Coffee In My Heart
เขียนโดย 
ออมอนี่cake
วันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2555 เวลา 18.56 น.
แก้ไขเมื่อ 17 กันยายน พ.ศ. 2559 16.38 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
33) Mocca แก้วที่ 5
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
ผู้แต่ง : ออมอนี่_cake
เรื่องสั้น เรื่อง มอคค่า ภาค 2 แก้วที่ 5
“คุณครับ เป็นคนรักกันต้องมีผลักมีดึง ดึงก็อย่าให้มากจนหมดความเป็นตัวของตัวเองต้องผ่อนคลายให้อิสระบ้าง แต่เวลาผลักก็ห้ามผลักไปนานจนเกินไป ใครอีกคนอาจจะคิดว่าเป็นตัวเค้าเองที่ไม่สำคัญ ....ไร้ค่า”
....ตรู๊ด.....
....ตรู๊ด.....
....ตรู๊ด.....
....ตรู๊ด.....
//ครับ//
“ทำไมพึ่งรับ โทรฯไปเป็นร้อย ๆ สายละ”
//ผมเข้าห้องน้ำอยู่ครับ//
“....เหรอ ก็นึกว่าตกส้วมตาย”
//แก้วโทรฯมาแค่นี้....หรือยังไงครับ//
“เออ ๆๆ จำรหัสไม่ได้ละ บอกอีกทีดิ๊”
//หึ.....วันเดือนเกิดแก้วกับวันเดือนเกิดผมครับ//
“อือ ขอบใจ แค่นี้แหล่ะ หิว อยากอาบน้ำจะนอน”
//ครับ//
“เอ้อ ยืมเสื้อใส่นอนหน่อยละกัน เดี๋ยวพรุ่งนี้จะให้พี่กิ่งขนมาจากที่บ้าน......กะจะค้างสักสามสี่วัน”
//ครับ//
“จะวางละ....”
//ครับ//
“พูดครับอีกคำเดียวเจอถีบแน่!”
.
.
//....ครับ ๆๆ....รักนะครับแก้ว...//
...ตรู๊ด ๆๆๆๆ...
“ชิ....นิสัย ไอ้บ้าโรคจิตชอบทำให้โมโหอยู่เรื่อย”
ไม่อยากจะส่องกระจกดูสภาพตัวเองตอนนี้เลยให้ตาย
ทายว่าหน้าต้องแดงยันกกหูแน่ ๆ
ทำไมต้องแพ้ให้ทุกสิเลยนะ !!!!!!!!!
~~~บ้ก กา รี โต รา โต๊ะ บ้ก กา รี โต รา โต๊ะ...บ้ก~~~
“อะไรอีกล่ะ”
//ฉันสิต้องถามแก ยายแก้วหน้าม้า!!!//
“ห้ะ พี่กิ่งอ่อ?”
//เออ! หัดเอาสมองฉลาด ๆ ของยายฟางเพื่อนรักมาใส่บ้างนะ คนที่แม้กระทั่งเบอร์โทรฯบ้านก็จำไม่ได้อย่างแกเนี่ย!//
“แหม ชอบเอาเรื่องจริงมาพูดอยู่เรื่อย มีไรอ่ะเหนื่อยจะนอน”
//ช่างกล้านะ นอนไหนไม่ทราบ ฉันไปรอแกที่ห้างก็เงียบ โทรไปก็ไม่รับ กลับมารอที่บ้านตั้งนานสองนาน แกก็ไม่ติดต่อกลับ จะแกล้งฉันหรือไงห้ะ! ฉันก็ต้องมีเวลาส่วนตัวนะโว้ย!!!!//
“เออ โทษที ๆ ลืมอ่ะ วันนี้เหนื่อยมากเลยค้างที่คอนโดผีดิบนะ แล้วก็เรื่องกระโปรงเดี๋ยวจะให้ยาย2ฟ ไปช่วยเลือก เจ๊ไปนอนได้แระเดี๋ยวตีนกาขึ้นนะ”
//เออ ! ขอบใจ!!!!!//
“เดี๋ยวๆๆ อย่าพึ่งวาง พรุ่งนี้หอบของมาให้น้องด้วยจะค้างต่ออ่ะ 3 ชุดนะเจ๊ แทงยู่เลิ้บยู่ จุ๊บๆๆๆๆ บายยยยยย”
//กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด ยายแก้วหน้าม้า!!!!!!//
พอกันทีวันนี้
เหนื่อยจริง ๆ ไม่ต่อสู้กับอะไรแล้ว
ขอหลับตาพักสมองในสถานที่คุ้นเคย
กลิ่นเตียง กลิ่นน้ำหอมบนเสื้อผ้าที่คุ้นชิน
แม้จะเหงาไปหน่อย แต่ก็นะ ...
จะไปทำอะไรได้อ่ะ ก็ได้แค่คิดถึงแหล่ะ
ฮืออออออออออออ คิดถึงอ่ะ...
ไม่เคยต้องห่างกันแบบนี้จริง ๆ นะ
แบบไม่เจอหน้ากันก่อนไปแบบนี้ ไม่เคยจริง ๆ
ไม่น่ามัวคิดวุ่นวายกับเรื่องบ้า ๆ นั่น
เมื่อคืนน่าจะอยู่ด้วยกันก่อน ไม่น่าหนีมาบ้านเลย
แถมตอนเช้ายังตื่นสายอีกอ่ะ
….แก้วใจพลาดแล้วววววววววววว
ที่มันรู้สึกมากมายแบบนี้ เพราะมันมีเรื่องอื่นให้คิด เธอไม่คิดหรอกว่าใยไหมจะเข้ามาวุ่นวาย และก็ไม่ได้คิดว่าผู้ชายของเธอจะเปลี่ยนไปแล้วกังวลอะไรกัน....วะ? ตบตีกับความฟุ้งซ่านของตัวเองจนเผลอหลับไปเมื่อไหร่ไม่รู้
รู้ตัวอีกที ก็เป็นช่วงเช้าตรู่ เพราะมีมอนิ่งคอลจากสุดที่รัก
.....รักมากสุด ๆ จริง ๆ
//ย้ายแก้วหน้าม้า ตื่นเดี๋ยวนี้ ฉันต้องขึ้นเครื่องตอน 7 โมง!!!!!!!!!!//
“โหย................ เจ๊ ใจร้ายมากอ่า อืม ๆ เอาวางไว้นั่นแหล่ะ เดี๋ยวลงไปเอา”
//ไม่ได้! ยายรีเซพชั่นนางไม่ยอม!!!! เห็นหน้าฉันเหมือนพวกวางระเบิดที่ปาปัวฯหรือไง//
“เค ๆๆ”
.
.
“นี่ไม่ต้องกลับไปนอนอีกนะ เดี๋ยวจะสาย เมื่อวานมีสายด่วนโทรฯรายงานฉันว่าหล่อนสายเกือบ 1 ชั่วโมง จะหักเงินเท่าไหร่ดี?”
“หือ ใครอ่ะ อย่าบอกว่าผีดิบอ่ะนะ ฮึ่ยไอ้บ้า!!! กล้าหักก็ลองดู!!!”
“เออ ๆ ไปละ เดี๋ยวตกเครื่อง ฉันจะไปเชียงใหม่นะ เจ้านายมีงานประมาณอาทิตย์นึง จะซื้อกระโปรงแม้วมาฝาก บายๆๆๆ”
“อื้อ บาย ปลอดภัย....เอา 2 ตัวนะ!!!!”
วันนี้เธอไม่สายให้เจ้านายหักเงินเดือนแน่ ๆ เพราะยายพี่บ้าให้กระโปรงบอลลูนสีพีชมาตัวเดียวกับเสื้ออีก 2 ตัว บอกให้ซักเอาหรือไม่ถ้าอยากได้ใหม่ก็คงต้องไปช็อปอย่างที่เธอได้พูดเองแล้วว่าจะไปกับเพื่อนสาว ไม่อยากมีปัญหาและขี้เกียจเลือกเพราะเหนื่อยเหลือเกินกับการใช้สมองในเรื่องแบบนี้จึงต่อสายตรงถึงเพื่อนสาวที่ทำตัวเป็นอมตะโดยการกินเด็กในความดูแลของ
ตัวเองให้ไปจัดการให้หน่อย
//ห้ะ อ่อ อืม เข้าใจละ เย็นนี้จะชวนยายเฟย์ไปหาที่คอนโดละกัน จะดูคละแบบไปให้นะ โหลนึงพอป่ะ ? จะได้ใส่ไม่ซ้ำกันอ่ะ แบลคการ์ดของแกมีฉันรู้นะ ที่คุณเจ้านายแกทิ้งไว้ให้น่ะ ลิมิเต็ดไม่จำกัดวงเงิน เดี๋ยวเก็บเงินปลายทาง แต่ค่าดำเนินการต่างหาก จ่ายสดงดเชื่อเบื่อทวง อิ๊ ๆๆ สั่งของกินไว้รอเลย 4 ทุ่มงานแกเลิกแล้วใช่ป่ะ แต่ฉันคงไปได้ดึก ๆ หน่อยนะ แต่ก็คงก่อนเที่ยงคืนอ่ะ ว่าจะช่วยนายหมีทำโปรเจคจบสักหน่อย เออ ค้างนะไม่ได้นอนคุยกันนานแล้ว แค่นี้แหล่ะ จุ๊บๆสาวน้อยจริญ//
“อื้อหือ มาเป็นชุด หายใจทางไหนวะเนี่ย?”
“พี่แก้วคะ คิดถึงจังเลย”
“อ้าว น้องใยไหมหวัดดีครับ มาแต่เช้าเชียว”
“ใยไหมมารอเจอพี่แก้วค่ะ อยากให้พี่แก้วเจอใยไหมคนแรก คิกๆ”
“มาช่วยงานที่ร้านใช่ป่ะคนสวย พี่ไม่ค่อยรู้เรื่องอ่ะ เดี๋ยวรอพี่มีนกะพี่จินนี่มาแล้วกันเนาะ ตอนนี้ก็นั่งรอไปก่อนก็ได้ครับ”
“ค่ะ... เอ๊ะ พี่แก้วสวมกระโปรงเหรอคะ? ทำไม!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“เอ่อ อ่อ มันเป็นกฎร้านที่พี่พึ่งปฏิบัติอ่ะนะ ถ้าไม่ทำจะโดนไล่ออก พี่จำเป็นครับ....”
“ไม่เห็นเหมาะเลยค่ะ ใยไหมชอบให้พี่แก้วสวมกางเกงมากกว่า เท่ห์สุด ๆ”
มาถึงร้านก่อนเพื่อนด้วยเหตุผลที่พวกคุณก็รู้แล้ว ยืนรอไม่ถึง 5 นาที สาวน้อยน่ารักก็มายืนสดใสสว่างจนแสบตาตรงหน้า ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าใยไหมน่ารักจริง ๆ ด้วยทั้งอายุที่พึ่ง 20 ต้น ๆและสไตล์การแต่งตัวที่อมเปรี้ยวอมหวาน น่ารักมาก ๆ
น่ารักแบบที่ใครบางคนชอบ
แอบเซ็กซี่เล็ก ๆ เหมือนที่ใครบางคนปรารถนา
อมเปรี้ยวกับนิสัยขี้อ้อนนิด ๆ อย่างที่ใครบางคนอยากให้เป็น
คิดถึงอีกแล้ว .... คิดถึงใครบางคน คน ๆ นั้น
ก่อนจะเพ้อเจ้ออะไรไปมากกว่านี้ เสียงเพื่อนร่วมงานอีก 2 ชีวิตก็ดังขึ้น แต่แปดหลอดไปไกลมาก คนละขั้วกับสาวน้อยตรงหน้าจริง ๆ แล้วก็ไม่รู้ว่าไปกินรังต่อรังแตนที่ไหนมา ปากเจ็บเหลือเกินนะยายมีน
“ว้าย ใยไหมสั้นเสมอหูมาเลยนะคะ น่ารักจริง ๆ มาแล้วก็ช่วยไปหยิบผ้ากันเปื้อนที่หลังร้านด้วยค่ะ อาทิตย์นี้ฝึกเป็นเด็กเสิร์ฟกับพี่มีนนะคะยาหยี”
“อาทิตย์หน้าทำขนมกับพี่เองค่ะ เดี๋ยวพี่จะสอนทำคุกกี้กับบราวนี่นะคะ ส่วนอาทิตย์ที่ 3 จะให้พี่แก้วสอนชงกาแฟ ส่วนอาทิตย์สุดท้ายของเดือนคุณหวายจะให้ช่วยเคลียบัญชี ทำแบบนี้หมุนไปทั้ง 4 เดือน โอเคนะคะ ถ้าอย่างนั้นก็เริ่มงานกันเลยค่ะ”
“อ่ะ เอ่อ ค่ะ”
“แหม่ พวกแก กินรถไฟฟ้ามาหรือไง ทำไมพูดไวกันจังวะ 555555”
“ไปทำงาน วันนี้คุณหวายจะเข้า จบนะ เลิกส่งสายตาหวานเลี่ยนได้ละ เอียนจะแย่!”
“ใยไหมไปแต่งตัวก่อนนะคะพี่แก้ว ขอทางหน่อยนะคะพี่มีน”
“..........”
“แกเป็นไรเนี่ยมีน อารมณ์เสียจัง // มันมีที่มาย่ะ”
“อ้าวใยไหม พักอยู่ที่นี่เหรอ พี่พึ่งรู้”
“อ้อ พี่มีน เปล่าค่ะ ใยไหมมาหาเพื่อนน่ะค่ะ กำลังจะกลับแล้ว อ้อ พี่แก้วมาถึงกี่โมงเหรอคะ ใยไหมอยากเจอพี่แก้วแต่เช้าน่ะค่ะ”
“ก็ก่อนเวลาร้านเปิด ทุกคนก็ถึงร้านแล้ว”
“ใยไหมถามถึงพี่แก้ว....แล้วพี่แก้วชอบสีอะไรคะ พอดีใยไหมเลือกกระโปรงสีชมพูมาไม่รู้จะถูกใจพี่แก้วหรือเปล่า”
“.............”
“ใยไหมไปนะคะ ไม่อยากหน้าโทรมวันพรุ่งนี้ ใยไหมอยากให้ถูกใจ
พี่แก้ว”
...ตกลงจะอ่อยยายแก้วหรือคุณเจ้านาย? โห้ะ งง
“ห้ะ สรุปแล้วน้องใยไหมจะจีบแก้วใช่ไหม แล้ววันนั้นที่ใกล้ชิดสนิทสนมกะคุณโทโมะล่ะ จินงงแล้วนะ // หรือจริง ๆ แล้วยายใยขัดตัวอาจจะคิดลึกกว่านั้นก็เป็นได้ เช่นว่า เขี่ยยายแก้วให้พ้นทางก่อนงาบคุณเจ้านายไง”
“พวกแก 2 คนซุบซิบอะไรกัน? ลูกค้าเข้าแล้วนะ เฮ่ย ทำงานครับ ๆ”
“อาทิตย์นี้ใยไหมขอฝึกชงกาแฟนะคะพี่แก้ว ใยไหมอยากเริ่มต้นกับพี่แก้วค่ะ”
“แหว่ะ เชิญญญญ ฉันก็หมดอารมณ์จะสอนหล่อนเหมือนกันเหอะ ไปยายจิน ลูกค้าคนนี้ชอบพายส้มของเธอนะ ในตู้ยังไม่หมดหยิบมาให้ที// อ่ะ อือ”
สงบศึกเล็ก ๆ ชั่วคราวมาได้ ทุกคนก็ทำหน้าที่ของตัวเองด้วยความตั้งใจ ช่วงเช้า ๆ ลูกค้าหน้าเค้าเตอร์จะเยอะหน่อย เพราะเป็นช่วงเวลาเข้าทำงาน ลูกค้าจึงมักจะแวะมาซื้อกาแฟร้อน ๆ สูตรพิเศษของเธอไปเติมพลังระหว่างวันก่อนถึงเวลาพักเที่ยง บางรายก็ชอบที่จะจิบกับขนมอร่อย ๆ ของยายตาโต บางรายขอแค่กาแฟแก้วเดียวก็ดำเนินชีวิตต่อได้แล้ว พอเข้าช่วงสาย ๆ ลูกค้าก็เริ่มบางตา ให้เธอได้มีเวลาช่วยยายตาโตอบคุ๊กกี้ช็อกโกแลตปริมาณมหาศาลเพื่อใส่ขวดโหลเตรียมไว้สำหรับเย็นนี้
เพราะพรุ่งนี้เป็นวันพิเศษ “วาเลนท์ไทน์” ปีนี้ เห็นว่ายายจินจะอบคุกกี้ช็อค ใส่ขวดโหลฟรุ้งฟริ้งเพื่อเพิ่มมูลค่า และอาจขยายเวลาเปิดถึงเที่ยงคืนเพื่อให้วัยหนุ่มสาวได้เข้ามาจับจองสินค้าที่เจ้าหล่อนวางแพลนไว้ตั้งแต่ต้นปี นี่กะให้รวยไม่รู้เรื่อง?
เธอเองก็ไม่มีปัญหาอะไร ลูกค้าคงไม่บ้าสั่งกาแฟตอน 5 ทุ่มอยู่แล้ว ยกเว้นไว้คนเดียวที่ต้องดื่มกาแฟก่อนนอนน่ะนะ รายนั้นวิกฤตเข้าขั้นแล้วล่ะ เธอกับยายมีนก็คงทำได้แค่ช่วยขายและบรรยายสรรพคุณได้บ้างนิดหน่อย แต่เอาเข้าจริง ๆ ก็คงไม่ได้พูดอะไรมาก ลูกค้าส่วนใหญ่ไว้ใจฝีมือยายตาโตอยู่แล้ว เหลือแต่แพ็คของให้เสร็จทันเท่านั้นแหล่ะ นี่ขนาดเมื่อคืนแพ็คไปเกือบ 200 โหลแล้วเหอะ โอย รู้แล้วว่าทำไมถึงได้เพลียขนาดนั้น
“พี่แก้วอยู่แถวไหนคะ ใยไหมอยากไปฝึกชงนอกเวลาด้วยได้ไหมคะ”
“ที่บ้านพี่ไม่มีเครื่องชงน่ะสิ ฮะ ๆ ตอนเย็นพี่อยู่สอนให้ได้นะ ถ้าใยไหมสนใจจริง ๆ”
“แล้วที่ห้องพี่โทโมะล่ะคะ พี่โทโมะเล่าให้ใยไหมฟังเรื่องที่ให้พี่แก้วไปชงกาแฟให้พี่โทโมะหลังเลิกงาน .....ใยไหมอยากไปบ้างจัง พี่แก้วว่าพี่โทโมะจะโอเคมั้ยคะ”
“อืม นั่นสินะ ......”
to be con.
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
