จับใจนายเพลย์บอย

 
“ มันเป็นใคร ”
 

 
“ จิระ ด่านบวรเกียรติ  ”
 
“ นามสกุล คุ้นๆว่ะ ” เขื่อนพยายามนึกชื่อแต่นึกเท่าไรก็ไม่ออกซักที
 
“ ตระกูลด่านบวรเกียรติ ตระกูลนี้มีธุรกิจทั้งในประเทศและต่างประเทศ ไม่แปลกหรอกที่นามสกุลมันคุ้นๆ”
 
“ แล้วไอ้ผู้ชายคนนั้นเป็นใครว่ะจองเบ ”
 
“ มันชื่อฟลุ๊ก  เป็นผู้บริหารคนใหม่ของบริษัทนำเข้ารถสปอร์ตในประเทศไทย ”
 
“ สงสัยคนแถวนี้คงหมดหวังไปแล้วมั้ง ” เขื่อนแซวโทโมะที่นั่งทำหน้าเศร้าแต่ไม่คิดว่ามันจะไปกระทบอีกคนที่นยืนอยู่ข้างๆ
 
“ แล้วไงว่ะ ” ป๊อปปี้พูดคนเดียวลอยๆ แต่ก็ดังพอที่ทุกคนจะได้ยิน
 
“ ก็ไม่แล้วไงแต่กูว่าไอ้ผู้ชายคนนั้นมันดูเท่ห์ดี แบบว่าเฟอร์เฟคอ่ะ ” เคนตะตอบป๊อปปี้
 
“ มึงชอบผู้ชายด้วยกันรึไง ” ป๊อปปี้เถียง
 
“แล้วมึงชอบน้องฟางรึไง ตอนแรกเหมือนจะเกียดเขา แต่ตอนนี้อาการมึงยิ่งกว่าไอ้โมะอีก ”
 
“ ก็กูหึงแทนไอ้โมะไง ” ป๊อปปี้แกตัวเพราะถ้าเพื่อนในกลุ่มรู้ว่าเขาคิดยังไงกับฟางคงไม่ดีแน่ๆ
 
“ เอ่อว่าแต่ มึงรู้จักเขาได้ไงจองเบ ”
 
“ ไอ้ฟลุ๊กมันเป็นลูกชายเพื่อนพ่อกูและเป็นเพื่อนกูด้วย ”
 
“ บังเอิญดีว่ะ สนุกเลยงานนี้ ”
 
“ เดี๋ยวซักพักมันจะมานั่งกับพวกเรา ”
 
    ป๊อปปี้ที่นั่งฟังการสนทนายิ้มขึ้นทันทีที่จองเบพูดจบ เพราะถ้าฟลุ๊กมาฟางก็ต้องตามมาด้วยคราวนี้แหละจะได้รู้เรื่องรู้ราวว่ามันเป็นยังไง
 
 
_____fang_____
 
“ พี่ฟลุ๊ก แล้วเพื่อนพี่อยู่ที่ไหนค่ะ ”
 
“ เดี๋ยวเรากินข้าวเสร็จแล้วค่อยไปหามันเห็นนั่งรออยู่ฝั่งโน้น”
 
   สาวร่างบางก้มหน้าก้มตากินต่ออย่างเอร็ดอร่อยก็วันนี้ได้กินอาหารที่ดีและอร่อยที่สุดในรอบปี ส่วนพี่ชายก็หัวเราะกับท่าทางของน้องสาวที่ดูยังไงก็เป็นเด็กที่ไม่โตในสายตาเขา
 
“ โอ้ย……อิ่มจัง เดินไม่ไหวแล้ว ”
 
“ พี่จะเปลี่ยนจากยัยหมูน้อยเป็นยัยช้างน้อยดีไหมน้า  ” ฟลุ๊กแซวน้องสาวด้วยการพูดขำๆแต่เธอทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ออกมาอยู่แล้ว
 
“ ฟางจะไม่มากับพี่อีก ฟางจะไปหาแฟน แล้วให้แฟนพาไปเที่ยว ”
 
“ เรามีแฟนแล้วหรอ ” ฟลุ๊กจริงจังกับคำพูดของน้องสาวเริ่มมีสีหน้าเครียดเพราะเขาเป็นคนที่หวงน้องมากยิ่งเธอพูดแบบนี้เขายิ่งหวง
 
“ บอกพี่มาเดี๋ยวนี้ ”
 
“ ใครจะกล้ามีก็พี่ชายดุขนาดนี้อ่ะ ” พูดพร้อมเอามือไปจิ้มแก้มพี่ชาย
 
“ ถ้าจะมีมันต้องผ่านด่านพี่ให้ได้ ”
 
“ ถ้ารอผ่านด่านพี่ฟลุ๊ก ฟางคงต้องโสดตลอดชีวิตแล้วแหละ ”
 
“ เราไปกันเถอะ เพื่อนพี่มันคงรอนานแล้ว ” ดึงน้องสาวที่นั่งงอแง้อยู่ข้างหน้าขึ้นก่อนจะโอบไหล่ตามเคย
 
   พี่ฟลุ๊กพาฉันเดินไปมุมที่ลึกที่สุดของร้านหวังว่าพวกป๊อปปี้คงกลับไปแล้วเพราะมันก็นานมากแล้วที่ฉันมาที่นี่ ฉันและพี่เดินมาจนถึงมุมสุดท้ายของร้านที่นับว่าสวยที่สุดเลยก็ว่าได้มันคือสวนเล็กเหมาะกับการมานั่งเล่นมาก ฉันมองไปด้านหน้าเห็นกลุ่มคนประมาณ 4-5 คนกำลังนั่งคุยกัน แต่แล้วก็มีชายคนหนึ่งลุกขึ้นโบกมือให้พี่ฟลุ๊ก ฉันจะไม่ตกใจเลยถ้าเขาไม่ใช่พี่จองเบ เพราะถ้าพี่เขาอยู่ที่นี่มีหรือที่นายป๊อปปี้จะไม่อยู่ ฉันหยุดเดินทันที
“ ฟางเป็นอะไรรึป่าว หยุดทำไม ”
 
“ เอ่อ คือว่าฟางลืมไปว่าวันนี้เพื่อนฟางนัดไปทำงานค่ะ ”
 
“ เดี๋ยวพี่ไปส่งก็ได้ ไปทักทายเพื่อนพี่ก่อนหรือว่าฟางรีบ ”
 
“ ใช่ค่ะๆ เพื่อนคงรอฟางนานแล้ว ”
 
“ ก็ได้เพราะพี่มาคิดๆดูแล้วถ้าพาฟางไปด้วยพวกมันต้องจีบน้องพี่แน่ๆงั้นฟางรีบไปเถอะ ถึงแล้วโทรบอกพี่ด้วย ” ฟลุ๊กเดินกลับไปส่งน้องสาวหน้าร้านก่อนที่จะไปหาจองเบ
 
“ สวัสดีไอ้ฟลุ๊กไม่เจอกันนานสบายดีไหม ” จองเบทักเพื่อนเมื่อมาถึงโต๊ะ
 
“ เช่นกันจองเบ ”
“ ฟลุ๊ก สี่คนนี้เพื่อนสนิทกูเอง เคนตะ เขื่อน โทโมะ จองเบ  ” จองเบแนะนำเพื่อนที่ละคนให้ฟลุ๊กรู้จัก
 
   ฟลุ๊กมองสี่คนตามที่จองเบแนะนำสายตาเขาไปสดุดกับสองคนที่พึงเดินชนกันในร้าน ชายคนแรกก็ทำเหมือนไม่อยากจะรู้จักเขา ส่วนชายคนที่สองก็มองหน้าหาเรื่องด้วยความที่พึงรู้จักกันยังไม่รู้นิสัยที่แท้จริงเขาเลยไม่ได้ใสใจสองคนนั้นมาก
 
“ ยินดีที่ได้รู้จักนะทุกคน ” จากนั้นก็เดินไปนั่งข้างๆจองเบ
 
“ แล้วผู้หญิงที่มากับมึงเมื่อกี่ไปไหนแล้วเพื่อน ” จองเบไม่รอช้าเริ่มเปิดประเด็นทันที
 
“ พึ่งกลับเมื่อกี่เอง มีงานด่วน ”
 
“ ไม่พามาทักทายเพื่อนเลย สาวสวยขนาดนั้น ”
 
“ ยิ่งมึงพูดแบบนี้กูยิ่งไม่พามา ฟางเขาเรียนที่เดียวกับมึงนิ เพื่อนมึงสองคนนี้ก็บอกรู้จักกับเขา ”
 
“ ใช่ครับฟางเรียนคณะเดียวกับเขื่อน ” เขื่อนเข้าร่วมบทสนทนากับฟลุ๊กและจองเบ
 
ในขณะเดียวกันผู้ชายที่นั่งฟังอย่างป๊อปปี้เริ่มอารมณ์เสียขึ้นเลื่อยๆ เมื่อเห็นฟลุ๊กที่ดูสนิทสนมกับเพื่อนตัวเอง
 
“ กูกลับก่อนนะ ไว้เจอกันใหม่ ” ป๊อปปี้กล่าวลาเพื่อนเพราะไม่อยากร่วมโต๊ะกับคู่แข่งคนใหม่
 
“ จะรีบไปไหน นัดสาวไว้รึไงเพื่อน ” 
 
“ ปล่อยมันไป ดีกว่าให้มันมาระเบิดร้านกู เป็นไรไม่รู้เห็นอารมณ์เสียตั้งแต่มาถึง ”
 
“ ว่าแต่มึงรู้จักฟางได้ไงฟลุ๊ก ” ฟลุ๊กไม่อยากบอกใครว่าฟางเป็นน้องสาวตัวเองจึงหลอกคนที่นั่งฟังอยู่ เพราะเขาคิดว่าวิธีนี้จะช่วยกันไม่ให้ใครมายุ่งกับน้องสาว
 
“ พอดีกูดูๆกับเขาอยู่ ” พูดไปด้วยยิ้มไปด้วยท่าทีจะมีความสุขกับการโกหก
 
“ โห้ย……งี่เพื่อนกูก็อกหักสิว่ะ ” จองเบหันหน้าไปทางโทโมะ
 
“ ใครดีใครได้โว้ย ไม่เคยได้ยินหรอ ” ฟลุ๊กหัวเราะกับอาการของโทโมะ เห็นไหมว่าเขาคิดแล้วไม่มีผิดว่ามันต้องได้ผล ถ้าให้เดาอีก ผู้ชายที่พึ่งเดินออกไปเมื่อกี่ก็คงอาการเดียวกับโทโมะ