Coffee In My Heart

เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
ผู้แต่ง : ออมอนี่_cake
 
 
 
เรื่องสั้น เรื่อง มอคค่า ภาค 2 แก้วที่ 2
 
 
 
 
 

น.

“ปิ๊ง ป่อง....COFFEE IN LOVE ยินดีต้อนรับค่ะ
 
 
....วันนี้รับอะไรดีคะ?? ^__^~”
 
 
 
 
 
 
 
"พี่แก้วยังไม่มาเหรอพี่มีน?"
 
 
 
 
 
"อ๋อ....น้องใยไหมนั่นเอง พี่แก้วมาถึงแล้วค่ะตอนนี้กำลังแต่งตัวอยู่ด้านใน คิดออเดอร์รอนะคะ"
 
 
 
          เสียงกริ่งหน้าร้านดังขึ้น เมื่อมีลูกค้าเข้ามาพักผ่อนในร้าน รีบแต่งตัวให้เรียบร้อย เพราะเมื่อวานออกไปเที่ยวกับคุณชายทั้งวัน แถมเมื่อคืนยังถูกบังคับ(?)ให้ค้างที่คอนโดของคนเอาแต่ใจอีก วันนี้เลยตื่นสายทำให้เลยเวลายืนหน้าเค้าเตอร์ไปเกือบ 10 นาที ดีที่คุณชายไม่ใช่คนตื่นยากและไม่ใช่คนที่มีทักษะในการขับรถแบบถูกกฎจราจรเท่าไหร่นัก จึงพาเธอเหาะมาได้ทันเวลาพอดี
 
 
 
 
 
"พี่แก้วเห็นหน้าใยไหมก็รู้แล้วล่ะ คิก คิก"
 
 
 
 
"อ่า ใช่สิ พี่ลืมไปเลย ว่านี่ลูกค้าประจำของบาริสต้า"
 
 
 
 
"ลูกค้าคนสำคัญตะหากเล่า พี่มีนอ่ะ!!!"
 
 
 
          ได้ยินเสียงคล้ายๆลูกแมวร้องเหมียวๆอยู่หน้าเค้าเตอร์ก็พอจะเดาออกได้ว่า ลูกค้าประจำช่วงอาทิตย์สองอาทิตย์ที่ผ่านมาของเธอได้มาถึงแล้ว น้องใยไหม นศ.ปี 1 ม.K ที่อยู่แถวๆนี้มักจะแวะเวียนเข้ามาทักทายบ่อยๆ น้องเค้าน่ารัก คุยเก่งก็เลยดูเป็นสีสันให้กับร้านได้เป็นอย่างดี อย่างน้อยก็ช่วยเพิ่มลูกค้าหนุ่มๆที่เยอะอยู่แล้วให้เยอะขึ้นไปอีก ฮิฮิ ดีจริง เดือนนี้เธอทั้งสามคนต้องได้โบนัสแน่ๆ ถ้าเจ้านายไม่ตาถั่วน่ะนะ
 
 
 
 
"ฮะ ฮะ โอเคๆ"
 
 
 
"ไหนอะไร ใครสำคัญจ๊ะ ถ้ากำลังพูดถึงคนสำคัญของบาริสต้าล่ะก็ นู่น....นอกร้านนู่นค่ะ แปลกแฮะปรกติมารับเย็นๆ วันนี้ทำไมมาเช้า?"
 
 
 
 
 
"ใครคะ?!!!.....อา หน้าตาดีจัง .....ใครกัน?"
 
 
 
 
"ก็คุณโทโมะ เป็น ฟะ ..."
 
 
 
 
"อ้าว หวัดดีจ้า ใยไหมคนสวยของพี่แก้ว อเมริกาโน่เย็นเพิ่มมิ้นต์เหมือนเดิมใช่ป่ะครับ? ^___^" เก็บเสื้อผ้า และของใช้ส่วนตัวเข้าในล็อกเกอร์ของตัวเองเสร็จก็ตรวจเช็คความหล่ออีกนิดหน่อยจึงเดินออกมา จังหวะนั้นได้ยินการคุยแบบออกรสออกชาติของทั้งสามสาว โดยกล่าวถึงบุคคลที่ 4 ที่ยืนอยู่นอกร้าน แต่ก็ไม่ได้สนใจว่าคุยเรื่องอะไร เพราะดูแล้วคงจะเป็นการแนะนำทั่วๆไปเพราะโต๊ะยังว่าง ยายสองสาวเลยมีเวลามาเม้าท์เจ้านายให้เด็กฟัง
 
 
 
 
 
 
"อ่อ อือ ค่ะ .... เอ่อ พี่แก้วขา ใครเหรอคะ ที่ยินอยู่หน้าร้านน่ะค่ะ?"
 
 
 
 
 
"อ่อ อ่ะ เจ้านายครับผม ^___^" เด็กน้อยพูดเจื้อยแจ้วอย่างน่าฟัง ถามถึงบุคคลที่ 4 ที่ตอนแรกเธอคิดว่าเพื่อนสาวได้ให้คำตอบไปแล้ว จึงเอ่ยบอกไปโดยไม่ได้คิดอะไร ก็เป็นเจ้านายจริงๆนี่นา เนอะ ! ..... กว่าจะรู้ตัวว่าคิดผิดที่ไม่ยอมผลักไสยายเพื่อนตัวดีเข้าประจำที่ ก่อนที่จะมานั่งจ้อกับสาวน้อย คำตอบที่ไม่ได้มาจากปากเธอ จึงทำให้เด็กน้อยหน้างอได้ไม่ยาก
 
 
 
 
 
"เจ้าของหัวใจด้วย บอกใยไหมเค้าไปสิ น้องเค้าจะได้ตาสว่างเสียที ฮิฮิ"
 
 
 
 
 
 
".............. แฟนพี่แก้ว? .................. หน้าตาดีขนาดนั้น จะมีแฟนที่ดูจืดๆแบบนี้เหรอ ...... จริงเหรอคะพี่แก้ว?"
 
 
 
 
          เด็กน้อยมองตามทันทีที่ได้ยินเพื่อนผู้ทำหน้าที่อบขนมพูด ก่อนจะหันกลับมาถามคำถามที่เธอเองไม่ได้จริงจังในคำตอบเสียเท่าไหร่ ก็คนมันโกหกไม่ค่อยเก่งอ่ะนะ
 
 
 
 
 
 
"หา ไม่จริงหรอกคร้าบบบ" หัวเราะเบาๆ พร้อมกับส่ายหน้าแบบไม่จริงจังนักให้เด็กน้อยออกไป ก็ไม่ได้คิดจะปิดบังใคร แต่ก็ไม่ได้อยากเปิดเผยให้ใครรู้แบบโจ่งแจ้งขนาดนั้น เธอก็ยังคงต้องการเช็คเรตติ้งตัวเองเหมือนกัน ไม่ได้เหมือนคุณเจ้านายที่วันๆเอาแต่หาโอกาสเข้าหาตอนที่เธอทำงาน ประกาศสถานะตัวเองกลายๆ ปากไม่พูดแต่รังสีอำมหิตนี่แผ่กว้างมากค่ะ หนุ่มๆต้องอันตรธานหายไปจากหน้าเค้าเตอร์จนหมด ให้มันได้งั้นสิคะ คุณเจ้านาย!
 
 
 
 
 
 
 
"งั้น.....แนะนำให้ใยไหมหน่อยสิคะ พี่เค้าดูดีจัง >////////< "
 
 
 
 
 
 
          เมื่อได้ยินคำตอบจากปากบาง เด็กน้อยก็หน้าขึ้นสีแล้วขอร้องในสิ่งที่ได้ยินมาตลอดในการเป็นลูกจ้างของที่นี่ ก็คุณเจ้านายเธอน่ะฮอตมาก ขนาดว่ามักจะชอบทำเย็นชากับสาวๆที่เข้าหา เพราะออกตัวแล้วว่าต่อไปนี้จะเลิกเจ้าชู้และมั่นคงต่อเธอเพียงคนเดียว แต่ด้วยความมุ่งมั่นในการทำงานของคุณเจ้านายมักบ่งบอกทางสีหน้า จึงทำให้สาวแท้สาวเทียมที่เผลอมอง และยอมมอบหัวใจให้ง่ายๆ
 
 
 
 
 
"ได้สิครับผม ..... เจ้านายคร้าบบบบบบบ \0/"
 
 
 
 
 
 
"มีนเดี๋ยวขอของว่าง 4 ที่นะ คุณจองเบ คุณเคนตะ คุณหวายจะเข้ามา"
 
 
 
 
 
 
"ค่ะ"
 
 
 
 
 
 
"นี่ๆๆ เจ้านายคะ นี่น้อง ยะ ใย ......อ้าว ไอบ้านิ่ ไม่มีมารยาทเดินหนีคนที่เค้ากำลังจะพูดด้วยได้ไงอ่ะ ฮึ่ย!!! อ่ะ ใยไหมอย่าไปสนใจเลยนะครับ มาๆทานเค้กดีกว่าพี่จินนี่พึ่งอบเสร็จตะกี๊นี้เอง ^__^"
 
 
 
 
 
          รู้ดีกับอาการที่เจ้านายเป็นอยู่ เพราะหลายครั้งแล้วที่เธอเป็นแบบนี้ ที่มักจะทำตามคำขอของลูกค้าสาวๆที่อยากจะรู้จักและสนิทด้วย แต่เจ้านายก็จะทำเป็นมองไม่เห็นแล้วเมินไป ไม่รู้หรือไงว่านั่นน่ะ ทำให้สาวๆยิ่งชอบ เหมือนสุภาษิตไทยสมัยก่อนกรุงแตก(?)ที่กล่าวว่า ผู้ชายเมินแปลว่าผู้ชายรัก
 
 
 
 
 
"สงสัยพี่เค้าคงยุ่งนะคะ ...หึ คิดว่าจะหนีใยไหมพ้นเหรอ.... ว้าว!เค้กน่ารักจังค่ะพี่จินนี่ ขอบคุณนะคะพี่แก้ว พี่แก้วรู้ใจใยไหมที่สุดเลย ^o^พรุ่งนี้ใยไหมขอมาหาอีกนะคะ"
 
 
 
 
 
.
 
.
 
.
 

น.

 
 
 
 
 
 
"เฮอะ ดูก็รู้ว่าแกล้งชมขนมฉันน่ะ // เออ ฉันก็ว่าปรกติไม่เคยเห็นจะแตะ แค่มานั่งเฝ้าแกหน้าเค้าเตอร์ทุกวันกะกาแฟแก้วเดียวนางก็อยู่ได้ละทั้งวัน"
 
 
 
 
 
"พวกแกเป็นอะไรมากป่ะน่ะ? พักใหญ่แล้วนะ ที่พูดแบบนี้กับลูกค้า มีอะไรเป็นการส่วนตัวเข้ามาเกี่ยวหรือเปล่าครับ?" หันไปตามเสียงของเพื่อนสาวที่ดูเหมือนจะว่างจริงๆ เพราะขนาดนี่ลูกค้าเต็มร้าน แต่ก็ยังมานั่งเม้าท์กันข้างๆเธอได้ เหมือนเธอจะไม่ได้อยู่ในวงสนทนา แต่ก็ไม่อาจเลี่ยงการได้ยินได้ฟังได้ แล้วเรื่องที่พูดถึงก็เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับเธอ จึงตอบกลับไปแบบไม่ได้คิดอยากจะได้คำตอบจริงๆ
 
 
 
 
 
"ดูก็รู้ว่าเป็นพวกใจแตก ไม่ยอมไปเรียน // มาเฝ้าแก 2 อาทิตย์ได้แล้วมั้ง ไม่เห็นนางขนการบ้านหรือโปรเจคอะไรมานอกจากใส่ชุดนักศึกษาไซส์หลานมาได้ทุกวัน"
 
 
 
 
 
 
"น้องเค้าก็ไม่ได้มาทุกวัน อีกอย่างฉันก็เป็นผู้หญิง แล้วแกสองคนก็ไปบอกเรื่องคุณบอสหน้าโหดนั่นอีก คงไม่คิดอะไรแล้วล่ะ" ก็จริงอย่างที่พูด เธอมักจะเสนอตัวแนะนำสาวๆทั้งหลายให้คุณบอสรู้จัก แล้วยายเพื่อนสองคนนี้ก็มักจะตบท้ายให้เข้าใจกันว่าคุณเจ้านาย น่ะเป็นของเธอ ดังนั้นสาวๆหลายๆคนจึงไม่คิดอยากจะสานสัมพันธ์ต่อ เพียงแค่ขอกรี๊ดบ้างเวลาเจอหน้าที่ร้าน ก็คนมันหล่อจริงๆอ่ะโนะ ฮิฮิ
 
 
 
 
 
 
"หืมมมม นี่ยายเซ่อแกล้งบื้อหรือว่าบื้อจริงๆ คะ? // นางไม่ได้คิดอะไรกะแกแล้วฉันเชื่อนะ เพราะตอนนี้นางเปลี่ยนเป้าหมายใหม่แล้วจ้า"
 
 
 
 
 
 
"ไม่ดีเหรอ ฉันจะได้อยู่อย่างสงบแบบที่พวกแกอยากให้เป็นไง?"
 
 
 
 
 
 
 
"โดยการชี้โพรงให้กระรอกเข้าโพรงตัวเองนี่นะ? // นี่ๆ ฉันดูออกนะ สายตาที่นางมองคุณโทโมะเมื่อกี๊ เหมือนกับตอนที่นางใช้มองแกเมื่อสองอาทิตย์ก่อนเลย เป๊ะอ่ะ"
 
 
 
 
 
 
          ไม่ได้คิดตามแบบจริงจังกับคำพูดของเพื่อน เพราะเคยถามอยู่เหมือนกันว่าโกรธไหม หรือรู้สึกสนใจใครหรือเปล่า ที่เธอไปแนะนำสาวๆให้เขาแบบนั้น คำตอบที่ได้กลับมาก็ทำให้โล่งใจแบบบอกไม่ถูกก่อนจะปรี๊ดแตกเมื่อคนรักตอบแบบไม่คิดให้ได้ยิน
 
 
 
 
 
 
          "ผมไม่ได้สนใจหรอก รู้ว่าแก้วแค่หยอกเล่น อยากจะหาอะไรเล่นสนุกๆสินะครับ "
 
 
 
 
 
 
        "แต่ถ้าผมคิดอยากจะมีใครจริงๆ ผมไม่ต้องพึ่งแก้วหรอกเดี๋ยวผมหาเอง โอ้ย!!! เจ็บครับแก้ว อย่าบิด อ๊า!!!!!!"
 
 
 
 
 
 
“ฉันไม่ได้มีไว้สำหรับเล่นสนุกอย่างเดียวนะ!! ฉันไม่ยอม นายตายแน่!!!!!!” และแล้วก็จบด้วยเหตุการณ์บิดซิกแพค สงครามหมอน และการง้อแบบเสียพลังงานจนเช้า ..... อ้า แต่อย่าเข้าใจผิดนะคะ เธอไม่ได้แนะนำสาวๆให้คุณเจ้านายเพราะอยากจะจบด้วยเรื่องแบบนั้นจริงๆนะคะ สาบานให้เก้าอี้ที่ร้านมีสี่ขาเลยเอ้า!!!
 
 
 
 
 
 
"น้องเค้ายังไม่ได้แต่งนะ จะใช้นางได้ไง น่าเกลียดอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆ ... อ่ะ ไม่ขำเหรอคะ?"
 
 
 
 
 
"เดี๋ยวเหอะ ไว้เรื่องถึงตัวเมื่อไหร่แล้วจะหัวเราะไม่ออก เชอะ เนอะมีนเนอะ // เดรสสั้นสีครีม ผมยาว หน้าหวาน พูดคะพูดขา สเป็กคุณบอสไม่ใช่เหรอจินนี่ ฉันได้ยินคุณจองเบเคยพูดอ่ะ ......แล้วทางนี้ล่ะ กางเกงยีน รองเท้าผ้าใบ ผมสั้น มีหน้าอก แต่ไม่สามารถระบุเพศได้ อาเมน...."
 
 
 
 
 
 
          ก่อนจะคิดอะไรไปไกล ก็ถูกเพื่อนผู้หวังดี หว่านล้อมด้วยหัวข้อใหม่ สงสัยพึ่งจะคิดกันได้อีกหนึ่งเหตุผล ฟังๆไปก็น่าคิดเหมือนกัน เพราะอย่างที่เพื่อนสาวพูดมาล้วนถูกต้องหมด คุณเจ้านายน่ะอยากให้เธอเปลี่ยนมาใส่กระโปรงตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน อยากให้พูดคะพูดขา แต่งหน้าไว้ผมด้วยหรือเปล่าอันนี้ไม่รู้ เพราะไม่เห็นจะเคยบอกสักที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
"แหม ดูเข้าขากันดีนะเธอสองคน อ้อ คุณมีน คุณจินนี่คะ ของว่าง 4 ที่ได้หรือยังคะ? ฉันเห็นคุณเจ้านายทั้ง 4 คนขึ้นไปนานแล้วนะคะ"
 
 
 
 
 
 
 
".....เฮอะ ถ้าคิดอยากจะไปก็ไปสิ ไม่ง้อหรอกนะ ชิ!!!!"
 
 
 
 
to be con.