จับใจนายเพลย์บอย

7.3

เขียนโดย lovefangfang

วันที่ 3 สิงหาคม พ.ศ. 2555 เวลา 17.31 น.

  24 ตอน
  165 วิจารณ์
  52.16K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 28 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 20.13 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

19) พี่ชายที่แสนดี

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

_____fang_____

 

    หลังจากนั้นหลายวันฉันก็พยายามตีตัวออกห่างจากป๊อป๊ปี้โดยให้ข้ออ้างต่างๆนาๆว่า ติดดเรียนบ้าง ต้องอ่านหนังสือสอบบ้าง ไปทำงานเสริมบ้าง ที่แปลกไปกว่านั้นคือเขายอมฟังฉันพูดไม่เหมือนแต่ก่อนที่ใช้แต่อารมณ์ แต่ฉันว่าเขาคงไม่มาสนใจฉันแล้วแหละ ดีเหมือนกันจะได้หลุดพ้นจากคนบ้าอำนาจซักที

 

“ ยายจ๊ะ ฟางกลับมาแล้วจ้า ” ฉันดีใจเป็นพิเศษที่วันนี้ไปกลับบ้านเร็วและก็ไม่ต้องมีคนมากวนอีก

 

“ อ้าวฟางมาก็ดีแล้ว มีหนุ่มมารอพบที่หลังบ้าน ” นี่อย่าบอกนะว่าอีตาป๊อปปี้ตามมาหาฉันถึงบ้าน ตายแล้วๆฉันจะทำยังไงดีหนีตอนนี้ก็คงไม่ทัน เป็นไงเป็นกัน สู้ตายยัยฟาง

 

    ยายฉันนี่ไม่รู้จักหวงหลานตัวเองเลย ยอมให้ผู้ชายเข้ามาได้ไงแล้วยังเปิดโอกาสให้อยู่ด้วยกันอีกคิดแล้วก็เซ็งๆ ฉันเดินมาจนถึงหลังบ้าน มองไปข้างหน้าเห็นผู้ชายร่างสูงคนหนึ่งยืนหันหลังกอดอด เท่าที่ฉันดูจากท่าทางแล้วบุคลิกแล้วคงไม่น่าจะใช่นายป๊อปปี้แต่จะเป็นใครกันนะ ด้วยความสงสัยฉันจึงเดินเร็วขึ้นจนมาใกล้ผู้ชายคนนั้น

 

“ สวัสดีค่ะ คุณเป็นใครและมีธุระอะไรกับฉันค่ะ ”

 

“ พูดเสียงหวานเลยนะ ยัยหมูน้อย ” ผู้ชายคนนี้ยังไม่ได้หันหน้ามา แต่จากน้ำเสียงและสรรพนามที่เรียกฉันแล้วคงไม่ใช่ใครที่ไหน

 

“ หือ หือ พี่ฟลุ๊ก ฟางคิดถึงพี่มากรู้ไหม ทำไมไม่มาหาน้องบ้างเลย ” ฉันร้องออกมาทันทีที่เจอหน้าพี่ชาย

 

    พี่ฟลุ๊กเขาคือพี่ชายต่างมารดาของฉัน พี่ฟลุ๊กไปอยู่กับแม่ที่ฝรั่งเศสตั้งแต่เด็กจะมาเยี่ยมฉันกับยายบ้างปีละ 2-3 ครั้ง หลังจากที่มแม่ฉันเสียแม่พี่ฟลุ๊กจะเอาฉันไปอยู่ด้วยแต่ฉันไม่ยอมไป ฉันอยากอยู่กับตายาย เราสองคนสนิทกันมากถึงแม้ปีหนึ่งจะได้เจอกันไม่กี่ครั้ง ถึงฉันจะเป็นคนหยิ่งในศักศรีตัวเองแต่ในเวลาที่ฉันไม่มีตังฉันก็ต้องโทรไปหาพี่ชายให้ช่วยจัดการให้บ่อยๆ

 

“ เป็นไงยัยหมูน้อย สบายดีไม ”

 

“ สบายดีค่ะ รู้ไหมฟางคิดถึงพี่มาก นึงว่าลืมน้องคนนี้ไปแล้ว ”

 

“ ใครจะไปลืมยัยหมูน้อยน้องสาวสุดสวยได้ละ พี่มีข่าวดีจะบอกด้วยนะ ”

 

“ ข่าวดีอะไรหรอพี่ชายสุดหล่อ ” ฉันแกล้งย้อนกลับพี่ชาย ฉันโตขนาดนี้แล้วยังไม่เลิกเรียกยัยหมูน้อยอีกถ้ายัยเฟย์ ยัยแก้วรู้คงเอาไปเม้าท์ทั่วคณะแน่ๆ

 

“ คุณแม่ให้พี่ย้ายมาบริหารบริษัทที่ไทย ”

 

“ จริงหรอพี่ฟลุ๊ก ต่อไปนี้ฟางคงไปเที่ยวทุกวัน และก็ไม่ต้องมีคนมาแกล้งด้วย ”

 

“ ใครทำอะไรฟาง มีคนแกล้งหรอ ” ชายหนุ่มเริ่มโมโหด้วยความที่หวงน้องสาว

 

“ ไม่มีหรอกค่ะ ” ฉันหัวเราะไปด้วยตอบไปด้วยกับอาการหวงน้องที่เกินกว่าใครๆ

 

“ ถ้าใครมาทำอะไรฟางบอกพี่ เดี๋ยวจะไปจัดการมันเอง ” นี่ฉันควรจะดีใจหรือเสียใจดี ที่พี่ฟลุ๊กอารมณ์แรงขนาดนี้แต่ดีแหมือนกันที่แหละคู่ปรับที่สมน้ำสนเนื้อของนายป๊อปปี้

 

“ เอ่อๆฟางพี่ว่าจะไปหาเพื่อนเราไปกับพี่ไม ”

 

“ พี่ไปไหนฟางไปด้วย คาวนี่แหละจะเกาะให้ติดนึบเลย ”

 

“ ไปกันเลยพี่บอกยายไว้แล้ว เที่ยวกันให้หายคิดถึงเลยดีกว่าสาวน้อย ”

 

        

  ร้าน JB

 

    พี่ฟลุ๊กจอดรถไว้หน้าร้านอาหารหรูหรา ร้านนี้มีแต่พวกไฮโซทั้งนั้นฉันก็เพิ่งเคยมาครั้งแรก ฉันมองไปรอบๆร้านเห็นกลุ่มผู้ชายกลุ่มหนึ่งคือพวกเคโอตินั่นเองอะไรมันจะไปอังเอิญขขนาดนั้น แต่ยังเขามากันแค่สามคนคือ เขื่อน พี่เคนตะ พี่จองเบ หวังว่าคงจะไม่เจอฉัน แต่คิดไปคิดมา วันนี้ฉันก็มากับพี่ฟลุ๊กเห็นจะดีเหมือนกันจะได้ไปเล่าให้กันฟัง แล้วก็เลิกยุ่งกับฉันซักที

    พี่ฟลุ๊กเดินโอบไหล่ฉันมาเลื่อยๆ พวกคุณหนูไฮโซทั้งหลายหันมามองกันตรึมก็แน่สิพี่ชายฉันเฟอร์เฟคที่สุด ทั้งหล่อ ทั้งรวย แถมเท่ห์มากๆด้วย   

……โคร่ม !!!!!! ................... เสียงพี่ฟลุ๊กเดินชนกับผู้ชายคนหนึ่งและผู้ชายคนนั้นก็คือ………..

 

 


กลับมาอัพแล้วน้าขอเม้นด้วยจ้า

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา