พรหมลิขิตรัก พิสูจน์หัวใจ (NC)

8.6

เขียนโดย pflovepp

วันที่ 2 มกราคม พ.ศ. 2556 เวลา 21.19 น.

  8 session
  84 วิจารณ์
  29.20K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

8)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ความเดิมตอนที่แล้ว

นายป็อบปี้หรอ... ” เธอนึกถึงชื่อเขาซ้ำแล้วซ้ำอีก “ทำไมฉันฉันมองหน้าคุณฉันรู้สึกเจ็บปวด ทำไมฉันได้ยิน

 

ชื่อคุณ ฉันรู้สึกเหมือนกำลังจะตาย…แต่ฉัน..ฉัน โอ๊ย!!! ไม่ไหวแล้ว ” เธอพูดพร้อมกับกุมขมับของตนเอง

 

 

“ ป็อปกดปุ่มเรียกพยาบาลให้แล้วนะ ฟางอดทนนะ เลิกคิดนะ ”

 

 

 

-------------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

“ เธอเป็นแค่ความจำเสื่อมชั่วคราวนะครับ ไม่นานก็คงหาย แต่คุณต้องช่วยเธอฟื้นฟูความทรงจำด้วย ไม่นานคน

 

ไข้ก็จะหายเป็นปกติครับ ”คุณหมอพูดจบก็ออกไป                                                                  

 

 

“ คุณคะ? ” เธอเรียกเขา

 

 

“ มีอะไรครับ ”

 

 

“ ฉันชื่อฟางหรอ ” เธอถามอย่างสงสัย

 

 

“ ใช่แล้ว ฟาง ธนันต์ธรญ์ นีระสิงห์ ” ชายหนุ่มแล้วยิ้มให้

 

 

“ แล้วคุณเป็นอะไรกับฉันคะ? ”

 

 

“ ฉันหรอ ฉันเป็นคนที่ทำแบบนี้กับเธอได้ไงหล่ะ ”

 

 

“ ทำอะไรหรอคะ? ” หญิงสาวทำหน้าสงสัย

 

 

“ เอาหูมาใกล้ๆสิ ” เธอทำตามคำสั่งของคนตัวสูงอย่างว่าง่าย

 

 

ฟอดดด

 

 

“ นี่นายย!! -//- ”

 

 

“ อ้อ ทำได้อีกอย่างนะ ตามมานี่สิ :) ” เขายิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนที่จซูะจูงมือร่างบางลงมาจากเตียง

 

 

“ …. ” เธอทำตามคำสั่งร่างสูงอย่างว่าง่าย เขาพาเธอเข้ามาในห้องน้ำ ก่อนที่จะลงประตูลง

 

 

“ หน่ะ..นี่ นายจะทำไรอะไรอ่ะ ” เธอถามด้วยท่าทีที่กล้าๆกลัวๆ “ นาย... อื้อออ ” เขาประกบปากเธอก่อนที่จะ

 

ค่อยๆจูบไล่ลงมาจนถึงซอกคอ ก่อนที่จะ...

 

 

 

“ หย่ะ..หยุดก่อนได้มั้ย ” ร่างเล็กเอ่ยออกมาด้วยเสียงแหบพร่า เขาจึงหยุดการกระทำลง

 

 

“ ทำไม ”   เขาถามหน้าตาย

 

 

“ คุณไม่มีสิทธิ์จะทำอย่างนี้กับฉันนะ!! ” เธอพูดออกมาก่อนที่จะผลักร่างสูงให้ห่างจากกาย

 

 

“ เดี๋ยวก็รู้มีสิทธิ์หรือไม่มีสิทธิ์!! ” ร่างสูงพูดจบก็เริ่มซุกซอกคอของเธออีกครั้ง มือก็เริ่มไปเกะปมเสื้อของเธอ

 

ออกอย่างเบามือที่สุด ร่างเล็กก็ไม่ขัดขืนแต่อย่างใด ในสมองของเธอเหมือนพยายามจะบอกว่า คนตรงหน้าคนนี้

 

เป็นใคร ภาพนับในถ้วนปรากฏขึ้นมา จนทำให้

 

 

“ โอ๊ยยย ” ร่างเล็กทรุดฮวบลงกับพื้นทันที โชคดีที่ร่างสูงรับเธอเอาไว้ได้ทัน เขารีบอุ้มเธอจากห้องน้ำก่อนที่จะ

 

วางเธอลงบนเตียงอย่างเบามือและจัดเสื้อผ้าของเธอให้เรียบร้อย

 

 

“ ป็อบขอโทษ นอนนะ อย่าคิดมาก เดี๋ยวเราค่อยเริ่มต้นกันใหม่วันหลังนะ ”  ชายหนุ่มพูดจบก็ห่มผ้าให้คนตัว

 

เล็ก สักพักคนตัวสูงก็หลับตามกันไป...

 

 

--------------------------------------------------------------------------------------------- 

มีคนอ่านแต่ไม่มีคนเม้นง่ะ โคตรเศร้า ขอร้อง  เม้นหน่อย ไม่มีกำลังใจในการอัพนิยาย ถ้าเม้นเยอะ ตอนถัดไปมี

 

เอ็นซี นะ ขอร้องเถอะเม้นหน่อยย

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา