Coffee In My Heart

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~

& เรื่องสั้นเรื่อง เอสเปรสโซ่ ภาค 2 แก้วที่ 4 &
 
 
“จุ๊บ....ฝันดีนะคะน้าเขื่อนของเฟย์” 
 
เผลอคิดตามเรื่องที่ชายหนุ่มพูดถึง ภาพในวันนั้นก็ค่อยๆย้อนกลับมาหาเธอช้าๆ เธอจะลืมมันไปได้อย่างไร ตอนนั้นเธอเองก็โตพอที่จะรู้สึกรัก รู้สึกมากกว่าชอบกับผู้ชายตรงหน้าแล้ว ทั้งภาพ ทั้งคำพูดและความรู้สึกในเวลานั้นมันฝังอยู่ในก้นบึ้งของหัวใจเธอเสมอ....  
ความรู้สึกที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปอีกเลยนับตั้งแต่วันนั้น 
ความรู้สึกรัก.... 
 
 .......

"ไม่ได้ทำอะไรจริงเร้อ ?" 
"ก็ได้ เฟย์ยอมรับว่าเฟย์แอบจุ๊บกบจริงๆ เฟย์จะรับผิดชอบ!!"
"ครับ ยังไงดีครับคุณผู้หญิง" 
"เฟย์จะยอมรับกบเป็นแฟนก็แล้วกัน เคนะ ตั้งแต่พรุ่งนี้ไปเราเป็นแฟนกัน พอดีเลยถึงบ้านละ ฝันดีนะแฟน บาย" 
"ดะ เดี๋ยวเฟย์ ฮึ่ย...."
 
 

ในเมื่อเธอไม่สามารถปฏิเสธหัวใจของตัวเองได้ ก็แค่ยอมรับมันสิ ยอมรับความจริง ยอมรับผู้ชายที่หัวใจของเธอเลือกด้วยตัวเอง แต่ก็นะ อย่างที่เคยบอก....ก็ขอเล่นตัวนิดนึง 
ก่อนจะแอบหัวเราะอย่างสะใจเมื่อเปิดประตู้เข้ามาในบ้านของตัวเอง นึกย้อนไปเห็นหน้าตาของชายคนรัก ที่ออกจะอึน มึน งง เมื่อเธอเรียกเขาว่าแฟน ฮ่าๆๆๆ  
คนเจ้าชู้ เสือผู้หญิง ผู้ชายกะล่อน ฯลฯ ตัวเองได้เที่ยวเล่นตามใจมาตั้ง 8 ปี ส่วนเธอก็เฝ้าแต่รอเขาโดยที่ไม่รู้จุดหมายปลายทางของความรู้สึกของตัวเอง ว่ามันจะจบที่ตรงไหนมา 8 ปีเช่นกัน แล้วมันสมควรเหรอ ที่เมื่อเขาเที่ยวเล่นจนพอใจแล้ว นึกอยากจะร่วมหอลงโลงกับเธอ ก็มามัดมือชกเธอแบบนี้
 
มันใช่หรือ? 
เพื่อความยุติธรรม เขาก็ควรรอเธอเบื่อชีวิตโสดไปอีกสัก 8 ปีก็แล้วกัน
 

@@@@@@@@@@@@@@@@
 
 
"ทำไมทำหน้าเบี้ยวแบบนั้นล่ะคะ ท่านผู้บริหารหนุ่มรุ่นใหม่ไฟแรง ไปทำงานวันแรกถึงกับไฟมอดเลยเหรอคะเนี่ย คิกคิก" 
"โห่........คุณแม่อ่า ไม่ขำนะครับ" 
"ใครขัดใจอะไรมาล่ะ ปรกติท่านเป็นพวกอยากได้อะไรก็ต้องได้นี่นา วันนี้ดูเหมือนจะไม่เป็นแบบนั้นสินะครับ" 
"พ่อครับ..................T^T"
"ว่ามาสิคะท่านผู้บริหาร" 
 
.....

เดินคอตกเข้ามาในบ้าน จนผู้เป็นมารดาและบิดาสังเกตเห็นความผิดปรกติได้อย่างชัดเจน ก็เลยถูกเอ่ยแซวจนทำให้เขารู้สึกแย่เข้าไปอีก แต่ก็อย่างว่า ใครล่ะจะรู้ใจและเป็นที่ปรึกษาที่ดีที่สุดให้กับเราได้เท่าคุณพ่อคุณแม่ล่ะครับ 
จริงไหม.....
 
แล้วค่อยๆเล่าเรื่องที่จำเป็นต้องเล่า แบบละเอียดบ้างไม่ละเอียดบ้างให้ผู้ปกครองของตนเองไป สุดท้ายที่ได้กลับมาก็ทำให้คิดได้ว่า บางทีเรื่องบางเรื่องก็ควรให้มันเป็นเรื่องส่วนตัวบ้าง'ไรบ้าง ก็ถ้าบอกไปแล้วมันจะมีผลกลับมาเป็นแบบนี้...
 
 
 

"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ สมน้ำหน้า ฮ่าๆๆๆๆๆ"
"พ่อครับ แม่ครับ....ไม่ตลกนะครับ"
"คิดได้ไง ไปพูดแบบนั้นวะ เสือผู้หญิงอย่างเอ็งเนี่ยนะไอเขื่อน?"
"ก็พูดไปอย่างที่คิดนะแหล่ะครับ คิดยังไงก็พูดแบบนั้น มันยังดูจริงใจไม่พออีกเหรอครับแม่"
 
เขารักเธอ อยากใช้ชีวิตร่วมกันกับเธอ จะให้ใช้วิธีอะไร....เขาก็จะทำทั้งนั้นแหล่ะ ถึงบางเรื่องมันจะควรหรือไม่ควรพูดก็เหอะ
 
 
"จริงจัง กับจริงใจมันห่างกันนิดเดียวนะลูก การกระทำของลูกอาจจะดูจริงใจมากพอ แต่มันอาจยังน้อยไปในความจริงจัง มีอย่างที่ไหนเอาเรื่องอาบน้ำให้หลานตอนเด็กๆมาพูด พูดให้ได้อะไร ...ให้เค้าอาย? นี่เหรอความจริงจังของลูก"

"ก็เฟย์อ่ะดื้อ เธอรักผมนะครับ ทั้งการกระทำ ทั้งความรู้สึกก็บอกอยู่ชัดๆ ยังไม่ยอมรับอีก"
"ก็รัก แล้วไงจะให้ตกลงแต่งกะแกเลย ว่างั้น?"
"จะให้รออะไรอีกล่ะครับ ผมก็มีใครไม่ได้อีกแล้ว ผมรักเฟย์นะครับ รักตั้งแต่ 3 ขวบอ่ะแม่ ผมรอมาจะ 20 ปีแล้วนะครับ แม่อ่า....."
 
นั่นคือเรื่องจริงที่สุดในชีวิตของเขาในเวลานี้ เขารอมากว่า 20 ปีแล้วจริงๆ เขาหลงรักเด็กนิวเทนล่าคนนั้น ยายเด็กช็อคโกแลต ของหวานที่เขาแสนเกลียด แต่มักจะเต็มใจรับเสมอถ้าเด็กน้อยคนนั้นจะยื่นมาให้
แล้วตอนนี้เขาก็ไม่ใช่เด็กๆ ที่จะมาทดลองคบกับใคร เขาคิดได้ตั้งแต่วันนั้น วันที่เดินทางจากคนสวยไปไกลแสนไกล อีกฟากโลก ในตอนนั้นที่เขาจำใจต้องจากเธอไปโดยไม่กล่าวคำหวานใดๆ เพราะเธอบริสุทธิ์เกินไป อาจจะรับไม่ได้กับความรู้สึกที่ดูจะเกินวัยมากเกินไปที่เขาจะมีให้
เด็กน้อย ม.ต้น เด็กหัวหอมอายุเพียงแค่ 14 ปี.....
 

และเขาก็ตัดสินใจตั้งแต่นั่งเครื่อง....
ผู้หญิงที่จะเข้ามาในชีวิตเขาต่อแต่นี้ไป จะมีเพียงสัมพันธ์ชั่วคราว....เท่านั้นที่เขาจะให้ได้ และถ้าเขากลับมาเมื่อไหร่ ไม่ว่าจะต้องให้ทำอย่างไร เด็กหัวหอมนั่นต้องเป็นของเขา
ยายเด็กนิวเทนล่า....
 
@@@@@@@@@@@@@@@@
 
 
"ก็เป็นแฟนกันก่อนสัก 2-3 วันค่อยแต่งก็แล้วกัน"
"จริงเหรอครับพ่อ!! พ่อสัญญาแล้วนะว่าอีก 3 วันจะไปขอยายเด็กนิวเทนล่าให้ผมอ่า"
"คุณคะ ไม่ใช่เรื่องของคุณค่ะกรุณากลับห้อง ...เดี๋ยวนี้"
"ข้าตกลงไม่ได้แล้วว่ะกบน้อย หาทางเอาเองนะ ฮ่าๆๆๆๆๆ"
"ว้าก..................................."
 
 
.........

เมื่อหันหน้าพึ่งคุณแม่ไม่ได้ ก็ต้องเข้าหาเพศเดียวกันอย่างคุณพ่อสิครับ คุณพ่อก็ดูเหมือนจะเข้าใจ แอบเจ้าเล่ห์กลายๆว่าก็แกล้งๆตามใจคนสวยไปก่อน ให้เจ้าตัวได้รู้สึกสนุกไปสักพัก แล้วก็ล็อคคอแต่งมันเสียเลย ฮ่าๆๆๆ
 
สุดท้ายก็โดนคุณนายแม่หมายหัว จึงต้องล้มเลิกความช่วยเหลือไปโดยปริยาย
กบก็ถูกทิ้งจริงๆแล้วครับงานนี้
 
 
 

ไม่เอา กบไม่อยากเป็นแฟนๆๆๆ

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
& เรื่องสั้นเรื่อง เอสเปรสโซ่ ภาค 2 แก้วที่ 4 &
 
 
“จุ๊บ....ฝันดีนะคะน้าเขื่อนของเฟย์”
 
เผลอคิดตามเรื่องที่ชายหนุ่มพูดถึง ภาพในวันนั้นก็ค่อยๆย้อนกลับมาหาเธอช้าๆ เธอจะลืมมันไปได้อย่างไร ตอนนั้นเธอเองก็โตพอที่จะรู้สึกรัก รู้สึกมากกว่าชอบกับผู้ชายตรงหน้าแล้ว ทั้งภาพ ทั้งคำพูดและความรู้สึกในเวลานั้นมันฝังอยู่ในก้นบึ้งของหัวใจเธอเสมอ....
ความรู้สึกที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปอีกเลยนับตั้งแต่วันนั้น
ความรู้สึกรัก....
 
 
"ไม่ได้ทำอะไรจริงเร้อ ?"
"ก็ได้ เฟย์ยอมรับว่าเฟย์แอบจุ๊บกบจริงๆ เฟย์จะรับผิดชอบ!!"
"ครับ ยังไงดีครับคุณผู้หญิง"
"เฟย์จะยอมรับกบเป็นแฟนก็แล้วกัน เคนะ ตั้งแต่พรุ่งนี้ไปเราเป็นแฟนกัน พอดีเลยถึงบ้านละ ฝันดีนะแฟน บาย"
"ดะ เดี๋ยวเฟย์ ฮึ่ย...."
 
ในเมื่อเธอไม่สามารถปฏิเสธหัวใจของตัวเองได้ ก็แค่ยอมรับมันสิ ยอมรับความจริง ยอมรับผู้ชายที่หัวใจของเธอเลือกด้วยตัวเอง แต่ก็นะ อย่างที่เคยบอก....ก็ขอเล่นตัวนิดนึง
ก่อนจะแอบหัวเราะอย่างสะใจเมื่อเปิดประตู้เข้ามาในบ้านของตัวเอง นึกย้อนไปเห็นหน้าตาของชายคนรัก ที่ออกจะอึน มึน งง เมื่อเธอเรียกเขาว่าแฟน ฮ่าๆๆๆ
คนเจ้าชู้ เสือผู้หญิง ผู้ชายกะล่อน ฯลฯ ตัวเองได้เที่ยวเล่นตามใจมาตั้ง 8 ปี ส่วนเธอก็เฝ้าแต่รอเขาโดยที่ไม่รู้จุดหมายปลายทางของความรู้สึกของตัวเอง ว่ามันจะจบที่ตรงไหนมา 8 ปีเช่นกัน แล้วมันสมควรเหรอ ที่เมื่อเขาเที่ยวเล่นจนพอใจแล้ว นึกอยากจะร่วมหอลงโลงกับเธอ ก็มามัดมือชกเธอแบบนี้
 
มันใช่หรือ?
เพื่อความยุติธรรม เขาก็ควรรอเธอเบื่อชีวิตโสดไปอีกสัก 8 ปีก็แล้วกัน
 
@@@@@@@@@@@@@@@@
 
 
"ทำไมทำหน้าเบี้ยวแบบนั้นล่ะคะ ท่านผู้บริหารหนุ่มรุ่นใหม่ไฟแรง ไปทำงานวันแรกถึงกับไฟมอดเลยเหรอคะเนี่ย คิกคิก"
"โห่........คุณแม่อ่า ไม่ขำนะครับ"
"ใครขัดใจอะไรมาล่ะ ปรกติท่านเป็นพวกอยากได้อะไรก็ต้องได้นี่นา วันนี้ดูเหมือนจะไม่เป็นแบบนั้นสินะครับ"
"พ่อครับ..................T^T"
"ว่ามาสิคะท่านผู้บริหาร"
 
เดินคอตกเข้ามาในบ้าน จนผู้เป็นมารดาและบิดาสังเกตเห็นความผิดปรกติได้อย่างชัดเจน ก็เลยถูกเอ่ยแซวจนทำให้เขารู้สึกแย่เข้าไปอีก แต่ก็อย่างว่า ใครล่ะจะรู้ใจและเป็นที่ปรึกษาที่ดีที่สุดให้กับเราได้เท่าคุณพ่อคุณแม่ล่ะครับ
จริงไหม.....
 
แล้วค่อยๆเล่าเรื่องที่จำเป็นต้องเล่า แบบละเอียดบ้างไม่ละเอียดบ้างให้ผู้ปกครองของตนเองไป สุดท้ายที่ได้กลับมาก็ทำให้คิดได้ว่า บางทีเรื่องบางเรื่องก็ควรให้มันเป็นเรื่องส่วนตัวบ้าง'ไรบ้าง ก็ถ้าบอกไปแล้วมันจะมีผลกลับมาเป็นแบบนี้...
 
 
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ สมน้ำหน้า ฮ่าๆๆๆๆๆ"
"พ่อครับ แม่ครับ....ไม่ตลกนะครับ"
"คิดได้ไง ไปพูดแบบนั้นวะ เสือผู้หญิงอย่างเอ็งเนี่ยนะไอเขื่อน?"
"ก็พูดไปอย่างที่คิดนะแหล่ะครับ คิดยังไงก็พูดแบบนั้น มันยังดูจริงใจไม่พออีกเหรอครับแม่"
 
เขารักเธอ อยากใช้ชีวิตร่วมกันกับเธอ จะให้ใช้วิธีอะไร....เขาก็จะทำทั้งนั้นแหล่ะ ถึงบางเรื่องมันจะควรหรือไม่ควรพูดก็เหอะ
 
 
"จริงจัง กับจริงใจมันห่างกันนิดเดียวนะลูก การกระทำของลูกอาจจะดูจริงใจมากพอ แต่มันอาจยังน้อยไปในความจริงจัง มีอย่างที่ไหนเอาเรื่องอาบน้ำให้หลานตอนเด็กๆมาพูด พูดให้ได้อะไร ...ให้เค้าอาย? นี่เหรอความจริงจังของลูก"
"ก็เฟย์อ่ะดื้อ เธอรักผมนะครับ ทั้งการกระทำ ทั้งความรู้สึกก็บอกอยู่ชัดๆ ยังไม่ยอมรับอีก"
"ก็รัก แล้วไงจะให้ตกลงแต่งกะแกเลย ว่างั้น?"
"จะให้รออะไรอีกล่ะครับ ผมก็มีใครไม่ได้อีกแล้ว ผมรักเฟย์นะครับ รักตั้งแต่ 3 ขวบอ่ะแม่ ผมรอมาจะ 20 ปีแล้วนะครับ แม่อ่า....."
 
นั่นคือเรื่องจริงที่สุดในชีวิตของเขาในเวลานี้ เขารอมากว่า 20 ปีแล้วจริงๆ เขาหลงรักเด็กนิวเทนล่าคนนั้น ยายเด็กช็อคโกแลต ของหวานที่เขาแสนเกลียด แต่มักจะเต็มใจรับเสมอถ้าเด็กน้อยคนนั้นจะยื่นมาให้
แล้วตอนนี้เขาก็ไม่ใช่เด็กๆ ที่จะมาทดลองคบกับใคร เขาคิดได้ตั้งแต่วันนั้น วันที่เดินทางจากคนสวยไปไกลแสนไกล อีกฟากโลก ในตอนนั้นที่เขาจำใจต้องจากเธอไปโดยไม่กล่าวคำหวานใดๆ เพราะเธอบริสุทธิ์เกินไป อาจจะรับไม่ได้กับความรู้สึกที่ดูจะเกินวัยมากเกินไปที่เขาจะมีให้
เด็กน้อย ม.ต้น เด็กหัวหอมอายุเพียงแค่ 14 ปี.....
 
และเขาก็ตัดสินใจตั้งแต่นั่งเครื่อง....
ผู้หญิงที่จะเข้ามาในชีวิตเขาต่อแต่นี้ไป จะมีเพียงสัมพันธ์ชั่วคราว....เท่านั้นที่เขาจะให้ได้ และถ้าเขากลับมาเมื่อไหร่ ไม่ว่าจะต้องให้ทำอย่างไร เด็กหัวหอมนั่นต้องเป็นของเขา
ยายเด็กนิวเทนล่า....
 
@@@@@@@@@@@@@@@@
 
 
"ก็เป็นแฟนกันก่อนสัก 2-3 วันค่อยแต่งก็แล้วกัน"
"จริงเหรอครับพ่อ!! พ่อสัญญาแล้วนะว่าอีก 3 วันจะไปขอยายเด็กนิวเทนล่าให้ผมอ่า"
"คุณคะ ไม่ใช่เรื่องของคุณค่ะกรุณากลับห้อง ...เดี๋ยวนี้"
"ข้าตกลงไม่ได้แล้วว่ะกบน้อย หาทางเอาเองนะ ฮ่าๆๆๆๆๆ"
"ว้าก..................................."
 
เมื่อหันหน้าพึ่งคุณแม่ไม่ได้ ก็ต้องเข้าหาเพศเดียวกันอย่างคุณพ่อสิครับ คุณพ่อก็ดูเหมือนจะเข้าใจ แอบเจ้าเล่ห์กลายๆว่าก็แกล้งๆตามใจคนสวยไปก่อน ให้เจ้าตัวได้รู้สึกสนุกไปสักพัก แล้วก็ล็อคคอแต่งมันเสียเลย ฮ่าๆๆๆ
 
สุดท้ายก็โดนคุณนายแม่หมายหัว จึงต้องล้มเลิกความช่วยเหลือไปโดยปริยาย
กบก็ถูกทิ้งจริงๆแล้วครับงานนี้
 
ไม่เอา กบไม่อยากเป็นแฟนๆๆๆ