suffocated ที่รักคือลมหายใจของใครหรอครับ

9.0

เขียนโดย ruktomokaew

วันที่ 11 กรกฎาคม พ.ศ. 2555 เวลา 19.38 น.

  35 ตอน
  725 วิจารณ์
  69.67K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 13.00 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

30)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

เรื่อง suffocated ที่รักคือลมหายใจของใครหรอครับ

 
 
  พอหันหลังเดินออกมาแล้วก็ยังต้องหันหน้าหันหลังสังเกตุยัย2พี่น้องอันตรายนั่นตลอด เนื่องจากกลัว ว่ายัย2คนนั้นจะแอบฟังฉันอยู๋แค่นี้ยัย2พี่น้องนั่นก็ทำฉันปวดหัวล่ะ ฉันก้มมองโทรศัพท์ในมืออยู่นานก่อนจะตัดสินใจกรอกเสียงลงไป
 
 
"ฮัลโหล..." ฉันกรอกเสียงเบาๆลงไปแต่คิิดว่าอีกฝ่ายคงต้องเปิดลำโพงฟังอยู่แน่ๆ
 
(เธอโกรธอะไรฉัน) เสียงโทโมะถามกับมา
 
"นายก็ได้ยินหมดแล้วนิ" ฉันบ่นอุบอิบ
 
(หึๆเรื่องฉันกับเกลน่ะหรอ) โทโมะถาม
 
"มันน่าขำตรงไหน" ฉันเริ่มเเดือดเมื่ออีกฝ่ายทำเหมือนมันเป็นเรื่องตลก
 
(อย่างน้อยฉันก็รู้ว่าเธอรักฉันมากอย่างล่ะ) -////-
 
"แล้วนายกับเกล..." ฉันเลือกที่จะเงียบเพื่อรอฟังโทโมะ
 
 
-----------------------------------------------------------------------------------------------
 
 
"ไม่มีอะไรหรอก...เราเป็นพี่น้องกัน" โทโมะเอ่ยบอกพร้อมโผล่มากอดฉันจากทางด้านหลัง
 
"นายมาตั้งแต่ตอนไหน" ฉันบอกแล้วกดวางสายโทรศัพท์
 
"สักพักแล้วละ...เฟย์เป็นคนบอกว่าเธออยู๋ที่นี่" ยัยเฟย์...ฉันจะฆ่าแก
 
"แล้วอย่างไงล่ะ...ฉันไม่เชื่อหรอกนะว่านายจะเป็นพี่น้องกันจริง" ฉันบอกแบบงอนๆ
 
"สิ่งที่เธอเห็นไม่ใช่แบบที่เธอคิดสักหน่อย...เธอคิดไปเอง" โ?โมะบอกแล้วพลิกตัวฉันให้หันหน้าไปหาเค้า
 
"แล้วนายรู้ได้ไงว่าฉันคิดอะไร" ฉันสบตากับเค้าอย่างท้าทาย
 
"ไม่เชื่อฉันจะโทร.หาเกลให้มาคุยกันเลยดีกว่า" โทโมะพูดแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมา
 
"ไม่ต้องหรอกค่ะ" นี่ไม่ใช่เสียงฉันนะ...
 
"เกล!" โทโมะอุทานขึ้นมาเมื่อเห็นบุคคลตรงหน้าที่เข้ามาใหม่
 
"จริงอย่างที่โทโมะพูด...ฉันกับเค้าเราเป็นพี่น้องกันจริงๆนะ" เกลไม่ได้สนใจโทโมะเพียงแต่เดินเข้ามาใกล้ฉันแล้วจับมือ
 
"..." ฉันนิ่งเงียบ
 
"แต่ฉันยังทำใจไม่ได้เลยคอยตามโทโมะอยู่" เกลมองหน้าโทโมะ
 
"แต่เราก็ตกลงกันแล้วนะแก้วไม่ต้องกลัว" โทโมะพูด
 
"ใช่...ฉันยอมแพ้เธอแล้วจริงๆนะ...ความรักที่โทโมะมีให้เธอมันมากเลยที่ฉันจะทำลายหมด...สุดท้ายถึงฉันได้เป็ฯแฟนกับโทโมะฉันก็ได้แต่ตัวเพราะใจเค้าอยู่กับเธอ" เกลบอกแล้วยิ้มทั้งน้ำตา
 
 "เธอไหวใช่มั้ย?" ฉันถามเกลที่ยืนร้องไห้อยู่
 
"ไหวสิ...ฉันทำใจมาแล้วละ" เกลตอบก่อนจะหยิบมือฉันกับโทโมะมาจับมือกันไว้
 
"เธอจะทำอะไรอ่ะเกล" ฉันตอบแบบงงๆ
 
"แก้ว...เธอสัญญาได้มั้ยว่าเธอจะไม่ปล่อยมือจากโทโมะอีก" นี่ยัยเกลคิดจะทำอะไร
 
"ก็ได้...ฉันสัญญา" ฉันตอบตกลงโดยไม่คิดอะไรเพราะถึงอย่างไงฉันก็ไม่ยอมปล่อยอยู่แล้ว
 
"โทโมะ...นายเองก็สัญญาด้วยนะว่าจะไม่ทิ้งแก้วอีก" เกลมองหน้าโทโมะ
 
"ฉันสัญญาแน่นอน" โทโมะพูดแล้วบีบมือฉันเพื่อความมั่นคง
 
"ดีแล้วล่ะในเมื่อพวกเธอสัญญากับฉันแล้ว...ก็คงหมดธุระแล้วล่ะ" เกลพูดแล้วปล่อยมือออกจากมือฉันและโทโมะ
 
"เดี๋ยวสิเธอจะไปไหน" ฉันคว้าแขนของเกลไว้
 
"ไปในที่ที่มีคนรักฉันอยู่น่ะสิ" เกลพูดแค่นั้นแล้วก็เดินไปเลย
 
 
 
 
 
2 เดือนผ่านไป
 
 
  หลังจากวันนั้นฉันก็ไม่เห็นเกลอีกเลย(เลิกเรียกยัยไปนานแล้ว) นี่ก็ผ่านไป2เดือนแล้วอีก2วันก็จะถึงวันหมั้นของฉันแล้ว ฉันกับโทโมะก็ยังเหมือนเดิมคือทะเลาะกันนิดๆหน่อยๆแต่ไม่ถึงวันก็ดีกันเหมือนเดิมแล้ว>< ใครจะไปคิดล่ะว่าฉันจะได้กลับมาคบกับโทโมะอีกครั้งแต่ตอนนี้ฉันก็ยังอยู่ในลุคสาวเปรี้ยวอยู่นะ ตอนนี้งานหมั้นก็เตรียมเสร็จเกือบหมดแล้วล่ะเหลือแค่จัดดอกไม้และรอเวลาเท่านั้น โทโมะเองก็ดูจะดูอกดีใจที่ได้หมั้นเพราะงานล่มมาหลายครั้งแล้วล่ะแต่ครั้งนี้ฉันจะไม่ยอมให้มมีอะไรมาขวางอีกเป็นอันขาด
 
 
   วันนี้ฉันเลยนัดทุกคนเพื่อที่ไปฉลองหลังสอบเสร็จ เราทั้งหมดผ่านชีวิตในรั้วมหาลัยแล้วล่ะต่อไปฉันก็จะเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวสักทีแต่ก็ยังมีโทโมะมาตามควบคุมฉันอยู๋ตลอด โทโมะบอกว่ารอให้งานหมั้นผ่านไปสัก5เดือนก่อนแล้วค่อยแต่งแต่ฉันไม่ยอมหรอกเรื่องอะไรฉันต้องรีบสละโสด้วยเล่ารอไปอีกประมาณ1ปีก่อนเหอะแล้วค่อยมาพูดกัน ฉันยังอยากเที่ยว อยากลั้ลลา อยู่นะย่ะจะมาผูกขาดกันตอนนี้ฝันไปเหอะ
 
 
 
"ตกลงเย็นนี้แกจะไปเที่ยวไหนล่ะ" ยัยฟางเอ่ยถามฉันหลังจากที่นัดเจอกันที่บ้านของฉัน
 
"ผับมะฉันอยากไปไมม่ได้ไปนานแล้ว" ฉันตอบกัยไปทำให้ยัยฟางยิ้มทันที
 
"ไม่ได้!" ยัยเฟย์โผล่มาจากไหนไมม่รู้แทรกขึ้น
 
"ทำไมย่ะ!" ยัยฟางตอบ
 
"ต้องชวนเค้าไปด้วยสิถึงจะถูก^^" เราทั้ง3คนระบายยิ้มออกมา
 
"แต่อย่าบอกพวกหนุ่มๆนะเดี๋ยวอดกันหมดพอดี" ฉันบอกส่วนยัยพวกนั้นก็พยักหน้ารับทันที
 
 
 
 
 
 
//โทโมะ//
 
 
 
 
ณ ผับTK_CLUP
 
 
 
   ยัย3สาวนั่นแอบหนีมาเที่ยวที่นี่หรอ...ได้เธอไม่รอดแน่ๆแก้วใจ ผมเดินเข้าก็มองหากลุ่มสาวๆที่นั่งกันอยู่3คนแน่นอนล่ะว่ามันต้องเป็น'เฟย์ฟางแก้ว'ยัย3สาวพวกนั้นแอบหนีพวกผมมาเที่ยวโดยไม่บอกแถมยังเป็นผับอีกต่างหากเดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อยคุณจริญญา ถามว่าพวกผมรู้ได้หึมีนง่ายนิดเดียวก็แค่ติดเครื่องดักฟังไว้ที่พวงกุญแจกระเป๋าสตางค์ของพวกเธอแต่ละคนอย่างไงล่ะ
 
 
 
   ตอนนี้พวกไอ้ป็อปกับไอ้เขื่อนกำลังมาแล้วล่ะ งานนี้ได้มีระเบิดลงแน่ๆเพราไอ้ป็อปเคยสั่งห้ามฟางเที่ยวกลางโดยเด็ดขาด  นั่นไงผมเห็นยัย3สาวนั่นแล้วแหมดูยัยเฟย์แต่งตัวใส่ชุดเดรสสั้นสีม่วงเลยเข่าขึ้นมา1คืบพร้อมด้วยรองเท้าส้นสูง4นิ้วแต่งหน้าจืดๆเน้นสีปาก ส่วนยัยฟางก็พอๆกับยัยเฟย์เพียงแต่เป็นเดรสสั้นสีแดงรองเท้าสูง5นิ้ว(ยัยนี่ใส่สูงที่สุดเนื่องจาก...)หน้าก็จืดๆเน้นสีแก้ม และ...คนสุดท้ายมาด้วยเดรสสั้นมา1คืบรองเท้าสูง4นิ้วแต่งหน้าโทนสีจืดๆแต่เหมือนมีแรงดึงดูดผู้ชายทุกคนโดยเน้นที่ขอบตาให้เข้ม  จะทำให้ผมหลงไปไหนนะแค่นี้ก็จะไปไหนไม่รอดออยู่แล้ว ผมจะยังไม่ทำอะไรเพียงแค่คอยสังเกตุดูเท่านั้นรอไอ้ป็อปกับไอ้เขื่อนก่อนมาเหอะ
 
 
 
 
 
 
 
 
...ruktomokaew...
 
 
 
---------------------------------------------------------------------------------------------------ตอนนี้ชักน่าลุ้นล่ะมาดูกันว่าหน้าโทโมะจะลงโทษแก้วด้วยวิธีอะไร ฝากเม้น+โหวดกันด้วยนะคะ  
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา