จับใจนายเพลย์บอย

“ผม โทโมะ”
 
 
 
"ถึงบ้านฉันแล้ว ขอบใจนายมาก"
 
 
“ฟางเธอเรียนจุฬาใช่ไหม ” โทโมะถามฉันด้วยน้ำเสียงเย็นชาขนลุกเลยคนอะไรก็ไม่รู้
 
 
“ใช่ นายรู้ได้ไง ” โทโมะรู้ได้ไงเนี่ยหรือเขาแอบตามฉันมา เขาต้องไปสืบประวัติฉันมาหมดแล้วแน่ๆ
 
 
“ ดูจากชุดที่เธอใส่ก็รู้แล้ว ” เขาตอบเสียงเรียบ
 
 
“เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะมารับที่บ้านนะ”
 
 
“ไม่ต้องหรอกฉันไปเองได้” ฉันรีบปฎิเสธโทโมะทันที
 
 
“ พรุ่งนี้เก้าโมงเจอกันนะไปละ” โทโมะไม่ฟังฉันพูดแล้วขับรถออกไป
 
 
 
_เช้า_
 
_tomo_
 
วันนี้ผมตื่นแต่เช้าเพื่อจะมารับยัยตัวเล็ก ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าผมจะมารับเธอทำไมทั้งๆที่เราก็ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ผมจอดรถรอเธออยู่หน้าบ้านนานพอสมควรแต่เธอยังไม่ออกมา ผมว่าผมจะเข้าไปดูในบ้านซักหน่อย
 
“สวัสดีครับ” ผมเดินเข้ามาเจอคุณยายของเธอนั่งอยู่ข้างใน
 
 
“จ๊ะ มาหาใครละพ่อหนุ่ม” คุณยายถามผม
 
“ผมมารับฟางครับ”
 
 
“มานั่งในบ้านก่อนสิ ยัยฟางทำอาหารอยู่” ยายพูดอย่างงงไม่คิดว่าจะชายหนุ่มมารับหลายสาว
 
 
“ ยายจ๋า ไข่เจียวอร่อยๆมาแล้วจ๊ะ ” ฟางวิ่งถือจานออกมาจากในครัวอย่างตื่นเต้น
 
 
_fang_
 
ฉันวิ่งออกมาจากในครัวพร้อมอาหาร มองไปที่โต๊ะเห็นนายโทโมะนั่งคุยกับยาย นี่เขามารับฉันจริงๆเหรอเนี่ย เมื่อ
วานฉันคิดว่าเขาพูดเล่นเลยไม่ไปออกไป ดูเวลาแล้วเขาคงรอฉันมาประมาณ ชั่วโมงกว่าๆแล้วละ
 
 
“พ่อหนุ่มมากินด้วยกันมา” ยายดึงโทโมะมานั่งกินข้าวด้วย
 
 
“ไม่เป็นครับยาย” โทโมะรีบปฎิเสธ
 
 
“นี่โทโมะกินเถอะนายมารอฉันนานแล้วไม่ใช่หรอ” ฟางพูดแล้วตัดข้าวให้โทโมะ
 
 
“ตาละจ๊ะยาย”
 
 
“ตาไปทำงานแล้วฟาง”
 
 
“โทษที่นะพ่อหนุ่มมาบ้านยายทั้งที่ได้กินข้าวกับไข่เจียว” ยายคุยกับนายโทโมะ
 
 
“ผมกินได้ครับ” โทโมะยิ้ม
 
 
“ ฟางไปเรียนแล้วนะยาย”
 
 
“ไปก่อนครับ เดี๋ยวเย็นผมมาส่ง”
 
 
“โทโมะนายเรียนคณะไรหรอ” ฟางถามโทโมะหลังจากที่นั่งรถมาด้วยกันนาน
 
 
“สถาปัต ปี 3 ” โทโมะตอบแต่ไม่ได้หันมามองเธอ
 
 
“ ตายแหละคุยกันตั้งนาน นายเป็นพี่ฉันตั้ง 2 ปี” ฟางอุทานออกมาอย่างตกใจ
 
 
“เรียนโทโมะเหมือนเดิมแหละดีแล้ว ผมไม่อยากแก่”
 
 
“ขอบใจนะที่มาส่ง”
 
 
“ เดี๋ยว ขอเบอร์ก่อน” โทโมะดึงแขนฉันไว้
 
 
“นี่เอาไป ฉันไปนะบายๆ”ให้ไปแบบไม่คิดไรมาก