suffocated ที่รักคือลมหายใจของใครหรอครับ
เขียนโดย ruktomokaew
วันที่ 11 กรกฎาคม พ.ศ. 2555 เวลา 19.38 น.
แก้ไขเมื่อ 17 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556 13.00 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเรื่อง suffocated ที่รักคือลมหายใจของใครหรอครับ
//แก้ว//
ฉันชื่อแก้วเป็นแฟนกับโทโมะเราคบกันมาจะ2ปีแล้วล่ะแต่พักนี้ดูโทโมะจะแปลกๆไปนะ ไม่หลอกเราคงคิดไปเองฉันเรียนอยู่ปี2มหาลัย KZ_ZK 7 ไม่ต้องงหลอกเพราะมหาลัยของฉันมีหลายสาขาทุกประเทศเลยหล่ะตอนนี้ฉันกำลังรอโทโมะแฟนของฉันมารับกลับบ้านอยู่แต่ทำไมนานจังนะปกติต้องมารอแล้วสิโทร.ตามหน่อยดีกว่าเผื่อจะลืม ในขณะที่ฉันกำลังจะโทร.หาโทโมะฉันกลับเห็นเงาของใครอยู่ตรงมุมตึกหน้าฉันด้วยหล่ะต้องไปดูซะหน่อยแล้ว
ณ มุมตึกมหาลัย KZ_ZK 7
"พิมครับเป็นแฟนกับผมนะครับ" โทโมะพูด
"เอ่อ..โทโมะเป็นแฟนแก้วไม่ใช่หรอค่ะ" พิมตอบแบบเกรงใจแต่สายตาบ่งบอกแบบตรงกันข้าม
"แอบกิ๊กกันก็ได้นิครับ...นะครับพิม" คำพูดของโทโมะทำให้พิมหน้าเสียไปนิดนึง
"แล้วแก้วหล่ะค่ะ เขาจะไม่เสียใจหรอค่ะถ้ารู้ว่า..." พิมแกล้งตีหน้าเศร้า
"เราก็อย่าบอกให้รู้สิครับเราก็อยู่ส่วนเรา เขาก็อยู่ส่วนเขาokนะครับที่รัก" แต่โทโมะก็ยังพยายมตื้ออยู่
"ถ้างั้นก็ได้ค่ะ ตกลงเราเป็นแฟนกันนะคะ" ยัยพิมบอกแล้วยิ้มออกมา
นี่มันอะไรกันโทโมะขอพิมเป็นแฟนหรอแล้วฉันหล่ะเขาเอาฉันไว้ตรงไหน นี่ฉันเป็นตัวอะไร นี่คงจะเป็นเหตุผลที่นายเปลี่ยนไปสิ ได้ในเมื่อนายทำอย่างนี้กับฉันงั้นฉันก็จะยอมโง่ต่อไปจนถึงที่สุดละกันแม้มันต้องเจ็บที่ใจ
ณ บ้านแก้ว
ฉันกลับมาบ้านด้วยสภาพที่เกินจะบรรยาย ทั้งโทรม ทั้งเหนื่อย วันนี้มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของฉัน ฉันลองนั่งคิดๆดูว่าทำอะไรผิดโทโมะถึงได้หลอกแต่นี่มันเพิ่งเริ่มเองนะ ลองดูกันสักตั้งแล้วกัน "พิม" ว่าใครจะชนะแต่ฉันก็หวั่นลึกๆนะว่าโทโมะจะเลือกใครก็ดูฉันสิอย่างกับทอมใครจะมาสน
~กับสิ่งที่เธอถามฉันจะถามใคร.....~ เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้นทำให้ฉันหลุดออกจากห้วงความคิด เบอร์โทโมะหรอได้เริ่มละนะ
"ฮัลโหล....โทโมะอยู่ไหนหรอ" ฉันแกล้งถามทั้งๆที่รู้
(เอ่อ....แก้วเราไม่ว่างอ่ะกลับเองได้มั้ยอ่ะ) โทโมะตอบมา
"ได้สิตอนนี้เแก้วก็อยู่บ้านแล้วอ่ะมีอะไรหรอทำไมมาส่งไม่ได้อ่ะปกติโทโมะว่างไม่ใช่หรอ"
(เราติดทำ...ทำรายงานอ่ะไม่ว่างจริงๆงั้นเราไปทำรายงานต่อนะ..บายคิดถึงนะครับที่รัก...)
"จ๊ะ...คิดถึงเหมือนกัน.." ฉันบอกทั้งๆที่แทบอ้าปากพูดไม่ได้
.
ติ๊ด หลังจากวางสายไป
"คิดถึงหรอ....ไม่มีทางนายจะคิดถึงฉันทำไมในเมื่อนายก็อยู่กับพิมแล้วนิ" ฉันบ่นกับตัวเอง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงประตูดังขึ้นทำให้ฉันสะดุ้งและหยุดความคิดทุกอย่างแล้วมาสนใจกับเสียงประตูพร้อมผู้ที่เข้ามาเยือนคนใหม่
"อ้าวเจ๊มีอะไรหรอค่ะ" ฉันเอ่ยถามพี่กิ่ง
"แก้ว..เจ๊จะไปเรียนต่อที่เกาหลีเราจะไปด้วยกันมั้ยจะได้ทำเรื่องย้ายพร้อมกัน" พี่กิ่งพูด
"อะไรนะ!!เจ๊จะไปเกาหลี..เจ๊ทำไมต้องไปด้วยล่ะต่อที่ไทยก็ได้นิไม่เห็นต้องไปไกลเลย..เจ๊ไม่คิดถึงพ่อแม่หรอแล้วแก้วละ" ฉันเอ่ยอย่างตกใจก็ใครจะไปคิดล่ะว่าพี่กิ่งจะได้เกาหลี
"โอ๊ยทีละคำถามก็ได้...เจ๊ได้ทุนเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนอ่ะแล้วสามารถเอาญาติพี่น้องไปด้วยได้1คนเลยมาถามแกอ่ะแหละ..โอ๊ยถามเยอะจริงน้องฉัน"
"ฉัน..ฉันขอคิดดูก่อนแล้วไปวันไหนละ" ฉันยังลังเลอยู่
"ก็....อีกประมาณ2-3อาทิตย์อ่ะบอกไว้ถ้าไปก็เตรียมตัว" พี่กิ่งตอบ
"จ๊ะ...งั้นแก้วขอเวลา1อาทิตย์ละกันเดี๋ยวให้คำตอบ" ฉันบอกแล้วปิดประตู
ฉันจะไปดีมั้ยนะถ้าฉันไปแล้วโทโมะละฉันต้องคิดถึงเขาแน่ๆเลยแต่บางทีเขาอาจจะไม่ต้องการแล้วก็ได้มั้งใครจะไปรู้ก็เขามีพิมอยู่ข้างกายแล้วนิฉันหมดความสำคัญแล้วหละ
เวลาผ่านใกล้จะ 2 อาทิตย์
เหลือเวลาอีกไม่ถึง2วันแล้วที่ฉันต้องตัดสินใจเรื่องไปเกาหลีของเจ๊กิ่งใจหนึ่งก็อยากไปแต่อีกใจหนึ่งก็ไม่อยากไปเพราะโทโมะนี่แหละทำให้ฉันลังเล ตั้งแต่วันนั้นที่เหตุการณ์บ้าๆนั่นเกิดขึ้น โทโมะก็เริ่มชวนฉันทะเลาะด้วนทุกวันและพิมก็มองฉันด้วยสายตาประมาณว่าเยาะเย้อแต่ฉันก็ยังทนต่อไปแต่มันไม่ไหวแล้วเช่นวันนี้
ณ มหาลัย KZ_ZK 7
"โทโมะแก้วง่วงอ่ะขอนอนก่อนนะ" ฉันเอ่ย
"อืมๆ" โทโมะตอบ
ผ่านไป30นาทีฉันกำลังแกล้งหลับโดยที่โทโมะเองก็ไม่รู้เหมือนกันสักพักเสียงโทรศัพ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ