Coffee In My Heart
เขียนโดย ออมอนี่cake
วันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2555 เวลา 18.56 น.
แก้ไขเมื่อ 17 กันยายน พ.ศ. 2559 16.38 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
31) Mocca แก้วที่ 3
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
ผู้แต่ง : ออมอนี่_cake
เรื่องสั้น เรื่อง มอคค่า ภาค 2 แก้วที่ 3
"เดี๋ยวเหอะ ไว้เรื่องถึงตัวเมื่อไหร่แล้วจะหัวเราะไม่ออก เชอะ เนอะมีนเนอะ
เดรสสั้นสีครีม ผมยาว หน้าหวาน พูดคะพูดขา สเป็กคุณบอสไม่ใช่เหรอจินนี่
แล้วทางนี้ล่ะ กางเกงยีน รองเท้าผ้าใบ ผมสั้น มีหน้าอก
แต่ไม่สามารถระบุเพศได้ อาเมน...."
.....เฮอะ ถ้าคิดอยากจะไปก็ไปสิ ไม่ง้อหรอกนะ ชิ!!!!
"นี่ พี่กิ่ง ....."
"ว่า"
"เอ่อ คือ "
"หืม?"
"ฉันก็ไม่ได้อยากจะทำหรอกนะ แต่ว่า ... เอ่อ"
"อะไร ทำอะไร?"
กลับมาที่คอนโดก็อาบน้ำชำระร่างกายจนเสร็จสรรพ แล้วถ่างตารอพี่สาวที่เคารพรักเกือบๆ 2 ชั่วโมง เพราะแม่คุณดันจะอยู่ปาร์ตี้สละโสดของเพื่อนรักต่อหลังจากประชุมเสร็จตอน 3 ทุ่ม ปาเข้าไป 5 ทุ่มครึ่ง แม่พี่สาวตัวดีก็ลากสังขารตัวเองมาถึงห้องได้เสียที เข้ามาได้ก็รีบไปดักคุยตรงหน้าประตูทางเข้าห้องนอนของพี่สาว คงอยากจะพักผ่อนเต็มแก่แล้วล่ะ ดูหน้าตาสิ คนหล่อรับไม่ได้
แต่เธอมีปัญหาที่ต้องการแก้ไขอย่างเร่งด่วนเช่นกัน จึงไม่อาจปล่อยให้อีกคนไปหลับไปนอนได้อย่างสมใจ จึงเข้าไปหาและตั้งหน้าตั้งตาพูดด้วย แต่ก็ไม่รู้จะสรรหาคำพูดอะไรมาสื่อความต้องการของตัวเอง ก็มันใช่เรื่องน่าพูดเสียที่ไหนกันล่ะ
"ฉันก็แค่อยากจะลองเปลี่ยนๆดูบ้าง ไม่ได้คิดอะไรหรอก"
"อะไรของแกวะคะ ????"
"เออ ถ้าพี่ มะ..."
"อะไรของแก ยายแก้ว !!!!!!!!!!!!!!!!?"
"ห้ะ !!! ฉะ ฉันจะขอยืมกระโปรงซักตัวอ่ะ!!!!"
โดนเร่งเร้าจนต้องพูดอะไรที่ในชีวิตนี้ไม่คิดว่าจะได้พูด และเชื่อมาเสมอว่าสิ่งนั้นมันน่าอายหากจะต้องพูดหรือทำลงไป ก็กระโปรง รองเท้าส้นสูง ทาแก้มทาตา เป็นสิ่งน่าขยะแขยงสำหรับเธอที่สุด ไม่อยากคิดเลยว่าถ้าวันหนึ่งจะต้องอยู่กับสิ่งเหล่านั้น เธอเองจะกลายเป็นตัวประหลาดแค่ไหนกันล่ะ? ใช่ว่าแต่ตัวเธอเองที่คิดว่ามันประหลาดและดูผิดที่ผิดทางหากต้องอยู่กับแก้วใจ ฟังจากคำถามของพี่สาวตัวดีก็น่าจะรู้แล้ว
"ก็แค่นั้นอ่ะ พูดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่ได้ หา...เดี๋ยวนะ แกจะยืมอะไรฉันนะ?"
"เอ่อ กะ กระโปรง"
"หืม ? กระโปรง ... กระโปรง!!!!!!!! คนแบบแกนี่นะ จะยืมกระโปรงฉัน?"
"...*พยักหน้า*...จะตะโกนหาพระแสงอะไรเล่า"
"กระโปรงเค้ามีเอาไว้ให้ผู้หญิง"
"ฉันไม่ใช่ ?"
"กระโปรงเค้ามีไว้ให้ใส่"
"ก็ไม่ได้จะเอามานอนกอดนิ่"
"กระ ..."
"จะให้ยืมไหม? ไม่ให้จะไปนอนแล้วนะ ขี้เกียจพูดด้วยแล้ว!!!"
"เออ ๆๆๆ ไปเอาที่ห้องเลยป่ะ เดี๋ยวคัดไว้ให้ เท่าที่แกจะกล้าใส่อ่ะนะ 5555555555555555555555 "
"ชิ รู้แล้วน่า ไม่เห็นจะน่าป๊อดตรงไหนเลยเหอะ!!"
แม้แต่พี่สาวที่เคารพยังรู้สึกเลยว่า เธอกับสิ่งของสวยงามหรือหวานๆเหล่านั้นมันดูไม่เข้ากันอย่างรุนแรง แล้วแบบนี้ยังคิดจะสวมกระโปรงสั้นๆ ใส่รองเท้าส้นสูง แต่งหน้าทาปากไปยืนชงกาแฟที่เคาเตอร์น่ะเหรอ?
คิดไปคิดมาหรือจะเลิกล้มดี? มีความจำเป็นอะไรที่เธอต้องทำขนาดนั้นด้วยอ่ะ "เดี๋ยวเหอะ ไว้เรื่องถึงตัวเมื่อไหร่แล้วจะหัวเราะไม่ออก เชอะ เนอะมีนเนอะ // เดรสสั้นสีครีม ผมยาว หน้าหวาน พูดคะพูดขา สเป็กคุณบอสไม่ใช่เหรอจินนี่ ฉันได้ยินคุณจองเบเคยพูดอ่ะ ......แล้วทางนี้ล่ะ กางเกงยีน รองเท้าผ้าใบ ผมสั้น มีหน้าอก แต่ไม่สามารถระบุเพศได้ อาเมน...." เอาก็เอา ลองสักตั้งจะเป็นไรไป ที่ทำไม่ได้เพราะต้องการให้ใครมาประทับใจอะไรหรอกนะ แค่อยากให้ยายสองคนนั้นเห็นว่าคนอย่างเธอทั้งหล่อและสวยในคนๆเดียว 2 อิน วัน ไม่อยากจะโม้ ฮ่าๆๆๆๆ
"สั้นไป"
"บางไป"
"ดอกไป"
"เจ็บไป"
"เรียบร้อยไป"
"โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย แกกลับไปใส่กางเกงของแกเหมือนเดิมเหอะ อะไร?? นี่หมดตู้แล้วนะยะ เสื้อผ้าฉันน่ะอินเทรนตลอด แล้วดูแกสิ เลือกไม่ได้สักตัวอ่ะ เยอะนะ ไหนว่าอยากเปลี่ยนลุคให้เข้าตาคุณเจ้านายขาไง ดูแกทำซิ !!????"
"ง่า...............พี่กิ่งคนสวย เอาอีกทีนะ คราวนี้จะตั้งใจเลยอ่ะ"
ผ่านไปครึ่งชั่วโมงคุณพี่สาวที่เคารพก็อาบน้ำอาบท่า เตรียมกระโปรงให้เธอเลือกเสร็จสรรพ และอีกกว่า 1 ชั่วโมงที่นั่งมองกระโปรงตัวแล้วตัวเล่าจากตู้ของคุณเธอที่โยนลงบนเตียง ไม่ได้น่าพิศมัยเลยจริงๆ ยกเลิกตอนนี้ทันไหม? ไม่อยากเอาใจใครแล้วได้หรือเปล่า? ก็ดูสิแต่ละตัวของแม่คุณ ไม่ยาวไปถึงตาตุ่ม ก็สั้นเหนือเข่าสูงเกินไป ตัวยาวน่ะเธอใส่ไม่ได้อยู่แล้วเพราะมันจะไม่คล่องตัวตอนชงกาแฟ แล้วตัวสั้นๆล่ะ บางขนาดนั้น ดอกเต็มตัว สีเจ็บขนาดนี้ โอยยยยยยยยยยย แก้วใจคนหล่อจะบ้าตาย เลือกไปส่ายหน้ามาจนพี่สาวทนไม่ไหว อีกทั้งเวลานี้ก็ปาเข้าไปตี1กว่าๆแล้ว ความเพลียจึงเข้าครอบงำทั้งคู่ ไม่อยากเสียเวลาพักผ่อนไปมากกว่านี้อีกแล้ว จึงขอสงบศึกกับของน่ากลัวตรงหน้าแล้วสัญญาว่าจะตั้งใจเลือกจริงๆจังๆสักที
"เอาไปสักสองตัวละกัน พรุ่งนี้จะพาไปซื้อใหม่ที่ถูกใจแก ไหนๆก็ตั้งใจจะเปลี่ยนตัวเองแล้วก็ต้องให้ถึงที่สุด ใส่มันให้ชินๆไป เดี๋ยวก็ชอบเองแหล่ะ ดีกว่าต้องมานั่งคิดมากกลัวเจ้าของไปหาหมาตัวใหม่ที่เด็กกว่า หวานกว่า หญิงกว่ามาเลี้ยง จริงป่ะ"
"อือ"
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ น้องรัก ฉันดีใจนะที่เราไม่มีความลับต่อกัน เพราะไม่อย่างนั้นน้องสาวสุดหล่อของฉันต้องตีอกชกลมเพราะไม่รู้จะพูดกับใคร จะแก้ปัญหายังไงแน่ๆ ป่ะ ไปนอนพรุ่งนี้เลิกงานแล้วไปหาฉันนะ มันใกล้ห้างน่ะ เข้าใจตรงกัน จอบอ แยกย้าย"
".............."
.
.
.
.
"คอฟฟี่ อิน เลิฟ สวัสดีค่ะ อีก 15 นาทีร้านถึงจะเปิดนะคะ อะ อ้าว ใยไหม นั่นเอง วันนี้มาเช้าจังนะคะ"
"อืม .... พี่เจ้าของร้านยังไม่มาเหรอคะ พี่โทโมะน่ะค่ะ"
"ครับ?"
"อ้ะ สวัสดีค่ะ พี่โทโมะ จำใยไหมได้ไหมคะ ที่อยู่กับพี่แก้วเมื่อวานนี้ *ยิ้มหวาน*...."
"ไม่แน่ใจนะครับ แก้วยังไม่มาเหรอมีน?"
"ยังค่ะ เมื่อกี๊โทรฯมาบอกว่าจะเข้าเลท 5 นาที รถติดน่ะค่ะ"
"อืม แล้ว...."
"ใยไหมค่ะ"
"ครับ มีธุระอะไรหรือเปล่า หรือจะรอแก้วมาก่อน?"
"ไม่มีธุระกับพี่แก้วค่ะ แต่มีเรื่องจะรบกวนพี่โทโมะมากกว่า ไยใหมขอคุยเป็นการส่วนตัวได้ไหมคะ"
"หืม ???"
เมื่อคืนนี้เขาเคลียร์งานจนดึกที่นี่จึงไม่ได้กลับโรงแรม แถมพอเลิกงานแก้วก็ยังรีบกลับ ชงกาแฟทิ้งไว้ให้เขาแล้วหนีกลับไปเฉย ขอให้อยู่ด้วยกันสักชั่วโมงสองชั่วโมงจะได้มีกำลังใจเคลียร์งานให้เสร็จแล้วกลับพร้อมกันก็ไม่ได้ บอกว่ามีธุระแบบด่วนจี๋ เต็มที่ได้แค่จูบเบาๆแล้วก็หนีไปเฉย ตื่นเช้ามาก็อยากจะเห็นหน้าก่อนออกไปทำงานข้างนอกให้ชื่นใจเสียหน่อย แม่คุณก็ยังมาไม่ถึง จะตัดเงินเดือนดีไหมครับ? อย่าเลย แบบนั้นเท่ากับฆ่าตัวตายทางอ้อมล่ะนะ
ต้องออกต่างจังหวัดตั้ง 3 วัน ยังไม่ได้กอดสักครั้งก่อนไป เหี่ยวแห้งแน่ๆงานนี้ คนหล่อเศร้า อยากตายครับบบบบบบ
"อ้อ ใยไหมมีหนังสือจากมหา'ลัยมาด้วยนะคะ นะคะพี่โทโมะ"
"อ่า เชิญครับ นั่งรอที่โต๊ะมุมสุดก็แล้วกันนะ คนในร้านยังไม่มี"
"ข้างบนไม่ได้เหรอคะ"
"คงไม่ใช่ธุระสำคัญขนาดนั้นหรอกมั้งครับ มีนขอกาแฟให้ผม แล้ว...?"
"ใยไหมขอน้ำส้มค่ะ"
"บอสจะรอให้แก้วมาชงให้หรือรับแบบสำเร็จคะ?"
"แบบสำเร็จละกัน ผมมีเวลา 5 นาที ต้องออกไปข้างนอกต่อ"
"ค่ะ"
นัดกับเพื่อนๆเอาไว้อีกไม่เกิน 10 นาทีก็คงจะมาถึง กลับถูกสาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้ม แต่งตัวน่ารักในชุดกระโปรงสั้นสีหวานๆที่เขาชอบมาดักไว้ สาวน้อยส่งสายตาแบบแปลกๆมาให้ เป็นใครจะไม่รู้ เขาไม่ใช่คนอ่อนต่อโลกอะไร เคยผ่านผู้หญิงมาเท่าไหร่ มีหรือจะไม่รู้กับอาการของสาวน้อยตรงหน้า แต่เพราะตอนนี้ยังอยู่ในร้านและลูกน้องที่ทำงานอยู่ก็ล้วนแต่เข้าข้างแม่เสือสาวของเขาทั้งนั้น จะมาทำตัวโสดแบบที่เคยทำคงจะเป็นไปไม่ได้ ส่วนข้างนอกร้านนั้นเขาก็ยอมรับว่าเคยทำตัวโสดอยู่บ้าง เพราะบางทีการทำธุรกิจโดยไร้ภาระใดๆก็ทำให้งานง่ายขึ้น โดยเฉพาะกับลูกค้าสาวๆ
"คือ ใยไหม นะคะ บ้านอยู่แถวๆสาธรค่ะ แล้วก็ชอบอะไรน่ารักๆค่ะ ใยไหม..."
"เข้าเรื่องเลย ผมมีเวลาอีก 3 นาที"
"เอ่อ ใยไหมกำลังเรียนการตลาดค่ะ เลยอยากมาขอฝึกงานที่นี่ นี่เป็นเอกสารจากมหา'ลัยค่ะพี่โทโมะ"
"อืม บัญชีเราจ้างบริษัทตรวจสอบบัญชีอยู่แล้วคงให้ทำไม่ได้"
"แต่ใยไหมก็ทำอย่างอื่นได้นะคะ ในร้านนี่ใยไหมทำได้หมดเลยค่ะ ทำเค้กก็ได้นะคะ ส่วนชงกาแฟก็ไม่มีปัญหาถ้าพี่แก้วยอมสอน "
สาวน้อยขยับเก้าอี้เข้ามาใกล้ ไหนจะนั่งไขว่ห้างเสียจนกระโปรงตัวบางถลกขึ้นเห็นไปถึงไหนต่อไหน แต่ก็ไม่ได้เรียกความสนใจเขาเท่าไหร่ เพราะแม่เสือสาวที่เขากกกอดอยู่ทุกๆ 2 อาทิตย์ (ความจริงอยากให้บ่อยกว่านั้น แต่แม่คุณไม่ยอม) ขาวกว่า เนียนกว่านี้เยอะ ไหนสาวน้อยยังเอาแต่จ้อนอกเรื่อง จนนึกรำคาญทำให้ต้องบอกว่าไม่มีเวลาจะฟังแล้ว สาวน้อยจึงยอมเข้าประเด็น
อันที่จริงร้านของเขาก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไร แต่รายได้ต่อวันนั้นนับว่ามาก เพราะถึงที่นี่จะไม่ได้มีที่นั่งไว้คอยรองรับคนในจำนวนมาก แต่การขายแบบกลับบ้านนั้นก็ทำเงินได้ถึง 2 เท่าของการนั่งที่ร้าน ด้วยความอร่อย และความน่ารักของบรรยากาศ จนตอนนี้ต้องเพิ่มสาขาตามที่ต่างๆให้มากขึ้น เขาจึงต้องออกไปดูงานต่างจังหวัดบ่อยๆ แต่ก็ไม่เคยคิดเรื่องจะให้มีใครมาฝึกงาน แล้วดูเหมือนว่าแม่สาวน้อยคนนี้จะมีความตั้งใจมากเสียด้วย เล่นมาหาตั้งแต่เช้า แถมเตรียมเอกสารมาซะดิบดี แต่เขาก็ไม่อยากตัดสินใจอะไร รอให้ฝ่ายบุคคลอย่างมาตัดสินใจจะดีกว่า
ส่วนเขาก็ควรรีบออกไปจากตรงนี้ก่อนที่แม่เสือจะมาเจอคงจะเข้าท่ากว่าเยอะ ก็ไอ้การที่สาวน้อยใช้อกนิ่มๆมาประชิดตัวเขาในระยะอันตรายขนาดนี้ แล้วไหนจะคำพูดคำจาใช้สีหน้าแบบนั้นอีก ..... ถ้าแก้วเข้ามาเห็นได้เลือดแน่ๆ
"พรุ่งนี้ค่อยมายื่นเอกสารกับคุณหวายดูก็แล้วกันนะ ผมขอตัวก่อน"
"อ่ะ เดี๋ยวค่ะ พี่โทโมะคะ"
"ครับ?"
"ไท้ เบี้ยวน่ะค่ะ ใยไหมจัดให้นะคะ"
"........................"
"แกเห็นอย่างที่ฉันเห็นป่ะมีน //แกเห็นอย่างที่ฉันเห็นป่ะจิน"
to be con.
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ