Coffee In My Heart

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~

ผู้แต่ง : ออมอนี่_cake

 

 

 

 

 

เรื่องสั้น เรื่อง มอคค่า ภาค 2 แก้วที่ 4

 

 

 

 

เสื้อเชิ้ตเข้ารูปแขนสามส่วน

กระโปรงลูกไม้สีเขียวอ่อน

ทักสิโด้แขนกุดสีดำ

รองเท้าผ้าใบมีหนามคู่เก่ง

 

ออกจากบ้านได้เสียทีนะ

นี่ต้องถึงกับปากแดงไหม....ไม่มั้ง

วันนี้เอาแค่นี้ก่อน เดี๋ยวผีดิบตกใจ

เกิดหลงรักเธอหมดใจยิ่งกว่าเก่าแล้วคนที่เหนื่อยจะเป็นตัวเธอเอง

คุณเข้าใจที่ฉันพูดใช่ไหม?

โอเค ไม่ต้องอธิบายให้มากความนะ

จบล่ะ

 

วันนี้มาสายค่ะ

หักเงินได้ ก็ถ้าจะกล้าอ่ะนะ

55555555555555555555555555555

*ยกกำปั้นมั่นใจระดับสิบแปด*

 

 

          ตื่นมาในเวลาเกือบๆจะแปดโมง เพราะเมื่อคืนหลังจากที่กลับมาจากห้องของพี่สาวพร้อมกับกระโปรงทรงบอลลูนสีพีช กับกระโปรงลูกไม้ตัวพองๆสีเขียวอ่อนสองตัว ก็ลองใส่ครั้งแล้วครั้งเล่า พินิจพิจารณาถึงความเหมาะสม และความเป็นไปได้ที่จะไม่กลายเป็นตัวตลกในวันรุ่งขึ้น เกือบๆ2ชั่วโมงถึงได้ผลอยหลับไป จึงตื่นสายอย่างที่เห็น แล้วไหนจะมัวเสียเวลายืนหน้ากระจกเพราะขัดใจกับเสื้อเชิ้ตเข้ารูปแขนสามส่วนที่เธอพอใจกับกระโปรงลูกไม้ทรงนิยมที่แสนขัดใจนี่ก็ปาเข้าไปเกือบครึ่งชั่วโมง

 

 

ได้ทักสิโด้แขนกุดสีดำมาทำให้ดูแมนขึ้นอีกนิด ว่าแต่ไอขายาวๆของเธอนี่ก็ขาวเหมือนกันนะ สงสัยไม่ค่อยได้โดนแดด ก่อนจะรีบออกจากบ้านด้วยความเร็วแสง ไม่ลืมหยิบรองเท้าผ้าใบสีดำคู่เก่งมาสวม เพราะยายพี่ตัวแสบบอกว่าจะให้เธอสวมส้นสูงกับแต่งหน้ายังยากกว่าความเป็นไปได้ที่มนุษย์ต่างดาวจะมานั่งเว้าลาวให้แม่คุณฟังเสียอีก

 

 

 

*กริ๊ง*

“COFFEE IN LOVE สวัสดีค่า // COFFEE IN LOVE สวัสดีค่า”

 

 

“หวัดดีครับสาวน้อย”

“เห้ยยยยยยยยยยยยยย จะจินนี่ ๆๆๆๆๆๆๆ // เป็นไรอ่ะมีน ลูกค้าสั่งกาแฟเหรอ ก็บอกสิรอแป๊บนึงคนชงกำลังมา .... หะ *เคร้ง*”

“เป็นไรกันน่ะ หลบหน่อยฉันสายแล้วเนี่ย!!!!!!!!!”

“คะ คุณเป็นใคร?”

“........................”

 

 

อึ้งอะไรกับครับ?

ไม่เคยเห็นสินะ ทั้งสวยและหล่อในคน ๆ เดียว

พูดแล้วจะหาว่าคุย...

อิอิ

 

 

 

“ฮ่าๆๆๆ ฉันเองแก้วใจสุดหล่ออ่ะ แต่พอดีวันนี้อยากเป็นสาวเซ็กซี่บ้างก็แค่นั้น โอป้ะ!!”

“น่ากลัวฝัด ๆ เนอะจิน // อือ น่ากลัวจริง ๆ บรื๋อออออออ คืนนี้ต้องฝันร้ายแน่ นะโมตัสสะ ๆๆๆ”

“ชิ ออกจะเซ็กซี่ขนาดนี้................”

 

 

 

เร่งรีบพี่มอเตอร์ไซค์ให้แว้นแบบด่วน ๆ วันนี้เธอไม่สามารถนั่งพี่แท้กมาได้จริง ๆ เพราะสายไปเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว จึงต้องอาศัยพาหนะ 2 ล้อแทน

มาถึงก็รีบวิ่งเข้าหลังร้านเพื่อสวมผ้ากันเปื้อนและหมวกเก็บผมประจำแหน่ง

เหลือบไปเห็นว่ามีลูกค้า 2-3 คนที่นั่งทานเค้กกับน้ำเปล่า ก็ยิ่งรู้สึกแย่ที่ตนมาสาย...

 

แต่มันไม่ง่ายแบบนั้น เพราะยาย 2 สาวที่เหมือนจะไม่รับรู้เหตุการณ์ในร้านเฝ้าดักเธอไม่ให้เข้าประจำที่เค้าเตอร์ก็แหม่ .... นาน ๆ เธอจะเสียเปรียบสินะ สนุกปากกันใหญ่ ชิ! แต่ระดับแก้วใจแล้ว ถ้าบอกว่าจะทำก็ต้องทำให้ถึงที่สุด ไม่ยอมถอยง่าย ๆ แน่!!!!!!!! แค่ทำให้ผีดิบหลงเธอหัวปักหัวปำมากกว่าเดิมไม่เห็นจะยากแก้วใจจะทำให้ดู!!!จะได้เลิกแซะเธอสักที ว่าจะถูกแย่งเพราะการแต่งตัว ชิ!

 

 

 

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จะบอกนะว่ามันไม่ได้เซ็กเอ็กซ์แตกอย่างที่เธออยากให้เป็นนะ มันออกจะน่ารักสไตล์สาวชิค ๆ มากกว่า จินว่าไง // อือ น่ารัก สดใสดี บอสเห็นต้องคลั่งแน่ๆ แต่ขอเปลี่ยนเป็นรองเท้าคัชชูสีหวาน ๆ แทนได้ป่ะ แล้วก็ไปดัดปลายผมนิดนึงเป็นลอน ๆ อ้ะ โอ้ยยยยย น่ารักเลย!!”

 

 

“โหะ ไม่เอาอ่ะ ยืนเมื่อยตายเลย”

 

 

อยากจะบ้า นี่อุตส่าห์ดื้อกับพี่กิ่งมาได้แล้วนะ

ไอ้เราก็เป็นประเภทยุขึ้นง่าย ๆ เสียด้วย

ไม่ได้ ๆ จริญ ต้องเข้มแข็งนะ

ถ้าส้นสูงแกไม่รอดแน่ แทนที่จะออกมาดูดี

กลับต้องมาถูกคนเค้าหัวเราะเยาะใส่อีก

จำเมื่อคืนไม่ได้เหรอ ที่แอบเอามาลองน่ะ

เท้าพลิกประมาณ 18 รอบหรือเปล่าไม่อยากจะนับ

 

คนหล่ออยากจิกรี้ด.......

 

 

 

“แหม ก็เลือกส้นเตี้ย ๆ สิ แต่ว่านะ มันก็ไม่ใช่สไตล์จริญ มีนว่าผ้าใบก็โอนะ เป็นตัวของเราน่าจะดีกว่า // อือ จริงแหล่ะ แต่เย็นนี้ไปดัดผมกันนะแก้ว ว้ายขนม ๆๆๆ”

 

 

“เอาน่าก็ดีกว่าเปลี่ยนรองเท้านิ่ ลองเปลี่ยนทรงผมให้มันเข้ากับกระโปรงไง ฮี่ๆๆๆ เชิญค่า บาริสต้าของเรามาแล้วนะคะเชิญค่า ออเดอร์เครื่องดื่มได้เลยค่ะ!!!!!!!!!!!!”

 

 

“เอาวะ ลองสักตั้งก็แล้วกัน ก็ดีกว่าให้มานั่งแต่งหน้าใส่ส้นสูง!”

 

 

คร้านจะไปดื้อกะนาง แม่คุณจินนี่ ปล่อยให้นางได้โลกสวยไป อย่าไปเถียงมินนี่บอกเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย อย่าทำให้กริ้วเชียว หวาน ๆ แบบนั้นน่ะนะ

ถ้ามีเวลา ลองไปทำดูก็ไม่เสียหายนี่นะไอดัดลอนปลายให้เป็นสไตล์นางเอกเกาหลีโก๊ะ ๆ เปิ่น ๆ ที่ได้กับพระเอกขี้เก๊ก หล่อ รวยดูดี อะไรเทือกนั้น หมายถึงถ้าเวลามันจะมี....

 

 

๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐

 

 

 

“โอยยยยยยยย วันนี้รู้สึกไหมว่าคนมันเยอะพิลึก เสาร์-อา ก็ไม่ใช่ วันหยุดยาวก็ไม่ใช่ แล้วอะไรดลใจคุณลูกค้ากัน!!! “

 

 

เสียงยายตาหยีที่บ่นออกมาพร้อมกับทรุดตัวลงที่เก้าอี้หน้าเค้าเตอร์

แบบหมดแรง ... ดูหมดท่าจริง ๆ

แบบที่เอาไม้เขี่ยนางก็ไม่อาจตอบโต้ได้

คือตั้งแต่ทานข้าวกลางวันเสร็จ นางก็ไม่ได้นั่งอีกเลย

นาง = ทุกคน เข้าใจตรงกันนะ

 

พร้อมกับเหตุผลที่ดูฟังเข้าท่านับตั้งแต่ยายตาโตพูดมา

คนที่หล่อด้วยสวยด้วยอย่างเธอ

เป็นใจความสำคัญของวันนี้เลย

พูดแล้วจะหาว่าคุย อิ ๆ

 

 

“ไม่รู้จริงอ่ะมีน ก็เพราะวันนี้มีบาริสต้าน่ารัก มาอวดขาสวยกระโปรงสั้น ๆ ไงล่ะ ต้องขอบคุณที่คนเยอะจนมีนทำงานไม่ทันนะ คนชงเลยต้องมาช่วยเสิร์ฟอีกแรง บอกได้เลยว่าช่วงนั้นร้านเราเรตติ้งติดเพดานมากอ้ะ!!!”

 

“นี่ก็เว่อร์เกิ้น!!! แบบนั้น แปลว่ามีแต่พวกหัวงูสินะที่ชอบกินกาแฟของแก้วอ่ะ”

 

 

“ไม่ใช่แบบนั้นเสียหน่อย แต่มันเป็นสีสันเข้าใจป่ะ มีนก็มีกระโปรงหนังบ้างกางเกงหนังเข้ารูปบ้าง จินก็เดรสหวานมาตั้งแต่ไหนแต่ไร แต่แก้วเนี่ย ตั้งแต่เปิดร้านมาก็ยีนขายาวตลอด ๆ “

 

 

“ถือว่าคืนกำไรให้ลูกค้านะ ขาขาว ๆๆๆๆๆๆๆ ฮิ้วววว 55555555555”

 

 

“ไหนว่าเหนื่อยไง แรงแซวยังเยอะอยู่นะ ชิ น่าอายจะตาย โอ้ยยยยยยยยย ไม่รู้จะเอาหน้าหล่อ ๆ ไปมุดไว้ตรงไหน จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าวันนี้สติหลุดเพราะคำล้อไปกี่ครั้งเนี่ย!”

 

 

“บอสไม่น่าไปต่างจังหวัดหลายวันเลยอ่ะ อดเลย นี่ ๆ แก้วห้ามเปลี่ยนใจนะ ต้องใส่มาทุกวันอ่ะ นาน ๆ อยากจะยีนบ้างก็ได้ไม่ว่า แต่ห้ามใส่ครั้งเดียวแล้วเลิกล่ะ แต่ถ้าป๊อดก็แล้วแต่นะ......”

 

 

“รู้แล้วน่า ไม่ได้กลัวสักหน่อย ชิ”

 

 

อย่างที่ได้ยินค่ะ

คุณเจ้านายและเป็นเจ้าของหัวใจของเธอ

ไปดูสาขาที่ต่างจังหวัด

โซนภาคเหนือทั้งหมด 9 สาขา

ไม่แปลกที่จะไปหลายวัน

ที่บอกว่าหลายวัน

ให้เข้าใจตรงกันนะคะว่า

ปรกติ คุณชายรีบไปแล้วรีบกลับ

เช็คงานเสร็จ สั่งงาน บินตรงถึง กทมฯ

ครั้งนี้เลยดูนานจริง ๆ .....

 

 

 

“พูดเรื่องบอสขึ้นมา จินก็เลยนึกขึ้นได้ พรุ่งนี้จะมีเด็กมาฝึกงานนะ คุณหวายเธอโทรมาบอกเมื่อตอนกลางวัน ช่วงนั้นยุ่ง ๆ เลยลืม”

 

 

“ฝึกงานไรอ่ะ เสิร์ฟอ่อ ?”

 

 

“เด็กใยไหมของแก้วไง การตลาดหรือบัญชีประมาณนี้นะ คุณหวายคงจะให้มาเดินบัญชีร้านล่ะมั้ง เราก็ไม่ต้องจ้างสำนักบัญชีอย่างน้อย ๆ ก็ 4 เดือนป่ะล่ะ ก็ดีนะ // นานไปป่ะ 4 เดือน เหมือนมีนจะอยู่ร่วมกับแม่นั่นไม่ค่อยได้ยังไงไม่รู้”

 

 

“เป็นไรอีกล่ะยายมีน น้องเค้าก็น่ารักดี อัธยาศัยดีด้วย มาทำงานด้วยกันก็น่าจะง่ายนิ่ เจอกันแทบทุกวัน เอ....วันนี้ทำไมไม่เห็น นี่แก้วยุ่งจนลืมไปเลย หรือแก้วไม่ทันมอง?”

 

 

“นางมีธุระปะปังแถวร้านเสื้อผ้านะ มีนว่า พรุ่งนี้คงเสมอหูมาเลย แก้วระวังกระดุมกระเด้งใส่ลูกกะตานะ”

 

 

“นี่ก็เว่อร์ตลอด ไปใส่ร้ายน้องเค้าแบบนั้นทำไมกันน่ะ”

 

 

“จ้า แม่คนดี ระวังตัวเอาไว้เถอะ ไม่แน่นะบางทีบอสอาจจะชอบแบบเสมอหูก็ได้ใครจะรู้ เฝ้ากันให้ดี ๆ // มีนก็อย่าไปพูดให้แก้วเครียดดิ่ บอสไม่ได้ชอบแบบนั้นสักหน่อยแก้วอย่าคิดมากเลย”

 

 

“ชิ ไม่สนหรอก จะทำอะไรก็ทำ แต่อย่าให้แก้วรู้ก็แล้วกัน มีเผาแน่ แก้วไม่ใช่ยายฟางยายเฟย์นะที่จะยอมเป็นตัวเลือกน่ะ แก้วต้องเป็นคนเลือก!!!... และแก้วก็เลือกแล้วด้วย”

 

 

ใช่เธอเลือกแล้ว

แม่แต่คุณเจ้านายก็ไม่มีสิทธิ์

ไม่มีสิทธิ์หนี......

 

 

 

 

๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐

 

 

 

“เจอกันพรุ่งนี้นะ”

 

 

ช่วยกันปิดร้านเสร็จ ก็แยกย้ายออกจากร้านกันไปคนละทิศละทาง

หมดไปอีกวัน กับวันที่ออกจะเหนื่อยล้ามาก ๆ จริง ๆทั้งเหนื่อยกาย และเหนื่อยใจไม่รู้สมองตอนนี้จะทำงานหนักแค่ไหน แต่คงเทียบไม่ได้กับหัวใจ .... หนักหนาเลย บอกตัวเองว่าไม่ได้คิด ไม่ได้รู้สึกอะไรกับสิ่งที่เพื่อนพูด

เธอเชื่อใจ และไว้ใจคนรักมาก ๆ บอกตัวเองแบบนั้น...ย้ำทุกครั้งที่มีเรื่องแบบนี้เข้ามา โดยบางทีเธอก็เกือบลืมไปว่าก่อนคุณชายผีดิบจะมายืนอยู่ตรงนี้

มีเธอ รักเธอ หลงเธอหัวปักหัวปำ...อยู่ตอนนี้

 

ผู้ชายคนนั้นเคยผ่านอะไรมาบ้าง......

 

 

 

 

//เหนื่อยไหมครับวันนี้//

 

“เห็นยอดแล้วยังจะถาม”

 

//ลูกค้าเยอะจัง ลูกค้าหนุ่ม ๆ ด้วยหรือเปล่าครับ//

 

“ตามนั้น เหนื่อยจะตายอยู่ละ ยังต้องมานั่งติดแหง็กบนแท็กซี่อีก”

 

//ไม่นั่ง BTS ไปที่คอนโดล่ะครับ คีย์การ์ดก็มี จากที่ทำงานแปบเดียวก็ถึง //

 

“ให้ไปนั่งเฝ้าทีวีอ่อ! เตียงก็กว้างขนาดนั้นถ้าเกิดมีผีมานอนด้วยล่ะ บรื๋อออออออออออ ไม่เอาหรอก”

 

//เหงาเหรอครับ//

 

 

.

.

.

 

รถติดแทบไม่ขยับเขยื้อน

ทำให้สมองที่มันวุ่นวายค่อย ๆ ผ่อนคลายลง

เมื่อมีสายสำคัญโทรฯ เข้ามา

น้ำเสียงนุ่ม ทุ้ม ฟังดูแล้วลึกลับแบบนั้น

นานเท่าไหร่แล้วนะที่ไม่ได้ยิน.....

 

 

 

คิดถึง....

ไม่เจอกันแค่วันเดียว ทำไมถึงรู้สึกได้ขนาดนี้

 

 

เกือบลืมไปแล้วว่าครั้งแรกที่เจอกันเป็นยังไง

ทั้งเกลียด ทั้งโมโห

ไม่อยากเข้าใกล้ ไม่อยากเจอหน้า

แต่ใช้เวลาไม่นาน

คน ๆ นั้นก็ขโมยหัวใจเธอไปหมดเลย

 

 

 

น่ากลัว .... ความรู้สึกของคนเราช่างน่ากลัว

 

 

 

 

“.....ปละ เปล่าสักหน่อย”

 

//ผมก็เหงา....คิดถึงมากเลยครับ อาทิตย์นี้ก็ไม่ได้กอดเลย อีก 2 วันถึงจะได้กลับผมเหี่ยวตายแน่ ๆ//

 

 

ใช่สิ....คิดถึงมาก ๆ

คิดถึงจริง ๆ ...........

 

 

 

เธอมั่นใจได้เลยว่าอีกคนรู้สึกแบบนั้นจริง ๆ

รับรู้ได้จากแววตาและการกระทำ

แรงถาโถมที่ไม่มีทางลดลงจนกว่าจะหมดแรง

เกือบรุ่งเช้า....ที่ทำกันมานับครั้งไม่ถ้วน

 

 

คิดถึง.....

 

 

 

“ถ้าจะตายเพราะความลามกของตัวเอง ก็ช่างสิ ไอ้บ้ากาม!!!”

 

//ฮะๆๆๆๆ.....วันมะรืนมาค้างนะครับ//

 

“ไม่รู้ดูก่อน”

 

//........................//

 

“เงียบใส่ทำไมยะ”

 

//........................//

 

“คุณเจ้านายอย่ามาใช้ไม้นี้นะ วันนี้เหนื่อยจะแย่ไม่มีอารมณ์ง้อหรอกนะเว้ย!”

 

//........................//

“ไม่พูดใช่ป่ะ ถ้างั้นแค่นี้นะ!!!!!!!!!!!! …..ตรู๊ด.....”

 

.

.

 

“ชิ ไอบ้านิสัยผี ฮึ่ย!”

 

 

 

ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่ผู้ชายคนนั้นมีอิทธิพลกับความรู้สึกของเธอขนาดนี้ จากที่ถูกตามใจ กลับต้องเป็นฝ่ายเอาใจ

 

 

“เป็นคนรักกัน ต้องเขาหาและถอยออกมาบ้าง มีให้และมีรับนะแก้ว”

 

ยายเฟย์เด็กป๋าเคยบอกเมื่อนานมาแล้วเธอรับมามากเกินไปจนลืมให้หรือเปล่าตอบไม่ได้จริง ๆ ไม่เคยต้องถูกขัดใจจนลืมไปแล้วว่าการเอาอกเอาใจอีกคนเป็นอย่างไร เขาจะเบื่อมั้ยนะ....

 

 

 

 

“คุณครับ เป็นคนรักกันต้องมีผลักมีดึง ดึงก็อย่าให้มากจนหมดความเป็นตัวของตัวเองต้องผ่อนคลายให้อิสระบ้าง แต่เวลาผลักก็ห้ามผลักไปนานจนเกินไป ใครอีกคนอาจจะคิดว่าเป็นตัวเขาเองที่ไม่สำคัญ ....ไร้ค่า”

 

 

 

“.....................”

 

“ข้างหน้าสถานีรถไฟฟ้านะครับ สายสีม่วง”

 

.

.

 

“หนูลงข้างหน้าค่ะพี่............ขอบคุณนะคะ”

 

 

....ตรู๊ด.....

....ตรู๊ด.....

....ตรู๊ด.....

....ตรู๊ด.....

 

 

 

ขอร้องล่ะ ...รับสายเถอะนะ

ได้โปรด อย่าลงโทษคนเอาแต่ใจด้วยการเมินเฉยกันแบบนี้เลย

 

 

to be con.