Coffee In My Heart

9.1

เขียนโดย ออมอนี่cake

วันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2555 เวลา 18.56 น.

  38 ตอน
  532 วิจารณ์
  61.19K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 กันยายน พ.ศ. 2559 16.38 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

34) Mocca แก้วที่ 6

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เรื่องที่แต่ง นี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~

ผู้แต่ง : ออมอนี่_cake

 

 

เรื่องสั้น เรื่อง มอคค่า ภาค 2 แก้วที่ 6

 

 

“พี่ โทโมะเล่าให้ใยไหมฟังเรื่องที่ให้พี่แก้วไปชงกาแฟให้พี่โทโมะหลังเลิกงาน .....ใยไหมอยากไปบ้างจัง พี่แก้วว่าพี่โทโมะจะโอเคมั้ยคะ”

 

 

 

เล่าให้ฟัง.....นี่ตาเจ้านายกล้าเอาความลับเรามาขายเรอะ!!!!!!!!!!!!! ย่า! เดี๋ยวจะได้เห็นดีกัน ให้ทำงานเสร็จก่อนนะ ฮึ่ม!!!!!!!!!!!!!

 

 

 

 

 

          หลังจากนั่งพักให้หายเหนื่อยจากการยืนชงกาแฟได้ไม่นานคนตัวเล็กที่ทำตัวติดเธอทั้งวันก็เข้ามาคุยด้วยระหว่างหยิบคุ้กกี้ใส่ขวดโหล อ้างอิงไปถึงคนที่อยู่ข้ามจังหวัดเกี่ยวกับภารกิจของเธอหลังเลิกงาน นี่ก็สงสัยนิดหน่อยว่าไปสนิทกันถึงขั้นเล่าเรื่องส่วนตัวให้ฟังขนาดนี้???

 

 

ต้องให้รู้สึกอะไรไหม?

หรืออยากให้เข้าใจว่าไง?

 

โปรดแจ้งด้วย

เดาใจคนไม่เก่ง

ไม่ชอบอะไรที่มันซับซ้อน

 

 

 

        แต่จะให้มานั่งคิดวุ่นวายอะไรให้ปวดหัว ในเมื่องานก็มีต้องทำ แถมวันนี้ยังต้องอยู่จนดึกจนดื่นเสียด้วย จึงเก็บพับความฟุ้งซ่านทั้งหมดออกไปแล้วเข้าสู่โหมดการทำงานจริงจัง เรื่องนั้นเดี๋ยวคืนนี้ค่อยโทรฯไปถามในเรื่องที่สมควรต้องรู้ ก็คงทัน

 

 

“พี่แก้วคะ คิดอะไรอยู่คะหน้ายุ่งเลย น่ารักค่ะ”

 

“ฮะ ๆๆๆ ก็คิดว่าถ้าคุ้กกี้ช็อคของพี่จินนี่เค้าขายไม่ออก ร้านเราจะพังไหมน่ะสิคร้าบ ฮ่า ๆๆๆๆๆๆๆๆ”

 

“...........”

 

 .

..

 “ที่ร้านเป็นไงครับ”

 

//นี่กดเบอร์ผิดหรือเปล่าคะ เพราะเสียขนาดนี้ คุณวิศวะ//

 

“ฮะ ๆๆ รู้ใจจัง ก็แก้วไม่ชอบคุยโทรศัพท์ในเวลางานอ่ะดิ่ ผมเลยต้องโทรฯหาคุณนี่ไงครับ”

 

//ก็ เคลียร์ค่ะ ยอดคงเพิ่มน่าดูเพราะพรุ่งนี้วาเลนไทน์ จินนี่อบคุ้กกี้ขาย แถมยังได้เด็กฝึกงานแต่งตัวเซ็กซี่ปนหวานมาเดินทั่วร้านอีก เท่าที่ดูก็โอเคนะ//

 

“เด็กฝึกงาน?”

 

//อ้าว ก็เด็กที่นายบอกว่าเป็นคนรู้จักของจริญญาไง ถ้านายไม่ขอฉันไม่รับหรอกนะยะ แต่ก็ต้องขอบใจอ่ะ มาช่วยช่วงที่ร้านกำลังยุ่ง ๆ พอดี//

 

“ออ จำหน้าไม่ได้ละ ก็เค้าแจ้งว่าเป็นคนสนิทของพี่แก้ว แล้วจะให้ฉันทำไง นี่ยังไม่ได้คุยกับแก้วเรื่องนี้เลย สนิทอะไรถึงขั้นไปค้างที่คอนโดด้วยกันบ่อย ๆ ขนาดนั้น”

 

//อ้าว จริงสิ เมื่อวานตอนสัมภาษณ์ถึงกระตือรือร้นน่าดู ตอนฉันบอกไปว่าคุณจริญไม่ว่างสอนชงกาแฟนอกรอบให้หรอกนะ เพราะต้องไปเสิร์ฟกาแฟให้คุณเจ้านายในสถานที่ส่วนตัว//

 

“หืม เพื่อ?”

 

//แหม ก็ฉันเป็นผู้หญิง ดูจากสีหน้าท่าทางและคำพูดมันสวนทางกับที่มาน่ะสิ คนอะไรบอกสนิทกับจริญแต่ไม่เห็นพูดถึงสักคำ งานในตำแหน่งก็ไม่ถาม เอาแต่อยากรู้เรื่องส่วนตัวของคุณวิศวะ คุณคิดว่าฉันควรทำอย่างไรล่ะคะ//

 

“ฮะ ๆๆ อันนี้ผมก็มิทราบครับ แล้วแต่คุณหวายจะบัญชาเถอะครับ อ้อ บอก จริญญาให้บินมาหาหน่อยพรุ่งนี้ ไม่อยากทิ้งคุณภรรยาให้อยู่ที่ห้องคนเดียว แก้ตัวให้หน่อยละกันว่ากระดิกตัวไม่ได้นะ”

 

//แหม่ ๆ ทำเซอร์ไพรส์ไว้ที่นู่นก็บอกสิยะ//

 

“ฮะ ๆๆ สมกับเป็นเพื่อนสนิทสุดสวาทขาดใจจริง ๆ ว่ะ ถ้าไม่ติดว่าเกรงใจคุณชายกวินนี่จะขออยู่แบบ 3 คนสามีภรรยาเลยนะ”

 

//เก็บปากไว้จูบจริญไหม หรืออยากได้เท้าหลัง? แค่นี้แหล่ะ ว่าจะลงไปช่วยสาว ๆ ขายของสักหน่อย เห็นสภาพแต่ละคนแล้วกลัวลูกค้าจะหนี//

 

“เค ๆ แต๊งยูครับ”

 

 

 

          นั่งเคลียร์งานของวันนี้จนเสร็จก็ปาไปเกือบ 3 ทุ่ม แต่ดูท่าแล้วยังมีอีกหลายชีวิตก็คงยังไม่ได้พักผ่อนเหมือนกัน ไวเท่าความคิดมือหนาก็คว้าเอามือถือของตนเองต่อสายถึงคนรักทันที ไม่ได้เจอหน้ากัน 2 วัน ถึงแม้จะคุยกันทุกวันแต่ก็คิดถึงคิดถึงจมูกรั้น ๆ คิดถึงปากอิ่มสีพีชอ่อน ๆ คิดถึงซอกคอหอมกลิ่นแป้งเด็ก คิดถึงเอวคอดยามตระกรองกอดยามหลับใหล....

 

 

คิดถึงจริง ๆ ครับ

 

 

คนปลายทางยังไม่ยอมรับโทรศัพท์ที่เขากระหน่ำโทรฯไปเสียหลายสาย ทำให้เข้าใจได้ทันทีว่า ที่ร้านยังไม่เรียบร้อยทั้ง ๆ ที่ก็ใกล้เวลาปิดเข้าไปทุกที แสดงว่าวันนี้อาจมีอีเวนท์ที่ทำให้คนสวยของเขาอยู่ยาว จึงละความพยายามแล้วต่อสายตรงถึงเพื่อนสาวคนสนิทแทน รู้ว่าวันนี้เพื่อนสาวเข้าไปที่ทำงาน หนึ่งเพราะมีเด็กฝึกงานมาให้ดูแล สองเพราะวันพรุ่งนี้มีกิจกรรมพิเศษต้อนรับเทศกาลแห่งความรัก จะว่าไปเรื่องเด็กฝึกงานที่ก็ลืมไปแล้ว จำได้แค่ว่าเมื่อวานตอนเช้าเด็กคนนั้นเข้ามาจัดเน็คไทด์ให้ ก็นะประโคมใส่น้ำหอมเสียจนเวียนหัวขนาดนั้น ถ้าลืมก็คงจะแปลกหรือเขาดมกลิ่นแป้งเด็กจากตัวแก้วมากเกินไป เลยมีต่อมรับกลิ่นน้ำหอมว่าฉุนไปเสียอย่างนั้น ?

 

 

ความรักนี่ก็แปลกนะ

มันมีอิทธิพลต่อเราทั้งร่างกายและจิตใจ

มากมายจริง ๆ คุณว่าไหม.....

 

 

          เทศกาลแห่งความรักที่จะถึงนี้ เขาคงไม่กลับไปหาแก้วที่เมืองหลวงของประเทศไทย แต่อยากให้หวานใจจอมแก่นขึ้นมาหาบนยอดดอยนี้มากกว่า บรรยากาศโรแมนติกกว่าในเมืองที่แสนจะวุ่นวาย จริง ๆ แล้วเขาก็ไม่มีเวลาเตรียมอะไรได้มากมาย แต่เคลียงานไปได้มากโขอยู่ ทำให้พรุ่งนี้ครึ่งวันบ่ายเขาจะว่างสำหรับการเตรียมอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้กับคนรักในวันพิเศษของเรา ถึงแม้จะเต็มที่มากไม่ได้ เพราะรู้อยู่แล้วว่าหลังเลิกงานพรุ่งนี้ผู้หญิงของเขาจะเหนื่อยจะล้ามากแค่ ไหน อย่าทำอะไรให้มันเยอะมากไป เดี๋ยวจะโดนกัดหูไม่รู้ตัว

 

 

น่ะ .... คิดถึงอีกแล้วครับ

 

“โอย...... แทบสิ้นชีวิต ต้องขอบคุณคุณหวายนะคะ ที่เข้ามาช่วยอบขนมน่ะค่ะ ลำพังพวกนี้ก็ได้เต็มที่แค่จัดโหลผูกโบว์ มาช่วยจิน ๆ ก็ไม่ค่อยจะไว้ใจสักเท่าไหร่ ได้มือหนึ่งเรื่องของอบมาลงมือให้ จินหมดห่วงเลยค่ะ”

 

“ก็ฉันกลัวว่ามันจะถึงเที่ยงคืนจริง ๆ น่ะสิ อ่ะเสร็จแล้วใช่ไหม แยกย้ายกันได้แล้วล่ะ พรุ่งนี้ต้องมาเปิดร้านตอน 7 โมงเช้าสินะ ไหวป่ะคุณจริญ”

 

“ฮ้า ว............. ไหวฮะ เดี๋ยวคืนนี้กลับไปก็อาบน้ำนอนเลยไม่เล่นคุ้กกี้รันแล้วฮะ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะตาคล้ำรับวันแห่งความรัก หมดหล่อแน่ ๆ ”

 

“ดี งั้นเดี๋ยวฉันไปส่งก็แล้วกันนะ เป็นทางผ่านพอดี คุณใยไหมก็อยู่แถวบ้านฉันนิ่ ไปด้วยกันนะ ซาโยนาระคุณจิน คุณมีน”

 

“ซาโยนาระค่ะ คุณบอสหวาย”

 

 

          ทุกอย่างเสร็จสมบูรณ์ในเวลาก่อน 5 ทุ่ม ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ เพราะได้คุณหวายมาช่วยยายตาโตทำคุ้กกี้ บัญชาการให้ยายมีน ใยไหมและเธอจัดร้านในตีมวาเลนไทน์กิ๊บเก๋ยูเรก้าจนเสร็จภายในเวลาชั่วโมงกว่า ๆ ดังนั้นคืนนี้จึงมีเวลาเม้ามอยกับยาย 2ฟ นิดหน่อย แล้วเข้านอนก่อนรถม้าจะกลายร่างเป็นลูกฟักทอง เพราะพรุ่งนี้เธอต้องรับศึกหนักแน่ ๆ

 

เปิดร้านตั้งแต่ 7 โมงเช้า เพื่อต้อนรับนักเรียน นศ เข้ามาช็อปปิ้งของขวัญ

ตื่น 6 โมงเช้า เพื่อมาให้ทันเตรียมตัวที่เค้าเตอร์

วันพิเศษ คนพิเศษ กับขนมและกาแฟสูตรพิเศษ....

ฟินไป๊ .....................

 

 

          อา..... คนพิเศษเหรอ นี่เธอทำงานจนลืมเวลาคุยโทรศัพท์กับเจ้านายผีดิบ ที่ป่านนี้คงหน้ามุ่ยไปแล้ว เพราะปรกติอย่างน้อยช่วงบ่าย ๆ เธอจะว่างแล้วได้คุยกันสัก 10-20 นาทีก่อนจะมีลูกค้า แต่วันนี้พอเธอว่าง ถ้าไม่ต้องช่วยเก็บโต๊ะ ก็มีคนตัวเล็กที่นั่งอยู่เบาะหลังเข้ามาชวนคุยตลอด เหนื่อยเลยแฮะ

 

 คิดถึงจัง...

ทำงานเหนื่อยไหม

หิวกาแฟฝีมือเธอหรือเปล่า

อยากโทรฯไปหา แต่ก็ล้าเหลือเกิน

 

 

“พี่แก้วคะ พรุ่งนี้ให้ใยไหมมารับนะคะ ใยไหมอยากไปที่ห้องพี่แก้วค่ะ”

 

“อา....ถ้าเป็นที่คอนโดพี่แก้วก็ได้นะครับ แต่ตอนนี้พี่ไม่ได้อยู่ที่คอนโดตัวเองน่ะสิครับ ไว้คราวหน้านะคร้าบใยไหม”

 

“พี่แก้วไปอยู่ที่ไหนคะ!!!”

 

“คุณจริญพรุ่งนี้ช่วยหยิบ Rolex รุ่นล่าของคุณชายติดมือมาด้วยนะ นางบอกให้คุณจริญบินเอาไปให้ที่เชียงใหม่น่ะ แล้วก็กลับด้วยกันวันมะรืนเลย ร้านปิดอยู่แล้วนี่ ถือซะว่าไปพักผ่อนหลังจากทำงานหนักเกือบทั้งอาทิตย์ก็แล้วกัน”

 

“อ่อ ฮะคุณบอสหวาย”

 

“..........พี่แก้วจะไปหาคุณโทโมะที่เชียงใหม่......กะอีแค่นาฬิกาเรือนเดียว? ใยไหมอยากไปเที่ยวเชียงใหม่ด้วยจังค่ะ เกิดมาคุณพ่อคุณแม่ก็ไม่ปล่อยให้ไปไหนคนเดียวเลย ให้ใยไหมไปด้วยได้ไหมคะพี่แก้ว ......คุณโทโมะก็ไลน์บอกให้เรื่องนี้กับใยไหมเหมือนกัน หรือจะให้ใยไหมไปแทนก็ได้นะคะ พี่แก้วควรได้พักผ่อนมากกว่า”

 

“คงไม่ได้หรอกค่ะคุณปริศนา ของสำคัญฉันก็อยากให้คนสำคัญนำไปให้จะเหมาะกว่า ถึงแล้วคุณจริญอย่าลืมจัดกระเป๋าเสื้อผ้าด้วยนะ อ้อ ขอกระโปรงแบบนี้ล่ะ น่ารักดี คุณวิศวะคงถูกอกถูกใจน่าดูเชียว”

 

“อ่อ....ฮะ”

 

.

..

 

“ฮัลโหลยู มาพร้อมกันเลยแฮะ ดีจัง ไม่ต้องมานั่งแหง่วรอหล่อนอ่ะ // แก้วหน้าตาดูเหนื่อยมากเลย ไป ๆ ขึ้นห้องกัน เดี๋ยวฟางนวดให้ เฟย์ซื้อโสมมาไม่ใช่เหรอ เตรียมให้แก้วด้วยนะ วันนี้นางเหนื่อย”

 

“ฝุด ๆ เลยคร้าบฟางจ๋า งื้อ แก้วใจแย่แบ๊ว”

 

          ยังไม่ทันได้ประมวลผลถึงเรื่องที่คุณบอสหวายพูดเอาไว้ก่อนลงจากรถ ก็ถูกเพื่อนรัก 2ฟ ทั้งสองดึงตัวขึ้นห้องเพื่อพักผ่อนกายา แค่ได้รับความเป็นห่วงเป็นใยจากคนที่เรารัก แค่นี้ก็มีความสุข หายเหนื่อยแล้วครับ จริง ๆ  อาบน้ำ ทานอาหารก็มานั่งดูการพรีเซนท์กระโปรงผู้หญิ้ง ผู้หญิงที่เพื่อนรักทั้งสองขนมาเกือบ 20 ตัว แหม่ะ พอเห็นว่าไม่ใช่เงินตัวเองนี่ไม่คิดหน้าคิดหลังกับทุกการใช้จ่ายเลยสินะ เธอจะถูกเจ้าของแบล็คการ์ดจับทุ่มไหมเนี่ย???

 

แต่ละตัว

ก็พอดูได้นะ

จะไม่ขอพูดในจุดนี้

ไม่ต่างจากของยายพี่กิ่งก้านใบเท่าไหร่หรอก

ก็ในเมื่อตัดสินใจแล้วว่าต้องใส่

....ก็ต้องใส่อยู่ดี

 

         เลือกกระโปรงชีฟองสีน้ำเงินเข้มได้ตัวหนึ่งก็จับยัดใส่กระเป๋าเดินทางใบเล็กพร้อมกับเสื้อปาดไหล่แขนยาวสีขาวกับชุดนอนอีกชุดและของใช้ส่วนตัว 3-4 อย่าง โดยไม่ลืมนาฬิกาเรือนโปรดที่คุณชายเพิ่งไปถอยมาไม่นานพร้อมกับคาสิโอ้สีส้มของเธอ จากนั้นก็หิ้วไปเตรียมไว้ที่หน้าประตู พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าเสียด้วยกลัวจะลืม

 

“เออ นี่ยายเฟย์ พรุ่งนี้คุณน้าของแกจะพาไปฉลองวาเลนไทน์ที่ไหนอ่ะ แก้วด้วย คุณเจ้านายไม่อยู่แล้วยังไง จะปล่อยให้เหี่ยวเฉากันแบบนี้รึ???”

 

“ก็ไปทานข้าวแหล่ะแก ช่วงนี้งานที่บริษัทยุ่งมากเลย เพราะเขื่อนจะขยายสาขาแล้วมาบริหารเองน่ะ เลยไม่ค่อยมีเวลาไปเที่ยวเล่น กลับห้องทีก็เหนื่อยกันทั้งคู่“

 

“แล้วเมื่อไหร่ฉันจะได้อุ้มหลานล่ะเนี่ย???? // แหม แกก็บอกเด็กของแกสิ ยังหนุ่มยังแน่นเสียขนาดนั้น ฮ่า ๆๆๆๆๆ โอ้ยยยย เจ็บ ๆๆๆ”

 

“ชิ หมอนั่นก็กำลังเร่งส่งงาน อยากจบจะแย่แล้วนั่น ตอนนี้ก็มีพวกบริษัทใหญ่ ๆ มาทาบทามให้เป็นวิศวกรประจำแล้วล่ะ เรียนจบมาก็คงต้องทำงานเก็บเงินก่อนมั้งแก ถึงฉันจะแก่กว่าแต่ก็มีพ่อมีแม่นะยะ ณ ที่นี้มีแกท้องได้คนเดียวเพราะแกแต่งแล้ว เนาะแก้ว”

 

“............”

 

“แก้ว ... แก้วใจ เหม่ออะไรเนี่ย??? // นั่นสิ สัญญาว่าจะให้นอนก่อนเที่ยงคืนแน่ ๆ อีกตั้ง 15 นาที มาคุยกันก่อน”

 

“อืม..... แก้วจะไปเชียงใหม่อ่ะพรุ่งนี้ เอานาฬิกาไปให้ผีดิบ ก็คงจะฉลองที่นู่นแหล่ะมั้ง ถ้าอีตานั่นจะไม่ลืมอ่ะนะ มีงานเยอะอยู่เหมือนกัน...”

 

“น้อยใจ งอน หรือเข้าใจ ยังไง น้ำเสียงแกจับทิศทางยากมากเลยอ่ะจริญญา”

 

“ก็เปล่า..... ป่ะนอนเหอะ พรุ่งนี้พี่มีเรื่องเยอะมากกกกกกกกกกก”

 

“เออ ๆ ป่ะ แล้วนี่แกไม่เฟชทาย์มกะเจ้านายก่อนนอนรึ ไม่คิดถึงหรือไงไม่เคยห่างกันเกิน 2 วันแบบนี้ // จริง ตั้งแต่คบกันก็เห็นคุณโทโมะทำตัวติดแกยังกะตังเม”

 

“อือ โทรฯไปตั้งแต่มาถึงห้องแล้ว ตอนพวกแกอาบน้ำอ่ะ นอนนะ ไนท์ ๆ ”

.

..

 

“ผีดิบโทรมาตั้งหลายสายว่าไง วันนี้ยุ่ง ๆ น่ะ โทษที”

 

“อ่อ จะบอกให้เอานาฬิกามาให้หน่อย ไม่ได้ใส่แล้วไม่มั่นใจเลยครับ”

 

“แล้ว...”

 

“ไม่แล้วครับ เท่านี้แหล่ะ ผมนอนก่อนนะเหนื่อยมากเลย”

 

 

 

"คุณโทโมะก็ไลน์บอกให้เรื่องนี้กับใยไหมเหมือนกัน หรือจะให้ใยไหมไปแทนก็ได้นะคะ พี่แก้วควรได้พักผ่อนมากกว่า”

 

 

“แล้วฉันไม่เหนื่อยหรือไง .....มีอะไรจริง ๆ ใช่ไหมเจ้านาย”

 

 

 

 

To b con.

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา