"โทโมะ!!" ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นของ...
"เกล!" โทโมะหันหน้าไปตามเสียงเรียกพร้อมทักทายผู้ที่เข้ามาใหม่
"ก็เกลสิค่ะ...โทโมะมาทำอะไรที่นี่กับ..แก้ว!" ยัยเกลเริ่มกระชากเสียงใส่ฉัน
"นี่!พูดดีๆหน่อยสิ...แล้วทำไม!มากับฉันแล้วทำไม" ฉันเริ่มพูดแบบขึ้นๆบ้างแล้ว
"แก้วใจเย็นๆสิ" โทโมะกระซิบบอกฉัน
"อ๊ะ!นี่แกปล่อยมือโทโมะเดี๋ญวนี้นะ!" พูดจบยัยเกลก็ตรงเข้าดึงมามือฉันกับโทโมะที่จับกันอยู่
"เกลใจเย็นๆสิคนมองกันแล้ว!" โทโมะตวาดเกลเบาๆ
"ไม่ค่ะ!เกลยอมไม่ได้ที่ให้'แฟน'ของตัวเองไปอยู่กับคนอื่น" มะ...เมื่อกี้ยัยเกลพูดว่าอะไรนะ!
"พูดอะไรอ่ะเกล...มานี่เลย!" ฟุบ! โทโมะปล่อยมือจากฉันอย่างง่ายดาย
ฉันจะไม่คิดอะไรเลยนะท่าการที่โทโมะปล่อยมือจากฉันแล้วหยิบของหรือว่าเกิดเหตุขัดข้องจริงๆแต่ที่โทโมะปล่อยมือจากฉันก็เพราะว่าเปลี่ยนเป็นเดินไปจับมือเกลแล้วพาเดินออกไปที่อื่นโดยไม่หันหลังกลับมาดูอีกเลยฉันได้ยืนนิ่งๆดู2คนนั้นพูดคุยกันอยุ่ไกลๆแล้วก็เห็นว่ายัยเกลพุ่งเข้ามากอดโทโมะแต่ไม่จะไม่ใช่เรื่องถ้าโทโมะจะผลักแต่นี่โทโมะกลับยืนเฉยๆให้ยัยเกลกอดอยู่อย่างนั้นแล้วจะไม่ให้ฉันคิดไปต่างๆนานาได้ไงจริงมั้ยละแล้วไหนคำที่ยัยเกลใช้เรียกแทนโทโมะว่า'แฟน'อีกละ
ฉันไม่ต้องคิดอะไรมากเพราะทุกอย่างมันชัดเจนอยู่แล้วนิจริงมั้ย ฉันหันหลังแล้วค่อยๆก้าวขาเดินหนีออกมาแต่ภาพที่ทั้งคู่กอดกันมันก็ยังคงติดตามฉันมาตลอดทาง ฉันเดินแบบไม่ดูอะไรเลยน้ำตาของฉันเริ่มไหลออกมาตั้งแต่หันหลังแล้วละ ฉันเดินไปเรื่อยๆเหมือนคนที่ไร้จุดหมายนะตอนนี้ฉันต้องการอยู่กับตัวเองให้นานที่สุดเพื่อคิดทบทวนเรื่องในวันนี้
"ยัยแก้ว!" ฉันเงยหน้าขึ้นตามเสียงพบว่าเป็นยัยเฟย์กับยัยฟางที่ตรงเข้ามาหาฉันโดยอัตโนมัติ
"ยัยแก้วนี่แกเป็นอะไรร้องไห้ทำไม!" ยัยเฟย์ถามฉันทันทีที่เดินเข้ามาถึง
"ป่าวหรอกฉันขอตัวนะ" ฉันบอกแล้วบอฃาดน้ำตาออกเตรียมตัวจะเดินหนียัย2พี่น้องนี้
"เดี๋ยวสิยัยแก้ว...แกต้องไปกับพวกฉัน" ยัยฟางสั่งฉันเสียงเรียบราวกับน้ำแข็ง
"ฉันไม่ว่างหนะฟาง" ฉันบอกแล้วเตรียมจะเดินอีกครั้งแต่...
"แก้ว...แกเป็นอะไรทำไมพวกฉันจะไม่รู้แต่ฉันไม่อยากให้แกอยู่คนเดียวพวกฉันกลัวว่าแกจะเหงานะ
อีกอย่างเราก็เพื่อนกันมีอะไรก็ควรจะบอกกันไม่ใช่รึไงหรือว่าแกไม่เห็นว่าพวกฉันเป็นเพื่อน..." ยัยฟางเริ่มสวดฉันแล้ว
"เฮ้อ~~แกก็เป็นเพื่อนนั่นแหละแต่ขอเหอะฉันอยากอยู่คนเดียว" ฉันอ้อนยัยฟาง
"แกทำเพื่อฉันบ้างดิ" ยัยเฟย์เริ่มสนับสนุนยัยฟาง
"ฉันก็อยากทำเพื่อแกนะ" ฉันบอกยัยเฟย์
"แกมีอะไรก็ระบายออกมาเหอะ" ยัยฟางเริ่มคาดคั้น
"พวกฉันสัญญาว่าจะไม่บอกใคร" ยัยฟางชูนิ้วก้อยออกมา
"เฮ้อ~~พวกแกจะพาฉันไปไหนละ" ฉันพูดอย่างยอมแพ้
--------------------------------------------------------------------------------------------------
"ที่เนี๊ยนะ!" ฉันโวยวายใส่ยัยฟางทันที
"ทำไมอ่ะ...ลมเย็นดีออก" ยัยฟางว่าแล้วก็สูดอากาศเข้าเต็มปอดแต่มันก็จริงอ่ะแหละเพราะที่ที่ยัยฟางพอฉันมาก็คือสวนสาธารณะนั่นเอง
"เดี๋ยวฉันมานะแกคุยกับพี่ฟางไปก่อน...เขื่อนโทร.มาอ่ะ" ยัยเฟย์บอกแล้วเดินออกไปคุยโทรศัพท์กับนายเขื่อน
"ฉันขอเข้าประเด็นเลยนะ" ยัยฟางบอกแล้วนั่งลงบนเก้าอี้สาธารณะ
"ก็รออยู่..." ฉันบอกแล้วนั่งลงข้างๆยัยฟาง
"แกมีปัญหาอะไรกับโทโมะรึป่าว" ยัยฟางเริ่มการสอบสวน
"ปะ...ป่าวนิ" ฉันส่ายหน้า
"แก้วแกกำลังโกหกฉันอยู่นะ" ยัยฟางบอกแล้วชี้หน้าฉันประมาณว่ารู้ทัน
"ก็เรา...ไม่สิฉันยังงงๆกับความสัมพันธ์ของฉันกับโทโมะอยู่"
"ก็เป็นแฟนกันไง" ยัยฟางเสริมให้
"เมื่อก่อนฉันก็คิดอย่างนั้นแต่วันนี้สิ่งที่ฉันเห็นมันทำให้ฉันไม่ค่อยมั่นใจ" ฉันบอกแล้วสบตากับฟางโดยตรง
"ยัยเกลสินะ" อยู่ดีๆยัยฟางก็พูดเหมือนอ่านใจฉันออกอย่างนั้นแหละ
"ไม่เชิงหรอกมั้งมันอยู่ที่ความไว้ใจ...ฉันอาจจะระแวงไปเองก็ได้จริงมั้ย" ฉันยิ้มผืนไปให้ยัยฟาง
"แกดูอย่างฉันกับป็อปปี้สิ...เราก็ไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันมากมายนะแต่เราก็ยังไว้ใจกัน" ยัยฟางเริ่มยกตัวอย่าง
"แล้วแกจะให้ฉันทำอย่างไง" ฉันถาม
"มองข้ามจุดบกพร่องและเรื่องบางเรื่อง"
"ถ้าแกเป็นฉันแกจะไม่พูดอย่างนี้!" ฉันลุกขึ้นโวยมีอย่างที่ไหนอยู่ดีๆจะมาให้ฉันทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเรื่องโทโมะกับยัยเกล บ้าชิบ...
"แล้วแกจะพูดอย่างไงล่ะ" ยัยฟางมองฉันด้วยหางตา
"ฉันเห็นโทโมะกอดกับยัยเกลแล้วเฃแกจะให้ฉันทำหน้าชื่นบานอย่างนั้นหรอ" ฉันเริ่มเดือด
"แก้ว...แกหลุดพูดมันออกมาแล้วล่ะ" ยัยฟางยิ้มอย่างถือไพ่เหนือกว่า
"เสร็จซะที" ยัยเฟย์หลังจากที่คุยโทรศัพท์ก็กลับมายืนฟังพวกฉันนานพอสมควร
"อะไรของแกยัยเฟย์" ยัยเฟย์ไม่ตอบเพียงแค่ยื่นโทรศัพท์มาให้ฉัน
O.0 ฉันตกใจเมื่อสายตาที่จ้องมองหน้าจอโทรศัพท์นั้นมันไม่ได้ดับมืดหรือกำลังคุยแชทกับใครอยู่แต่กลายมีสายที่กำลังคุยอยู่นั่นโทโมะ! ถึงว่ายัยเฟย์ไม่ยอมพูดอะไรฟังอย่างเดียวยัยฟางเองก็เหมือนกันพูดหว่านล้อมจนฉันหลุดพูดอกมาได้ ยัย2พี่น้องอันตรายยยยยยยย
"นี้พวกแกเล่นอะไรเนี๊ย" ฉันหันไปถามยัยฟาง
"ก็พวกฉันอยากให้เธอคืนดีกับโทโมะนิก็เลย...^^;" ยัยเฟย์ส่งยิ้มแห้งๆมาให้
"เฮ้ย~~" ฉันถอนหายใจออกมา
"อ่ะ...ไปคุยกันซะ" ยัยเฟย์ยื่นโทรศัพท์มาให้ฉัน
"ก็คงต้องทำอย่างงั้น" ฉันรับโทรศัพท์มาแล้วเดินไปที่อื่นเพื่อความเป็นส่วนตัว
พอหันหลังเดินออกมาแล้วก็ยังต้องหันหน้าหันหลังสังเกตุยัย2พี่น้องอันตรายนั่นตลอด เนื่องจากกลัวว่ายัย2คนนั้นจะแอบฟังฉันอยู๋แค่นี้ยัย2พี่น้องนั่นก็ทำฉันปวดหัวล่ะ ฉันก้มมองโทรศัพท์ในมืออยู่นานก่อนจะตัดสินใจกรอกเสียงลงไป
"ฮัลโหล..." ฉันกรอกเสียงเบาๆลงไปแต่คิิดว่าอีกฝ่ายคงต้องเปิดลำโพงฟังอยู่แน่ๆ
(เธอโกรธอะไรฉัน) เสียงโทโมะถามกับมา
"นายก็ได้ยินหมดแล้วนิ" ฉันบ่นอุบอิบ
(หึๆเรื่องฉันกับเกลน่ะหรอ) โทโมะถาม
"มันน่าขำตรงไหน" ฉันเริ่มเเดือดเมื่ออีกฝ่ายทำเหมือนมันเป็นเรื่องตลก
(อย่างน้อยฉันก็รู้ว่าเธอรักฉันมากอย่างล่ะ) -////-
"แล้วนายกับเกล..." ฉันเลือกที่จะเงียบเพื่อรอฟังโทโมะ
...ruktomokaew...
-------------------------------------------------------------------------------------------------ฝากเม้น+โหวตกันด้วยนะคะ อยากได้เม้นเยอะๆบ้างอ่ะ
ruktomokaew
