จับใจนายเพลย์บอย

“ พี่เขาเป็นคนดีและดีกว่านายทุกอย่าง ”
 
“ พูดอย่างนี้ยอมรับแล้วใช้ไหมว่าได้กัน ” ผมรู้ว่ามันแรงแต่มันทนไม่ได้แล้วโอ้ว
 
“ ใช่  ได้แล้วหลายครั้งแล้วด้วย พอใจนายรึยังหยุดพูดซะที ”ฉันตะโกนใส่หน้าป๊อปปี้พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา
 
“ ฉันไม่เชื่ออย่างเธอ ฉันคนเดียวก็…..”
 

 
“ นายรู้ได้ไงว่าฉันทำอะไรไม่เป็น  ฉันต้องขอบใจนายมากๆที่ให้ประสบการณ์ฉันเพราะมันทำให้พี่โมะพอใจและหลงในร่างกายของฉันไม่น้อยเลยแหละ”
 
“……………………………” ผมไม่คิดว่าเธอจะตอบแบบนี้เธอไม่รู้ว่ามันจะเกดอะไรกันเธอซะแล้ว
 
“ จอดรถ จอด ฉันไม่อยากเห็นหน้านายอีก” คำพูดเหนื่อยล้าปนกันน้ำเสียงสะอึกที่เป่งเสียงออกมา
 
“ฉันรู้ว่าเธอกำลังโกหกฉัน ”
 
“ แล้วนายจะมากวนประสาทฉันทำไม รู้มั้ยว่ามันเจ็บแค่ไหนกับคำพูดต่ำๆที่นายดูถูกฉัน ”
 
“ ฟาง………ผม…..เอ่อคือว่าผม  ” ผมอยากเข้าไปปลอบเข้าไปกอดเธอขอให้เธอยกโทษให้ ผมไม่อยากเห็นน้ำตาของผู้หญิงคนนี้ สายตาที่เธอมองผมมันว่างเปล่าทำเหมือนคนไม่มีตัวตน  ผมอยากบอกว่าไอ้คนเลวๆคนนี้มันก็ไม่ได้เจ็บไปน้อยกว่าเธอเลยเหมือนกัน
 
“ หยุด….พอได้แล้ว ฉันบอกให้จอดไง ”
 
“ ไม่   เธอยังโกรธฉันอยู่เธอไม่มองหน้าฉัน ”
 
“ ถ้าไม่จอดก็รีบขับเร็วๆ ไม่อยากอยู่กับนายนานๆ ถ้านายไปส่งฉันที่บ้านฉันจะไม่โกรธนายและหลังจากวันนี้ไปเราก็ต่างคนต่างอยู่นะป๊อปปี้ฉันขอร้อง  ”
 
   ผมไม่พูดอะไรกับเธอเอาแต่ขับรถไปเลื่อยๆที่จริงมันจะถึงบ้านฟางแล้วแต่ผมกลับรถไปทางคอนโด เธอบอกว่าให้เราเลิกยุ่งกัน ผมทำไม่ได้หรอกความรู้สึกของผมที่มีต่อเธอมันมากขึ้นทุกวัน ผมอยากดูแลเธอ อยากปลอบใจคอยให้กำลังใจ อยากปกป้องเธอ ไม่อยากให้ใครมาใกล้เธอและที่สำคัญอยากให้ผู้หญิงคนนี้อยู่ข้างผมนานๆหรือตลอดไปยิ่งดี
 
 
_________fang________
  
   ฉันโกรธป๊อปปี้มาก ผู้หญิงที่ไหนจะยอมให้ผู้ชายมาดูถูกศักดิ์ศรีตัวเองอย่างนี้  ก็อย่างที่ฉันบอกถ้าเขาไม่มายุ่งเกี่ยวกับชีวิตฉันอีก ฉันจะไม่โกรธไม่เกียดอะไรเขา
 ตลอดทางที่นั่งรถมาฉันลืมสังเกตทางที่ป๊อปปี้ขับมา  เพราะมันไม่ใช่ทางกลับบ้านฉัน
 
“  ป๊อปปี้นายจะพาฉันไปไหน ”
 
“ ก็เธอโกรธฉันเลยต้องง้อก่อนไงไม่ดีหรอ”
 
“ไม่ฉันจะกลับบ้านไปส่งฉันเดี๋ยวนี้” ฉันรู้ว่าป๊อปปี้กำลังคิดอะไรบางอย่างซึ่งมันไม่ใช่เรื่องดีสำหรับฉันแน่ ตอนนี้รถของเขาเคลื่อนเข้าคอนโดหรูใจกลางเมือง ฉันจะหาทางหนีอย่างไงดี
 
 
 
______poppy_____
 
   ผมรู้ว่าถ้าพาไปขึ้นไปคอนโดทางหน้าคนทั้งคอนโดต้องแตกตื่นกันแน่ๆ ดีไม่ดียัยตัวแสบก่อความวุ้นวายอีก  ผมจึงตัดสินใจขับรถขึ้นทางด้านหลังของคอนโดแล้วขึ้นลิฟท์  สิทธิพิเศษเพราะพ่อผมเป็นเจ้าของคอนโด
 
“ นายปล่อยฉันไปเถอะ ” หญิงสาวร้องขอความช่วยเหลือจากชายหนุ่มอย่างอ้อนวอน
 
“ เดินเร็วๆ ถึงห้องแล้วค่อยคุยกัน ”
 
“ ไม่ไปปล่อยนะ”
 
“ ถึงแล้วเข้าไป” ฟางพยายามเกาะประตูห้องไว้แต่แรงของฟางก็สู้แรงของผมไม่ได้หรอก  หลังจากเราเข้ามาในห้องผมก็ล็อคประตู
 
“ ฉันขอร้องปล่อยฉันไปเถอะค่ะ คุณจะให้ฉันทำอะไรก็ได้แต่ไม่ใช่แบบนี้ ”ฉันปล่อยน้ำตาออกมาอย่างเต็มที่
 
“เธอกลัวฉันขนาดนั้นเลยหรอ ” ผมไม่คิดว่าจะทำให้ผู้หญิงตัวเล็กที่ยืนตรงหน้ากลัวขนาดนี้  โดยเฉพาะน้ำตาของเธอที่ทำให้ผมหวั่นไหวเอามากๆ
 
“ ได้โปรดเถอะค่ะปล่อยฉันไป  ฉันไม่เคยทำอะไรคุณเลย ”
 
“ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอกเลิกร้องไห้ได้แล้ว ”
 
“ …………………………………………………”
 
“ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรเธอ เธอคิดว่าฉันเลวขนาดนั้นเลยหรอ ”
 
“จริงๆนะ โอเคเลิกร้องก็ได้”
 
   มือหนาของชายหนุ่มร่างสูงค่อยๆเลื่อนขึ้นไปหาใบหน้าหวานของสาวร่างบางเพื่อจะเช็ดน้ำตาที่มันไหลออกมาอย่างไม่หยุดยิ่งมือหนาเข้าใกล้มันยิ่งไหลออกมามากกว่าเดิม  มือหนาของชายหนุ่มค่อยเช็ดน้ำตาหญิงสาวอย่างถนุถนอม
 
“ไปกินข้าวกันเถอะ ” ชายหนุ่มตัดบทแล้วลากร่างบางไปที่โต๊ะอาหารทันที
 
“ นายมีอะไรจะคุยกับฉันจะได้กลับบ้าน ”
 
“ กินข้าวก่อนค่อยคุยแล้วกัน ”
 
“ไม่หิว  ฉันไปดูทีวีรอนะ” ฉันนั่งรอนายป๊อปปี้กินข้าวกว่ายี่สิบนาที เขาตั้งใจแกล้งกันชัดๆ
 
“มาแล้วรอนานไหม”
 
“นานมากจนรากขึ้นแล้วเนี่ย มีอะไรก็พูดมา”
 
“ เธอว่าฉันหล่อไหมและน่านับถือไหม ”
 
“ ไม่หล่อหรอกแต่ก็พอดูได้ แต่นายโครตไม่น่านับถือเลย  จะถามทำไม ” ที่จริงแล้วฉันก็พูดไปงั้นแหละว่าป๊อปปี้ไม่หล่อ  ถ้าเขาไม่หล่อแล้วใครจะหล่อ  เป็นถึงเดือนคณะสถาปัยแถมเจ้าชู้เพลย์บอยตัวพ่อถ้าไม่หล่อจริงคงไม่ควงหญิงเป็นว่าเล่นหรอก แต่ไอ้ความไม่น่านับถือฉันตอบออกมาจากใจเลย
 
“เปล่าแค่ถามพอดีมีผู้หญิงคนหนึ่งไม่สนใจ ” พูดไปด้วยน้อยใจไปด้วย
 
“นอกจากฉันแล้วยังมีอีกหรอ 555555 อยากเห็นหน้าเธอจังว่าจะสวยขนาดไหน ” ฟางพูดพร้อมหัวเราะไปด้วย
 
“มีสิขนาดฉันเป็นพี่ เขายังไม่เลือกฉันว่าพี่เลย” ส่งสายตาไปหาฟางเพราะเธอคงรู้ว่าเป็นใคร
 
“นายหมายถึงฉันหรอ ” ว่าแล้วเขาต้องวนกับมาเรื่องเดิมๆก็แค่ไม่เรียกพี่จะอะไรนักหนา
 
“ อยากให้เรียกมากใช้ไหมได้ พี่ป๊อปปี้ งั้นฉันกลับนะ หมดธุระแล้ว ”
 
    สาวร่างบางกำลังจะลุกขึ้นเดินออกก็สะดุดเท้าชายหนุ่มทำให้เธอล้มลงบนตักของชายหนุ่ม สายตาทั้งสองจองมองกัน แล้วใบหน้าของชายหนุ่มก็ค่อยๆต่ำลงจนปลายจมูกทั้งสองชิดกันส่วนสาวร่างบางก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรนอกจากนอนตัวแข็งกับการกระทำของฝ่ายตรงข้าม  ริมฝีปากชิดติดกันทั้งสองหลับตารับสัมผัสที่หอมหวานสองหัวใจเต้นแรงอย่างไม่เป็นมาก่อน ถึงแม้หญิงสาวจะไม่ยอมเปิดปากออกแต่ชายหญิงผู้เชี่ยวชาญอย่างเข้าก็พอรู้ว่าจะทำอย่างไรเขากัดเบาๆที่ริมฝีปากเล็กนั้นจนเธอเปิดปากออกเขาจึงรีบนำลิ้นหนาเข้าไป หญิงสาวเริ่มมีอาการขัดขืนเมื่อได้รับความร้อนจากปลายลิ้นของอีกฝ่ายแต่ชายหนุ่มก็ทำให้ความร้อนภายในปากเปลี่ยนเป็นความหวานมาได้ จากที่หญิงสาวพยายามขัดขืนก็เริ่มให้ความร่วมมือลิ้นทั้งสองเกี่ยวตวัดกันอย่างดูดดื่มโดยเฉพาะลิ้นหนาของชายหนุ่มที่ค่อยดูดเอาความหวานจากปากหญิงสาวอย่างหนักจนตอนนี้เธอจะไม่ได้หายใจจนกระทั่งชายหนุ่มถอนจูบออกเพื่อที่จะอุ้มร่างบางเข้าไปในห้องเธอจึงไปถ่ายเทอากาศที่หายไปนาน  ชายหนุ่มวางร่างของหญิงสาวลงบนเตียงนุ่มๆพร้อมขึ้นคร่อมร่างเธอทันทีก่อนทีเธอจะรู้ตัว
 
“เดี๋ยวก่อนไหนบอกว่าจะไม่ทำอะไรฉัน ” สติทียังเหลืออยู่ไม่มากแต่เธอก็พยายามเบี่ยงเบนชายหนุ่มไปทางขึ้น
 
“ฉันรู้ว่าเธอก็ต้องการฉันเหมือนกัน ” ยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์
 
“ไม่นะ ไม่…………อื้ม.....หยุ..ด ”
 

ขอโทษที่ไม่ได้อัพนานแต่ตอนนี้แต่งไว้หลายตอนแล้ว
เม้นกันเยอะหน่อยน้า