พรหมลิขิตรัก พิสูจน์หัวใจ (NC)
8.6
pflovepp
แชร์นิยายฟิคชั่น
7)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ฟางตื่นมาพร้อมกับความงุนงง เธอสลบไปเกือบอาทิตย์ เธอมองไปรอบๆห้อง มีผู้ชายคนนึงนอนหลับอยู่
ที่โซฟา เธอพยายามจะหาคำตอบว่าคนคนนี้เป็นใคร? แต่มันไม่มี…ไม่มีอะไรอยู่ในหัวเธอเลยแม้แต่นิดเดียว เธอ
พยายามจะลุกขึ้นแต่ก็ต้องรู้สึกเจ็บไปทั้งตัวจนต้องร้องออกมา
“ โอ้ยยยย!! ”
“ ฟาง!! ฟางฟื้นแล้วหรอ เดี๋ยวป็อบเรียกพยาบาลให้นะ ” ชายหนุ่มตรงหน้าเอ่ยขึ้น
[special part poppy]
“ เดี๋ยวก่อนค่ะ...เอ่อ...คุณเป็นใครคะ? ” เธอคงพูดตามความจริง นั่นแหละคำที่ผมไม่อยากได้ยิน คุณลุง
หมอบอกว่าเธอได้รับความกระทบกระเทือนที่สมองอย่างรุนแรงจึงทำให้เธอสมองเสื่อมซึ่งผมไม่อยากให้เป็น
อย่างนี้เลย...
“ เอ่อ...คือ ผมชื่อ ป็อปปี้ เรียกสั้นๆป็อปก็ได้ ” ผมตอบ
“ แล้วคุณเกี่ยวข้องอะไรกับฉันหรอคะ? ” ฟางทำหน้างง
“ เอ่อ..คือว่า ป็อบเป็น ... เอ่ออ ” ผมอยากตอบ... แต่ผมทำไม่ได้ผมต้องทำตามสัญญาที่พูดไว้ให้กับไอ้พิชชี่
–.-
[ ย้อนไปเมื่อ 3 วันก่อน ]
เผื่อวันพรุ่งนี้เธอจะกลับมา เผื่อวันพรุ่งนี้เธอจะเปลี่ยนใจ …
‘ ฮาโหล ’
‘ 555 สวัสดีว่ะ ไอ้คุณป็อปปี้ ’ ได้ยินเสียงก็รู้ละ ว่าใครเป็นคนปลายสาย
‘ เออ ว่าไงไอ้พิช ไม่มีเรื่องสำคัญก็ไม่ต้องพูด แค่นี้นะ! ฉันจะได้ทำงานต่อ’ ผมกำลังจะกดวางสายแต่….
‘ ฟาง.. ’
‘ ห้ะ! ฟาง! ฟางอยู่ที่ไหน ฟางเป็นอะไรรึเปล่า ฟางสบายดีมั้ย ฟาง..’
‘ หยุดโว้ย!! ตอบไม่ทัน ฟางโดนรถชน ’
‘ แล้วตอนนี้อยู่ไหน ’
‘ ไม่บอก ’
‘ โอ่ย บอกมาโว้ยย!! ’
‘ มีอะไรมาแลกกับคำตอบหล่ะ ’ เกลียดคำนี้จริงๆ - -
‘ นายต้องการอะไร ’
‘ ก็แค่นั้น เอางี้เล่นเกมกัน ’ เกมอีกแล้วอ่อ?-_-
‘ กติกาหล่ะ บอกมาเร็วๆ ’
‘ ข้อหนึ่ง ห้ามบอกฟางว่านายเกี่ยวข้องอะไรกับเธอ ’ ทำไมวะ ฟางความจำเสื่อมรึไงฟะ
‘ ...... ’
‘ ข้อสอง …………………………………………………………………………………………. ’
‘ ได้ ฉันตกลง! ฟางอยู่ที่ไหนยังไงบอกเร็ว ’
‘ อย่าลืมข้อตกลงของเราละกัน ฟางอยู่ที่ xxxxxx ’
‘ ขอบใจ ’
‘ ห้ามผิดสัญญา เพราะมันหมายถึงชีวิตของฟาง!! ’
ตู้ดๆๆ
[ End special ]
[ ย้อนกลับมาปัจจุบัน ]
“ เอ่อ..คือว่า ป็อบเป็น ... เอ่ออ ”
“ ตอบฉันมานะ!! นายเป็นใครเกี่ยวข้องอะไรกับฉัน!! ” เธอเริ่มโวยวาย แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น
“ ..... ”
“ อื้อออ ” เขาประกบปากเธอแทนคำตอบ จูบนี้เต็มไปด้วยความคิดถึง ความโหยหา และ ความรู้สึกผิด..สักพักก็
เริ่มมี
เสียงประท้วงในลำคอ เขาจึงปล่อยเธอออก
“ นายป็อบปี้หรอ... ” เธอนึกถึงชื่อเขาซ้ำแล้วซ้ำอีก “ทำไมฉันฉันมองหน้าคุณฉันรู้สึกเจ็บปวด ทำไมฉันได้ยิน
ชื่อคุณ ฉันรู้สึกเหมือนกำลังจะตาย…แต่ฉัน..ฉัน โอ๊ย!!! ไม่ไหวแล้ว ” เธอพูดพร้อมกับกุมขมับของตนเอง
“ ป็อปกดปุ่มเรียกพยาบาลให้แล้วนะ ฟางอดทนนะ เลิกคิดนะ ”
------------------------------------------------------------------------------------------
เม้นนิส ไม่มีกำลังใจแล้ว ง่ะ กติกาข้อที่สองเราไม่บอกนะเดี๋ยวก็รู้เองนะๆ ติดตามไปเรื่อยๆเน้ออ
ที่โซฟา เธอพยายามจะหาคำตอบว่าคนคนนี้เป็นใคร? แต่มันไม่มี…ไม่มีอะไรอยู่ในหัวเธอเลยแม้แต่นิดเดียว เธอ
พยายามจะลุกขึ้นแต่ก็ต้องรู้สึกเจ็บไปทั้งตัวจนต้องร้องออกมา
“ โอ้ยยยย!! ”
“ ฟาง!! ฟางฟื้นแล้วหรอ เดี๋ยวป็อบเรียกพยาบาลให้นะ ” ชายหนุ่มตรงหน้าเอ่ยขึ้น
[special part poppy]
“ เดี๋ยวก่อนค่ะ...เอ่อ...คุณเป็นใครคะ? ” เธอคงพูดตามความจริง นั่นแหละคำที่ผมไม่อยากได้ยิน คุณลุง
หมอบอกว่าเธอได้รับความกระทบกระเทือนที่สมองอย่างรุนแรงจึงทำให้เธอสมองเสื่อมซึ่งผมไม่อยากให้เป็น
อย่างนี้เลย...
“ เอ่อ...คือ ผมชื่อ ป็อปปี้ เรียกสั้นๆป็อปก็ได้ ” ผมตอบ
“ แล้วคุณเกี่ยวข้องอะไรกับฉันหรอคะ? ” ฟางทำหน้างง
“ เอ่อ..คือว่า ป็อบเป็น ... เอ่ออ ” ผมอยากตอบ... แต่ผมทำไม่ได้ผมต้องทำตามสัญญาที่พูดไว้ให้กับไอ้พิชชี่
–.-
[ ย้อนไปเมื่อ 3 วันก่อน ]
เผื่อวันพรุ่งนี้เธอจะกลับมา เผื่อวันพรุ่งนี้เธอจะเปลี่ยนใจ …
‘ ฮาโหล ’
‘ 555 สวัสดีว่ะ ไอ้คุณป็อปปี้ ’ ได้ยินเสียงก็รู้ละ ว่าใครเป็นคนปลายสาย
‘ เออ ว่าไงไอ้พิช ไม่มีเรื่องสำคัญก็ไม่ต้องพูด แค่นี้นะ! ฉันจะได้ทำงานต่อ’ ผมกำลังจะกดวางสายแต่….
‘ ฟาง.. ’
‘ ห้ะ! ฟาง! ฟางอยู่ที่ไหน ฟางเป็นอะไรรึเปล่า ฟางสบายดีมั้ย ฟาง..’
‘ หยุดโว้ย!! ตอบไม่ทัน ฟางโดนรถชน ’
‘ แล้วตอนนี้อยู่ไหน ’
‘ ไม่บอก ’
‘ โอ่ย บอกมาโว้ยย!! ’
‘ มีอะไรมาแลกกับคำตอบหล่ะ ’ เกลียดคำนี้จริงๆ - -
‘ นายต้องการอะไร ’
‘ ก็แค่นั้น เอางี้เล่นเกมกัน ’ เกมอีกแล้วอ่อ?-_-
‘ กติกาหล่ะ บอกมาเร็วๆ ’
‘ ข้อหนึ่ง ห้ามบอกฟางว่านายเกี่ยวข้องอะไรกับเธอ ’ ทำไมวะ ฟางความจำเสื่อมรึไงฟะ
‘ ...... ’
‘ ข้อสอง …………………………………………………………………………………………. ’
‘ ได้ ฉันตกลง! ฟางอยู่ที่ไหนยังไงบอกเร็ว ’
‘ อย่าลืมข้อตกลงของเราละกัน ฟางอยู่ที่ xxxxxx ’
‘ ขอบใจ ’
‘ ห้ามผิดสัญญา เพราะมันหมายถึงชีวิตของฟาง!! ’
ตู้ดๆๆ
[ End special ]
[ ย้อนกลับมาปัจจุบัน ]
“ เอ่อ..คือว่า ป็อบเป็น ... เอ่ออ ”
“ ตอบฉันมานะ!! นายเป็นใครเกี่ยวข้องอะไรกับฉัน!! ” เธอเริ่มโวยวาย แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น
“ ..... ”
“ อื้อออ ” เขาประกบปากเธอแทนคำตอบ จูบนี้เต็มไปด้วยความคิดถึง ความโหยหา และ ความรู้สึกผิด..สักพักก็
เริ่มมี
เสียงประท้วงในลำคอ เขาจึงปล่อยเธอออก
“ นายป็อบปี้หรอ... ” เธอนึกถึงชื่อเขาซ้ำแล้วซ้ำอีก “ทำไมฉันฉันมองหน้าคุณฉันรู้สึกเจ็บปวด ทำไมฉันได้ยิน
ชื่อคุณ ฉันรู้สึกเหมือนกำลังจะตาย…แต่ฉัน..ฉัน โอ๊ย!!! ไม่ไหวแล้ว ” เธอพูดพร้อมกับกุมขมับของตนเอง
“ ป็อปกดปุ่มเรียกพยาบาลให้แล้วนะ ฟางอดทนนะ เลิกคิดนะ ”
------------------------------------------------------------------------------------------
เม้นนิส ไม่มีกำลังใจแล้ว ง่ะ กติกาข้อที่สองเราไม่บอกนะเดี๋ยวก็รู้เองนะๆ ติดตามไปเรื่อยๆเน้ออ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
