suffocated ที่รักคือลมหายใจของใครหรอครับ

9.0

เขียนโดย ruktomokaew

วันที่ 11 กรกฎาคม พ.ศ. 2555 เวลา 19.38 น.

  35 ตอน
  725 วิจารณ์
  68.95K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 13.00 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

7) เราคือคนเดียว

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ณ   เช้าวันต่อมา

  สองร่างนอนกอดกันใต้ผ้าห่มผืนหนาโดยไร้เสื้อผ้าโดยที่ฉันตื่นขึ้นมาก่อน ฉันหยิบเสื้อผ้าและผ้าขนหนูมาคลุมตัวก่อนจะเดินไปอาบน้ำเพื่อล้างสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน นี่ฉันทำอะไรลงไปเนี๊ยะโอ๊ยยัยแก้วบ้าแกมีอะไรกับเขางั้นหรอแล้วฉันจะทำไงดี คิดอยู่นานเลยตัดสินใจขัดรอยที่เกิดขึ้นจากเมื่อคืนแต่ยิ่งขัดมันก็ยิ่งแดงขึ้นแล้วฉันไปมหาลัยได้ไงกันละทีนี่

ผ่านไป1ชั่วโมง

  ฉันอาบน้ำแต่งตัวใส่ชุดนักศึกษาที่สั้นและรัดรูปเสริมด้วยการแต่งหน้าสีอ่อนใส่รองเท้าส้นสูง5นิ้วก่อนจะเดินออกจากห้องไปเงียบๆ

 

-------------------------------------------------------------------------------------------------

 

ณ มหาลัย KZ_ZK 7

 

  ฉันเดินลงจากรถด้วยความมั่นใจส่วนรอยต่างๆมันเริ่มหายไปบ้างแล้วละถ้าไม่สังเกตุดูดีๆก็จะไม่เห็นแต่ที่สำคัญฉันเห็นยัยเกลนั่งอ่อยเหยื่อกับผู้ชายคนอื่นอยู่ที่โต๊ะหึหึฉันคิดอะไรสนุกๆออกแล้วต้องเข้าไปทักซะหน่อย

 

“อุ๊ย!!!เกลหน้าเธอไปโดนอะไรมาอ่ะ” ฉันดัดเสียงที่เหมือนจะเป็นห่วงแต่แฝงด้วยความสะใจ

“เหอะ!!!สงสัยหมามันคงกัดมั้งดุเป็นบ้า” นี่แกว่าฉันเป็นหมาหรอได้

“แล้วไปทำอะไรมันก่อนรึป่าวจ๊ะมันถึงได้กัดหนะแต่ดูจากรอยแล้วคงไม่มากเท่าไรเพราะหน้าเธอมันด้านกว่าเยอะหึหึ” สะใจจริงๆ

 

    พูดจบฉันก็เดินออกมาและตามมาด้วยเสียงกรี๊ดของชะนีตัวเมื่อกี้ใครว่าฉันเคลียดเรื่องเมื่อคืนฉันตัดใจแล้วเสียใจไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นปล่อยๆมันไปเหอะฉันถือว่าให้ทานจากนั้นฉันก็เข้าเรียนตามปกติจนเวลาล่วงเลยมาจนถึงช่วงบ่ายฉันมีวันนี้เรียนแค่ช่วงบ่ายนะ วันนี้ทั้งวันยังไม่เจอเฟย์ฟางเลยอยู่ที่ไหนกันนะ

 

“อ๊ะขอโทษค่ะ” ฉันเดินไม่ดูทางจึงชนเข้ากับใครสักคนหนึ่ง

“ไม่เป็นครับน้องแก้ว” เอ๊ะเสียงนี้คุ้นๆนะหรือว่าจะเป็น....

“พี่ธาม” ชัดเลยเราพี่ธามจริงๆด้วย

“ดีใจจังที่น้องแก้วยังจำพี่ได้ด้วยทำอะไรอยู่หรอครับถึงได้เดินจนพี่” น้ำเสียงสดใสบวกกัยหน้าตาขี้เล่นแล้วชั่งดูดีมากแต่ฉันไม่หลงกลหรอก

“อ๋อแก้วกำลังจะโทร.หาเพื่อนนะคะแต่โทร.ไม่ติดอ่ะค่ะเหงาจัง” ฉันแกล้งทำหน้าเศร้า

“งั้นเอางี้มั้ยครับเราไปนั่งทานของอร่อยๆที่สยามกันดีกว่าครัยบเดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง” เข้าแผนเป๊ะทุกอย่างกำลังจะไปได้สวยถ้าไม่ติดว่า...

“พอดีแฟนผมเธอเปลี่ยนใจแล้วหนะครับขอโทษแทนเธอด้วยนะครับ”เสียงของใครอีกคนดังขึ้นและจะเป็นอีกไม่ได้นอกจากโทโมะ

“เหอะ!!!ตามไปทุกที่สินะ” ฉันบอกปัดย่างรำคาญใช่ว่าจะไม่รู้ว่าเขาเดินตามอยู่ทุกที่ทุกเวลา

“ใครหรอครับน้องแก้ว” เสียงพี่ธามที่ถามฉัน

“ไม่สำคัญหรอกค่ะแต่วันนี้แก้วคงไม่ว่างแล้วไว้เจอใหม่นะคะพี่ธาม” ฉันเอ่ยบอกครั้งสุดก่อนจะเดินกลับมาที่รถและเตรียมขึ้นรถเพื่อที่จะคอนโดแล้วหมดอารมณ์เที่ยวเลยฮึย!!!

 

ณ  คอนโด ห้อง 2207

 

“โอ๊ยนี่นายปล่อนฉันเดี๋ยวนี้นะ” เสียงของฉันร้องลั่นเมื่อโดนเขาลากตั้งแต่ขึ้นรถกลับมาที่คอนโดก็ยังไม่ยอมปล่อยสักที

“ทำไมหรือว่าฉันมันไม่ใช่ไอ้ธามรึไงทีกับมันเธอแทบจะเสนอตัวให้”

เพี๊ยะ!!! เพี๊ยะ!!! เพี๊ยะ!!!

“มันจะมากไปแล้วนะแล้วนี่มันก็เรื่องส่วนตัวของฉันนายไม่เกี่ยว” ฉันตบหน้านายโทโมะไป3ทีแล้วตามด้วยคำพูดที่เตือนสติ

“ก็ไม่ได้อยากจะยุ่งนักหรอกฉันก็รำคาญเหมือนกันแหละ!!!” โทโมะตะคอกใส่หน้าฉัน

“ถ้ารำคาญมากนักนายก็ไม่ต้องมายุ่งกับฉันสิ!!!ต่อไปนี้ก็ทางใครทางมัน!!!” ฉันพูดจบก็คว้ากระเป๋าแล้ววิ่งออกมาให้ไกลที่สุดฉันจะไปให้ไกลจากคนใจร้ายฉันเกลียดนาย

 

 

//โทโมะ//

 

“โธ่เว้ย!!!นี่กูทำอไรลงไปว่ะเนี๊ยะ!!!” ผมระเบิดออกมาก่อนจะปัดข้าวของที่วางอยู่เป็นระเบียบจนตกกระจายไปตามพื้น

 

   ผมยอมรับว่าผมมันเลวที่ทิ้งเธอไปแต่ผมก็ไม่เคยมีความสุขเลยหลังจากที่ผมได้รู้ว่าเธอย้ายไปอยู่ต่างประเทศผมรอจนกระทั่งเธอกลับมาแต่ตอนนั้นผมมีเกลอยู่ข้างกายเกลตามติดผมตลอดเวลาแต่ผมก็ไม่ได้รักเธอส่วนเรื่องผมกับพิมเราจบกันหลังจากที่แก้วไปเกาหลีไม่กี่วันเพราะผมไม่สามารถคบกับเธอได้เพราะหัวใจของผมอยู่กับแก้วเธอคนเดียวเท่านั้นคือสิ่งที่สำคัญที่สุดแต่ผมก็ต้องตกใจเมื่อแก้วคนเดิมหายไปไหนเหลือแต่แก้วคนใหม่ที่มีเสน่ห์แต่แอบแฝงไปด้วยความคิดที่ยากเกินจะเดาภายใต้ใบหน้าที่หวานและรอยยิ้มที่ใครเห็นก็ต้องหลงไหล 

 

     และหนึ่งในนั้นก็ต้องมีผมอยู่ด้วย ผมต้องการแก้วกลับคืนมาจึงไปขอให้แม่ของผมไปขอแก้วเป็นคู่หมั้นซึ่งครอบครัวของผมกับแก้วก็รู้จักกันมานานพอสมควรและเมื่อแม่ของผมได้เห็นหน้าแก้วก็ตกลงทันทีผมจึงได้แก้วกลับมาอีกครั้งผมไดยินเรื่องที่แก้วอยากได้คอนโดผมจึงขอแม่ซื้อคอนโดให้แต่มีข้อแม้คือแก้วต้องอยู่กับผมที่คอนโดหึหึจนกระทั่งเมื่อคืนที่ผมเอ่อมีอะไรกันกับแก้วผมยินดีที่จะรับผิดชอบอยู่แล้วหากแต่แก้วไม่ต้องการจนถึงเช้าวันนี้ผนตื่นหลังจากที่แก้วออกไปไม่นานผมตามเธอไปทุกที่จนเห็นเธอยืนคุยกับไอ้ธามรุ่นพี่ที่แอบชอบแก้วทั้งคู่ตกอยู่ในสายตาของผมและแน่นอนผมต้องทนไม่ได้ที่จะเห็นภาพมันลวนลามแก้วผ่านทางสายตาผมเลยเดินไปแยกแก้วออกมาแต่ด้วยอารมณ์ทำให้ผมคุมสติไม่อยู่เลยเผลอทำร้ายแก้วทางร่างกายและเผลอตะคอกใส่เธอจนเธอหนีผมไปนี่ผมทำบ้าอะไรว่ะเนี๊ยะ

 

“ไม่น่าพูดไปแบบนั้นเลยเว้ย!!!” ผมนั่งกลุ้มใจอยู่นานก่อนจะตัดสินใจไปตามหาแก้ว

“เฟย์ฟางแก้วอยู่กับเธอรึป่าว” ผมเริ่มด้วยการโทร.หาเฟย์ฟางเพื่อนที่สนิทที่สุดของแก้ว

“...............”

“ป่าวหรอกงั้นแค่นี้นะ” ยัย2พี่น้องนั้นก็ไม่รู้เรื่องแล้วแก้วจะไปที่ไหนได้ผมเริ่มจะเป็นห่วงแล้วสิใกล้มืดแล้วด้วยถ้ากิดอะไรขึ้นกับแก้วผมจะไม่ให้อภัยตัวเองอีกเลย

“เห้ยแล้วจะไปตามที่ไหนดีว่ะเนี๊ยะ” ผมหมดหนทางแล้วนะผมตามหาทุกที่จนหมดปัญญาแล้ว

“เห้ยนั่นมัน...ใช่มั้ยว่ะ” เสียงของผมร้องขึ้นเมื่อเห็นผู้หญิงที่คล้ายๆแก้วแต่มันไม่ใช่แค่คล้ายแต่มันคือแก้ว!!!ระวังรถ!!!

“แก้วระวัง!!!”

“ห๊ะ!!!อะไรกรี๊ดดดดดดดด”

 

  เสียงกรี๊ดบวกกับเสียงรถที่เบรคกระทันทำให้ตกเป็นที่สนใจของผู้คนมากมายแต่ผมสนแค่แก้วเท่านั้นผมรีบวิ่งไปดึงร่างของแก้วไว้กับตัวเองถ้าจะมีใครตายคนนั้นต้องเป็นผมแต่เหมือนเทพเจ้าจะเข้าข้างเพราะทั้งผมและแก้วรอดตายกันได้อย่างหวุดหวิด

 

“เป็นไรรึป่าว...เดินทำไมไม่หัดดูรถซะบ้างถ้าฉันไม่เห็นเธอก็คงตายไปแล้ว!!!” ผมตะคอกใส่หน้าเธอแต่ที่ผมทำเพราะเป็นห่วง

“แล้วทำไมไม่ปล่อยให้ฉันตายไปเลยหละจะช่วยฉันไว้ทำไม!!!”   

“ไม่มีทาง!!!ถ้าเธอตายแล้วฉันจะอยู่ยังไง”  นี่ผมพูดอะไรออกไปว่ะ

“อะ...อะไรนะ...นายเป็นห่วงฉันด้วยหรอแล้วนายรู้ได้ไงว่าฉันอยู่ทีนี่” แก้วเอ่ยออกมาอย่างหมดแรง

“ก็เราคือคนเดียวกันไงหละฉันถึงรู้” ผมบอกแล้วหอมแก้มแก้วไป1ที

 

 

...ruktomokaew...

 

 

--------------------------------------------------------------------------------------------------อิอิยังติตามกันอยู่มั้นอ่นทำไมเม้นน้อยกันจังเราเสียใจนะTTทุกคนช่วยเม้นโหวดนิยายเราด้วยนะคะไม่ต้องกลัวว่าจะแต่งไม่จบเพราะเราจะแต่งให้จบ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา