suffocated ที่รักคือลมหายใจของใครหรอครับ

 

 

  

 

   ผมพาเธอมาที่ชั้น4ซึ่งเป็นห้องที่ผมจองเอาไว้เรียบร้อยแล้ว(จากเด็กเสิร์ฟ) เธอเริ่มเดืนทิ้งระยะห่างจากผมมากขึ้นเรื่อยๆเหมือนกลัวอะไรสักอย่าง

 

 

"เข้ามาสิ" ผมบอกแล้วเปิดประตูให้แก้วเดินเข้ามา

 

"โมะมาทำอะไรที่นี่" แก้วบอกแต่เธอก็ยังไม่ยอมเดินเข้าไป

 

"เข้ามาก่อนแล้วจะบอก" ผมยื่นข้อต่อลองให้เธอ

 

"..." แก้วไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่เดินเข้าและเมื่อขาของเธอก้าวพ้นขอบประตูห้องผมก็ปิดแล้วล็อคกรทันที

 

 

  ทันทีที่ปิดประตูห้องเธอหันมามองผมอย่างหวาดระแวง ผมไม่ได้พูดอะไรออกมาแค่เดินเข้าไปใกล้ๆเธอ เธอยืนลูบต้นแขนทั้งสองข้างของตัวเองซึ่งมันแตกต่างจากอากาารเมื่อกี้นี้มากซึ่งแน่นอนว่าผมก็รู้ว่าเธอกำลังเป็นอะไร^^ 

 

 

"เป็นอะไรไปล่ะ" ผมเอ่ยถามแบบไม่รู้เรื่อง

 

"ฉันไม่รู้...แก้วร้อน" เธอบอกแล้วเริ่มอยู่ไม่เป็นสุข

 

"ร้อนหรอโมะว่าแอร์ที่นี่ก็เย็นแล้วนะ" ผมบอกแล้วเดินไปนั่งที่โซฟา

 

"แต่แก้วร้อน...ร้อนแบบไม่ใช่อากาศร้อนแต่ร้อนมาจากภายในแก้ว" แก้วบอกแล้วตรงเข้าไปในห้องน้ำ

 

"แล้วนั่นจะไปไหน" ผมเอ่ยถามแก้ว

 

"ก็แก้วร้อนนิจะให้ทำไง" แก้วหันมองบอกผมด้วน้ำเสียงห้วนๆ

 

"ก็...ไม่รู้สิ" ผมแบมือแบบช่วยไม่ได้

 

"งั้นก็ช่วยเงียบๆไปเลยแล้วกัน" แก้วบอกพร้อมกับจะเดินเข้าห้องน้ำไป

 

"หึๆโมะว่าแก้วคงต้องการตัวช่วยนะ" ผมเดินไปปิดประตูห้องน้ำเพื่อไม่ให้แก้วเดินเข้าไป

 

"เอ๊ะนี่โมะจะเอาไงกันแน่เนี๊ย!!" แก้วบอกอย่างหงุดหงิด 

 

 

---------------------------------------------------------------------------------------------------

 

 

"ก็แก้วเป็นอะไรล่ะ" ผมบอกแล้วลากเธอมายังเตียง

 

"อย่าบอกนะว่าอาการที่แก้วเป็นเพราะโมะ" แก้วบอกแล้วชี้มาทางผม

 

"หึๆถูกต้องแล้วครับที่รัก" พูดจบผมก็จูบแก้วทันที

 

"อ๊ะ!ปล่อยแก้วเดี๋ยวนี้นะ" แแก้วบอกแล้วพยายามเก็บอารมณ์เต็มที่

 

"โมะก็อยากรู้เหมือนว่าแก้วจะทนได้สักกี่น้ำ" ผมบอกแล้วจูบแก้วลงไปอีก

 

"อะ...อืม" เสียงแก้วครางออกมา

 

"แต่...คิดๆดูแล้วถ้าแก้วไม่เต็มใจโมะว่าโมะไม่ทำดีกว่า" ผมบอกอยากแกล้งเธอเพราะรู้ว่าตอนนี้ร่างกายของเธอกำลังร้อน

 

"โมะ!!" ตามคาดว่าเธอต้องโวยวายแน่ๆ

 

"ไป...กลับบ้านกันเถอะครับ" ผมบอกอย่างไม่สนใจเธอ

 

"ไม่เป็นไร...ถ้าโมะไม่อยากทำแก้วให้คนอื่นทำแทนก็ได้" แก้วบอกทำท่าจะเดินออกไปคนอื่น

 

"เดี๋ยวสิใครว่าโมะไม่อยากทำ..." ผมบอกแล้วหมุนตัวแก้วให้หันมาทางผม

 

"ชิ!แล้วทำมาเป็นเรื่องมาก...อุ๊บ" แก้วพูดจบก็จูบผมทันที

 

 

   ผมปล่อยให้แก้วเป็นคนเริ่มและทำทุกอย่าง ส่วนผมได้แต่เรียกอารมณ์ของเธอให้ได้มากที่สุดและที่สำคัญผมเก็บยาคุมของแก้วไว้เองซึ่งไม่ยอมให้แก้วได้เห็นมันแน่ๆ ผมไม่ยอมให้แก้วห้ามลูกมาเกิดหรอก ไม่มีทาง^^

 

 

   ตอนนี้ทั้งผมกับแก้วเราก็มาอยู่ที่เตียงเรียบร้อยแล้วทุกอย่างยังคงไปได้ดี และไปได้สวย ถ้ามันไม่ติดตรงที่แก้ว...

 

 

"โมะหยิบยาคุมแก้วมาให้หน่อยในกระเป๋าอ่ะ...อืม" แก้วละออกจากตัวผมแล้วพูดพร้อมกับครางออกมาด้วย

 

"ไม่เห็นมีเลยอ่ะแก้ว..." ผมบอกทั้งๆที่ผมเป็นคนเก็บไว้เอง

 

"ชิ!เดี๋ยวแก้วหาเอง" แก้วบอกแล้วลุกออกจากตัวผม

 

 

   ผมลืมบอกว่าตอนนี้เสื้อผ้าของผมกับแก้วยังอยู่ครบนะครับแต่อาจจะเปิดหรือหลุดบ้างนิดหน่อย ผมไม่ห้ามแก้วเลยที่เธอเดินหายาคุมเพราะหาไปก็คงไม่เจอหรอกและผมไม่มีทางที่จะบอกเธอเพราะอีกไม่กี่วันเราก็จะหมั้นกันอยู่แล้วถึงเวลานั้นผมก็อยากเก็บเธอไว้คนเดียว แค่งานหมั้นมันไม่พอหรอก...

 

 

"ลืมเอามาหรอ...เป็นไปไม่ได้" เสียงแก้วดังขึ้นทำให้ผมหันไปมอง

 

"เจอมั้ยแก้ว...ถ้าไม่มีก็ไม่ต้องกินสิ" ผมบอกแล้วลุกขึ้นกอดเอวแก้วไว้หลวมๆ

 

"ไม่ได้หรอกนะโมะเดี๋ยวแก้วเกิดพลาดขึ้นมาจะซวย" แก้วแล้วค้นกระเป๋าตัวเอง

 

"แต่แก้วยังไม่พร้อม...อืม" แก้วครางออกมาเพราะว่าผมเริ่มโลมเลียร่างกายของเธอ

 

 

  ต่อให้เธอจะต้องการยาคุมมากแค่ไหนแต่ร่างกายของเธอกลับต้องการผมมากกว่า และผมก็ไม่ปล่อยโอกาสให้เธอได้คิดถึงเรื่องยาคุมแน่นอน ผมพาแก้วกลับมาที่เตียงอีกครั้งพร้อมริมฝีปากที่ประกบกันอยู่ ผมดันตัวแก้วให้นอนลงไป...

 

 

  เสื้อผ้าแต่ชิ้นค่อยๆถูกผมกับแก้วถอดออกเหลือไว้แต่ร่างเปลือยเปล่าของเราทั้งคู่ ผมเป็นคนเริ่มเกมส์ครั้งนี้ก่อนแล้วค่อยปล่อยให้แก้วทำต่อเอง

 

 

"อืม...อ๊ะ!เบาๆหน่อยโมะ" เสียงแก้วครางออกมา

 

"ทนอีกนิดนะแก้ว...อืม...ซี๊ด!" ผมเองก็ครางออกมาเหมือนกัน

 

"อืม...อ๊ะ!...อ่าส์" ในที่สุดผมก็ส่งแก้วไปสวรรค์เรียบร้อยแล้ว

 

"อ่าส์!" ตามมาด้วยเสียงของผม

 

"โมะ...แก้วยังไม่เสร็จโมะช่วยแก้วด้วยนะ" แก้วเขย่าแขนผมอย่างอ้อนวอน

 

"แต่แก้วต้องเป็นคนเริ่มนะ" ผมรู้ว่ายาเริ่มออกฤทธิ์ทำให้เธอเริ่มคุมสติตัวเองไม่อยู่

 

 

  ผ่านไปหลายชั่วโมงผมกับแก้วก็ยังคงบันเลงเพลงรักกันอย่างไม่รู้จักเหนื่อยทั้งๆที่มันใกล้จะเช้าแล้วด้วยซ้ำแต่ใครจะสนล่ะ โอกาสอย่างนี้หาได้ง่ายๆซะที่ไหนกันล่ะ

 

 

"อ่าส์/อ่าส์" ทั้งผมและแก้วต่างก็เสร็จสิ้นภารกิจไปพร้อมกันแก้วสลบไปทันทีผมเลยต้องอุ้มเธอให้นอนดีๆแล้วกอดเธอไว้แล้วหลับไปพร้อมกัน

 

 

 

 

เช้าวันต่อมา

 

 

//แก้ว//

 

 

  ฉันลืมตาขึ้นมาก็รู้สึกปวดหัวมากๆเลยล่ะ แต่พอตั้งสติได้ฉันก็มองไปรอบๆห้อง ที่ไหนว่ะ! แต่พอหันมาเจอโทโมะนอนอยู่เลยโล่งอกไปนิดและเริ่มเดาเหตุการณ์ได้บ้างแล้วล่ะ

 

 

"ตื่นเลยนะไอ้ตัวการ!" ฉันบอกตีโทโมะ

 

"อือ~อะไรอ่ะแก้วโมะยังง่วงอยู่เลย" ดูๆโทโมะยังอึนได้อีก

 

"ฮึย!!นอนไปเลยไป!" ฉันบอกแล้วก้าวขาลงจากเตียงแค่ขาแตะพื้นฉันก็รู้สึกขึ้นมาทันที

 

 

  ฉันพยายามอย่างมากที่จะไม่ส่งเสียงออกมาเดี๋ยวโทโมะตื่นขึ้นมาอีกฉันจะซวย  ในที่สุดฉันก็พอร่างกายของตัวเองมายังห้องน้ำจนได้ เจ็บจริงๆT^T

 

 

"โทโมะตื่นรึยังเนี๊ยฉันจะกลับแล้วนะ" ฉันที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วบอกคนที่นอนอยู่

 

"จะรีบไปไหนอ่ะโมะยังง่วงอยู่เลย" โทโมะบอกทั้งที่ยังไม่ลืมตา

 

"ชิ!งั้นอยู่ไปคนเดียวฉันกลับบ้านดีกว่า" ฉันบอกแล้วหยิบกระเป๋าเดินออกไปเลยทิ้งโทโมะไว้ที่นี่แหละ

 

 

 

 

 

 

...ruktomokaew...

 

 

 

 

 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะโทโมะนี่ร้ายจริงๆ