน้าแล้วร้องไห้ไล่ความเสียใจ ความน้อยใจเข้าถาโถมไม่หยุดหย่อน ความสับสนในหัวใจเพิ่มขึ้นๆทุกลมหายใจเข้าออก ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับลมทะเลที่พัดเข้ามาปะทะกับใบหน้าสวยอย่างรุนแรงแต่เธอกลับรู้สึกว่ามันคลับคล้ายจะเป็นเสียงกระซิบจากที่ๆไกลแสนไกลมากกว่า มีเพียงเสียงสะอื้นฮักออกมาจากริมฝีปากอิ่มเป็นระยะ
เธอจะทำอย่างไรดี ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร....เป็นผู้หญิงของโทโมะจริงๆหรือเปล่า.... อยากรู้แต่ยังไม่อยากได้คำตอบ ไม่กล้าเปิดมือถือแล้วรับสายคนใจร้าย กลัวเขาบอกว่าจริง กลัวเขาบอกไม่รักแล้วเดินจากไปพร้อมกับผู้หญิงคนนั้น
ปวดหัวใจเหลือเกิน ความรู้สึกในตอนนี้เหมือนเคยเกิดขึ้นมาก่อน ตอนนั้นที่เธอเข้าใจผิดคิดไปเองว่าชายหนุ่มมีหญิงสาวยืนข้างกายอยู่แล้ว และที่เธอแกล้งเป็นแฟนกับนักแสดงรุ่นน้านั้นไม่ได้มีความหมายอะไรเลย แต่ตอนนั้นกับตอนนี้ต่างกันอย่างสิ้นเชิง
ต่างกันตรงที่....ตอนนั้น เจ็บปวดแล้วก็หายเมื่อชายหนุ่มที่เธอหลงรักก็แอบมีใจให้เธอเช่นกัน
เขาบอกรัก....บอกรัก
แต่ตอนนี้ไม่ใช่ ไม่รู้เลยว่าจะมีทางไหนช่วยให้เธอหลุดพ้นจากความเจ็บปวดนี้....
เจ็บปวดเหลือเกิน....หัวใจจ๋า
ความสุขของแก้วใจอยู่ที่ไหน ได้โปรดเถอะ กลับมาหาแก้วใจนะ
@@@@@@@@@@@@@@@@
"สรุปว่ายายแก้วเข้าใจไปเอง ว่าเอ็งมีผู้หญิงคนใหม่"
"อือ.....ยกซดต่อ...."
"เออ ข้าล่ะเชื่อเลย เรื่องหึงหวงเนี่ยทำให้ผู้หญิงกลายเป็นเด็กๆไปได้จริงๆว่ะ ขนาดแม่กระต่ายเห็นมีเหตุผลและดูจะควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้มากที่สุดในวงยังเหวี่ยงข้าซะแทบเละ ตอนที่ข้ามัวแต่เร่งทำงานส่งตอนจบ ดูเองเหอะหึงแม้กระทั่งโมเดลท่าเรือ!!"
"หึง แปลว่าไม่ไว้ใจ ไม่เชื่อใจ ไม่รัก....หรือเปล่าวะ?"
"เอ็งก็ลองคิดดูสิว่าตอนนั้น ตอนที่เอ็งทั้งหึงทั้งหวงตอนยายแก้วออกตัวว่าคบนักแสดงรุ่นน้า หรือจะเป็นตอนที่พี่สตาฟนักเต้นจับมือยายแก้วตอนคอน กามิฯเลิฟเว่อร์นั่น เพราะแกไม่รักยายแก้วใช่ไหม?"
"....ไม่...ไม่ใช่...."
"แล้วเพราะอะไรล่ะ"
"........รัก....... รักมาก เลยหึงและหวงมาก.......ขอบใจว่ะป๊อบ ข้ากลับนะจะไปย้ายห้อง"
ฮะๆๆ ที่บอกว่าจะไปย้ายห้องเนี่ย ไม่ใช่เพราะอยากหนียายป้าโนตมคนนั้น แต่เพราะแกอยากอยู่ใกล้ๆผู้หญิงปากห้อยยายเด็กขี้หวงคนนั้นมากกว่าล่ะสิ ไออ่อนเอ้ย!
กว่าจะช่วยตะล่อมให้ผีดิบเข้าใจความรู้สึกของคนรักก็เหนื่อยอยู่เหมือนกัน ตกใจที่ตอนแรกมันเริ่มมีน้ำตาคลอๆที่ตาเหยี่ยว นี่มันเกิดอะไรขึ้น? พอได้ฟังเรื่องราวที่มันเล่า โหย....จิ๊บมาก แบบนี้คนหล่อต้องช่วยครับ
เป็นใครก็ตกใจที่จู่ๆคนรักของตัวเอง พ้นไปแค่ข้ามคืนก็แปลงร่างกลายเป็นคนรักของคนอื่นไปซะอย่างนั้น ยายแก้วคงออกแนวตกใจและสับสนมากกว่า จึงปิดมือถือแล้วหนีออกไป คงอยากมีเวลาให้สมองได้ทำงาน
เพราะปรกติสาวๆวงนี้เค้าถือคติที่ว่า "อารมณ์ต้องอยู่เหนือเหตุผลเสมอ" สมองของยายแก้วเลยไม่ค่อยได้ใช้งาน อย่าเอาไปบอกแม่กระต่ายนะครับว่าเขาแอบเม้าท์เพื่อนสุดหล่อของวงคุณเธอ เดี๋ยวหมีโดนประหาร
@@@@@@@@@@@@@@@@
ตอนนี้ในสมองมีทั้งด้านดีและด้านมารตีกันจนยุ่งเหยิงไปหมดอย่างที่พี่สาวพูดจริงๆ เมื่อพลันคิดไปถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อตอนกลางวัน เจ้าตัวป่วนทั้งสองด้านก็ออกมาทำงานอย่างช่วยไม่ได้
.........
................
"บีเชลค่ะ เป็นคนรักของโทโมะตั้งแต่ตอนที่เค้าอยู่พัทยาน่ะค่ะ อย่าบอกโทโมะนะคะว่าบีเชลแอบมาเซอร์ไพรส์ แอบไปจองห้องพักที่ติดกับเขาเลยค่ะที่ชั้น 21 แต่อีกเดี๋ยวคงโดนจับได้ แล้วก็จะย้ายไปอยู่ด้วยกันนั่นแหล่ะค่ะ แต่ก็กลัวเฮียจะว่าเอาอยู่เหมือนกันนะคะเนี่ย คิกคิก"
ด้านดี : ในเมื่อคนที่เธอรัก มีความสุขกับคนที่เขารัก เธอก็ควรยินดีด้วยไม่ใช่เหรอ?
ด้านมาร : ใครถามหล่อนกันยะป้า? แล้วนี่ฉันเป็นใคร....ทำไมฉันถึงจำเป็นต้องรู้จักหล่อนมิทราบ?
"ตอนอยู่ที่พัทยาเขาน่ารักมากค่ะ เอาอกเอาใจสารพัด อยากได้อะไรก็หามาให้นะคะ เฮ่อ แต่ตอนนี้เขาเป็นไอดอล ก็เลยต้องแกล้งทำเป็นเฉยชาน่ะค่ะ แย่จังนะคะ น้องแก้วก็คงอึดอัดเหมือนกันใช่ไหมคะที่พูดอะไรๆอย่างที่ใจคิดต่อหน้าสาธารณะชนไม่ได้"
ด้านดี : โทโมะบอกว่าตอนเด็กๆมีชีวิตเร่ร่อนอยู่ที่พัทยา หรือว่ารักกันมาตั้งแต่ตอนนั้น? เห็นทีคงต้องยอมหลีกทางให้แล้วล่ะ
ด้านมาร : จำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่หมอนั่นไปพัทยาคือถ่ายรายการตอนสงกรานต์ แล้วก็จำได้ว่าฉันไปด้วยและเจ้าผีดิบนั่นก็ไม่เคยอยู่ห่างจากฉันได้เกิน 20 นาทีเลยย่ะแม่คุณ
"คนดังก็แบบนี้ บีเชลเองก็ดังมากแล้วด้วย แต่ยังไงซะรักกันก็ต้องบอกไปค่ะ กะว่าอีกประเดี๋ยวจะเปิดตัวโทโมะละ เพราะพวกที่มันชอบลักกินขโมยกินตอนเจ้าของเค้าไม่อยู่ก็มีเยอะเหมือนกัน จริงไหมคะ"
ด้านดี : ถึงขนาดเปิดตัว สุดท้ายเราคงต้องยอมรับความจริงแล้วยิ้มยินดีกับเขาใช่ไหม?
ด้านมาร : ระดับฉันถ้าคิดจะกิน ก็ต้องกินให้เห็นกันจะจะไปเลยย่ะ ไม่ต้องแอบ!!
"บีเชลไปก่อนนะคะ กะว่าจะไปเตรียมเซอร์ไพรส์ใต้แสงเทียนกับโทโมะแบบ 2 ต่อสองน่ะค่ะ ต่อจากนั้นก็...."
ด้านดี : จากนั้นก็....ฮึก.....
ด้านมาร : อ๊าย...................ฉันอายุ 20 เต็มแล้วย่ะ ยัยป้าโนตม อะไรๆที่หล่อนคิดจะทำกับผู้ชายของฉันคงต้องล้มเลิกไปได้เลย เพราะโทโมะน่ะไม่ชอบนมหมดอายุ!!!!
.
.
"ฮะ ฮะ ฮะ"
"เป็นอะไรยายแก้ว จู่ๆก็หัวเราะขึ้นมา บ้าป่ะเนี่ย"
"ขอบคุณนะ ยายกิ่งไม้เสียบผี แบร่ๆ .....ไปก่อนนะหิวข้าวแล้ว"
"เอ๊า มาทิ้งกันง่ายๆแบบนี้เนี่ยนะ? ไอบ้ารอด้วย"
สบายใจ....ได้หรือยัง?
เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
♥ นิยายเรื่อง ว้าวุ่น 2 ตอนที่ 8 ♥
"ตกลงว่าไง จะเล่าได้หรือยัง เดินจนเมื่อยแล้วเนี่ย?"
"พี่ก็หยุดเดินสิ ฮึก....."
"เอ๊ะ ไอบ้านี่ ฉันกำลังจะช่วยแกนะ!!!"
"ฮึก....ฮือ......."
"เออ ร้องได้ร้องไป ร้องแล้วก็คิดตามไปด้วยนะ ว่าไอที่ร้องเนี่ย ร้องเพื่อใคร? ร้องให้กับใคร? ให้ด้านดีกับด้านมารออกมาทำงานแล้วแกก็เลือกซะด้วยว่าจะเชื่อด้านไหน"
"ฮึก.....จะบ้ารึ ก็ต้องด้านดีสิ ฮือ...."
"บางทีคนเราก็ต้องเลือกที่จะเป็นนางมารร้ายบ้าง'ไรบ้าง ถ้ามันทำให้ตัวเองรู้สึกสุขใจและมันไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน"
"......ฮึก....."
กอดพี่สาวตัวเองไว้แน่นซบหน้าแล้วร้องไห้ไล่ความเสียใจ ความน้อยใจเข้าถาโถมไม่หยุดหย่อน ความสับสนในหัวใจเพิ่มขึ้นๆทุกลมหายใจเข้าออก ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับลมทะเลที่พัดเข้ามาปะทะกับใบหน้าสวยอย่างรุนแรงแต่เธอกลับรู้สึกว่ามันคลับคล้ายจะเป็นเสียงกระซิบจากที่ๆไกลแสนไกลมากกว่า มีเพียงเสียงสะอื้นฮักออกมาจากริมฝีปากอิ่มเป็นระยะ
เธอจะทำอย่างไรดี ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร....เป็นผู้หญิงของโทโมะจริงๆหรือเปล่า.... อยากรู้แต่ยังไม่อยากได้คำตอบ ไม่กล้าเปิดมือถือแล้วรับสายคนใจร้าย กลัวเขาบอกว่าจริง กลัวเขาบอกไม่รักแล้วเดินจากไปพร้อมกับผู้หญิงคนนั้น
ปวดหัวใจเหลือเกิน ความรู้สึกในตอนนี้เหมือนเคยเกิดขึ้นมาก่อน ตอนนั้นที่เธอเข้าใจผิดคิดไปเองว่าชายหนุ่มมีหญิงสาวยืนข้างกายอยู่แล้ว และที่เธอแกล้งเป็นแฟนกับนักแสดงรุ่นน้านั้นไม่ได้มีความหมายอะไรเลย แต่ตอนนั้นกับตอนนี้ต่างกันอย่างสิ้นเชิง
ต่างกันตรงที่....ตอนนั้น เจ็บปวดแล้วก็หายเมื่อชายหนุ่มที่เธอหลงรักก็แอบมีใจให้เธอเช่นกัน
เขาบอกรัก....บอกรัก
แต่ตอนนี้ไม่ใช่ ไม่รู้เลยว่าจะมีทางไหนช่วยให้เธอหลุดพ้นจากความเจ็บปวดนี้....
เจ็บปวดเหลือเกิน....หัวใจจ๋า
ความสุขของแก้วใจอยู่ที่ไหน ได้โปรดเถอะ กลับมาหาแก้วใจนะ
@@@@@@@@@@@@@@@@
"สรุปว่ายายแก้วเข้าใจไปเอง ว่าเอ็งมีผู้หญิงคนใหม่"
"อือ.....ยกซดต่อ...."
"เออ ข้าล่ะเชื่อเลย เรื่องหึงหวงเนี่ยทำให้ผู้หญิงกลายเป็นเด็กๆไปได้จริงๆว่ะ ขนาดแม่กระต่ายเห็นมีเหตุผลและดูจะควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้มากที่สุดในวงยังเหวี่ยงข้าซะแทบเละ ตอนที่ข้ามัวแต่เร่งทำงานส่งตอนจบ ดูเองเหอะหึงแม้กระทั่งโมเดลท่าเรือ!!"
"หึง แปลว่าไม่ไว้ใจ ไม่เชื่อใจ ไม่รัก....หรือเปล่าวะ?"
"เอ็งก็ลองคิดดูสิว่าตอนนั้น ตอนที่เอ็งทั้งหึงทั้งหวงตอนยายแก้วออกตัวว่าคบนักแสดงรุ่นน้า หรือจะเป็นตอนที่พี่สตาฟนักเต้นจับมือยายแก้วตอนคอน กามิฯเลิฟเว่อร์นั่น เพราะแกไม่รักยายแก้วใช่ไหม?"
"....ไม่...ไม่ใช่...."
"แล้วเพราะอะไรล่ะ"
"........รัก....... รักมาก เลยหึงและหวงมาก.......ขอบใจว่ะป๊อบ ข้ากลับนะจะไปย้ายห้อง"
ฮะๆๆ ที่บอกว่าจะไปย้ายห้องเนี่ย ไม่ใช่เพราะอยากหนียายป้าโนตมคนนั้น แต่เพราะแกอยากอยู่ใกล้ๆผู้หญิงปากห้อยยายเด็กขี้หวงคนนั้นมากกว่าล่ะสิ ไออ่อนเอ้ย!
กว่าจะช่วยตะล่อมให้ผีดิบเข้าใจความรู้สึกของคนรักก็เหนื่อยอยู่เหมือนกัน ตกใจที่ตอนแรกมันเริ่มมีน้ำตาคลอๆที่ตาเหยี่ยว นี่มันเกิดอะไรขึ้น? พอได้ฟังเรื่องราวที่มันเล่า โหย....จิ๊บมาก แบบนี้คนหล่อต้องช่วยครับ
เป็นใครก็ตกใจที่จู่ๆคนรักของตัวเอง พ้นไปแค่ข้ามคืนก็แปลงร่างกลายเป็นคนรักของคนอื่นไปซะอย่างนั้น ยายแก้วคงออกแนวตกใจและสับสนมากกว่า จึงปิดมือถือแล้วหนีออกไป คงอยากมีเวลาให้สมองได้ทำงาน
เพราะปรกติสาวๆวงนี้เค้าถือคติที่ว่า "อารมณ์ต้องอยู่เหนือเหตุผลเสมอ" สมองของยายแก้วเลยไม่ค่อยได้ใช้งาน อย่าเอาไปบอกแม่กระต่ายนะครับว่าเขาแอบเม้าท์เพื่อนสุดหล่อของวงคุณเธอ เดี๋ยวหมีโดนประหาร
@@@@@@@@@@@@@@@@
ตอนนี้ในสมองมีทั้งด้านดีและด้านมารตีกันจนยุ่งเหยิงไปหมดอย่างที่พี่สาวพูดจริงๆ เมื่อพลันคิดไปถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อตอนกลางวัน เจ้าตัวป่วนทั้งสองด้านก็ออกมาทำงานอย่างช่วยไม่ได้
.........
................
"บีเชลค่ะ เป็นคนรักของโทโมะตั้งแต่ตอนที่เค้าอยู่พัทยาน่ะค่ะ อย่าบอกโทโมะนะคะว่าบีเชลแอบมาเซอร์ไพรส์ แอบไปจองห้องพักที่ติดกับเขาเลยค่ะที่ชั้น 21 แต่อีกเดี๋ยวคงโดนจับได้ แล้วก็จะย้ายไปอยู่ด้วยกันนั่นแหล่ะค่ะ แต่ก็กลัวเฮียจะว่าเอาอยู่เหมือนกันนะคะเนี่ย คิกคิก"
ด้านดี : ในเมื่อคนที่เธอรัก มีความสุขกับคนที่เขารัก เธอก็ควรยินดีด้วยไม่ใช่เหรอ?
ด้านมาร : ใครถามหล่อนกันยะป้า? แล้วนี่ฉันเป็นใคร....ทำไมฉันถึงจำเป็นต้องรู้จักหล่อนมิทราบ?
"ตอนอยู่ที่พัทยาเขาน่ารักมากค่ะ เอาอกเอาใจสารพัด อยากได้อะไรก็หามาให้นะคะ เฮ่อ แต่ตอนนี้เขาเป็นไอดอล ก็เลยต้องแกล้งทำเป็นเฉยชาน่ะค่ะ แย่จังนะคะ น้องแก้วก็คงอึดอัดเหมือนกันใช่ไหมคะที่พูดอะไรๆอย่างที่ใจคิดต่อหน้าสาธารณะชนไม่ได้"
ด้านดี : โทโมะบอกว่าตอนเด็กๆมีชีวิตเร่ร่อนอยู่ที่พัทยา หรือว่ารักกันมาตั้งแต่ตอนนั้น? เห็นทีคงต้องยอมหลีกทางให้แล้วล่ะ
ด้านมาร : จำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่หมอนั่นไปพัทยาคือถ่ายรายการตอนสงกรานต์ แล้วก็จำได้ว่าฉันไปด้วยและเจ้าผีดิบนั่นก็ไม่เคยอยู่ห่างจากฉันได้เกิน 20 นาทีเลยย่ะแม่คุณ
"คนดังก็แบบนี้ บีเชลเองก็ดังมากแล้วด้วย แต่ยังไงซะรักกันก็ต้องบอกไปค่ะ กะว่าอีกประเดี๋ยวจะเปิดตัวโทโมะละ เพราะพวกที่มันชอบลักกินขโมยกินตอนเจ้าของเค้าไม่อยู่ก็มีเยอะเหมือนกัน จริงไหมคะ"
ด้านดี : ถึงขนาดเปิดตัว สุดท้ายเราคงต้องยอมรับความจริงแล้วยิ้มยินดีกับเขาใช่ไหม?
ด้านมาร : ระดับฉันถ้าคิดจะกิน ก็ต้องกินให้เห็นกันจะจะไปเลยย่ะ ไม่ต้องแอบ!!
"บีเชลไปก่อนนะคะ กะว่าจะไปเตรียมเซอร์ไพรส์ใต้แสงเทียนกับโทโมะแบบ 2 ต่อสองน่ะค่ะ ต่อจากนั้นก็...."
ด้านดี : จากนั้นก็....ฮึก.....
ด้านมาร : อ๊าย...................ฉันอายุ 20 เต็มแล้วย่ะ ยัยป้าโนตม อะไรๆที่หล่อนคิดจะทำกับผู้ชายของฉันคงต้องล้มเลิกไปได้เลย เพราะโทโมะน่ะไม่ชอบนมหมดอายุ!!!!
"ฮะ ฮะ ฮะ"
"เป็นอะไรยายแก้ว จู่ๆก็หัวเราะขึ้นมา บ้าป่ะเนี่ย"
"ขอบคุณนะ ยายกิ่งไม้เสียบผี แบร่ๆ .....ไปก่อนนะหิวข้าวแล้ว"
"เอ๊า มาทิ้งกันง่ายๆแบบนี้เนี่ยนะ? ไอบ้ารอด้วย"
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
