Coffee In My Heart
เขียนโดย 
ออมอนี่cake
วันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2555 เวลา 18.56 น.
แก้ไขเมื่อ 17 กันยายน พ.ศ. 2559 16.38 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
14) Carpuchino II แก้วที่ 2
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
เรื่องสั้นเรื่อง คาปูชิโน่ ภาค 2 แก้วที่ 2
((เลขหมายที่ท่านเรียก.....))
"นายหมีบ้า ทำไมไม่รับโทรศัพท์เราเนี่ย?"
.
.
"น้องฟางครับ ทานอะไรดี ปลาแซลม่อน ไข่ปลาคาร์เวีย หรือหูฉลามดีครับ"
"อะ เอ่อ อะไรก็ได้ค่ะ คือ ฟางทานอะไรแบบนี้ไม่ค่อยเป็น"
.
.
"ไว้พี่พามาทานบ่อยๆนะครับ"
.
.
".........." จู่ๆก็นึกอยากจะกลับไปทานไข่เจียวไหม้ๆที่บ้านยังไงก็ไม่รู้แฮะ นั่งทานอาหารร้านเลิศราคาสุดหรูแบบไม่รู้รสชาติอยู่ประมาณชั่วโมงกว่าๆ ก็ขอให้อ.พากลับบ้านอ้างเหตุผลว่าเป็นห่วงน้องชายในสายเลือดที่อยู่คนเดียว รถหรูใช้เวลาไม่นานก็พาเธอมาถึงที่หมาย ขอตัวลงหน้าปากซอยก่อนถึงคอนโดที่พัก เพราะต้องทำธุระสำคัญก่อนเข้าห้อง
.
.
...ปิ๊งป่อง....
"เดหลี ป๊อบเข้ามาซื้อนมสดหรือยังจ๊ะ? ประมาณ 3 ทุ่มกว่าๆน่ะ"
.
.
"ไม่มีนะคะ หนูไม่เห็นค่ะ หนูอยู่ตรงเค้าเตอร์ตลอดเลยนะ"
"อ่ะ ขอบใจจ้ะ" แปลกจัง ก็บอกแล้วนะว่านมที่ห้องหมด ทำไมไม่ยอมแวะซื้อกลับเข้าไปด้วย จะไม่มีเงินหรือก็ไม่น่าจะใช่ อย่างนายหมีดำน่ะมีเครดิตแบบไม่จำกัดวงเงินตั้ง 2 ใบ ไม่เหมือนผู้ช่วยอาจารย์อย่างเรา T_T ทำงานงกๆตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน็อต จะซื้อกระเป๋าสักใบยังคิดแล้วคิดอีก เฮ่อ..... อ๊ะ! มันใช่เวลามา
ดราม่าเรื่องตัวเองไหมเนี่ย?
.
.
"หรือจะไปทานข้าวกับเพื่อนๆ ซื้อติดมือเข้ามาแล้ว เลยไม่แวะคอนวิเนี่ยน?" คิดมากไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา กลับไปที่ห้องก็คงจะได้รู้ เผลอๆพ่อตัวดีอาจจะเล่นบาสฯรอเธอจนแบตหมด นอนหมดแรงอยู่ที่ห้องก็ได้ เลิกคิดแล้วขึ้นห้องโดยไม่ลืมหยิบนมสดมา 3 ลิตรให้คุณชายหน้าหมีขี้โมโห ฮิฮิ
.
.
"แกร่ก ป๊อบฟางกลับมาแล้วจ้า" ทำเสียงแอ๊บแบ๊วสุดฤทธิ์ เผื่อจะทำให้อารมณ์โกรธลดลงสัก 1 ขีดอ่ะนะ
.
.
"หลับแล้วเหรอ? ก๊อกๆ ป๊อบ มีนมดื่มเหรอไม่ซื้อจากคอนวิเนี่ยนมาอ่ะ ฟางซื้อมาแล้วนะ ดื่มไหม...?
ป๊อบๆ"
.
.
"......................"
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
"หิวข้าวไข่เจียวไหม้ๆจังเลยอ่ะป๊อบ.....ป๊อบๆ ไปไหนของเค้าแต่เช้าเนี่ย?"
ตื่นเช้ามาแบบไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปตอนไหน เพราะเมื่อคืนเคาะเรียกน้องชายต่างสายเลือดอยู่นานสองนานก็ไม่มีเสียงตอบรับ คิดเข้าข้างเพื่อไม่ให้ตัวเองรู้สึกผิดไปมากกว่านี้ว่า ป๊อบคงจะเหนื่อยมาก ทานข้าวกับเพื่อนๆเสร็จแล้วคงอาบน้ำเข้านอน โดยทำเป็นลืมเรื่องสำคัญที่ตัวเธอเองรู้ดีที่สุด
....ป๊อบปี้น่ะหลับยาก แต่ตื่นง่ายที่สุดในโลก....
.
"....ไปรับน้อง 2 วัน...."
.
"อะไรนะ ไปรับน้อง? ไม่เห็นบอกล่วงหน้าเลย"
.
((เลขหมายที่ท่านเรียก.....))
((เลขหมายที่ท่านเรียก.....))
((เลขหมายที่ท่านเรียก.....))
.
.
"กะอีแค่รับน้อง ถึงกับต้องปิดมือถือเลยหรือไง ไม่มากไปหน่อยเรอะ ชิส์!! โกรธแล้วนะ รีบมาง้อให้ไวเลยนายหมีบ้าๆๆๆๆๆๆ"
.
.
"ลมอะไรหอบอาจารย์เอกออกแบบมาถึงที่นี่ได้น้า เอ๊ะ ฉายเดี่ยวเสียวหลุดเสียด้วยสิ? โอ๊ย ยายกระต่ายเน่า!!" ฝากมะเหงกไว้ตรงกลางกระหม่อมเพื่อนรักสุดห้าวในกลุ่มไปสักที คนยิ่งฟิลแบด(feel bad) อยู่นะเว้ย จะแซวอะไรก็ดูสถานการณ์ด้วย เธอไม่ใช่เจ้านายผีดิบของหล่อนนะยะที่จะไม่สะทกสะท้านต่อคำพูดสั่วๆน่ะ (แก้วใจ : อะไรคือคำพูดสั่วๆ? -_+?)
.
.
"ป๊อบไปรับน้อง .... ขอคาปูชิโน่แก้วดิ่"
"หืม.....? ไหนบอกไม่ชอบนมไง มาแปลก ....มีนจ๊ะมีนจ๋า คาร์ปูฯ1 จินจ๋าขอคัพเค้ก 2 ครับผม"
.
.
"เป็น ' ไรอ่ะ ทะเลาะกัน?" ไม่รู้ว่าเธอเป็นคนเก็บความรู้สึกไม่เก่ง หรือเป็นเพื่อนสนิทที่รู้ดีไปเสียทุกเรื่อง รู้แม้กระทั่งเรื่องเล็กๆอย่างเช่น มดเป็นวันนั้นของเดือน
....หรือแค่มองหน้าเธอ ความรู้สึกนึกคิดก็ไหลออกมาเป็นน้ำในป่าอะเมซอนกัน....
.
.
"ทำไมแกถึงคิดแบบนั้น ฉันแสดงออกเหรอ?"
"หน้าตาแกอ่ะ เฮิร์ตมาก............. เหมือนพวกพึ่งโดนแฟนทิ้งมาใหม่ๆ เล่ามาดิ้อย่าให้ยายเฟย์ว่าเอาได้ว่า แกมันก็เซ่อเหมือนกัน" ด่าได้เข้าใจความรู้สึกยายเฟย์ตอนนั้นมากเลยเหอะ ตอนที่ยายเฟย์ร้องไห้มาหาวันเลี้ยงต้อนรับเจ้านายและพนักงานใหม่ เผลอด่ายายเฟย์ไปเสียหลายคำที่มันเซ่อไม่รู้ว่าสิ่งที่น้าข้างบ้านมันทำไปทุกอย่างน่ะ ก็เพราะรักมันนั่นแหล่ะ
.
.
".....เค้าไปรับน้อง ไม่บอกฉันสักคำ แปะโน๊ตสั้นๆทิ้งไว้ โทรฯไปก็ปิดเครื่อง ฉันทำอะไรผิดวะแก?" สำหรับเธอ เพื่อนก็คือเพื่อนที่จะคอยเป็นที่ปรึกษาและนำพาเราไปให้ทางที่ดีที่สุด จึงได้ไม่มีความลับอะไรต่อกันทั้งสิ้น
.
.
"รีบมั้ง แถวนั้นก็อาจจะไม่มีสัญญาณอ่ะ" เพื่อนก็ยังเป็นเพื่อน อย่างน้อยที่ยายแก้วพูดก็ทำให้เธอสบายใจขึ้นมาได้นิดหน่อยล่ะนะ
.
.
"เอ.....หรือเพราะมีสาวน้อยรุ่นเดียวกันมารับ เลยไม่รู้จะบอกแกยังไงหรือเปล่าอะ? โอ๊ย..............เจ็บคร้าบ....." ที่บอกว่าเพื่อนร้งเพื่อนรักอะไรนั่นน่ะ ปฏิเสธแล้วนะ ฮึ!!!!
.
.
"หมอนั่นขี้เกียจจะตาย ถึงรีบยังไงก็ต้องมาบังคับให้ฉันจัดกระเป๋าสิ นี่จัดเองไปเอง ....มันไม่ปรกติอ่ะแก้ว" แต่ก็เพราะรู้ว่ามันล้อเล่นจึงไม่คิดจะเก็บเอามาใส่ใจอะไร นายหมีนั่นติดเธอจะตาย รักเธอตั้งแต่อยู่มัธยมต้น แล้วเธอก็มั่นใจในความหน้าเด็กของเธอด้วย ไม่มีทางแพ้แม่เด็กปี1อะไรนั่นหรอก ฮึ!
.
.
"เจอกันครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่?"
"ตอนเช้าของเมื่อวาน ก็ไม่เห็นพูดอะไรเลย ยังทอดไข่เจียวไหม้ๆ ยังแกล้งกัน ยัง....เอ่อ นั่นแหล่ะ แล้วก็มา ม.พร้อมกันเหมือนเดิม ...." กิจวัตรประจำวันของเธอกับนายหน้าหมีนั่นตลอดสองเดือนที่ผ่านมาก็มีแค่ตื่นนอนตอนเช้าพร้อมๆกัน ทำกับข้าวทานกัน เล่นกัน กอดกัน และหอมแก้มกัน เอ่อ ... นานๆครั้งก็มีจุ๊บบ้างนิดหน่อย แต่ไม่บ่อยนะก็มันรู้สึกวูบวาบแปลกๆนี่นา กลัวใจตัวเองกลัวจะเป็นเหมือนที่ยายแก้วพูด
...แกรู้ไหม ถ้าได้เริ่มจูบกันเมื่อไหร่ แล้วแกไม่หยุดไว้แค่นั้น แกจะไม่มีสิทธิ์ห้ามอะไรได้อีกเพราะนั่นหมายถึงแกยอมมันแล้ว!!!!....
.
.
เหอะ ยายเพื่อนจอมลามก (,,-_-,,) แต่ก็ไม่ได้บอกมันหมดหรอกนะ เพราะมันยังคิดว่าเธอน่ะเป็นกระต่ายน้อยที่ยังมีแก้มและริมฝีปากบริสุทธิ์อยู่น่ะสิ เฮ่อ........
"อ่ะแค่กๆ อี๋....แก้ว นม ๆ เหม็นอ่ะ > _ < "
.
"อ้าวไอบ้า ก็ฉันบอกแกแล้วไงว่าจะกินเรอะคาร์ปูอ่ะ นี่สั่งให้ไอหน้าหมีจนเคยชินสินะ มีนจ๋าขอชามะนาวจี้ดๆเลยจ้ะ" อี๋ ..... >_< ยอมแพ้จริงๆอ่ะ นมสดอะไรเนี่ย ไม่รู้นายนั่นดื่มเข้าไปได้ไง ทั้งเช้า กลางวัน เย็น แต่ก็แปลกนะตอนจุ๊บกันไม่เห็นรู้สึกถึงเจ้ากลิ่นเหม็นๆนี่เลย? หรือจะเป็นอย่างที่ครูวิทยาศาสตร์สอนตอนสมัยประถมที่บอกว่า ถ้าไม่ชอบทานยาเม็ดเพราะตอนที่มันลงคอไปแล้วอ่ะ มันมีกลิ่นเหม็นมากๆ ให้เรากลั้นหายใจแล้วกรอกยากรอกน้ำ แล้วเราจะไม่ได้กลิ่น ทำให้ทานยาได้ง่ายๆ
.
....ใช่เวลามาสาระอะไรไหมคะตอนนี้?....
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
"แล้วตอนไหนที่มันดูไม่เหมือนเดิม"
"หลังจากที่ฉันโทรฯบอกให้เขากลับไปก่อน เพราะติดธุระ คือ เขาโทรฯมาบอกว่ารออยู่นะ หิวมาก..... แล้วพอดีฉันปฏิเสธ อ.เค้าไม่ได้น่ะ ก็เลยโทรฯไปแคลเซิลป๊อบ...." หลุดจากความคิดของตัวเองก่อนจะหันหน้ามาหาเพื่อนรับน้ำมะนาวแก้วโปรดมาถือไว้ แล้วตอบคำถามที่เพื่อนอยากรู้
.
.
"ธุระ?"
"แค่ทานข้าวน่ะ คือ อ.ปอร์เช่เค้าชวนฟางหลายครั้งแล้ว แต่ก็ปฏิเสธมาตลอดไง เมื่อวานเลยไม่มีเหตุผลจะบอกปัด ก็เลย...."
.
.
"ทิ้งรถจักรยานหมีไปรับ'ทานข้าวกับรถหรูว่างั้น?"
.
.
"แก้วอ่า....ฉันไม่ได้คิดอะไรเลยนะ คิดแค่ว่าถ้าไปมันซะครั้งนึงต่อไปก็คงไม่มีอีกแล้วล่ะ เค้าตื้อจนฉันรู้สึกผิดอ่ะแกเข้าใจไหม"
.
.
"ไม่เข้าใจ.... ถ้าแกไปครั้งหนึ่งก็ต้องมีสองสามนี่คือที่ไอหมีมันคิด ถึงแม้ว่ามันจะรู้หรือไม่รู้ก็ตามว่าธุระของแกคืออะไร แต่มันเลือกที่จะรอป้าแก่ๆอย่างแก ไม่ไปปาร์ตี้กับเพื่อนวัยเดียวกันอย่างที่วัยรุ่นควรจะเป็น แล้วแกกลับเลือกที่จะปฏิเสธหมีมัน"
.
.
"....เหมือนตอนรุมด่ายายเฟย์เลยอ่ะ ดีนะที่มันไม่มาด้วย ไม่อย่างนั้นคงซ้ำเติมฉันเต็มที่แน่ๆ"
.
.
"ฉันจะทำยังไงดี? เราต่างกันมากไปหรือเปล่า ความจริงวัยของเราอาจจะไม่เหมาะสมกัน มันไปด้วยกันไม่ได้ ถ้าวัยอย่างเราเค้าคงเข้าใจว่ามันเป็นเรื่องสุดวิสัยและเชื่อใจฉัน แต่ด้วยความคิดเด็กๆทำให้เราไม่เข้าใจกันแบบนี้...."
"ยายเฟย์กะน้าเขื่อนห่างกันเกือบ ๆ 10 ปีมั้ง แล้วยายเฟย์ก็งี่เง่าแบบไอหน้าหมีเนี่ยแหล่ะ แต่แกกลับงี่เง่ามากกว่าเด็กมันอีก ฮ่าๆๆๆ"
.
.
"ชิส์ ไม่ใช่สักหน่อย ฉันกลับแล้วเดี๋ยวเจ้านายแกด่าว่ามาพาลูกน้องเค้าเสียงานเสียการ" อยู่ไปก็มีแต่จะถูกยายแก้วด่าเสียเปล่าๆ เลยเอาชื่อเจ้านายมันมาอ้างแล้วหาทางหนี
...จะเกิดอะไรขึ้นกับความรักของเราหรือเปล่านะ นายหมีดำ....
ขอโทษที่มาช้าเอามากๆนะคะ ยอมรับผิด T_T
เรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
เรื่องสั้นเรื่อง คาปูชิโน่ ภาค 2 แก้วที่ 2
((เลขหมายที่ท่านเรียก.....))
"นายหมีบ้า ทำไมไม่รับโทรศัพท์เราเนี่ย?"
.
.
"น้องฟางครับ ทานอะไรดี ปลาแซลม่อน ไข่ปลาคาร์เวีย หรือหูฉลามดีครับ"
"อะ เอ่อ อะไรก็ได้ค่ะ คือ ฟางทานอะไรแบบนี้ไม่ค่อยเป็น"
.
.
"ไว้พี่พามาทานบ่อยๆนะครับ"
.
.
".........." จู่ๆก็นึกอยากจะกลับไปทานไข่เจียวไหม้ๆที่บ้านยังไงก็ไม่รู้แฮะ นั่งทานอาหารร้านเลิศราคาสุดหรูแบบไม่รู้รสชาติอยู่ประมาณชั่วโมงกว่าๆ ก็ขอให้อ.พากลับบ้านอ้างเหตุผลว่าเป็นห่วงน้องชายในสายเลือดที่อยู่คนเดียว รถหรูใช้เวลาไม่นานก็พาเธอมาถึงที่หมาย ขอตัวลงหน้าปากซอยก่อนถึงคอนโดที่พัก เพราะต้องทำธุระสำคัญก่อนเข้าห้อง
.
.
...ปิ๊งป่อง....
"เดหลี ป๊อบเข้ามาซื้อนมสดหรือยังจ๊ะ? ประมาณ 3 ทุ่มกว่าๆน่ะ"
.
.
"ไม่มีนะคะ หนูไม่เห็นค่ะ หนูอยู่ตรงเค้าเตอร์ตลอดเลยนะ"
"อ่ะ ขอบใจจ้ะ" แปลกจัง ก็บอกแล้วนะว่านมที่ห้องหมด ทำไมไม่ยอมแวะซื้อกลับเข้าไปด้วย จะไม่มีเงินหรือก็ไม่น่าจะใช่ อย่างนายหมีดำน่ะมีเครดิตแบบไม่จำกัดวงเงินตั้ง 2 ใบ ไม่เหมือนผู้ช่วยอาจารย์อย่างเรา T_T ทำงานงกๆตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน็อต จะซื้อกระเป๋าสักใบยังคิดแล้วคิดอีก เฮ่อ..... อ๊ะ! มันใช่เวลามา
ดราม่าเรื่องตัวเองไหมเนี่ย?
.
.
"หรือจะไปทานข้าวกับเพื่อนๆ ซื้อติดมือเข้ามาแล้ว เลยไม่แวะคอนวิเนี่ยน?" คิดมากไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา กลับไปที่ห้องก็คงจะได้รู้ เผลอๆพ่อตัวดีอาจจะเล่นบาสฯรอเธอจนแบตหมด นอนหมดแรงอยู่ที่ห้องก็ได้ เลิกคิดแล้วขึ้นห้องโดยไม่ลืมหยิบนมสดมา 3 ลิตรให้คุณชายหน้าหมีขี้โมโห ฮิฮิ
.
.
"แกร่ก ป๊อบฟางกลับมาแล้วจ้า" ทำเสียงแอ๊บแบ๊วสุดฤทธิ์ เผื่อจะทำให้อารมณ์โกรธลดลงสัก 1 ขีดอ่ะนะ
.
.
"หลับแล้วเหรอ? ก๊อกๆ ป๊อบ มีนมดื่มเหรอไม่ซื้อจากคอนวิเนี่ยนมาอ่ะ ฟางซื้อมาแล้วนะ ดื่มไหม...?
ป๊อบๆ"
.
.
"......................"
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
"หิวข้าวไข่เจียวไหม้ๆจังเลยอ่ะป๊อบ.....ป๊อบๆ ไปไหนของเค้าแต่เช้าเนี่ย?"
ตื่นเช้ามาแบบไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปตอนไหน เพราะเมื่อคืนเคาะเรียกน้องชายต่างสายเลือดอยู่นานสองนานก็ไม่มีเสียงตอบรับ คิดเข้าข้างเพื่อไม่ให้ตัวเองรู้สึกผิดไปมากกว่านี้ว่า ป๊อบคงจะเหนื่อยมาก ทานข้าวกับเพื่อนๆเสร็จแล้วคงอาบน้ำเข้านอน โดยทำเป็นลืมเรื่องสำคัญที่ตัวเธอเองรู้ดีที่สุด
....ป๊อบปี้น่ะหลับยาก แต่ตื่นง่ายที่สุดในโลก....
.
"....ไปรับน้อง 2 วัน...."
.
"อะไรนะ ไปรับน้อง? ไม่เห็นบอกล่วงหน้าเลย"
.
((เลขหมายที่ท่านเรียก.....))
((เลขหมายที่ท่านเรียก.....))
((เลขหมายที่ท่านเรียก.....))
.
.
"กะอีแค่รับน้อง ถึงกับต้องปิดมือถือเลยหรือไง ไม่มากไปหน่อยเรอะ ชิส์!! โกรธแล้วนะ รีบมาง้อให้ไวเลยนายหมีบ้าๆๆๆๆๆๆ"
.
.
"ลมอะไรหอบอาจารย์เอกออกแบบมาถึงที่นี่ได้น้า เอ๊ะ ฉายเดี่ยวเสียวหลุดเสียด้วยสิ? โอ๊ย ยายกระต่ายเน่า!!" ฝากมะเหงกไว้ตรงกลางกระหม่อมเพื่อนรักสุดห้าวในกลุ่มไปสักที คนยิ่งฟิลแบด(feel bad) อยู่นะเว้ย จะแซวอะไรก็ดูสถานการณ์ด้วย เธอไม่ใช่เจ้านายผีดิบของหล่อนนะยะที่จะไม่สะทกสะท้านต่อคำพูดสั่วๆน่ะ (แก้วใจ : อะไรคือคำพูดสั่วๆ? -_+?)
.
.
"ป๊อบไปรับน้อง .... ขอคาปูชิโน่แก้วดิ่"
"หืม.....? ไหนบอกไม่ชอบนมไง มาแปลก ....มีนจ๊ะมีนจ๋า คาร์ปูฯ1 จินจ๋าขอคัพเค้ก 2 ครับผม"
.
.
"เป็น ' ไรอ่ะ ทะเลาะกัน?" ไม่รู้ว่าเธอเป็นคนเก็บความรู้สึกไม่เก่ง หรือเป็นเพื่อนสนิทที่รู้ดีไปเสียทุกเรื่อง รู้แม้กระทั่งเรื่องเล็กๆอย่างเช่น มดเป็นวันนั้นของเดือน
....หรือแค่มองหน้าเธอ ความรู้สึกนึกคิดก็ไหลออกมาเป็นน้ำในป่าอะเมซอนกัน....
.
.
"ทำไมแกถึงคิดแบบนั้น ฉันแสดงออกเหรอ?"
"หน้าตาแกอ่ะ เฮิร์ตมาก............. เหมือนพวกพึ่งโดนแฟนทิ้งมาใหม่ๆ เล่ามาดิ้อย่าให้ยายเฟย์ว่าเอาได้ว่า แกมันก็เซ่อเหมือนกัน" ด่าได้เข้าใจความรู้สึกยายเฟย์ตอนนั้นมากเลยเหอะ ตอนที่ยายเฟย์ร้องไห้มาหาวันเลี้ยงต้อนรับเจ้านายและพนักงานใหม่ เผลอด่ายายเฟย์ไปเสียหลายคำที่มันเซ่อไม่รู้ว่าสิ่งที่น้าข้างบ้านมันทำไปทุกอย่างน่ะ ก็เพราะรักมันนั่นแหล่ะ
.
.
".....เค้าไปรับน้อง ไม่บอกฉันสักคำ แปะโน๊ตสั้นๆทิ้งไว้ โทรฯไปก็ปิดเครื่อง ฉันทำอะไรผิดวะแก?" สำหรับเธอ เพื่อนก็คือเพื่อนที่จะคอยเป็นที่ปรึกษาและนำพาเราไปให้ทางที่ดีที่สุด จึงได้ไม่มีความลับอะไรต่อกันทั้งสิ้น
.
.
"รีบมั้ง แถวนั้นก็อาจจะไม่มีสัญญาณอ่ะ" เพื่อนก็ยังเป็นเพื่อน อย่างน้อยที่ยายแก้วพูดก็ทำให้เธอสบายใจขึ้นมาได้นิดหน่อยล่ะนะ
.
.
"เอ.....หรือเพราะมีสาวน้อยรุ่นเดียวกันมารับ เลยไม่รู้จะบอกแกยังไงหรือเปล่าอะ? โอ๊ย..............เจ็บคร้าบ....." ที่บอกว่าเพื่อนร้งเพื่อนรักอะไรนั่นน่ะ ปฏิเสธแล้วนะ ฮึ!!!!
.
.
"หมอนั่นขี้เกียจจะตาย ถึงรีบยังไงก็ต้องมาบังคับให้ฉันจัดกระเป๋าสิ นี่จัดเองไปเอง ....มันไม่ปรกติอ่ะแก้ว" แต่ก็เพราะรู้ว่ามันล้อเล่นจึงไม่คิดจะเก็บเอามาใส่ใจอะไร นายหมีนั่นติดเธอจะตาย รักเธอตั้งแต่อยู่มัธยมต้น แล้วเธอก็มั่นใจในความหน้าเด็กของเธอด้วย ไม่มีทางแพ้แม่เด็กปี1อะไรนั่นหรอก ฮึ!
.
.
"เจอกันครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่?"
"ตอนเช้าของเมื่อวาน ก็ไม่เห็นพูดอะไรเลย ยังทอดไข่เจียวไหม้ๆ ยังแกล้งกัน ยัง....เอ่อ นั่นแหล่ะ แล้วก็มา ม.พร้อมกันเหมือนเดิม ...." กิจวัตรประจำวันของเธอกับนายหน้าหมีนั่นตลอดสองเดือนที่ผ่านมาก็มีแค่ตื่นนอนตอนเช้าพร้อมๆกัน ทำกับข้าวทานกัน เล่นกัน กอดกัน และหอมแก้มกัน เอ่อ ... นานๆครั้งก็มีจุ๊บบ้างนิดหน่อย แต่ไม่บ่อยนะก็มันรู้สึกวูบวาบแปลกๆนี่นา กลัวใจตัวเองกลัวจะเป็นเหมือนที่ยายแก้วพูด
...แกรู้ไหม ถ้าได้เริ่มจูบกันเมื่อไหร่ แล้วแกไม่หยุดไว้แค่นั้น แกจะไม่มีสิทธิ์ห้ามอะไรได้อีกเพราะนั่นหมายถึงแกยอมมันแล้ว!!!!....
.
.
เหอะ ยายเพื่อนจอมลามก (,,-_-,,) แต่ก็ไม่ได้บอกมันหมดหรอกนะ เพราะมันยังคิดว่าเธอน่ะเป็นกระต่ายน้อยที่ยังมีแก้มและริมฝีปากบริสุทธิ์อยู่น่ะสิ เฮ่อ........
"อ่ะแค่กๆ อี๋....แก้ว นม ๆ เหม็นอ่ะ > _ < "
.
"อ้าวไอบ้า ก็ฉันบอกแกแล้วไงว่าจะกินเรอะคาร์ปูอ่ะ นี่สั่งให้ไอหน้าหมีจนเคยชินสินะ มีนจ๋าขอชามะนาวจี้ดๆเลยจ้ะ" อี๋ ..... >_< ยอมแพ้จริงๆอ่ะ นมสดอะไรเนี่ย ไม่รู้นายนั่นดื่มเข้าไปได้ไง ทั้งเช้า กลางวัน เย็น แต่ก็แปลกนะตอนจุ๊บกันไม่เห็นรู้สึกถึงเจ้ากลิ่นเหม็นๆนี่เลย? หรือจะเป็นอย่างที่ครูวิทยาศาสตร์สอนตอนสมัยประถมที่บอกว่า ถ้าไม่ชอบทานยาเม็ดเพราะตอนที่มันลงคอไปแล้วอ่ะ มันมีกลิ่นเหม็นมากๆ ให้เรากลั้นหายใจแล้วกรอกยากรอกน้ำ แล้วเราจะไม่ได้กลิ่น ทำให้ทานยาได้ง่ายๆ
.
....ใช่เวลามาสาระอะไรไหมคะตอนนี้?....
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
"แล้วตอนไหนที่มันดูไม่เหมือนเดิม"
"หลังจากที่ฉันโทรฯบอกให้เขากลับไปก่อน เพราะติดธุระ คือ เขาโทรฯมาบอกว่ารออยู่นะ หิวมาก..... แล้วพอดีฉันปฏิเสธ อ.เค้าไม่ได้น่ะ ก็เลยโทรฯไปแคลเซิลป๊อบ...." หลุดจากความคิดของตัวเองก่อนจะหันหน้ามาหาเพื่อนรับน้ำมะนาวแก้วโปรดมาถือไว้ แล้วตอบคำถามที่เพื่อนอยากรู้
.
.
"ธุระ?"
"แค่ทานข้าวน่ะ คือ อ.ปอร์เช่เค้าชวนฟางหลายครั้งแล้ว แต่ก็ปฏิเสธมาตลอดไง เมื่อวานเลยไม่มีเหตุผลจะบอกปัด ก็เลย...."
.
.
"ทิ้งรถจักรยานหมีไปรับ'ทานข้าวกับรถหรูว่างั้น?"
.
.
"แก้วอ่า....ฉันไม่ได้คิดอะไรเลยนะ คิดแค่ว่าถ้าไปมันซะครั้งนึงต่อไปก็คงไม่มีอีกแล้วล่ะ เค้าตื้อจนฉันรู้สึกผิดอ่ะแกเข้าใจไหม"
.
.
"ไม่เข้าใจ.... ถ้าแกไปครั้งหนึ่งก็ต้องมีสองสามนี่คือที่ไอหมีมันคิด ถึงแม้ว่ามันจะรู้หรือไม่รู้ก็ตามว่าธุระของแกคืออะไร แต่มันเลือกที่จะรอป้าแก่ๆอย่างแก ไม่ไปปาร์ตี้กับเพื่อนวัยเดียวกันอย่างที่วัยรุ่นควรจะเป็น แล้วแกกลับเลือกที่จะปฏิเสธหมีมัน"
.
.
"....เหมือนตอนรุมด่ายายเฟย์เลยอ่ะ ดีนะที่มันไม่มาด้วย ไม่อย่างนั้นคงซ้ำเติมฉันเต็มที่แน่ๆ"
.
.
"ฉันจะทำยังไงดี? เราต่างกันมากไปหรือเปล่า ความจริงวัยของเราอาจจะไม่เหมาะสมกัน มันไปด้วยกันไม่ได้ ถ้าวัยอย่างเราเค้าคงเข้าใจว่ามันเป็นเรื่องสุดวิสัยและเชื่อใจฉัน แต่ด้วยความคิดเด็กๆทำให้เราไม่เข้าใจกันแบบนี้...."
"ยายเฟย์กะน้าเขื่อนห่างกันเกือบ ๆ 10 ปีมั้ง แล้วยายเฟย์ก็งี่เง่าแบบไอหน้าหมีเนี่ยแหล่ะ แต่แกกลับงี่เง่ามากกว่าเด็กมันอีก ฮ่าๆๆๆ"
.
.
"ชิส์ ไม่ใช่สักหน่อย ฉันกลับแล้วเดี๋ยวเจ้านายแกด่าว่ามาพาลูกน้องเค้าเสียงานเสียการ" อยู่ไปก็มีแต่จะถูกยายแก้วด่าเสียเปล่าๆ เลยเอาชื่อเจ้านายมันมาอ้างแล้วหาทางหนี
...จะเกิดอะไรขึ้นกับความรักของเราหรือเปล่านะ นายหมีดำ....
ขอโทษที่มาช้าเอามากๆนะคะ ยอมรับผิด T_T
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
