suffocated ที่รักคือลมหายใจของใครหรอครับ

เรื่อง suffocated ที่รักคือลมหายใจของใครหรอครับ

 

 

 

 

 

 

 

เช้าวันต่อมา

 

 

 

 

//แก้ว//

 

 

 

  ฉันลืมตาขึ้นมาก็รู้สึกปวดหัวมากๆเลยล่ะ แต่พอตั้งสติได้ฉันก็มองไปรอบๆห้อง ที่ไหนว่ะ! แต่พอหันมาเจอโทโมะนอนอยู่เลยโล่งอกไปนิดและเริ่มเดาเหตุการณ์ได้บ้างแล้วล่ะ

 

 

 

 

"ตื่นเลยนะไอ้ตัวการ!" ฉันบอกตีโทโมะ

 

"อือ~อะไรอ่ะแก้วโมะยังง่วงอยู่เลย" ดูๆโทโมะยังอึนได้อีก

 

"ฮึย!!นอนไปเลยไป!" ฉันบอกแล้วก้าวขาลงจากเตียงแค่ขาแตะพื้นฉันก็รู้สึกขึ้นมาทันที

 

 

 

 

  ฉันพยายามอย่างมากที่จะไม่ส่งเสียงออกมาเดี๋ยวโทโมะตื่นขึ้นมาอีกฉันจะซวย  ในที่สุดฉันก็พอร่างกายของตัวเองมายังห้องน้ำจนได้ เจ็บจริงๆT^T

 

 

 

 

"โทโมะตื่นรึยังเนี๊ยฉันจะกลับแล้วนะ" ฉันที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วบอกคนที่นอนอยู่

 

"จะรีบไปไหนอ่ะโมะยังง่วงอยู่เลย" โทโมะบอกทั้งที่ยังไม่ลืมตา

 

"ชิ!งั้นอยู่ไปคนเดียวฉันกลับบ้านดีกว่า" ฉันบอกแล้วหยิบกระเป๋าเดินออกไปเลยทิ้งโทโมะไว้ที่นี่แหละ

 

 

 

 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

 

 

   ฉันขับรถมายังบ้านของตัวเองประมาณสายๆพอมาถึงฉันก็เห็นว่าม๊ายืนรอใครอยู่สักคนแต่จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก...ฉัน  เมื่อรถจอดสนิทฉันก็สำรวจตัวเองว่าดูดีแล้วหรือยังแล้วเปิดประตูเตรียมพร้อมรับศึกหนักกับม๊า

 

 

 

 

   ฉันเดินลงมาจากรถแล้วรีบเข้าไปออดอ้อนม๊าเต็มที่เพื่อหวังให้ม๊าจะใจอ่อนให้ฉันบ้างแต่เปล่าเลยม๊าทำเหมือนรู้ทันฉันแล้วรีบลากฉันเข้าไปในบ้าน

 

 

 

 

"เมื่อคืนเราไปไหนมา" พอม๊าพอฉันมานั่งปุ๊ปก็เริ่มเปิดประเด็นทันที

 

"ไปเที่ยวกับเฟย์กับฟางมาค่ะ" ฉันตอบเสียงนิ่งๆ

 

"ที่ไหนล่ะ" ม๊ายังคงถามต่อ

 

"ผับค่ะ" ฉันตอบเสียงเริ่มเบาลงเบาลง

 

"อะไรนะ!แล้วเราไปนอนที่ไหนอย่าบอกนะว่าบ้านเฟย์ฟางน่ะม๊าไม่เชื่อหรอก" ม๊ากำลังเค้นความจริงจากฉันแล้ว>0<

 

"เอ่อ..." เจอคำถามนี้เข้าไปฉันได้แต่นิ่งเงียบไม่กล้าตอบอะไรม๊าเลย

 

"ตอบมา..ม๊าขอความจริง" ม๊าก็ยังคงพยายามเค้นคำตอบจากฉัน

 

"แก้วหนีมาทำไมไม่บอกโมะบ้างล่ะครับ" จู๋ๆโทดมะก็มาปรากฏตัวที่บ้านฉันมาได้อย่างไงกัน

 

"หมายความว่าอย่างไงเนี๊ย" ม๊าที่ดูจะอึ้งไปถามโทโมะ

 

"ก็ไม่เห็นจะมีอะไรนิครับ" โทโมะทำหน้าตาใสซื่อใส่ม๊าฉัน

 

"ก็เรื่องที่เราบอกว่ายัยแหก้วไม่รอเรามันหมายความว่าอย่างไง..." ม๊ามองฉันสลับกับโทโมะ

 

"อ๋อเรื่องนั้นทำไมหรอครับ..." ดูก็รู้ว่าโทโมะจ้องจะกวนประสาทม๊าฉัน

 

"เล่ามาเดี๋ยวนี้เลยนะเราทั้งคู่นั่นแหละ" ม๊าบอกฉันกับโทโมะ

 

"เอ่อแก้วว่าโทโมะเค้าอยากคุยกับม๊าเป็นการส่วยตัวงั้นแก้วว่าแก้วไปอาบน้ำก่อนนะค่ะ" ฉันโยนเรื่องทั้งหมดไปที่โทะโมะคนเดียว ดี! อยากวางยาฉันดีนักช่วยไม่ได้

 

"เดี๋ยวสิยัยแก้ว" ฉันได้ยินเสียงตะโกนตามมาแต่ใครจะสนกันล่ะ^^

 

 

 

 

 

   ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วก็เดินมาเปิดประตู พบว่าโทโมะมายืนรอฉันยอยู่ที่หน้าประตู ดีนะที่ฉันล็อคประตูตอนที่ฉันขึ้นมาอาบน้ำไม่อย่างงั้นนะฉันไม่อยากจะคิด...ฉันมองหน้าโทโมะที่ยังคงความดูดีไว้ถึงแม้ว่าสภาพเค้าเหมือนที่เพิ่งจะตื่นนอนมาใหม่ๆ

 

 

 

    โทโมะไม่ได้พูดอะเพียงแต่แทรกตัวฉันเข้ามาในห้องแล้วทิ้งตัวลงนอนโดยไม่ถามฉันสักคำแถมยังชวนฉันให้นอนอีกต่างหากทำเหมือนตัวเองเป็นเจ้าของห้องอย่างนั้นแหละ ชิ!

 

 

 

 

"ลุกเดี่ยวนี้เลยนะโมะ" ฉันพยายามดึงโทโมะที่นอนอยู่ให้ลุกขึ้น

 

"อะไรกันล่ะโมะง่วง" แต่โทโมะก็พยายามยื้อตัวเองไว้เช่นกัน

 

"ไม่ได้นะถ้าอยากนอนก็ต้องไปอาบน้ำก่อน" ฉันเองก็พยายามดึงโทโฌมะไว้สุดแรง

 

"ก็โมะง่วงนิ...แก้วก็มานอนด้วยกันสิ" โทโมะบอกแล้วดึงฉันลงไปนอนด้วย

 

"ไม่เอาถ้าไม่อาบน้ำก็ออกไปจากห้องแก้วนะ" ฉันชี้ไปทางประตูเพื่อเป็นการไล่

 

"ก็ได้ๆไม่เห็นต้องไล่กันเลย" ในที่สุดโทโมะก็ลุกไปอาบน้ำ

 

 

 

 

    ฉันไม่รู้หรอกนะว่าโทโมะจะไปเสื้อผ้ามาจากไหนฉันรู้แต่เพียงว่าตอนนี้ร่างกายของฉันไม่ไหวแล้ว หนังตาคอยแต่จะปิดอยู่อย่างเดียวเพราะฉะนั้นโทโมะนายช่วยตัวเองไปก่อนแล้วกันนะส่วนตัวฉันเองก็คงต้องของีบเก็บแรงก่อนดีกว่า อ๊ะๆอย่าคิดลึกนะว่าฉันเก็บแรงไว้ทำไม

 

 

 

 

   เวลาผ่านไปไม่รู้เท่าไรฉันค่อยๆเปิดหนังตาของตัวเองขึ้นมาพบว่านี่น่าจะแประมาณบ่ายๆนะ ฉันพลิกตัวไปอีกทางก็พบว่าโทโมะนอนกอดฉันไว้แล้วก้มหน้าซุกลงกับลำคอของฉัน ท่าทางเหมือนว่ากำลังหลับสบายเต็มที่เลย ฉันเองก็ไม่กล้าปลุกเองด้วยงั้นปล่อยให้โทโมะหลับไปดีกว่าว่าแต่โทโมะไม่เอาเสื้อผ้าที่ไหนมาใส่กันล่ะ ช่างเหอะ ฉันขอนอนต่ออีกหน่อยแล้วกันนะ^^

 

 

 

 

ฟอดดดด~~

 

 

 

"ตื่นได้แล้วครับแก้ว" เสียงโทโมะดังก้องเข้ามาในโสดประสาทของฉัน มันทำให้ฉันลืมตาขึ้นแล้วหันไปมองคนที่ปลุกฉันด้วยวิธีตามแบบฉบับของตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

...ruktomokaew...

 

 

 

 

 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------เรากลับมาอัพให้แล้วนะคะหวังว่าคงยังมีคนติดตามฟิคของเราอยู่นะคะ