Coffee In My Heart

เรื่องที่แต่ง นี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
ผู้แต่ง : ออมอนี่_cake
 
 
เรื่องสั้น เรื่อง มอคค่า ภาค 2 แก้วที่ 6
 
 
“พี่ โทโมะเล่าให้ใยไหมฟังเรื่องที่ให้พี่แก้วไปชงกาแฟให้พี่โทโมะหลังเลิกงาน .....ใยไหมอยากไปบ้างจัง พี่แก้วว่าพี่โทโมะจะโอเคมั้ยคะ”
 
 
 
เล่าให้ฟัง.....นี่ตาเจ้านายกล้าเอาความลับเรามาขายเรอะ!!!!!!!!!!!!! ย่า! เดี๋ยวจะได้เห็นดีกัน ให้ทำงานเสร็จก่อนนะ ฮึ่ม!!!!!!!!!!!!!
 
 
 
 
 
          หลังจากนั่งพักให้หายเหนื่อยจากการยืนชงกาแฟได้ไม่นานคนตัวเล็กที่ทำตัวติดเธอทั้งวันก็เข้ามาคุยด้วยระหว่างหยิบคุ้กกี้ใส่ขวดโหล อ้างอิงไปถึงคนที่อยู่ข้ามจังหวัดเกี่ยวกับภารกิจของเธอหลังเลิกงาน นี่ก็สงสัยนิดหน่อยว่าไปสนิทกันถึงขั้นเล่าเรื่องส่วนตัวให้ฟังขนาดนี้???
 
 
ต้องให้รู้สึกอะไรไหม?
หรืออยากให้เข้าใจว่าไง?
 
โปรดแจ้งด้วย
เดาใจคนไม่เก่ง
ไม่ชอบอะไรที่มันซับซ้อน
 
 
 
        แต่จะให้มานั่งคิดวุ่นวายอะไรให้ปวดหัว ในเมื่องานก็มีต้องทำ แถมวันนี้ยังต้องอยู่จนดึกจนดื่นเสียด้วย จึงเก็บพับความฟุ้งซ่านทั้งหมดออกไปแล้วเข้าสู่โหมดการทำงานจริงจัง เรื่องนั้นเดี๋ยวคืนนี้ค่อยโทรฯไปถามในเรื่องที่สมควรต้องรู้ ก็คงทัน
 
 
“พี่แก้วคะ คิดอะไรอยู่คะหน้ายุ่งเลย น่ารักค่ะ”
 
“ฮะ ๆๆๆ ก็คิดว่าถ้าคุ้กกี้ช็อคของพี่จินนี่เค้าขายไม่ออก ร้านเราจะพังไหมน่ะสิคร้าบ ฮ่า ๆๆๆๆๆๆๆๆ”
 
“...........”
 
 .
..
 “ที่ร้านเป็นไงครับ”
 
//นี่กดเบอร์ผิดหรือเปล่าคะ เพราะเสียขนาดนี้ คุณวิศวะ//
 
“ฮะ ๆๆ รู้ใจจัง ก็แก้วไม่ชอบคุยโทรศัพท์ในเวลางานอ่ะดิ่ ผมเลยต้องโทรฯหาคุณนี่ไงครับ”
 
//ก็ เคลียร์ค่ะ ยอดคงเพิ่มน่าดูเพราะพรุ่งนี้วาเลนไทน์ จินนี่อบคุ้กกี้ขาย แถมยังได้เด็กฝึกงานแต่งตัวเซ็กซี่ปนหวานมาเดินทั่วร้านอีก เท่าที่ดูก็โอเคนะ//
 
“เด็กฝึกงาน?”
 
//อ้าว ก็เด็กที่นายบอกว่าเป็นคนรู้จักของจริญญาไง ถ้านายไม่ขอฉันไม่รับหรอกนะยะ แต่ก็ต้องขอบใจอ่ะ มาช่วยช่วงที่ร้านกำลังยุ่ง ๆ พอดี//
 
“ออ จำหน้าไม่ได้ละ ก็เค้าแจ้งว่าเป็นคนสนิทของพี่แก้ว แล้วจะให้ฉันทำไง นี่ยังไม่ได้คุยกับแก้วเรื่องนี้เลย สนิทอะไรถึงขั้นไปค้างที่คอนโดด้วยกันบ่อย ๆ ขนาดนั้น”
 
//อ้าว จริงสิ เมื่อวานตอนสัมภาษณ์ถึงกระตือรือร้นน่าดู ตอนฉันบอกไปว่าคุณจริญไม่ว่างสอนชงกาแฟนอกรอบให้หรอกนะ เพราะต้องไปเสิร์ฟกาแฟให้คุณเจ้านายในสถานที่ส่วนตัว//
 
“หืม เพื่อ?”
 
//แหม ก็ฉันเป็นผู้หญิง ดูจากสีหน้าท่าทางและคำพูดมันสวนทางกับที่มาน่ะสิ คนอะไรบอกสนิทกับจริญแต่ไม่เห็นพูดถึงสักคำ งานในตำแหน่งก็ไม่ถาม เอาแต่อยากรู้เรื่องส่วนตัวของคุณวิศวะ คุณคิดว่าฉันควรทำอย่างไรล่ะคะ//
 
“ฮะ ๆๆ อันนี้ผมก็มิทราบครับ แล้วแต่คุณหวายจะบัญชาเถอะครับ อ้อ บอก จริญญาให้บินมาหาหน่อยพรุ่งนี้ ไม่อยากทิ้งคุณภรรยาให้อยู่ที่ห้องคนเดียว แก้ตัวให้หน่อยละกันว่ากระดิกตัวไม่ได้นะ”
 
//แหม่ ๆ ทำเซอร์ไพรส์ไว้ที่นู่นก็บอกสิยะ//
 
“ฮะ ๆๆ สมกับเป็นเพื่อนสนิทสุดสวาทขาดใจจริง ๆ ว่ะ ถ้าไม่ติดว่าเกรงใจคุณชายกวินนี่จะขออยู่แบบ 3 คนสามีภรรยาเลยนะ”
 
//เก็บปากไว้จูบจริญไหม หรืออยากได้เท้าหลัง? แค่นี้แหล่ะ ว่าจะลงไปช่วยสาว ๆ ขายของสักหน่อย เห็นสภาพแต่ละคนแล้วกลัวลูกค้าจะหนี//
 
“เค ๆ แต๊งยูครับ”
 
 
 
          นั่งเคลียร์งานของวันนี้จนเสร็จก็ปาไปเกือบ 3 ทุ่ม แต่ดูท่าแล้วยังมีอีกหลายชีวิตก็คงยังไม่ได้พักผ่อนเหมือนกัน ไวเท่าความคิดมือหนาก็คว้าเอามือถือของตนเองต่อสายถึงคนรักทันที ไม่ได้เจอหน้ากัน 2 วัน ถึงแม้จะคุยกันทุกวันแต่ก็คิดถึงคิดถึงจมูกรั้น ๆ คิดถึงปากอิ่มสีพีชอ่อน ๆ คิดถึงซอกคอหอมกลิ่นแป้งเด็ก คิดถึงเอวคอดยามตระกรองกอดยามหลับใหล....
 
 
คิดถึงจริง ๆ ครับ
 
 
คนปลายทางยังไม่ยอมรับโทรศัพท์ที่เขากระหน่ำโทรฯไปเสียหลายสาย ทำให้เข้าใจได้ทันทีว่า ที่ร้านยังไม่เรียบร้อยทั้ง ๆ ที่ก็ใกล้เวลาปิดเข้าไปทุกที แสดงว่าวันนี้อาจมีอีเวนท์ที่ทำให้คนสวยของเขาอยู่ยาว จึงละความพยายามแล้วต่อสายตรงถึงเพื่อนสาวคนสนิทแทน รู้ว่าวันนี้เพื่อนสาวเข้าไปที่ทำงาน หนึ่งเพราะมีเด็กฝึกงานมาให้ดูแล สองเพราะวันพรุ่งนี้มีกิจกรรมพิเศษต้อนรับเทศกาลแห่งความรัก จะว่าไปเรื่องเด็กฝึกงานที่ก็ลืมไปแล้ว จำได้แค่ว่าเมื่อวานตอนเช้าเด็กคนนั้นเข้ามาจัดเน็คไทด์ให้ ก็นะประโคมใส่น้ำหอมเสียจนเวียนหัวขนาดนั้น ถ้าลืมก็คงจะแปลกหรือเขาดมกลิ่นแป้งเด็กจากตัวแก้วมากเกินไป เลยมีต่อมรับกลิ่นน้ำหอมว่าฉุนไปเสียอย่างนั้น ?
 
 
ความรักนี่ก็แปลกนะ
มันมีอิทธิพลต่อเราทั้งร่างกายและจิตใจ
มากมายจริง ๆ คุณว่าไหม.....
 
 
          เทศกาลแห่งความรักที่จะถึงนี้ เขาคงไม่กลับไปหาแก้วที่เมืองหลวงของประเทศไทย แต่อยากให้หวานใจจอมแก่นขึ้นมาหาบนยอดดอยนี้มากกว่า บรรยากาศโรแมนติกกว่าในเมืองที่แสนจะวุ่นวาย จริง ๆ แล้วเขาก็ไม่มีเวลาเตรียมอะไรได้มากมาย แต่เคลียงานไปได้มากโขอยู่ ทำให้พรุ่งนี้ครึ่งวันบ่ายเขาจะว่างสำหรับการเตรียมอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้กับคนรักในวันพิเศษของเรา ถึงแม้จะเต็มที่มากไม่ได้ เพราะรู้อยู่แล้วว่าหลังเลิกงานพรุ่งนี้ผู้หญิงของเขาจะเหนื่อยจะล้ามากแค่ ไหน อย่าทำอะไรให้มันเยอะมากไป เดี๋ยวจะโดนกัดหูไม่รู้ตัว
 
 
น่ะ .... คิดถึงอีกแล้วครับ
 
“โอย...... แทบสิ้นชีวิต ต้องขอบคุณคุณหวายนะคะ ที่เข้ามาช่วยอบขนมน่ะค่ะ ลำพังพวกนี้ก็ได้เต็มที่แค่จัดโหลผูกโบว์ มาช่วยจิน ๆ ก็ไม่ค่อยจะไว้ใจสักเท่าไหร่ ได้มือหนึ่งเรื่องของอบมาลงมือให้ จินหมดห่วงเลยค่ะ”
 
“ก็ฉันกลัวว่ามันจะถึงเที่ยงคืนจริง ๆ น่ะสิ อ่ะเสร็จแล้วใช่ไหม แยกย้ายกันได้แล้วล่ะ พรุ่งนี้ต้องมาเปิดร้านตอน 7 โมงเช้าสินะ ไหวป่ะคุณจริญ”
 
“ฮ้า ว............. ไหวฮะ เดี๋ยวคืนนี้กลับไปก็อาบน้ำนอนเลยไม่เล่นคุ้กกี้รันแล้วฮะ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะตาคล้ำรับวันแห่งความรัก หมดหล่อแน่ ๆ ”
 
“ดี งั้นเดี๋ยวฉันไปส่งก็แล้วกันนะ เป็นทางผ่านพอดี คุณใยไหมก็อยู่แถวบ้านฉันนิ่ ไปด้วยกันนะ ซาโยนาระคุณจิน คุณมีน”
 
“ซาโยนาระค่ะ คุณบอสหวาย”
 
 
          ทุกอย่างเสร็จสมบูรณ์ในเวลาก่อน 5 ทุ่ม ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ เพราะได้คุณหวายมาช่วยยายตาโตทำคุ้กกี้ บัญชาการให้ยายมีน ใยไหมและเธอจัดร้านในตีมวาเลนไทน์กิ๊บเก๋ยูเรก้าจนเสร็จภายในเวลาชั่วโมงกว่า ๆ ดังนั้นคืนนี้จึงมีเวลาเม้ามอยกับยาย 2ฟ นิดหน่อย แล้วเข้านอนก่อนรถม้าจะกลายร่างเป็นลูกฟักทอง เพราะพรุ่งนี้เธอต้องรับศึกหนักแน่ ๆ
 
เปิดร้านตั้งแต่ 7 โมงเช้า เพื่อต้อนรับนักเรียน นศ เข้ามาช็อปปิ้งของขวัญ
ตื่น 6 โมงเช้า เพื่อมาให้ทันเตรียมตัวที่เค้าเตอร์
วันพิเศษ คนพิเศษ กับขนมและกาแฟสูตรพิเศษ....
ฟินไป๊ .....................
 
 
          อา..... คนพิเศษเหรอ นี่เธอทำงานจนลืมเวลาคุยโทรศัพท์กับเจ้านายผีดิบ ที่ป่านนี้คงหน้ามุ่ยไปแล้ว เพราะปรกติอย่างน้อยช่วงบ่าย ๆ เธอจะว่างแล้วได้คุยกันสัก 10-20 นาทีก่อนจะมีลูกค้า แต่วันนี้พอเธอว่าง ถ้าไม่ต้องช่วยเก็บโต๊ะ ก็มีคนตัวเล็กที่นั่งอยู่เบาะหลังเข้ามาชวนคุยตลอด เหนื่อยเลยแฮะ
 
 คิดถึงจัง...
ทำงานเหนื่อยไหม
หิวกาแฟฝีมือเธอหรือเปล่า
อยากโทรฯไปหา แต่ก็ล้าเหลือเกิน
 
 
“พี่แก้วคะ พรุ่งนี้ให้ใยไหมมารับนะคะ ใยไหมอยากไปที่ห้องพี่แก้วค่ะ”
 
“อา....ถ้าเป็นที่คอนโดพี่แก้วก็ได้นะครับ แต่ตอนนี้พี่ไม่ได้อยู่ที่คอนโดตัวเองน่ะสิครับ ไว้คราวหน้านะคร้าบใยไหม”
 
“พี่แก้วไปอยู่ที่ไหนคะ!!!”
 
“คุณจริญพรุ่งนี้ช่วยหยิบ Rolex รุ่นล่าของคุณชายติดมือมาด้วยนะ นางบอกให้คุณจริญบินเอาไปให้ที่เชียงใหม่น่ะ แล้วก็กลับด้วยกันวันมะรืนเลย ร้านปิดอยู่แล้วนี่ ถือซะว่าไปพักผ่อนหลังจากทำงานหนักเกือบทั้งอาทิตย์ก็แล้วกัน”
 
“อ่อ ฮะคุณบอสหวาย”
 
“..........พี่แก้วจะไปหาคุณโทโมะที่เชียงใหม่......กะอีแค่นาฬิกาเรือนเดียว? ใยไหมอยากไปเที่ยวเชียงใหม่ด้วยจังค่ะ เกิดมาคุณพ่อคุณแม่ก็ไม่ปล่อยให้ไปไหนคนเดียวเลย ให้ใยไหมไปด้วยได้ไหมคะพี่แก้ว ......คุณโทโมะก็ไลน์บอกให้เรื่องนี้กับใยไหมเหมือนกัน หรือจะให้ใยไหมไปแทนก็ได้นะคะ พี่แก้วควรได้พักผ่อนมากกว่า”
 
“คงไม่ได้หรอกค่ะคุณปริศนา ของสำคัญฉันก็อยากให้คนสำคัญนำไปให้จะเหมาะกว่า ถึงแล้วคุณจริญอย่าลืมจัดกระเป๋าเสื้อผ้าด้วยนะ อ้อ ขอกระโปรงแบบนี้ล่ะ น่ารักดี คุณวิศวะคงถูกอกถูกใจน่าดูเชียว”
 
“อ่อ....ฮะ”
 
.
..
 
“ฮัลโหลยู มาพร้อมกันเลยแฮะ ดีจัง ไม่ต้องมานั่งแหง่วรอหล่อนอ่ะ // แก้วหน้าตาดูเหนื่อยมากเลย ไป ๆ ขึ้นห้องกัน เดี๋ยวฟางนวดให้ เฟย์ซื้อโสมมาไม่ใช่เหรอ เตรียมให้แก้วด้วยนะ วันนี้นางเหนื่อย”
 
“ฝุด ๆ เลยคร้าบฟางจ๋า งื้อ แก้วใจแย่แบ๊ว”
 
          ยังไม่ทันได้ประมวลผลถึงเรื่องที่คุณบอสหวายพูดเอาไว้ก่อนลงจากรถ ก็ถูกเพื่อนรัก 2ฟ ทั้งสองดึงตัวขึ้นห้องเพื่อพักผ่อนกายา แค่ได้รับความเป็นห่วงเป็นใยจากคนที่เรารัก แค่นี้ก็มีความสุข หายเหนื่อยแล้วครับ จริง ๆ  อาบน้ำ ทานอาหารก็มานั่งดูการพรีเซนท์กระโปรงผู้หญิ้ง ผู้หญิงที่เพื่อนรักทั้งสองขนมาเกือบ 20 ตัว แหม่ะ พอเห็นว่าไม่ใช่เงินตัวเองนี่ไม่คิดหน้าคิดหลังกับทุกการใช้จ่ายเลยสินะ เธอจะถูกเจ้าของแบล็คการ์ดจับทุ่มไหมเนี่ย???
 
แต่ละตัว
ก็พอดูได้นะ
จะไม่ขอพูดในจุดนี้
ไม่ต่างจากของยายพี่กิ่งก้านใบเท่าไหร่หรอก
ก็ในเมื่อตัดสินใจแล้วว่าต้องใส่
....ก็ต้องใส่อยู่ดี
 
         เลือกกระโปรงชีฟองสีน้ำเงินเข้มได้ตัวหนึ่งก็จับยัดใส่กระเป๋าเดินทางใบเล็กพร้อมกับเสื้อปาดไหล่แขนยาวสีขาวกับชุดนอนอีกชุดและของใช้ส่วนตัว 3-4 อย่าง โดยไม่ลืมนาฬิกาเรือนโปรดที่คุณชายเพิ่งไปถอยมาไม่นานพร้อมกับคาสิโอ้สีส้มของเธอ จากนั้นก็หิ้วไปเตรียมไว้ที่หน้าประตู พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าเสียด้วยกลัวจะลืม
 
“เออ นี่ยายเฟย์ พรุ่งนี้คุณน้าของแกจะพาไปฉลองวาเลนไทน์ที่ไหนอ่ะ แก้วด้วย คุณเจ้านายไม่อยู่แล้วยังไง จะปล่อยให้เหี่ยวเฉากันแบบนี้รึ???”
 
“ก็ไปทานข้าวแหล่ะแก ช่วงนี้งานที่บริษัทยุ่งมากเลย เพราะเขื่อนจะขยายสาขาแล้วมาบริหารเองน่ะ เลยไม่ค่อยมีเวลาไปเที่ยวเล่น กลับห้องทีก็เหนื่อยกันทั้งคู่“
 
“แล้วเมื่อไหร่ฉันจะได้อุ้มหลานล่ะเนี่ย???? // แหม แกก็บอกเด็กของแกสิ ยังหนุ่มยังแน่นเสียขนาดนั้น ฮ่า ๆๆๆๆๆ โอ้ยยยย เจ็บ ๆๆๆ”
 
“ชิ หมอนั่นก็กำลังเร่งส่งงาน อยากจบจะแย่แล้วนั่น ตอนนี้ก็มีพวกบริษัทใหญ่ ๆ มาทาบทามให้เป็นวิศวกรประจำแล้วล่ะ เรียนจบมาก็คงต้องทำงานเก็บเงินก่อนมั้งแก ถึงฉันจะแก่กว่าแต่ก็มีพ่อมีแม่นะยะ ณ ที่นี้มีแกท้องได้คนเดียวเพราะแกแต่งแล้ว เนาะแก้ว”
 
“............”
 
“แก้ว ... แก้วใจ เหม่ออะไรเนี่ย??? // นั่นสิ สัญญาว่าจะให้นอนก่อนเที่ยงคืนแน่ ๆ อีกตั้ง 15 นาที มาคุยกันก่อน”
 
“อืม..... แก้วจะไปเชียงใหม่อ่ะพรุ่งนี้ เอานาฬิกาไปให้ผีดิบ ก็คงจะฉลองที่นู่นแหล่ะมั้ง ถ้าอีตานั่นจะไม่ลืมอ่ะนะ มีงานเยอะอยู่เหมือนกัน...”
 
“น้อยใจ งอน หรือเข้าใจ ยังไง น้ำเสียงแกจับทิศทางยากมากเลยอ่ะจริญญา”
 
“ก็เปล่า..... ป่ะนอนเหอะ พรุ่งนี้พี่มีเรื่องเยอะมากกกกกกกกกกก”
 
“เออ ๆ ป่ะ แล้วนี่แกไม่เฟชทาย์มกะเจ้านายก่อนนอนรึ ไม่คิดถึงหรือไงไม่เคยห่างกันเกิน 2 วันแบบนี้ // จริง ตั้งแต่คบกันก็เห็นคุณโทโมะทำตัวติดแกยังกะตังเม”
 
“อือ โทรฯไปตั้งแต่มาถึงห้องแล้ว ตอนพวกแกอาบน้ำอ่ะ นอนนะ ไนท์ ๆ ”
.
..
 
“ผีดิบโทรมาตั้งหลายสายว่าไง วันนี้ยุ่ง ๆ น่ะ โทษที”
 
“อ่อ จะบอกให้เอานาฬิกามาให้หน่อย ไม่ได้ใส่แล้วไม่มั่นใจเลยครับ”
 
“แล้ว...”
 
“ไม่แล้วครับ เท่านี้แหล่ะ ผมนอนก่อนนะเหนื่อยมากเลย”
 
 
 
"คุณโทโมะก็ไลน์บอกให้เรื่องนี้กับใยไหมเหมือนกัน หรือจะให้ใยไหมไปแทนก็ได้นะคะ พี่แก้วควรได้พักผ่อนมากกว่า”
 
 
“แล้วฉันไม่เหนื่อยหรือไง .....มีอะไรจริง ๆ ใช่ไหมเจ้านาย”
 
 
 
 
To b con.